این کتاب خیلی نرم و ناز بود. روایتش اون‌قدر تازه و شگفت‌انگیز نبود؛ اما مهمم نیست. مگه کلاً چند تا روایت در جهان داریم؟ مهم شیوۀ بیان شدنش بود. از اینکه به کمک اسطوره‌ها داستان دختری که با سرطان دست‌و‌پنجه نرم کرده بود در دل دنیای امروزی بیان می‌شد خیلی خوشم اومد. و چقدرمعلم ادبیاتشون خلاق بود که برای یاد دادن اسطوره‌ها و اهمیتشون به بچه‌ها چنین فعالیت‌هایی براشون طراحی می‌کرد. از اینکه بچه‌ها در اون سن تفاوت هم‌دلی و هم‌دردی رو خیلی خوب یاد گرفتن هم شگفت‌زده شدم. نورا خودِ پرسفونه بود و خیلی خوب تونست به کمک این اسطوره اندوهی رو که پشت سر گذاشته بود، به جای سرکوب، بپذیره و ازش چیز زیبایی بسازه.
        

          من یک بار وقتی خیلی کوچک بودم این کتاب را خواندم و هیچی ازش نفهمیدم بخاطر همین بزرگ هم که شدم آن را نخواندم تا اینکه مجبور شدم بخوانمش. البته الان هم خیلی خوشم نیامد اما خیلی دلم میخواهد دوستی مثل هارپر داشته باشم.
        

          ما هیچ وقت به بعد از سرطان فکر نکردیم. نوجوان های مبتلا به سرطان در کتاب ها یا از دنیا می رفتند یا داستانشان ناتمام می ماند (مثل خطای ستارگان بخت ما) اما در «معمولی مثل بقیه» که نشر پرتقال در ایران منتشرش کرده است با نوجوانی مواجه می شویم که سرطان را شکست داده و به زندگی برگشته.  پیش از خواندن کتاب تصور می کردم شکست سرطان پایان مسیر است، اما داستان «نورا» وجهه دیگری از زندگی بچه های مبتلا به سرطان را نشان داد. نورا باید تلاش می کرد که این دو سال فاصله را جبران شود

کتاب را چند ساعته خواندم. بعد از خواندنش هم یک گوشه مغزم در مدرسه نورا و کنار همکلاسی هایش جا مانده بود. مدام احساس می کردم هنوز باید داستان ادامه داشته باشد. می شود گفت این از شخصیت پردازی خوب کتاب بود که با وجود کوتاه بودن دلم برای شخصیت هایش تنگ می شد.

به نظرم «معمولی مثل بقیه» یک کتاب مفید برای همه ی نوجوان هاست. کتاب فضای آمریکایی دارد و علاقه دختر و پسر به صورت خیلی ضمنی در آن وجود دارد. اگر خانواده ایرانی نسبت به این موارد حساسیت دارند بهتر است بعد از خواندن کتاب این تفاوت فرهنگی را برای نوجوانشان توضیح بدهند.
جدای نوجوانان، این کتاب برای بزرگسالان هم مفید است. هم از نظر التذاذ ادبی هم از نظر دیدن دنیا از نگاه یک دختر نجات یافته از سرطان.
        

          خیلی خیلی این کتاب رو دوست داشتم
احساساتی که نورا داشت
حرف های گریفین 
        

          کتاب را خیلی دوست دارم 
۱ روزه تمامش کردم
اما یک نکته منفی داشت  من هر کتابی که می خوانم می توانم بر اساس توصیف های نویسنده شکل اون شخصیت رو تجسم کنم اما در این داستان تنها توانستم طبق توصیف ها یکی از شخصیت ها را تجسم کنم و هیچ تصویری از نیکل  مامان  بابا و هارپر و بقیه نداشتم
        

          ۱۴۰۰.۸.۲۸
        

          ‌‌‌‌‌‌