کتاب را خیلی دوست داشتم. این نوع رمان مذهبی تاریخی را از همه بیشتر می‌پسندم‌؛ اینکه هیچ شخصیت اضافه و حاشیه‌ای در آن نباشد و نویسنده از ذهن خودش شخصیتی خیالی خلق نکرده باشد و فقط به روایت اتفاقات تاریخی با زبانی داستانی کفایت کرده باشد.‌ شاید بگویید اینکه دیگر رمان نمی‌شود. تاریخ است. اما من قبول ندارم. 
شاید از عنوان کتاب بتوانید حدس بزنید تمرکز داستان بر چه بخشی از تاریخ است. اما برایتان می‌گویم: داستان کتاب از دقیقا روز دهم محرم در خانه‌ی محمد حنفیه شروع می‌شود و با فلش‌بک به عقب می‌رود و روزهای مرگ معاویه و به خلافت رسیدن یزید را روایت می‌کند و نیز اتفاقاتی که در مدینه و مکه می‌افتد و به خروج امام حسین(ع) از مدینه منجر می‌شود. در این میان *نشستگان* کسانی بودند که با امام حسین(ع) همراه نشدند.
      

        رمان نوجوانی که نادر ابراهیمی ترجمه کرده و مدتها پیش خریده بودم ولی هنوز نخوانده بودم. امسال دیدم در نمایشگاه کتاب با یک طرح جلد جدید تجدید چاپ شده است. 
داستانش چنگی به دل نمی زند. یعنی چفت و بست داستانی‌اش و مخصوصا از جایی که هیولا وارد داستان شد باهم جور درنمی‌آید و دوست داشتم فقط به روایت ماجرای هاگارث با آدم آهنی بپردازد. خیلی مختصر و مفید است و در انتهای آن هم یک یادداشت از نادر ابراهیمی هست که کمی درباره‌ی فلسفه‌ی داستان آدم آهنی توضیح داده و گفته خوب است هر داستانی را می خوانیم کمی به آن فکر کنیم. برخی داستان‌ها از جمله همین داستان آدم آهنی از همین مدل داستانها هستند...
      

        اصلا خوب نبود. چهره ها زیادی خشن و اغراق شده و داستان مبهم و سطحی بود و اصلا واقعه ی تاریخی که سعی در بیان و روایت اون داشت هم خوب به مخاطب منتقل نمی شد و بیشتر گیجش می کرد. 
      

        هو النور
بعد از خواندن الی و وقتی فهمیدم این کتاب داستان همان خانواده‌ای را روایت می کند که خانم غفارحدادی در کتاب الی وعده‌ی نوشته شدنش را می‌دهند خیلی مشتاق بودم این کتاب را بخوانم. 
درواقع خانم غفارحدادی مسئولیت نوشتن خاطرات این خانواده را به خانم اعتمادی سپرده است. خانم اعتمادی به صورتی داستانی و با پروبال دادن و کمی چاشنی تخیل و خلق شخصیتهای حاشیه‌ای خاطرات خانواده‌ی اهل غزه را نوشته است. 
کمی برایم عجیب بود که این کتاب در دسته‌ی رمان‌های نوجوان قرار گرفته ولی راوی داستان یک خانم باردار است که در همسایگی این خانواده‌ی اهل غزه زندگی می‌کند. پس باید دقت کنید که به چه نوجوانی این کتاب را می‌دهید. البته که کتاب عاشقانه‌ای لطیف ولی پاک در دل خود دارد و از خیلی از عاشقانه‌های سمی این روزگار بهتر است. 
از همه بیشتر روایت صحنه‌ی تخریب خانه‌‌ی این خانواده در غزه توسط اسرائیل مرا تحت تاثیر قرار داد.
      

        صوتی اش را قبل از سفر حج شروع کردم و نصفه ماند. در حین سفر نیازی نمی دیدم سفرنامه حج بخوانم آن هم مال جلال که معنویت خاصی ندارد و بیشتر گزارش احوال و حواشی حج است. بعد از سفر ادامه‌اش را گوش دادم و چه خوب که نصفش ماند براژ بعد از سفر. چون توصیفاتش را مقایسه می کردم با آنچه خودم در حج تجربه کردم و چه قدر تغییر کرده بود روند برگزاری حج از دقیقا ۶۱ سال و یک ماه پیش تا الان. علیرغم اینکه گفتم معنویت خاصی در آن نبود اما دوستش داشتم. نگاه صادقانه و عادلانه‌ی جلال به همه چیز اعم از همسفران و عربستان و اعمال حج را دوست داشتم. 
      

        در آستانه‌ی رفتن به حج شروعش کردم و در مکه تمام شد. زیبا بود و بعضی نکاتش به کارم آمد. اما کمتر از قبل با ادبیات نویسنده ارتباط برقرار کردم. منظورم نسبت به کتابهای قبلی است که شیفته‌شان بودم. بامزگی‌ بازی‌ها و مثالهایش برایم کمی لوس و بی مزه شده بود. نمی دانم چرا. شاید چون قبلش یک سفرنامه‌ی حج دیگر خوانده بودم که خیلی خیلی به دلم نشسته بود. 
      

        بالاخره بعد از چند سال که هر سال ماه رمضان نیت می کردم بخوانمش و نمی شد امسال صوتی اش رو گوش دادم. و چه قدر راضی‌ام. اصلا مگر این کتاب از اول سخنرانی نبوده؟ پس صوتی گوش دادنش یعنی انگار داری همان سخنرانی را گوش می دهی دیگر! البته با صدای یک سخنران و راوی دیگر.

      

        بعد از جلد سوم هم نظرم همان است که بود. 
البته در این جلد چند شخصیت از جمله مختار، ابوحمزه ثمالی، و ابوخالد کابلی معرفی می‌شوند که شنیدن از زندگی و سوابقشان خالی از لطف نیست. مخصوصا ابوحمزه ثمالی در این لیالی قدر که مرا ترغیب کرد بروم سراغ دعایش...
      

        بعد از خواندن جلد اول همینجا نوشتم که کتاب، انتظارم را از سیدمهدی شجاعی برآورده نکرد. با این کتاب نظرم تشدید شد و با اینکه رغبتم را به مجموعه از دست دادم ولی همچنان می‌روم سراغ جلد سوم تا تمام شود و پرونده‌اش را ببندم! (چرا که طبق عادت همیشگی‌ام قبل از خواندن جلدهای اول و‌ دوم جلد سوم را نیز خریده‌ام) شنیده‌ام که دو جلد دیگر هم در راه است که البته با کمال تاسف اذعان می‌کنم که دیگر قطعا سراغ آنها نخواهم رفت!
      

        چه قدر حیف که تمام شد. وقتی شروعش کردم اصلا فکر نمی‌کردم این قدر زیبا باشد و این قدر از تمام شدنش ناراحت شوم. یک عاشقانه‌ی نسبتا تمیز که شما را با انقلاب فرانسه و به قدرت رسیدن و بعدتر سرنگون شدن ناپلئون آشنا می‌کند.
هرچند می‌دانم مدتی که گذشت خیلی از وقایع مهم و شخصیت‌های آن را فراموش خواهم کرد اما طعم شیرین کتاب صوتی دزیره با اجرای بی‌نظیر بهناز بستان‌دوست فراموش‌نشدنیست. 
      

        یک رمان خیلی لطیف و ناز درباره‌ی دهکده‌ای که مردمش تصمیم گرفتند آبادش کنند. 
به نظرم این کتاب می‌تواند در زیرژانر آرمانشهر قرار گیرد چراکه نورآباد نمونه‌ی واقعی یک جامعه‌ی آرمانیست که مردمش آن را با جان و‌ دل ساختند و منش و سبک زندگی خود را به نسل‌های بعد هم انتقال دادند.  
آنها حتی امیدبخش افراد دیگری هستند که از آبادی‌های اطراف به آنجا پناه می‌آورند و این مهاجران را با کلی امید و سرزندگی به دیار خود می‌فرستند برای تغییر و تحول روستای خود. 
این کتاب می‌تواند برای هر کسی که به فکر مهاجرت و فرار از وطن افتاده نیز مفید باشد. 
      

        یک داستان طنز مخصوص نوجوانان با موضوع سواد رسانه‌. نویسنده شیوه‌ای خلاقانه و بامزه (واژه‌ی بامزه را مخصوصا گفتم به دلیل اینکه اخبار در این کتاب  به وسیله‌ی خوردن منتقل می‌شود) انتخاب کرده برای انتقال حرف‌هایی که می‌خواسته درباره‌ی تاثیرگذاری رسانه بر مخاطب و فریب دادن افکار عمومی و نقش سلبریتی‌ها در هل دادن جامعه به سمتی خاص بزند!
حقیقتا دنیای عجیبی را ترسیم کرده که ذهن خواننده را درگیر می‌کند و گاهی هم مشمئز می‌نماید! (وقتی به آن همه جویدن و تف کردن فکر می‌کنی دل و روده‌ات می‌ریزد به هم!) 
در کل دوستش داشتم ولی احساس می‌کنم پایان داستان کمی هول‌هولکی و عجله‌ای جمع شد و می‌توانست پرداخت بهتری داشته باشد.
      

        رمانی بسیار گیرا و جذاب درباره‌ی پسری که در اوج احساسات نوجوانی و سرزندگی از طرف دایی‌اش دائم مورد تحقیر قرار می‌گیرد. اما تصمیمی بزرگ می‌گیرد تا خودش را به خودش، مادرش، دایی‌اش و همه اثبات کند. 
او ابتدا با این نیت به جبهه می‌رود اما نه برای جنگ، برای انجام ماموریتی سری که به یک گروه از مقنی‌‌های خبره و کاربلد یزد سپرده شده است. الیاس می‌رود تا ثابت کند که مرد شده و ترسو نیست. اما در همین مسیر، اتفاقاتی را از سر می‌گذراند که واقعا او را مرد بار می‌آورد و از او الیاسی دیگر می‌سازد. 
و او همه‌‌ی این رشد و بالندگی خود را مدیون شهید غلامحسین رعیت رکن‌آبادی است؛ شخصیتی واقعی که در این رمان نوجوان حضور دارد و درواقع قهرمان داستان است...
      

        سفرنامه‌ی خانم غفارحدادی به لبنان برای مصاحبه با یک خانواده‌ی اهل غزه که بعد از سختی‌های فراوان مجبور به ترک وطن شده‌اند و هر کدام در نقطه‌ای از جهان زندگی‌ می‌کنند اما سالی یک بار دور هم جمع می‌شوند و حدود دو هفته تا یک ماه اوقاتشان را باهم می‌گذرانند...
خیلی خوب بود و اطلاعات جدیدی درباره‌ی لبنان و فلسطین به خواننده می‌داد. 
به تازگی داستان زندگی آن خانواده که اصلا خانم غفارحدادی برای نوشتن آن به این سفر رفته بود نیز چاپ شده؛ اما توسط یک نویسنده‌ی دیگر. اسم کتاب "ماهی‌ها به دریا برمی‌گردند" است. 
      

        فقط می‌توانم بگویم خیلی غم انگیز بود. همیشه اسم عمو تام را بین شخصیت‌های کتاب‌های کلاسیک می‌شنیدم و بدون اینکه داستانش را بدانم همیشه محبتی عمیق در قلب خود به او احساس می‌کردم. 
با شروع کتاب نگران بودم نکند با اتمام کتاب، عمو تام آن شخصیت محبوب از آب درنیاید. بعضی جاها حتی خیلی دلواپسش شدم. دلواپس روحش.  دلواپس ایمانش...
و در نهایت کتاب را با یک رضایت درونی بستم. رضایت از اینکه عمو تام در قلب من عزیزتر شد. حالا دیگر می‌دانستم چرا ندیده و نشناخته این قدر در نظرم بزرگوار بوده است...
عمو تام تا ابد در قلب من می‌ماند.