جمله ای که من باهاش حس کردم باید تا اخر این کتاب و بخونم...((مرگ آدم هارا به همدیگر نزدیک میکند)) بود و من این رو به چشم تو زندگی دیده بودم 
کتابش هم کتاب خوبی بود ولی میتونست پایان با مفهموم تری داشته باشه:) 
      

        کتاب خوبی بود.. افکارم درباره زندگی به کل تغییر کرد و این کتاب باعث شد غم چیزهای بیهوده رو نخورم
      

        خلاصه بخوام بگم.... زندگیش کردم.. فقط اشک و اشک و اشک 
کتاب خوبی بود باعث شد حس های متفاوتی و تجربه کنم 
      

        یه چیزهایی داشت که با تصورات من جور در نمیومد برای مثال وقتی... چشمش کوره دستاش در رفته پاهاش از چند جا شکسته و مغزش قابل دیدنه... چطور پا میشه و میدوعه؟ 
اولاش حسم این بود بعدش که فهمیدم بر اساس واقعیته خواستم خودم باهاش کنار بیام... 
آدمو دیوونه میکنه! 
      

        نمیدونم من زیادی توش غرق شده بودم یا چیز دیگه فقط میدونم تپش قلبم موقع انجام دادن کارای استرسیشون تموم نمیشد شاید خیلی کم بود ولی داستان خوب و غیر قابل پیش بینی داشت 
      

        به نظرم خیلی خوب بود ارزش خوندن و داشت و خب هرچی جلوتر که میرفت من اینجوری بودم که وای باورم نمیشه چییی مغزمو در یک شب به فنا داد 
جلد دومش که نمیشه گفت ولی ادامه داستان سایمون و عموش تو کتاب کارناوال شوم هست اول خواستم اونو شروع کنم و دیدم دو صفحه اول کتابش در باره این یکی کتاب حرف زده پس اول اینو شروع کردم و خب چیزای جالب زیادی داشت اتفاقاتی داشت که مغز ادمو درگیر میکرد و نمیشد باور کرد🤌🏻