اونوقت دخترا میگن استاکرها خیلی جذابن.
        

          این سومین کتابه که از ژیه‌بل میخونم و برخلاف برزخ بی‌گناهان اصلا نتونست میخکوبم کنه. درسته که سعی کرده بود با پایان‌بندی خوب ضعف نیمه اولیه کتابو جبران کنه اما برای مت قابل قبول نبود.
خیلی سوالا بی‌جواب موند و صد البته ترجمه بد و سانسور فراوان داستان توی تصمیم نهاییم برای سه یتاره دادن بی تاثیر نبود.
در آخر دلم برای کلوئه سوخت.
و هنوز هم وجود سوفی و مفهوم حرفاش برام جای سوال داره؟ اگه قرار بود توضیحی براشون نباشه چرا وارد داستان شده بود؟؟
        

          4.5 
که همون 5 هم لایقشه
سومین کتابی که از کارین ژیه بل می خونم
و همین سه تا هم بیشتر ازش توی ایران ترجمه نشده: سایه، برزخ بی گناهان، و ایستگاه پایانی
برزخ بی گناهان و ایستگاه پایانی به غایت درجه یک و خوب بودن
و این کتاب هم..
نصفه اول کتاب واقعا کند پیش میرفت و گاهی حوصله سر بر می شد
ولی نصف دوم همه چی تغییر کرد
این داستان، داستان یک سادیسته که به همه اهدافش می رسه و هیچکس نمی تونه جلوش رو بگیره
چقدر کثیف، خشن، و ناراحت کننده
چقدر غمگین..
مچاله شدم واقعا
چیز دیگه ای نمی تونم بگم..
        

          «سایه» جزو رمان‌های جنایی است که «کارین ژییبل» آن را با استفاده از مولفه‌های کلاسیک طراحی کرده است که بر اساس تغییر ذائقه رفتاری شخصیت‌ها، از میانه، سبک و سیاق روایت به شکل نئو کلاسیک جهتش را به سمت دیگری هدایت می‌کند. جالب اینکه در این اثر قهرمان و ضدقهرمان در هر دو سمت بیشتر از یک نفر است.
پایان‌بندی نیز با خصوصیات و سلیقه شخصی نویسنده رخ می‌دهد.
در نهایت باید گفت: «سایه» اثری بود که من را بسیار به یاد آثار سینمای «نوآر» فرانسه انداخت.
        

          پیچیده، دلهره آور و حرص درآر