داستان پسری اشرافی که پدرش اون رو برای سربازی و گرفتن درس زندگی، به یکی از نقاط دوردست و مرزی روسیه می‌فرسته که مرتباً مورد حمله نیروهای مخالف حکومت قرار می‌گیره. پوشکین داستان عشق، دوستی و دشمنی این جوون رو در خلال این مبارزات تاریخی بیان کرده.
      

        یک رمان معمایی جناییه که با یک قتل و نوجوونی شروع میشه که تو خونه مردم سرک می‌کشه و از رازهاشون باخبر میشه.
همه تو این محله کوچیک، رازهایی دارن و همه مشکوکن. قاتل هم یکی از همین همسایه‌هاس، کسی که میشناسیمش. 
      

        مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه با موضوعات مختلف از سفر به ماه و رابطه عاشقانه و دوستی و حتی ستون‌هایی از روزنامه و... که تنها نکته مشترک همشون، اینه که ماشین تحریر توشون نقش داره.
با انتظار خیلی بالایی سراغ کتاب رفتم، هم بخاطر نویسنده و هم اینکه ماشین‌های تحریر همیشه واسم جذاب بودن و دوست داشتم یکی داشته باشم، و هم اینکه کلی تعریفش رو شنیده بودم. اما خب باید بگم که جز چندتایی از داستان‌ها، بقیه من رو راضی نکردن و خیلی معمولی بودن. 
      

        داستان کتاب جذاب و دوست‌‌داشتنی بود و نمی‌تونستم کنار بذارمش و به سرعت خوندمش.
داستانش منو یاد فیلمی به اسم baby boom انداخت که داستان زنی بود که از یک زندگی شلوغ شهری، بخاطر یک بچه به یک زندگی روستایی و آروم پرتاب میشه، اما هنوز هم با شجاعت و خلاقیت، راهی برای رسیدن به اهداف و چیزی که می‌خواد ادامه میده. و به همین دلیل پایان اون فیلم، برام از این کتاب تاثیرگذارتر و زیباتر بود. 
      

        کتابی فوق‌العاده درباره زندگی پیامبر. 
داستان کتاب از زبان یک یهودی و در خلال نامه‌نگاریهاش با یک دانشمند و راهب یهودی دیگه روایت میشه. راوی داستان از ابتدا با فکر نابودی پیامبر و دین اسلام وارد مکه و سپس مدینه میشه و با اسلام آوردن ظاهری، سعی می‌کنه از درون و با نفاق، مردم رو بر علیه همدیگه و پیامبر کنه. اما در نهایت  بعد از دسیسه‌ها و توطئه‌های بسیار، دست از پا درازتر به موطنش برمیگرده. عالم یهودی و مسلمون منافقی که با همه دورویی و دسیسه‌هایی که شکل میده، جانب صداقت رو در این نامه‌ها رعایت میکنه و نمیتونه از اخلاق نیکو و بزرگی پیامبر چیزی نگه و درنهایت همین نامه‌ها، باعث میشن که عالم یهودی که اون رو برای خبرچینی و توطئه به پیش پیامبر فرستاده، با خوندن این نامه‌ها با پیامبر آشنا شه و اسلام بیاره. 
      

        کتاب روایت دختریه که با دوستاش به طور حرفه‌ای کوهنوردی میکنه و وقتی در یک صعود، به دلایلی نمیتونه همراهیشون کنه، دوستاش توی بهمن گم میشن و حالا باید دنبالشون بگرده. مریم به کمک احضار جن و موکل در تلاشه که دوستهاش رو پیدا کنه و من نفهمیدم نویسنده در تلاش بود چی بگه؟! از خوندن به قول خودش روضه هر کدوم از شخصیتها لذت بردم، اما پایان کتاب رو دوست نداشتم.
      

        کتاب قتل اتسویا در مدت زمان جنگ تموم شد. نمیدونم شاید من انتظار چیز پیچیده‌تری داشتم، ولی کتاب برخلاف تعریفایی که ازش شنیدم، به دلم ننشست و به زور تمومش کردم.
امیدوارم تجربه‌های بعدی ژاپن‌خوانی بهتر باشه و این یکی رو بشوره ببره.
داستان کتاب، در مورد شاگرد یک مغازه است که عاشق دختر صاحبکارش که خیلی زیباست میشه و به تحریک مردی که اونم عاشق همین دختره، با هم فرار میکنن و...
      

        داستان کتاب خوب بود اما انتظار پیچیدگی و ماجراهای بیشتری رو داشتم. برای همون سن نوجوونی خوبه. 
      

        کتاب خوبی بود
      

        همزمانی گوش دادن به جلد 12 مجموعه کتاب سرگذشت استعمار به اسم بازی بزرگ که در مورد جاسوسها و نقششون تو چند تیکه شدن ایرانه با خوندن کتاب سووشون، با نگاهی به جلدهای گذشته مجموعه، باعث میشه از این همه فعال بودن و تلاش افسرهای انگلیسی و روسی انگشت به دهن بمونم.
طرف سیاسیه، نظامیه اما همزمان میاد تو یه کشور دیگه، نقش مبلغ مذهبی رو انجام میده، طبابت میکنه، تاجره. و فقط به یک کشور هم بسنده نمیکنه، همین برنامه رو هر جا دستش بیاد، پیاده می‌کنه.

      

        پیچیده، دلهره آور و حرص درآر 
      

        نه در حد و اندازه کارهای قبلی نویسنده، یعنی مجموعه قصه های امیرعلی بود و نه در حد و اندازه خود آقای نبویان. 
      

        خیلی با تصورم فرق داشت و داستانها و افسانه ها تکراری و شبیه به هم بودن. 
      

        درود بر ادبیات کلاسیک و ترجمه ادبی...
به جرئت میتونم بگم آن کتاب ترغیب، از الیزابت غرور و تعصب خیلی پخته تر و تصمیماتش حتی توی سنین پایینتر، عاقلانه تر بود.
چیزی که خوندنش خیلی واسم سخت بود، رفتار خواهرها، الیزابت و مری و پدر خانواده بود و برام طنز موقعیت سریالهای کمدی مثل ساختمان پزشکان و شبهای برره رو تداعی میکرد. انگار آن، تنها عضو عاقل خانواده است که بین یه مشت دیوونه گیر کرده.
ترجمه کتاب عالی بود و بار دیگه به این نتیجه رسیدم که: کتابهای کلاسیک باید به شکل ادبی و با همون ادبیات خاص، ترجمه بشن و نه محاوره. اگه نامه فردریک به آن، یه زبون محاوره و عادی ترجمه میشد، واقعا اینقدر زیبا بود و با روح و روانم بازی میکرد؟
      

        هنوز و حتی بعد از حدود ده سال، هنوز این داستان برام جذاب و پر از درس بود. مشتاقانه منتظر خوندن جلدهای بعدیم.