داستان جالبی بود. دنیای عجیبی بود. نویسنده چه ذهن جالبی داره که اینقدر با جزییات و متفاوت فکر کرده. از اواسط کتاب، بارها غافلگیر شدم. اواخر کتاب که دیگه غافلگیری به اوج رسید. اما پایانش باز بود. نمیدونم چهار جلد قراره هم رو تکمیل کنن یا نه. تازه میخوام کتاب دوم رو شروع کنم.
        

          دنیای پادآرمانشهر (دیستوپیا) عجیب و جالبی خلق کرده بود. دوستش داشتم. با این روش مفاهیم عمیقی رو منتقل می کرد و آدم رو عجیب به فکر فرو می برد.
        

           به نظرم ترجمه خوبی بود .
کتاب درمورد دنیای بود که همه مثل هم میشن و تفاوت ها از بین می‌رود .
خب موضوع جالبی بود و اینکه قلم نویسنده رو هم دوست داشتم و طوری که من رو با اون شهر آشنا کرد واقعا جالب بود .
اگر از دنیای های آرمانشهر و پاد ارامنشهر رو دوست دارید کتاب جالبی برای خوندن هستش .
و موضوعش هم جالب بود اینکه ما واقعا همه مون داریم شبیه هم میشیم و سعی میکنیم خودمون رو تبدیل به قالب هایی کنیم که برامون انتخاب کردند.
اما من از انتهای کتاب و طور تموم شدنش اونقدر ها راضی نبودم و به نظرم میتونست بهتر تموم شه
ولی واقعا آنقدر برای من دلنشین بود که شب امتحان م هم نمی‌تونستم بزارمش زمین 😁
        

          وقتی به تفاوت‌ها و رنج‌ها و انتخاب‌ها فکر می‌کنی که زندگی را سخت می‌کنند. اما بدون این‌ها زندگی رنگ می‌بازد.
بدون هیچ فرق گذاشتنی، عشق و دوست‌داشتن هم معنی نمی‌دهد.
        

          بعد از سیزده سال بازخوانی‌اش کردم. اما نوشتن مرور بماند برای وقتی که جلدهای بعدی را هم خواندم.
        

          امروز یکی از دخترها بهم گفت تو از هر کتابی یه ایرادی می‌گیری. بیا! این هم یه کتاب خوب بدون ایراد.
بخشنده داستان پاد-آرمان‌شهریه مثل "۱۹۸۴" یا "و باز هم سفر" و "آرمان در جستجوی دوست". دنیایی که همه‌ی آدم‌هاش طبق قوانین مشخصی زندگی می‌کنن و همه‌ی رفتارهاشون تحت کنترله. حالا یوناس، به عنوان وارث خاطرات پیشینیان انتخاب می‌شه،  و کم‌کم درک می‌کنه که احساسات می‌تونن عمق هم داشته باشن...
        

          کتاب خوبی بود در کل. از ایدش خیلی خوشم اومد. نوسنده خیلی خوب جوامع بسته رو به تصویر کشیده بود.  به نظرماین کتاب ظرفیت بحث های فلسفی زیادی رو داره. 
        

          چرت ترین چیزی که خوندم
        

          هیچوقت فکر نکرده بودم که یه دنیای بدون رنج چقدر رنج آوره.
با این ایده چندین بار مواجه شدم. کتاب «کوه های سفید» و «میرا» و فیلم Equals.
حالا که فکر می‌کنم همشون اذیتم کردن.
و جهان بخشنده انگار ترسناک تر بود.
وقتی یوناس برای اولین بار با چیزای مختلف آشنا می‌شد خیلی برام لذت بخش بود.با همه ی مفاهیم تعریف نشده در دنیاش.
یاد یه سخنرانی تد افتادم که یه دختری از کره ی شمالی می‌گفت عشق برای ما مفهوم‌ تعریف نشده ای بود و آزادی و ... .
از خودم می‌پرسم چقدر احتمال داره دنیای من هم یه سری مفهوم ناشناخته داشته باشه؟
        

          من این کتاب رو از نشر چشمه خوندم و خب به نظرم ترجمه خوبی بود .
کتاب درمورد دنیای بود که همه مثل هم میشن و تفاوت ها از بین می‌رود .
خب موضوع جالبی بود و اینکه قلم نویسنده رو هم دوست داشتم و طوری که من رو با اون شهر آشنا کرد واقعا جالب بود .
اگر از دنیای های آرمانشهر و پاد ارامنشهر رو دوست دارید کتاب جالبی برای خوندن هستش .
و موضوعش هم جالب بود اینکه ما واقعا همه مون داریم شبیه هم میشیم و سعی میکنیم خودمون رو تبدیل به قالب هایی کنیم که برامون انتخاب کردند.
اما من از انتهای کتاب و طور تموم شدنش اونقدر ها راضی نبودم و به نظرم میتونست بهتر تموم شه
ولی واقعا آنقدر برای من دلنشین بود که شب امتحان م هم نمی‌تونستم بزارمش زمین 😁
        

          چهارگانه ی عجیب و جالبی بود به نظرم و نویسنده خیلی خلاقانه نوشته بود.
پیشنهاد میکنم اگه خواستین بخونین حتما هر ۴ تاشو بخونید بعدش نظرتون رو بگین.
اسم کتاب ها:  بخشنده، در جست و جوی آبی ها، پیام رسان، پسر
        

          گاهی وقتها به زندگی آرمانی فکر می‌کردم، زندگی بدون جنگ. اما آیا کسی احساس خشونت را کنار بگذارند میشود بقیه احساسات را داشته باشند... کتاب آرمان شهری را به تصویر در می‌آورد که انگار بی نقص است، اما کسی هست که میفهمد مشکل از کجا می‌آید.... در این کتاب به معنای عمیق خاطرات میپردازد و چقدر مهم هستن برای هر کدام از ما برای ادامه مسیر مان.
        

          از انتشارات دیگه ای خوندم.
کتاب دوست داشتنی و پر مفهومی بود. فیلمش رو هم دوست داشتم
        

          جالبی کتاب برام قدرت نویسنده از تصور همچین جهانی بود که البته نویسنده میتونست تصویر سازی های بهتری بکنه ولی در کل به دلم نشست
        

          اوه، خدای من..
رنگ قرمز.. :)
"و با وجود سال ها فراگیری زبان، چه کلمه ای قادر به بیان تجربه ی آفتاب خواهد بود؟"
        

          اگر نهایت مهلتی که برای پذیرش یک داستان بلند می‌توانیم بدهیم، سه صفحه باشد، پس بخشنده در این آزمون برای من مردود شد.
شاید اما از دیدگاه منی که با رده‌بندی نوجوان فاصله سنی، نه فاصله سلیقه‌ای دارم، این مهلت کمی سخت‌گیرانه بود.
تنها کلیدی که در سه صفحه ابتدایی داستان به دستم رسید، تعریف پادآرمانشهری داستان بود. سرگذشت ندیمه، نخستین تداعی بود که برای من شکل گرفت. برعکس سرگذشت ندیمه، در این داستان محدوده جغرافیایی یا نام شهری ذکر نشده بود. تنها تصور ما از این شهر، نام مجموعه بپد. مرکزی با قوانین برنامه‌ریزی شده و منحصربفرد که هیچ شبهه‌ای برای نافرمانی همشهری‌ها باقی نمی‌گذاشت. همه چیز با عالی‌ترین شکل ممکن ساخته و پرداخته شده بود. انسان‌ها به هم دروغ نمی‌گفتند، اسراف نمی‌کردند، در قبال اشتباهاتشان پذیرش داشتند و بعد به سرعت عذرخواهی می‌کردند،. مابقی شهروندان هم موظف بودن با نهایت سخاوت این عذرخواهی را بپذیرند. مردم مجموعه از کودکی در جهت نیل به اهداف بهتر تربیت می‌شدند. غذاها مطابق با نیازهای مردم تهیه می‌شد. حتی قسمت کوچکی از شهر نبود که ایرادی داشته باشد. پیاده‌روهای مستعمل نیمه‌های شب ترمیم می‌شدند. دوچرخه‌ها تعویض می‌شدند. برای لباس‌ها و حتی اسباب‌بازی‌ها نیز طراحی دقیقی انجام شده بود.
داستان یک زندگی بسیار اصولی و بی‌ایراد را روایت می‌کند که همه اعضا با مان و دل پذیرای آن هستند. و فقط کسانی ضرر می‌کنند که اخراج شوند. برای همین نهایت تلاش صورت می‌گیرد تا این عمل صورت نگیرد.
داستان در واقع با مهلت اضافه‌ای که دادم، برای من از صفحه هفتاد اغاز شد. جایی که یوناس بالاخره متوجه شغل تعین‌کننده آینده‌اش می‌شود. 
ورود یوناس به دفتر بخشنده و حضور بخشنده از این نقطه داستان، کاملا ورق را برگرداند. شکوهی به داستان اضافه شد که دیگر اگر می‌خواستی هم نمی‌شد داستان را ادامه ندهی. پس به پافشاری‌ خودم افتخار کردم!
بخشنده به یوناس رنگ‌ها را نشان داد و ما برای حداقل نعمتی که داشتیم، به فکر فرو رفتیم. رنگ‌ها به زندگی او بعد دادند. و بعد دانستیم مردم این سرزمین حتی موسیقی هم نمی‌دانند و این خوشبختی میان یوناس و بخشنده منحصربفرد بود. مردمی که حتی از احساساتشان با نادانی حمایت می‌کردند. عشق را واژه‌ای حدف شده و احساسی بیهوده می‌نامیدند. بخشنده خاطرات را منبع خرد دانست. و شاید همین خرد باعث شد که یوناس قرص‌هایش را مصرف نکند. بلوغی که در ذهن او ایجاد می‌شد باعث قدعلم کردن برابر بلوغ جسمی شد. 
بخشنده جنگ، گرسنگی و درد را به یوناس منتقل کرد و ما همراه این انتقال درد کشیدیم. اما ضربه نهایی درست زمانی خورده شد که یوناس پشت پرده ظاهر آسوده و وجدان رتحت اعضا را دید. و فهمید تنها کسی که دروغ نمی‌گوید اوست. اویی که مجوز دروغگویی را داشت.
تمام مسیری که یوناس در حال فرار یود، در واقع دویدن به سمت عشق‌بود. و گیب که خضور سایه‌وارش در داستان باعث ایجاد دلگرمی بود، همراه یوناس تبدیل به دوکفه ترازوی همسان شدند. کودکی که بخاطر ذات روشنش، بدون هیچ ویژگی خاصی در ظاهر یا رفتار، همرا دریافت‌کننده خاطرات بود. خاطراتی که پل شدند و باعث اتصال آنها به دنیای بیرون شدند. باعث کشف حقیقت و تلاش برای بقای انسانیت.
        

          بخشنده
The Giver

1)
"بخشنده" (The Giver) نام اولین قسمت از یک چهارگانه است که در سال 1993 میلادی توسط نویسنده‌ی آمریکایی؛ "لوئیس لوری" (Lois Lowry)؛ نوشته‌شده است. سه قسمت بعدی این چهارگانه عبارت‌اند از:
"در جستجوی آبی‌ها" (Gathering Blue) نوشته‌شده در سال 2000 میلادی.
"پیام‌رسان" (Messenger) نوشته‌شده در سال 2004 میلادی.
"پسر" (Son) نوشته‌شده در سال 2012 میلادی.
در نوشتن کتاب "بخشنده" اگرچه "لوری" قصد داشته کتابی برای کودکان و نوجوانان بنویسد، ولی بسیاری از منتقدان کتاب را برای آن رده‌ی سنی مناسب نمی‌دانند. درعین‌حال کتاب "بخشنده" علاوه بر کسب افتخارات فراوان، بیش از پنج میلیون نسخه فروش داشت. 

2)
داستان "بخشنده" شرح جامعه‌ای است که در نگاه اول به نظر آرمان‌شهر می‌‌آید اما در مسیر داستان جنبه‌های پادآرمان‌شهری آن بیشتر و بیشتر نمایان می‌شود. انسان‌ها در این جامعه‌ی بسته خود را از زیر بار سنگین خاطرات رهانیده‌اند و فقط یک نفر است که مسؤولیت به یادسپاری و حفظ همه‌ی خاطرات را به عهده دارد، کسی که لقب بخشنده می‌گیرد چون باید این خاطرات را به یک نفر از نسل بعد منتقل کند. همیشه یک نفر باید باشد که این بار سنگین را حمل کند و در مواقع موردنیاز مشاوره‌ی لازم را به اعضای شورای سیاست‌گذاری ارائه دهد. این خاطرات همان تاریخ دور و دراز انسان است که جنبه‌های ناخوشایند آن بسیار بیشتر از بخش‌های خوب آن بوده و سازوکار ناخودآگاه جمعی یک جامعه آخرالزمانی بهتر می‌بیند که سنگینی به یادآوری این تاریخ سیاه را تحمل نکند.

3) 
در سال 2014 میلادی فیلم موفقی به همین نام از روی کتاب "بخشنده" و به کارگردانی "فیلیپ نویس" (Phillip Noyce) ساخته شد. فیلم تأکید خاصی بر روی ادراک حسی انسان به‌عنوان عاملی برای درک زیبایی و اعمال زشتی به شکل هم‌زمان دارد. احساسات انسانی نه‌فقط محبت و عشق که قتل و خشم را هم به ارمغان می‌آورند و این دو جنبه یا هر دو باهم وجود دارند و یا هیچ‌کدام. در آرمان‌شهر_پادآرمان‌شهر فیلم "بخشنده" همانند خود کتاب، تاریخ انسان‌ها و جوامع انسانی بار سنگین و ناگزیری تصور شده که با همه‌ی تلخی‌هایش باید به دوش کشیده شود. 

4)
کتاب "بخشنده" و سه کتاب دیگر آن مجموعه، توسط "کیوان عبیدی آشتیانی" به فارسی برگردانده شده و در "نشر چشمه" به چاپ رسیده است. "نشر چشمه" نسخه‌‌ی الکترونیکی این مجموعه را نیز عرضه کرده است. 
        

          در سه کلمه میتونم توصیف کنم. عمیق، پرمعنا و زیبا.
فقط شوک در پایان مبهم و باز کتاب هستم، که دقیقا همین موضوع اشتیاق زیادی و در من برای خوندن جلد دوم ایجاد کرد. چه فضای قشنگی داشت. چه‌چیزهای قشنگی که تجربه میکنیم. احساسات، واقعا با کلمات وصف نمی‌شن و فقط حس میشن. رنگ ها دنیایِ فوق العاده ای هستن! و ما با تفاوت هامون، زیباتر هستیم:)
_
پ‌ن: من تا ابد مدیونِ فروشنده هستم که فوق‌العاده ترین کتاب و بهم معرفی کردن... چقدر ازشون متشکرم که باعث شدن من این کتاب و تهیه، و بخونم
        

          کتابی خوش خوان با موضوعی متفاوت.
موضوعی که ممکنه ذهن نوجوان را در گیر کرده باشه و میشه با این کتاب راجع به اون گفت و گو کرد.
و در واقع اگر خودمون هم به این موضوع فکر کنیم که جهانی بدون‌احساس  و رنگ و موسیقی داشته باشیم و همه چیز یکسان و از پیش تعیین شده باشه واقعا چه حالی داریم و چطور با اون کنار میایم؟