کتاب خوبی بود 
موقعی که داشتم می خوندمش مثل وقت هایی می شدم که جولی با سم حرف میزد زمان از دستم در میرفت و یهو به خودم میومدم و میدیدم ۱۰۰ صفحه خوندم 
اوایل کتاب یکم بغض کردم ولی گریه نه تاجایی که رسیدم به صفحات اخر و پیام صوتی سم اونجا دیگه نمیتونستم اشک نریزم و وقتی که تموم همون جوری نشستم گریه کردم ( خودمم نفهمیدم چرا🙃)
      

        هشدار این نظر حاوی اسپویل شدید می باشد🙃⚠️❗
خب از اول کتاب چندین تا سوال تو ذهنم بود و لابه لای کتاب دنبال جوابشون بودم 
۱ سم دختره یا پسر ( بهم نخندین چیزایی که می‌گفت اصلا معلوم نمی کرد)
۲ مریضی سم چی بود
۳ او چه کسی بود (در کتاب از سم همون پسرک به عنوان او یاد کرده بود)
جواب ۳ رو از همه زودتر گرفتم و آخر کتاب هم جواب سوال ۱ و ۲ را باهم گرفتم یکسری از جاهای کتاب که مربوط به گذشته بود کسل کننده بود و سرسری می خوندمشون ولی از اول کتاب نویسنده اونقدر جواب سوال هارو نداده بود و من رو کنجکاو کرده بود که نمیتونستم دست از خوندنش بکشم در کل کتاب بدی نبود و خوب بود اما بهترین کتابی که خوندم هم نبود و داستان اینکه سم طلسم شده بود رو خیلی سرسری گفت و بهتر بود یکم بیشتر روش مانوور میداد و اینکه واقعا  غمگین بود ولی من نتونستم باهاش اشک بریزم
      

        کتاب خوبی بود و ارزش خوندن رو داشت . برای من که خواهر ندارم زیاد غمگین نبود و باهاش گریه نکردم اما برای کسی که خواهر داره میتونه به شدت غمگین باشه
      

        کتاب خوبی بود البته یک جاهاییش ترجمه خوب نبود و آدم نمی فهمید که چی شده اما قشنگ بود پایانش به شدت غیر منتظره بود و وقتی به چند صفحه آخر رسیدم داشتم بی اختیار اشک می‌ریختم 
      

        واقعا عاشق این مجموعه کتاب شدم  و واقعا از تموم شدنش ناراحتم🥲
این جلد رو تا ساعت ۴ صبح بیدار موندم  و خوندم🙃
دوست داشتم آخرش هانا با لنا می رفت و نمی خواستم هانا درمان بشه واقعا امیدوارم یک جلد دیگه بنویسن .فقط یک مشکل کوچیک بود اینکه فقط گریس رو نشون می داد راجب خاله و خواهر لنا چیزی توی این جلد نگفتن این تنها ایرادی بود که به نظرم داشت در هر حال عالی بود.
      

        خیلی دوسش داشتم شروعش کردم و دیگه نتونستم تمومش کنم کلا از کتابای غمگسن خوشم میاد و با این واقعا اشکم دراومد به خصوص قسمتی که برای بابا و خواهرش نامه نوشته بود واقعا کتاب خوبی بود حتما بخونید اگه 12تا14 سال هستید . روی جلد زده بود 10 سال ولی به نظرم یکم ماجراش برای 10 سال غمگینه
      

        اوایل که شروع کردم من رو اصلا جذب خودش ن و با اینکه میشد یکجورایی پایانش رو حدس زد اما از یک جایی به بعد واقعا نتونستم دست از خوندنش بردارم  حتی با اینکه پایانش رو از یکی از دوست هایم شنیده بودم اما باز هم خوندمش در کل کتاب خوبی بود تا یک جایی ممکنه حوصله ات سربره اما  آخراش قشنگ بود.
در کل لمتیازم به این کتاب ۸ و نیم از ۱۰ است چون کتاب خوبی بود اما کتاب های بهتر از این رو هم خونده بودم
      

        عاشق این کتاب شدم خیلی برام داستان جالبی داشت 
کتابی بود که با خیلی از بخش هاش ناراحت شدم ولی ناراحتی لذت بخشی بود.
تعریف کتاب رو زیاد شنیده بودم که یک روز یکی از دوستام بهم هدیه دادش😍
و بعد اینکه شروعش کردم دیگه نتونستم چشم ازش بردارم
البته یک نکته  منفی ای هم داشت به نظرم و این بود که داستان اصلی راجع ۲ پسر و آشناهاشون بود ولی بعضی از جاهای کتاب راجب افراد کاملا غریبه صحبت می کرد
در کل کتاب خیلی خوبی بود و من پیشنهادش می کنم 

      

        واقعا کتاب زیبایی بود و می شه بارها خوندش و ازش لذت برد . 
      

        کتاب خیلی زیبایی بود ا ما درک اینکه مردمی نه رنگ دارند نه احساسات درست سخت است اما از طرفی ان ها کاملا ازاد از هرگونه غمی هستند اما این به این معناست که شادی رو هم نمیتواند حس کنند 
برای من کتاب غم انگیزی بود یا شاید برای خیلی های دیگر اینکه همه چیز در ان منطقه در چارچوب بود ازارم میداد اما همچنان میگویم کتاب زیبایی بود و ارزش خواندن را واقعا داشت کتاب مفهومی ای بود 
من مخصوصا اون قسمت که واقعیت اخراج رو فهمیدم نزدیک بود گریه ام بگیره و اخراج رزماری و مخصوصا اخراج اون بچه برام جز قسمت های ناراحت کننده بودن
      

        کتاب به شدت زیبا یی بود
داستان دختری که رفت اما یادش در ذهن همه ماند و به خوبی ازش یاد شد و مردی که بمب اتم را ساخت و قدرت و شهرت به دست آورد اما همه جا از او با بدی و ترس یاد می شد
داستان امید

      

        از نظر من خانم فرانسيس هاجسن برنت قلم عالي اي دارند 
انقدر محو كتاب مي شدم كه يادم ميرفت چقدر گذشته
اين كتاب مثل باغ مخفي منو مجذوب خودش كرد
      

        کتاب را خیلی دوست دارم 
۱ روزه تمامش کردم
اما یک نکته منفی داشت  من هر کتابی که می خوانم می توانم بر اساس توصیف های نویسنده شکل اون شخصیت رو تجسم کنم اما در این داستان تنها توانستم طبق توصیف ها یکی از شخصیت ها را تجسم کنم و هیچ تصویری از نیکل  مامان  بابا و هارپر و بقیه نداشتم
      

        خیلی زیبا بود

      

        داستان زیبا و غم انگیزی بود🥲