چگونه می توانیم بر سر نوعی از سبک زندگی بایستیم و در آن تردیدی وارد نسازیم؟ چه چیزی موجب آن می شود که گاه آحاد بشر دست به اعمال شنیعی بزنند که از آنها در حالت معمول توقع نمی رود؟ وجدان در کجای زندگی ما نهفته است و استاندارهای هر جامعه ای برای زندگی چگونه همچون یک چاقوی دو لبه عمل می کند؟ چه زمانی عرف و اعتقاد ناصحیح جای انصاف و حقیقت را می گیرد و به صدایی بلندتر از حق بدل می گردد؟ به گمانم نوشته هارپر لی شاهکاری است که نظیر ندارد. داستان کتاب در فضای تنش آلود تبعیض نژادی در آمریکا رخ می دهد و یک سیاه پوست به دروغ متهم به تجاوز به یک زن سفید پوست می گردد و یک وکیل سفیدپوست  باید از او دفاع کند. داستان را دختر وکیل از خردسالی تا کودکی اش تعریف می کند و ما عمق انسانیت، شرافت، وجدان و تصمیم های صحیح در هنگام دشواری ها را در این پدرِ وکیل مشاهده میکنیم. جایی در داستان دخترک از پدرش می پرسد که چگونه در مدرسه اش عمل یهودی کشی هیتلر توسط معلمش محکوم می شود اما همان معلم معتقد است که سیاه پوستان با دیگر انسان ها برابر نیستند و این اوج داستان است‌: اینکه ما انسان ها استاندارهای خودمان را می سازیم و حاضر به محکوم ساختن دیگرانیم بی آنکه لحظه ای فکر کنیم خودمان نیز تا چه اندازه در موردی دیگر همان رفتار و رویه را در پیش گرفته ایم. نثر درخشان هارپر لی باید به ما این تلنگر را بزند که فکر کنیم چطور آحاد بشر که برابر آفریده شده اند می پذیرند صرف به تفاوت رنگ میان خودشان و دیگران اساسا تبعیضی سیستماتیک را رواج دارند؟ چه بر سر ما می آید وقتی در درون ایدئولوژی ها و تعصبات غرق می شویم؟ مدارا و تساهل را فراموش می کنیم و کین توزی به عنصر اساسی تشکیل دهنده وجودمان بدل می گردد؟ به گمانم شخصیت پدر در این داستان الگویی برای همه ما خواهد بود. او شخصیتی مدارا گر، با حوصله، آینده نگر و با مطالعه است که از خرافات و عرف رایج دوری می کند و نه با تشر و سرکوب که با منطق تقریبا همه چیز را به بچه هایش توضیح می دهد و پناه آنهاست و برایشان یک رفیق است. لی با ورود همسایگان متعدد و شخصیت های فرعی به داستان تلاش دارد تا ویژگی های یک شهر کوچک را به مثابه اجتماعی از انسان ها به ما نشان دهد که چگونه در محافظه کاری، تعصب و خرافات فرو رفته است و عملا همین نیز باعث عدم تصمیم گیری های به موقع و اخلاقی مردمش می شود. شخصیت هایی که عملا رفتاری کاملا معکوس از وکیل یا همان پدر داستان دارند‌. خواندن کتاب هم ذهن ما را باز می کند و هم عمیقا لذت بخش است.
        

          کشتن مرغ مینا- هارپرلی
کتاب به نظر بیشتر روایت آتیش ریختن بچه هایی است که در یک شهر کوچک زندگی می کنند اما روایت پدری است که دفاع از یک سیاه پوست را با تربیت فرزندانش گره خورده می داند. ترجمه خوب فخرالدین میررمضانی شما را با خرده فرهنگ های آمریکایی دوران تبعیض نژادی را نشان می دهد آدم هایی عادی هستند اما می توانند در باطنشان خونخوار سیاهان باشند. با خواندن این کتاب شاهد داستانی خواهید بود شاید فکر کنید هم اکنون نیز ممکن است شاهد آن باشید و یا حتی خودتان جزیی از آن باشید.
... آدم هایی پیدا می شند که... که اون قدر غصه اون دنیا رو دارند که هیچ وقت یاد نمی گیرند تو این دنیا چجور باید زندگی کرد. نتیجه اش اینه که، اون پایین تو این خیابون می بینی...
...لازم نیست آدم هرچه بلده نشون بده. نه خوبه که آدم به خودش بباله، نه مردم از کسی که بیشتر از آن ها چیز بلده خوششون میاد. این کار عصبانیشون میکنه. با صحیح حرف زدن نمیشه اون ها را عوض کرد. اگه بخواهند، خودشون صحیح حرف زدن را یاد می گیرند. اگه نه، آدم یا باید دهنش را ببنده یا با زبون خودشون باهاشون حرف بزنه... 
... در پاسخ سوال من و جیم که چرا اینقدر مسن است، جواب داد دیرتر از معمول شروع به زندگی کرده است. چیزی که ما را درباره لیاقت و مردانگی او به تامل وا داشت.
...جیم، چطور ممکنه آدم این قدر از هیتلر بدش بیاد، اون وقت تو مملکت خودش به یک عده از مردم این قدر ظلم بکنه؟...
... دست هایش زیر چانه ام، لحاف را بالا می کشید و دوروبرم را می پوشاند.
-اسکات، خوب که نگاه کنی اکثر مردم خوبند.
چراغ را خاموش کرد و به اتاق جیم رفت. می دانستم که تمام شب آنجا خواهد ماند و فردا صبح وقتی جیم بیدار شد، او را آنجا خواهد دید....
        

          کتاب "کشتن مرغ مینا" روایتی است تلخ از دنیای تاریک و بی رحم بزرگ ترها که با زبان شیرین کودکانه و از نگاه معصوم دختربچه ای هشت ساله نقل می شود.
حکایت کتاب حکایت غم انگیز جهل و تعصب و تبعیضی ست که زخمش هیچ وقت کهنه نمی شود. قربانیان داستان نه اسیر فقر و تنگدستی که بیشتر از آن اسیر جهل و نادانی هستند که به پشتوانه آن انجام هر عمل ناپسندی را حق خود می دانند ولو این عمل قربانی کردن انسانی بی گناه باشد.
بچه های داستان ما می دانند که مرغ بی آزار مینا را نباید کشت ولی سر در نمی آورند که چرا مردم کشتن انسانی بی گناه را ، که آزارش به هیچکس نرسیده و تنها گناهش پوست سیاهش است، جشن می گیرند.
کتاب علی رقم عمق و محتوایی که داشت بسیار ساده و قابل درک نوشته شده بود. شخصیت های اصلی کتاب یکی از یکی دوست داشتنی تر بودن خصوصا "اتیکاس" که به نظرم بهترین بابایی بود که در دوران کتاب خوانیم باهاش آشنا شدم. خلاصه که بی نهایت از خوندنش لذت بردم.

بخش هایی از کتاب:

گاهی آدم هایی پیدا می شوند که آنقدر غصه ی "آن" دنیا را دارند که هیچ وقت یاد نمی گیرند در "این" دنیا چطور باید زندگی کرد!
***
اگه کسی به تو لقب بدی داد ، لازم نیست بهت بربخوره . این لقب به تو صدمه نمی زنه ، برعکس نشون می ده که خود گوینده اخلاقا" چه قدر فقیره.
***
هرکس حق داره هر طور می خواد فکر کنه و توقع داشته باشه که دیگران هم به عقایدش احترام بگذارند . اما من قبل از اینکه با دیگران زندگی کنم ، باید بتونم با خودم زندگی کنم . وجدان آدم تنها چیزیه که نمی تونه تابع نظر اکثریت باشه.
***
لازم نیست آدم هر چی بلده نشون بده.نه خوبه که آدم به خودش بباله نه مردم از کسی که بیشتر از آنها چیز بلد است خوششون میاد.

تاریخ خوانش : APRIL 2019
        

          💠 سلام و درود لحظه تون بخیر
رمان کشتن مرغ مینا یک رمان زیبا و آموزنده با داستان های جالب و گیراست. این رمان در دو بخش نوشته شده.
هر دو بخش توسط یک دختربچه روایت میشه.
🔴 بخش اول روایت کنجکاوی ها و بازیگوشی های راوی داستان بهمراه برادر و دوستش هست که حاوی یکسری داستان زیبا و جذابه.
🟡 بخش دوم بیشتر به شغل پدر راوی برمیگرده. یک کاراکتر روشنفکر با دیالوگ های بسیار زیبا. شغل این کاراکتر وکالته. داستان از این قراره که این وکیل سفید پوست ، وکالت یک متهم سیاه پوست رو برعهده میگیره که به اتهام تجاوز دستگیر شده. آنهم در دورانی که نژاد پرستی در غرب بیداد میکند...

⚫ دیالوگ منتخب من : 
آدم هیچوقت نمیتواند کسی را بشناسد ، مگر اینکه واقعا در کالبد او قرار بگیرد و از نظرگاه او به دنیا نگاه کند.
        

          خیلی دوستش داشتم و رفت تو لیست کتاب‌هایی که دوباره می خونم ، موضوع اصلی داستان برام جذاب بود ، فضاسازی ها خیلی خوب بود ، شخصیت ها را هم دوست داشتم .
        

          ❌️خطر افشای داستان

*کشتن مرغ مینا*

شروع داستان را بسیار دوست دارم.حرف بر سر یک اتفاق است که برای جیم افتاده  و نحوه پرداخت و لحن کودکانه‌ی اسکاوت شیرین ترش کرده است .
تکنیکی که استفاده شده شروع از پایانی ترین حادثه پیرنگ است و بعد روایتی از زاویه دید یک بچه ۶،۷ ساله از زندگی شان در می کمب.
نکته جالبی توجه برای من تصویر سازی دقیق و جالب شهر است.
به نحوی که  می شود آن را کاملا تجسم کرد.از طرف دیگر گراف خانوادگی و اسامی خانواده و همسایه ها بدون شتاب معرفی می شود  و کاملا در ذهن مخاطب می نشیند و برای هر کدام از آنها یک پرونده شخصیتی خاص گوشه ذهن باز می کند.
به نظرم می آید این حد از سخاوت و دست و دلبازی در تعریف کردن جزییات،تکنیکی بوده است که نویسنده با توجه به نگاه کودکانه و به عمد انتخاب کرده است.
اگر منظر نگاه رمان کشتن.....یک بزرگسال بود مسلما حادثه از  جلوتر روایت می شد.
از طرف دیگر این احتمال هم وجود دارد که نویسنده زاویه دید کودک را انتخاب کرده که بتواند خیلی راحت بدون اینکه متن کسل کننده شود پرونده اشخاص را تکمیل کند.

از ابتدای داستان انتظار داشتم اتفاق آغازین زودتر رخ دهد اما تا یک سوم داستان در حال تعلیق به سر می بردم و حس می کردم بو رادلی هرآن باید کاری کند!
ولی دیدم  نویسنده از جانب اسکاوت بی توجه به دلهره و انتظار منِ خواننده وارد مدرسه و روابط دوستی بچه ها می شود .

زیر بنای ساخت زمانی و مکانی رمان بسیار پر و پیمان است.همه چیز برای این رمان ویژه شده است.
مکان داستانی چنان پرداختی دارد که داستان امکان ندارد در جایی غیر از این شهر رخ دهد و زمان داستان نیز همین حالت را دارد جایی بین جهالت های بازمانده از دوران برده داری و تغییر جامعه به سمت برابری انسانها  در رنگ پوست و نژاد.
دو قسمت داستان دوست داشتنی و اثر گذار هستند یکی پایان بندی داستان و دیگری صحنه‌ی برگزاری دادگاه. شرایطی که در دادگاه پیش آمد به طور ضمنی مخاطب را به سمت مضمون مورد نظر نویسنده سوق می دهد و این نیاز را در خواننده ایجاد می کند که انتظار این  پایان بندی را داشته باشد.
 وقتی کلانتر خبر حادثه را به اتیکوس می دهد و او را ترغیب می کند ماجرا را لاپوشانی کند انگار جگر سوخته خواننده آرام می گیرد.

نکات مذکور بخش هایی از ارزش های تکنیکی و فرمی اثر است.محتوای کتاب هم مثبت  است.زبان داستان، دیالوگ های مناسب ومنطق قوی از دیگر نکات خوب اثر هستند

با این وجود این کتاب، به موازات نقاط قوت دارای ضعف هایی نیز هست.مهمترین نقطه ضعف اطناب و ارائه  پیرنگ های فرعی قبل از شروع حادثه اصلی است
به نحوی که تا یک سوم کتاب مخاطب فکر نمی کند مضمون کتاب ( وابسته به تام رابینسون است) تقبیح نژاد پردازی است.
حضور بعضی اتفاقات و افراد در خط اثر کلی داستان بی تاثیر است.مثل حضور عمه و دورهمی های زنانه.ما از قسمت های دیگر داستان نقطه نظر بقیه افراد شهر را متوجه می شوین و نیاز ندارد دوباره این مسئله تاکید شود.

مسئله بعدی ریتم داستان و شدت کشمکش های داستان است.ریتم داستان کند است.حتی حوادث تعیین کننده هم در بستر آرامش جاری در رمان روایت می شود .
با این وجود این کتاب به قدری در داستان پردازی، قلم نویسنده ،ترجمه و محتوا و مضمون قوی ظاهر شده است که نکات منفی  آن قابل چشم پوشی است
        

          آنچه که بعد از مطالعه این کتاب ذهن من رو درگیر کرد این بود که بی عدالتی می تواند در هر برهه از زمان و مکان در جوامع مختلف به شکل متفاوتی نمود پیدا کنه ،مثلا آمریکایی‌ها درست در زمانی که سیاه و سفید رو باهم برابر نمی دونستند نسبت به کشتار يهوديها توسط هیتلر اظهار انزجار می‌کردند و باور داشتند که در حق يهوديها بی عدالتی صورت گرفته در حالی که خودشون به نوعی دیگری از بی عدالتی مبتلا بودند ...
        

          کشتن مرغ مینا 

اسکات فینچ، دخترک هفت ساله و برادر بزرگترش جیم با پدرشان که وکیل عدلیه است، در ایالت آلاباما در جنوب آمریکا  زندگی می‌کنند. در دورانی که هنوز تبعیض نژادی بر زندگی سیاه‌پوستان سایه تیره‌ای انداخته است. در میانه‌ی دعوایی که در آن سیاه‌پوستی متهم به تجاوز به دختری فقیر و -از نظر شهروندان بی‌اصل و نسب اما- سفید پوست است، اسکات و برادرش که پدرشان وکیل مرد سیاه‌پوست است، با بی‌عدالتی سهمگینی مواجه می‌شوند. ذهن کودکانه راوی، اسکات فینچ، از درک بسیاری از مفاهیم و کلمات عاجز است. با اتکا به حرف‌های برادرش که چند سالی از او بزرگ‌تر است سعی می‌کند وقایع را که به نظرش بی‌منطق جلوه می‌کنند درک کند. 
هارپر لی استادانه توانسته سادگی و بی‌اطلاعی یک دختر در آن زمان و مکان را به تصویر بکشد و در روند ساده و روزمره زندگی یک جنوبی در آمریکا، روبرویی آن‌ها با جهانی که برخلاف شعارهای زیبای برابری مسیحی، لبریز از تبعیض و بی‌عدالتی است به تصویر می‌کشد و ما به نرمی در میان صفحات این رمان، -که بازه‌ی زمانی دو سال را نمایش می‌دهد- رشد و پختگی این دو کودک را می‌بینم، چیزی که خانم لی بسیار هنرمندانه و طبیعی آن را به تصویر درآورده، که نشان از توانمندی نویسنده است که بدون شعارزدگی و جملات درشت و عالمانه در میان سطور داستان، به شیواترین شکل ممکن، «بی‌عدالتی و تبعیض» را به خواننده «نشان» می‌دهد.
کشتن مرغ مینا که در سال ۱۹۶۰ چاپ شده از شاهکارهای ادبی محسوب می‌شود در سال ۱۹۶۴ میلادی، جایزه پولیتزر را برای هارپر لی به ارمغان آورده است.
این رمان با چند ترجمه در ایران چاپ شده است، من ترجمه‌ی فخرالدین میررمضانی با چاپ نشر امیرکبیر را مطالعه کردم.
        

          همیشه یه سری کتابها هست که دلم‌میخواد بخونمشون ولی فرصتی پیدا نمیشه و طول میکشه.کشتن مرغ مینا یا مرغ مقلد یکی از همین کتابا بود.وقتی تموم میشه میرسی به صفحه ی آخر به خودت میگی چرا زودتر نخوندمش!!!
کتاب از اول برام جذابیت داشت.نظرارو خوندم دیدم خیلیا نوشتن که صفحات اول کتاب حوصله سربره ولی از اونجایی که سلیقه ام تو کتاب خوندن خیلی متفاوته😁،از صفحه ی اول جذب کتاب شدم و اولین بار بود بدون اینکه برم خلاصه ای از کتاب رو بخونم، شروعش کردم.هر صفحه که میرفت جلوتر توقع داشتم یه اتفاق غیر منتظره بیفته.
لذت بخش ترین قسمت کتاب بعد از جلسه ی دادگاهه.اونجا که اتیکوس با جیم صحبت میکنه.
اسکاوت رو خیلی خوب درک‌کردم چون خودمم به نوعی متفاوت از تمام دخترای همسنم بودم.
غیر منتظره ترین اتفاق داستانم مربوط میشه به مرگ تام😔
        

          بالاخره بعد یک و ماه نیم تموم شد:)
نژاد پرستی،موضوع اصلی کتاب بود،جوون سیاه پوستی که فقط بخاطر سیاه پوست بودنش محکوم به کاری میشه که نکرده و صرفا سیاه پوست بودنش از نظر همه دلیل کافی ای برای گناهکار بودنش هست، زمانی که تحت هر شرایطی حق رو با سفید پوست ها میدونستند و همه مشکلات تقصیر سیاه پوست ها بوده.شاید نژاد پرستی کمتر شده باشه اما تموم هم شده؟نه !همچنان هستند آدم هایی که بخاطر رنگ پوستشون،جایی که بدنیا اومدن یا فرم چشم هاشون خودشون رو برتر از بقیه میدونند و کسی که هم رنگشون نباشه، چشم هاش شکل دیگه ای باشه و از نژاد دیگه ای باشه رو خوار میشمرند ،و صادقانه این موضوع حتی توی کشور خودمون هم کم دیده نمیشه.
آتیکوس برای من نماد عدالت و صداقت بود،آدمی که تحت هر شرایطی برای تحقق عدالت میجنگه،کسی که خودش رو برتر از هم نوعش نمیدونه.
اما روند داستان برام خسته کننده بود تا حدودی،خیلی جاها، توصیفات و اتفاقات زیادی بودند و ذکرشون واقعا از نظرم ضرورتی نداشت ،توی صد و خورده ای صفحه هم میشد داستان رو خلاصه کرد بدون اینکه چیزی از دست بره و به نظرم نویسنده زیادی موضوع رو کش داده بود.
        

          با اینکه خیلی تعریفش رو داخل فیلما شنیده بودم اما قوی نبود خیلی سعی کردم به اخر برسونمش
        

          راضیم از خوندنش...:)
        

          هر کتابی یه زمان طلایی خوندن داره و خیلی یه آدم باید خوش شانس باشه که کتاب و زمانی که برای خوندنش انتخاب کرده با هم مَچ بشن و ترکیب طلایی رو ایجاد کنن . در چنین شرایطی هست که یک کتاب برامون عزیز ، به یاد مودنی و تاثیرگذار میشه.

من از تک تک لحظات خوندن این کتاب نهایت لذت رو بردم (اتفاقی که به ندرت برام پیش میاد)
از یک طرف مشتاق خوندن بودم و نمی تونستم کتاب رو زمین بذارم و از طرف دیگه با خودم می گفتم کاش خوندنش هیچ وقت تموم نشه و تا ابد طول بکشه ؛ فکر می کنم چون کتاب رو در زمان درستی خوندم.

گفت و‌ گو های جین لوئیز اسکات و جیم با اتیکوس جز بخش های مورد علاقم از کتاب بود ، منطق و لحنی که اتیکوس در صحبت کردن با بچه ها داشت طوری بود که بدون اینکه حس تحمیل ، زورگویی یا احمق بودن بگیری ازش درس زندگی می گرفتی.

درون مایه ی اصلی کتاب هم در مورد مخالفت با نژاد پرستی بود که جز موضوعات مورد علاقم هست.

یکی از بخش های تامل برانگیز کتاب جایی بود که اسکات در مورد هیتلر و جنایاتش از معلم پرسید و معلم شروع کرد به محکوم کردن یهودی ستیزی هیتلر و سایر کارهاش و این در حالی بود که همون معلم تا مغز استخوان از سیاه ها بدش می اومد(نژادپرست بود) و معتقد بود سیاه با سفید برابر نیست.
همین موضوع می تونه بیانگر این باشه که اعمال و افکار ما تا چه حد می تونه نسنجیده ، متعصبانه و احمقانه باشه .
یا اینکه انسان ها چطور می تونن به نقطه ای برسن که چیزی رو درست یا غلط بدونن بدون اینکه حتی یک بار از خودشون بپرسن چرا ؛ چرا این درسته یا چرا این غلطه.

ناگفته نماند: بعضی ها سرعت داستان رو کند می دونن و با اتفاقاتی که رخ میده به خصوص اتفاقات بخش اول از نظرشون کسل کننده و حوصله سر بره یا اینکه معتقدن اونقدری که باید روی موضوع نژادپرستی مانور داده نشده 
برای من نه سرعت داستان کند بود و نه حتی حوصله سر و به نظرم همه چیز سر جای خودش بود اما خب این نظر شخصی منه .

در کل برای من تبدیل به اون کتاب های لذت بخش فراموش نشدنی شد.

۱۳ آذر ۴۰۳
        

          همیشه توی معرفی  این کتاب میشنیدم که یک وکیل مدافع با تمام توانش از یک سیاه دفاع میکنه. یک دفاع جانانه.
 گمان میکردم بخش اعظم کتاب مربوط به این دادگاه باشه و حداقل از صفحه پنجاه به بعد وارد فضای محاکمه بشیم و این گمان کار رو کسل کننده به نظر میرسوند.
 اما اصلا همچین چیزی نیست. ما داستان رو از زبان اسکاوت دختر اتیکوس وکیل میشنویم. دختری که بعد از سالها داره ماجرا رو روایت میکنه و معلوم نیست دقیقا چند سال از اون ماجرا گذشته. ده سال یا پنجاه سال.
ماجرا از جایی شروع میشه که به نظر میرسه بحران ها به پایان رسیده و قهرمانها در نقطه امنی ایستادن. اما حوادث داستان این دلهره رو به وجود میاره که ممکنه اینطور نباشه.
داستان در اصل ماجرای کودکی های اسکاوت و برادر بزرگترش جیمه که با هم دنیا رو کشف میکنن.
 اسکاوت با یه روایت شیرین در طول داستان کل شهر و آدمهای شهر رو معرفی می کنه که هر کدوم داستان خاص خودشون رو دارن و برخی و شاید همه در سرنوشت داستان موثر باشن. مثل خانواده ای که توی زباله دانی زندگی میکنه یا همسایه ای که هیچ وقت از خونه بیرون نمیاد و این بیرون نیومدن باعث کنجکاوی ها و شیطنت های خواهر و برادره. و در نهایت نتیجه این کنجکاوی یک جایی به کمک بچه ها میاد. جایی که مخاطب هم همراه اسکاوت شوکه میشه.
داستان داستان همه این آدم‌ها هست و داستان این‌ آدم‌ها نیست.اسکات و جیم قهرمان‌های اصلی داستان نیستند. قهرمان اصلی قصه پدره. پدری که در میان‌سالی ازدواج‌کرده و خیلی زود همسرش و ازدست‌داده و حالا دوتا بچه داره. یک پدر صبور، قدرتمند، آداب‌دان، مهربان، زیرک و قانون‌مند. اما هیچ‌کدوم از این‌ها توی چشم مخاطب فرو نشده. مخاطب خیلی آرام و نرم متوجه شخصیت پدر می‌شه، درصورتی‌که پدر توی داستان خیلی حضور فعالی نداره. حتی پدری نیست که بشه بهش افتخار کرد. حتی یک چشمش هم نابیناست.
روایت اسکات کامل و پر از جزئیاته. هم صراحت و سادگی یک دختربچه رو داره هم تحلیل یک خانم بالغ رو و این نشانه هوشمندی نویسنده است که داستان رو چند سال بعد از اون واقعه روایت می‌کنه.
 شاید فکر کنید مرغ مینا همون سیاه‌پوستی که قراره محاکمه بشه اما این‌طور نیست.
 پیشنهاد می‌کنم هرچه زودتر این کتاب رو بخونید و ازش لذت ببرید.
        

          چقدر غبطه برانگیز است این که نویسنده‌ای بتواند مفاهیم و ارزش‌های عالی انسانی را اینطور جذاب و به جا و دقیق در داستان بیاورد.
        

          با تصوراتم متفاوت بود برای منی که خودم وکیل هستم انتظار داشتم فضای حقوقی و رسیدگی به پرونده پررنگ تر باشه .اما کتاب بیشتر روی  روابط  پدر با فرزندان و روابط ادمها تاکید داشت
        

          "هرکس حق داره هرطور می‌خواد فکر کنه و توقع داشته باشه که دیگران هم به عقایدش احترام بگذارند. اما من قبل از این که با دیگران زندگی کنم، باید با خودم زندگی کنم. وجدان آدم تنها چیزیه که نمی‌تونه تابع نظر اکثریت باشه"

"آدم نمی‌تواند کسی را بشناسد مگر این که واقعا در کالبد او جا بگیرد و از دید او به دنیا نگاه کند"

خب اولین چیزی که میخوام بگم: توروخدا این ترجمه رو نخونید: نشر علمی و فرهنگی. مترجم فخرالدین میررمضانی
ای مترجم عزیز -امیدوارم اینو بخونی- گوگل ترنسلیت از شما بهتر ترجمه میکنه :))

و خب برسیم سر داستان
        

          جان سیاهان مهم است!
انگار تاریخ واقعا تکرار می‌شود.
هارپرلی نویسنده کتاب کشتن مرغ مینا در سال ۱۹۶۰ داستان بی‌گناهی یک سیاه‌پوست را روایت می‌کند و چهارسال پس از مرگش در سال ۲۰۲۰، داستانش به وقوع می‌پیوندد.
آن هم به همان طریق، سفیدپوستی با همکاری قانون منجر به از بین رفتن سیاه پوستی می‌شود.
این یعنی جوامع انسانی هنوز در همان نقطه اول ایستاده‌اند. از بین رفتن بی‌عدالتی و عدم تعصب نژادی فقط آرزو و هدف 
محقق نشده ی عده‌ای( مثل اتیکوس فنیچ) است.
گمانم هنوز که هنوز است قوانین می‌تواند اقلیت‌ها و افراد فرودست جامعه را  مثل سیاه‌پوست داستان حتی اگر  شریف و درست‌کار باشند فقط به خاطر پاپوش و شهادت دروغ یک سفید پوست خطاکار و رذل ، محکوم کند.
نکته آنجاست که جامعه از فرد سفیدپوست دل خوشی ندارد ولی فقط به خاطر پایبند بودن به سنت‌های کهنه، چشمانش را به روی عدالت می‌بندد.
آخرین چیزی که از این داستان در ذهنم مانده، اسم زیبایش است. در میانه داستان اتیکوس  تفنگ بادی‌ای به‌عنوان هدیهٔ کریسمس برای فرزندانش می‌خرد و از آنها می‌خواهد که به خاطر داشته باشند که هیچ‌گاه به مرغ مینا شلیک نکنند، چون کشتن مرغ مینا «گناه» است.
پ.ن:  مرغ مینایی که در شمال آمریکا زندگی می‌کند از گونه‌ایست با بالهای سیاه‌رنگ!
        

          کشتن مرغ مینا گناه است 
توجه بفرمایید ! مرغ مینا هر موجودی نیست ، بی گناه ، ساده دل و نادر، آسیب نمی رساند و فقط از ته دل چهچه می زند 
معلوم است که کشتنش گناه دارد ^_^
از اون کتابایی نیست که من بگم بخون و تو ندونی که باید 

        

          زاویه دید جالبی داشت. داستان از زبان یک دختربچه‌ی هشت نه ساله روایت میشه که  پدرش یک وکیل اخلاق مدار و منطقیه.
اوایل داستان ماجراهای دختر و برادرش رو میخونیم و بعد کم کم به ماجرای اصلی نزدیک میشیم.
دادگاه محاکمه‌ی یک سیاه پوست .
دفاعیات و استدلال ها و حرف حساب های خوبی توی کتاب هست
و ما با موضوع تبعیض نژادی از دید یک خانواده سفید پوست آشنا میشیم. 
شاید یکی از نقاط ضعف کتاب این باشه که شخصیت اون فرد سیاه پوست و خانواده ش و اینکه سرنوشت شوم چی شد، خیلی بهش پرداخته نشده. ما با افکار و درونیات سیاه پوست ها آشنا نمیشیم و شاید طبیعی باشه به خاطر راوی داستان که یک دختر سفید پوسته.
کتاب خدمتکار کاترین استاکت از این جهت که به افکار و دغدغه های سیاه پوست ها پرداخته و در کنارش از نگاه یک زن سفید پوست هم ماجراها رو روایت کرده، از این کتاب قوی تره به نظرم.

در کل کتاب خوبی بود
شخصیت پدر  هم خیلی عالی بود توی این کتاب.
۴ از ۵ میدم بهش.