چگونه می توانیم بر سر نوعی از سبک زندگی بایستیم و در آن تردیدی وارد نسازیم؟ چه چیزی موجب آن می شود که گاه آحاد بشر دست به اعمال شنیعی بزنند که از آنها در حالت معمول توقع نمی رود؟ وجدان در کجای زندگی ما نهفته است و استاندارهای هر جامعه ای برای زندگی چگونه همچون یک چاقوی دو لبه عمل می کند؟ چه زمانی عرف و اعتقاد ناصحیح جای انصاف و حقیقت را می گیرد و به صدایی بلندتر از حق بدل می گردد؟ به گمانم نوشته هارپر لی شاهکاری است که نظیر ندارد. داستان کتاب در فضای تنش آلود تبعیض نژادی در آمریکا رخ می دهد و یک سیاه پوست به دروغ متهم به تجاوز به یک زن سفید پوست می گردد و یک وکیل سفیدپوست  باید از او دفاع کند. داستان را دختر وکیل از خردسالی تا کودکی اش تعریف می کند و ما عمق انسانیت، شرافت، وجدان و تصمیم های صحیح در هنگام دشواری ها را در این پدرِ وکیل مشاهده میکنیم. جایی در داستان دخترک از پدرش می پرسد که چگونه در مدرسه اش عمل یهودی کشی هیتلر توسط معلمش محکوم می شود اما همان معلم معتقد است که سیاه پوستان با دیگر انسان ها برابر نیستند و این اوج داستان است‌: اینکه ما انسان ها استاندارهای خودمان را می سازیم و حاضر به محکوم ساختن دیگرانیم بی آنکه لحظه ای فکر کنیم خودمان نیز تا چه اندازه در موردی دیگر همان رفتار و رویه را در پیش گرفته ایم. نثر درخشان هارپر لی باید به ما این تلنگر را بزند که فکر کنیم چطور آحاد بشر که برابر آفریده شده اند می پذیرند صرف به تفاوت رنگ میان خودشان و دیگران اساسا تبعیضی سیستماتیک را رواج دارند؟ چه بر سر ما می آید وقتی در درون ایدئولوژی ها و تعصبات غرق می شویم؟ مدارا و تساهل را فراموش می کنیم و کین توزی به عنصر اساسی تشکیل دهنده وجودمان بدل می گردد؟ به گمانم شخصیت پدر در این داستان الگویی برای همه ما خواهد بود. او شخصیتی مدارا گر، با حوصله، آینده نگر و با مطالعه است که از خرافات و عرف رایج دوری می کند و نه با تشر و سرکوب که با منطق تقریبا همه چیز را به بچه هایش توضیح می دهد و پناه آنهاست و برایشان یک رفیق است. لی با ورود همسایگان متعدد و شخصیت های فرعی به داستان تلاش دارد تا ویژگی های یک شهر کوچک را به مثابه اجتماعی از انسان ها به ما نشان دهد که چگونه در محافظه کاری، تعصب و خرافات فرو رفته است و عملا همین نیز باعث عدم تصمیم گیری های به موقع و اخلاقی مردمش می شود. شخصیت هایی که عملا رفتاری کاملا معکوس از وکیل یا همان پدر داستان دارند‌. خواندن کتاب هم ذهن ما را باز می کند و هم عمیقا لذت بخش است.
        

          کشتن مرغ مینا- هارپرلی
کتاب به نظر بیشتر روایت آتیش ریختن بچه هایی است که در یک شهر کوچک زندگی می کنند اما روایت پدری است که دفاع از یک سیاه پوست را با تربیت فرزندانش گره خورده می داند. ترجمه خوب فخرالدین میررمضانی شما را با خرده فرهنگ های آمریکایی دوران تبعیض نژادی را نشان می دهد آدم هایی عادی هستند اما می توانند در باطنشان خونخوار سیاهان باشند. با خواندن این کتاب شاهد داستانی خواهید بود شاید فکر کنید هم اکنون نیز ممکن است شاهد آن باشید و یا حتی خودتان جزیی از آن باشید.
... آدم هایی پیدا می شند که... که اون قدر غصه اون دنیا رو دارند که هیچ وقت یاد نمی گیرند تو این دنیا چجور باید زندگی کرد. نتیجه اش اینه که، اون پایین تو این خیابون می بینی...
...لازم نیست آدم هرچه بلده نشون بده. نه خوبه که آدم به خودش بباله، نه مردم از کسی که بیشتر از آن ها چیز بلده خوششون میاد. این کار عصبانیشون میکنه. با صحیح حرف زدن نمیشه اون ها را عوض کرد. اگه بخواهند، خودشون صحیح حرف زدن را یاد می گیرند. اگه نه، آدم یا باید دهنش را ببنده یا با زبون خودشون باهاشون حرف بزنه... 
... در پاسخ سوال من و جیم که چرا اینقدر مسن است، جواب داد دیرتر از معمول شروع به زندگی کرده است. چیزی که ما را درباره لیاقت و مردانگی او به تامل وا داشت.
...جیم، چطور ممکنه آدم این قدر از هیتلر بدش بیاد، اون وقت تو مملکت خودش به یک عده از مردم این قدر ظلم بکنه؟...
... دست هایش زیر چانه ام، لحاف را بالا می کشید و دوروبرم را می پوشاند.
-اسکات، خوب که نگاه کنی اکثر مردم خوبند.
چراغ را خاموش کرد و به اتاق جیم رفت. می دانستم که تمام شب آنجا خواهد ماند و فردا صبح وقتی جیم بیدار شد، او را آنجا خواهد دید....
        

          کتاب "کشتن مرغ مینا" روایتی است تلخ از دنیای تاریک و بی رحم بزرگ ترها که با زبان شیرین کودکانه و از نگاه معصوم دختربچه ای هشت ساله نقل می شود.
حکایت کتاب حکایت غم انگیز جهل و تعصب و تبعیضی ست که زخمش هیچ وقت کهنه نمی شود. قربانیان داستان نه اسیر فقر و تنگدستی که بیشتر از آن اسیر جهل و نادانی هستند که به پشتوانه آن انجام هر عمل ناپسندی را حق خود می دانند ولو این عمل قربانی کردن انسانی بی گناه باشد.
بچه های داستان ما می دانند که مرغ بی آزار مینا را نباید کشت ولی سر در نمی آورند که چرا مردم کشتن انسانی بی گناه را ، که آزارش به هیچکس نرسیده و تنها گناهش پوست سیاهش است، جشن می گیرند.
کتاب علی رقم عمق و محتوایی که داشت بسیار ساده و قابل درک نوشته شده بود. شخصیت های اصلی کتاب یکی از یکی دوست داشتنی تر بودن خصوصا "اتیکاس" که به نظرم بهترین بابایی بود که در دوران کتاب خوانیم باهاش آشنا شدم. خلاصه که بی نهایت از خوندنش لذت بردم.

بخش هایی از کتاب:

گاهی آدم هایی پیدا می شوند که آنقدر غصه ی "آن" دنیا را دارند که هیچ وقت یاد نمی گیرند در "این" دنیا چطور باید زندگی کرد!
***
اگه کسی به تو لقب بدی داد ، لازم نیست بهت بربخوره . این لقب به تو صدمه نمی زنه ، برعکس نشون می ده که خود گوینده اخلاقا" چه قدر فقیره.
***
هرکس حق داره هر طور می خواد فکر کنه و توقع داشته باشه که دیگران هم به عقایدش احترام بگذارند . اما من قبل از اینکه با دیگران زندگی کنم ، باید بتونم با خودم زندگی کنم . وجدان آدم تنها چیزیه که نمی تونه تابع نظر اکثریت باشه.
***
لازم نیست آدم هر چی بلده نشون بده.نه خوبه که آدم به خودش بباله نه مردم از کسی که بیشتر از آنها چیز بلد است خوششون میاد.

تاریخ خوانش : APRIL 2019
        

          💠 سلام و درود لحظه تون بخیر
رمان کشتن مرغ مینا یک رمان زیبا و آموزنده با داستان های جالب و گیراست. این رمان در دو بخش نوشته شده.
هر دو بخش توسط یک دختربچه روایت میشه.
🔴 بخش اول روایت کنجکاوی ها و بازیگوشی های راوی داستان بهمراه برادر و دوستش هست که حاوی یکسری داستان زیبا و جذابه.
🟡 بخش دوم بیشتر به شغل پدر راوی برمیگرده. یک کاراکتر روشنفکر با دیالوگ های بسیار زیبا. شغل این کاراکتر وکالته. داستان از این قراره که این وکیل سفید پوست ، وکالت یک متهم سیاه پوست رو برعهده میگیره که به اتهام تجاوز دستگیر شده. آنهم در دورانی که نژاد پرستی در غرب بیداد میکند...

⚫ دیالوگ منتخب من : 
آدم هیچوقت نمیتواند کسی را بشناسد ، مگر اینکه واقعا در کالبد او قرار بگیرد و از نظرگاه او به دنیا نگاه کند.
        

          یکی از معدود رمان هایی که میتونه انقدر روان و قشنگ نویسنده داستان را به قلم بیاره.
        

          خیلی دوستش داشتم و رفت تو لیست کتاب‌هایی که دوباره می خونم ، موضوع اصلی داستان برام جذاب بود ، فضاسازی ها خیلی خوب بود ، شخصیت ها را هم دوست داشتم .
        

          ❌️خطر افشای داستان

*کشتن مرغ مینا*

شروع داستان را بسیار دوست دارم.حرف بر سر یک اتفاق است که برای جیم افتاده  و نحوه پرداخت و لحن کودکانه‌ی اسکاوت شیرین ترش کرده است .
تکنیکی که استفاده شده شروع از پایانی ترین حادثه پیرنگ است و بعد روایتی از زاویه دید یک بچه ۶،۷ ساله از زندگی شان در می کمب.
نکته جالبی توجه برای من تصویر سازی دقیق و جالب شهر است.
به نحوی که  می شود آن را کاملا تجسم کرد.از طرف دیگر گراف خانوادگی و اسامی خانواده و همسایه ها بدون شتاب معرفی می شود  و کاملا در ذهن مخاطب می نشیند و برای هر کدام از آنها یک پرونده شخصیتی خاص گوشه ذهن باز می کند.
به نظرم می آید این حد از سخاوت و دست و دلبازی در تعریف کردن جزییات،تکنیکی بوده است که نویسنده با توجه به نگاه کودکانه و به عمد انتخاب کرده است.
اگر منظر نگاه رمان کشتن.....یک بزرگسال بود مسلما حادثه از  جلوتر روایت می شد.
از طرف دیگر این احتمال هم وجود دارد که نویسنده زاویه دید کودک را انتخاب کرده که بتواند خیلی راحت بدون اینکه متن کسل کننده شود پرونده اشخاص را تکمیل کند.

از ابتدای داستان انتظار داشتم اتفاق آغازین زودتر رخ دهد اما تا یک سوم داستان در حال تعلیق به سر می بردم و حس می کردم بو رادلی هرآن باید کاری کند!
ولی دیدم  نویسنده از جانب اسکاوت بی توجه به دلهره و انتظار منِ خواننده وارد مدرسه و روابط دوستی بچه ها می شود .

زیر بنای ساخت زمانی و مکانی رمان بسیار پر و پیمان است.همه چیز برای این رمان ویژه شده است.
مکان داستانی چنان پرداختی دارد که داستان امکان ندارد در جایی غیر از این شهر رخ دهد و زمان داستان نیز همین حالت را دارد جایی بین جهالت های بازمانده از دوران برده داری و تغییر جامعه به سمت برابری انسانها  در رنگ پوست و نژاد.
دو قسمت داستان دوست داشتنی و اثر گذار هستند یکی پایان بندی داستان و دیگری صحنه‌ی برگزاری دادگاه. شرایطی که در دادگاه پیش آمد به طور ضمنی مخاطب را به سمت مضمون مورد نظر نویسنده سوق می دهد و این نیاز را در خواننده ایجاد می کند که انتظار این  پایان بندی را داشته باشد.
 وقتی کلانتر خبر حادثه را به اتیکوس می دهد و او را ترغیب می کند ماجرا را لاپوشانی کند انگار جگر سوخته خواننده آرام می گیرد.

نکات مذکور بخش هایی از ارزش های تکنیکی و فرمی اثر است.محتوای کتاب هم مثبت  است.زبان داستان، دیالوگ های مناسب ومنطق قوی از دیگر نکات خوب اثر هستند

با این وجود این کتاب، به موازات نقاط قوت دارای ضعف هایی نیز هست.مهمترین نقطه ضعف اطناب و ارائه  پیرنگ های فرعی قبل از شروع حادثه اصلی است
به نحوی که تا یک سوم کتاب مخاطب فکر نمی کند مضمون کتاب ( وابسته به تام رابینسون است) تقبیح نژاد پردازی است.
حضور بعضی اتفاقات و افراد در خط اثر کلی داستان بی تاثیر است.مثل حضور عمه و دورهمی های زنانه.ما از قسمت های دیگر داستان نقطه نظر بقیه افراد شهر را متوجه می شوین و نیاز ندارد دوباره این مسئله تاکید شود.

مسئله بعدی ریتم داستان و شدت کشمکش های داستان است.ریتم داستان کند است.حتی حوادث تعیین کننده هم در بستر آرامش جاری در رمان روایت می شود .
با این وجود این کتاب به قدری در داستان پردازی، قلم نویسنده ،ترجمه و محتوا و مضمون قوی ظاهر شده است که نکات منفی  آن قابل چشم پوشی است
        

          آنچه که بعد از مطالعه این کتاب ذهن من رو درگیر کرد این بود که بی عدالتی می تواند در هر برهه از زمان و مکان در جوامع مختلف به شکل متفاوتی نمود پیدا کنه ،مثلا آمریکایی‌ها درست در زمانی که سیاه و سفید رو باهم برابر نمی دونستند نسبت به کشتار يهوديها توسط هیتلر اظهار انزجار می‌کردند و باور داشتند که در حق يهوديها بی عدالتی صورت گرفته در حالی که خودشون به نوعی دیگری از بی عدالتی مبتلا بودند ...
        

          این کتاب از اون داستان‌هاست که در نگاه اول ساده و بی‌سر و صدا به نظر می‌رسه، اما هرچه جلوتر می‌ری، بیشتر درگیرت می‌کنه. «کشتن مرغ مینا» ظاهراً داستانی از کودکی و ساده‌لوحی دنیای بچه‌هاست، اما در عمقش تصویری تلخ، انسانی و گاهی خشم‌برانگیز از بی‌عدالتی، تبعیض و رشد در جهانی نابرابر رو روایت می‌کنه.  
هارپر لی با قلمی ساده ولی پرنفوذ، روایت رو از زبان دختربچه‌ای به اسم اسکات می‌گه، اما حرف‌هایی که گفته می‌شن، بار سنگینی از حقیقت دارن. شخصیت آتیکوس فینچ، پدر اسکات، از اون شخصیت‌هایی‌ست که تا مدت‌ها بعد از بستن کتاب باهات می‌مونه؛ مظهر شرافت، سکوتِ معنادار و مقاومت آرام.  
این کتاب یه دفاعیه‌ست برای مهربانی، برای فهمیدن دیگری، و برای ایستادن مقابل ناعدالتی—حتی وقتی می‌دونی که شاید نتیجه‌ای نگیری. از اون کتاب‌هاست که خوندنش فقط مطالعه نیست؛ یه جور تجربه‌ی انسانی عمیقه که باعث می‌شه بیشتر فکر کنیم، بیشتر ببینیم و عمیق‌تر قضاوت کنیم.
        

          کشتن مرغ مینا 

اسکات فینچ، دخترک هفت ساله و برادر بزرگترش جیم با پدرشان که وکیل عدلیه است، در ایالت آلاباما در جنوب آمریکا  زندگی می‌کنند. در دورانی که هنوز تبعیض نژادی بر زندگی سیاه‌پوستان سایه تیره‌ای انداخته است. در میانه‌ی دعوایی که در آن سیاه‌پوستی متهم به تجاوز به دختری فقیر و -از نظر شهروندان بی‌اصل و نسب اما- سفید پوست است، اسکات و برادرش که پدرشان وکیل مرد سیاه‌پوست است، با بی‌عدالتی سهمگینی مواجه می‌شوند. ذهن کودکانه راوی، اسکات فینچ، از درک بسیاری از مفاهیم و کلمات عاجز است. با اتکا به حرف‌های برادرش که چند سالی از او بزرگ‌تر است سعی می‌کند وقایع را که به نظرش بی‌منطق جلوه می‌کنند درک کند. 
هارپر لی استادانه توانسته سادگی و بی‌اطلاعی یک دختر در آن زمان و مکان را به تصویر بکشد و در روند ساده و روزمره زندگی یک جنوبی در آمریکا، روبرویی آن‌ها با جهانی که برخلاف شعارهای زیبای برابری مسیحی، لبریز از تبعیض و بی‌عدالتی است به تصویر می‌کشد و ما به نرمی در میان صفحات این رمان، -که بازه‌ی زمانی دو سال را نمایش می‌دهد- رشد و پختگی این دو کودک را می‌بینم، چیزی که خانم لی بسیار هنرمندانه و طبیعی آن را به تصویر درآورده، که نشان از توانمندی نویسنده است که بدون شعارزدگی و جملات درشت و عالمانه در میان سطور داستان، به شیواترین شکل ممکن، «بی‌عدالتی و تبعیض» را به خواننده «نشان» می‌دهد.
کشتن مرغ مینا که در سال ۱۹۶۰ چاپ شده از شاهکارهای ادبی محسوب می‌شود در سال ۱۹۶۴ میلادی، جایزه پولیتزر را برای هارپر لی به ارمغان آورده است.
این رمان با چند ترجمه در ایران چاپ شده است، من ترجمه‌ی فخرالدین میررمضانی با چاپ نشر امیرکبیر را مطالعه کردم.
        

          همیشه یه سری کتابها هست که دلم‌میخواد بخونمشون ولی فرصتی پیدا نمیشه و طول میکشه.کشتن مرغ مینا یا مرغ مقلد یکی از همین کتابا بود.وقتی تموم میشه میرسی به صفحه ی آخر به خودت میگی چرا زودتر نخوندمش!!!
کتاب از اول برام جذابیت داشت.نظرارو خوندم دیدم خیلیا نوشتن که صفحات اول کتاب حوصله سربره ولی از اونجایی که سلیقه ام تو کتاب خوندن خیلی متفاوته😁،از صفحه ی اول جذب کتاب شدم و اولین بار بود بدون اینکه برم خلاصه ای از کتاب رو بخونم، شروعش کردم.هر صفحه که میرفت جلوتر توقع داشتم یه اتفاق غیر منتظره بیفته.
لذت بخش ترین قسمت کتاب بعد از جلسه ی دادگاهه.اونجا که اتیکوس با جیم صحبت میکنه.
اسکاوت رو خیلی خوب درک‌کردم چون خودمم به نوعی متفاوت از تمام دخترای همسنم بودم.
غیر منتظره ترین اتفاق داستانم مربوط میشه به مرگ تام😔
        

          بسم الله الرحمن الرحیم

در آخر ما باید چه قضاوتی درباره سیاهان داشته باشیم؟ اونها رو نژاد کهتر به حساب بیاریم ، بهشون متن کتاب مقدس رو یاد بدیم تا اونها رو مطیع خودمون کنیم و بزرگواری خودمون رو به رخ شون بکشیم؟ بعدها هم که سر به شورش گذاشتن برای ساکت کردن‌شون حق و حقوق اندکی رو مثل یه تیکه استخون بندازیم جلوشون تا صداشون بریده بشه؟
یا اصلا ما در جایگاه قضاوتگران این انسانها هستیم؟ اگر نیستیم این برتر بینی از کجا اومده؟

هارپر لی هر کی بود و هر زندگی که داشت زن/یا مرد خیلی باهوش و با ظرافتی بوده. اون با انتخاب کردن اسکات به عنوان راوی داستان جلوی خیلی از هجمه های وارده به داستان رو گرفته، به این صورت که ما در حد یه بچه هفت ساله کنجکاو و شیطون پایین میایم و از زاویه دید اون به اتفاقات اطراف نگاه می کنیم. تا جای که ما شدیدا درگیر میشیم و ناخوادگاه با احساسات این بچه همدلی می کنیم و سوالاتی که از خودش می پرسه رو ما هم می پرسیم و براشون دنبال جواب می گردیم.
برای اسکات خیلی عجیب بود که چرا باید با سیاها بدرفتار بشه، چرا کلیسایِ جدا دارن، چرا از ما دوری میکنن؟ چرا بچه های دورگه شون در هیچ دسته ای جا نمی گیرن و به اصطلاح رانده شده از هر دو طرف ان؟ و هزارتا سوال دیگه
یکی از بزرگترین نقاط قوت داستان وجود آتیکوس بود، نه تنها در نقش یک وکیل خیلی خوب ظاهر شد که در نقش یک پدر، فوق العاده ستایش امیز بود تک تک رفتارهاش. 

این داستان با وجود نثر و روایت ساده  و کودکانه‌اش حرف خیلی مهمی داره که به ما بزنه.
تو نژاد پرستی مگه اینکه غیرش ثابت بشه!
که در اغلب اوقات ادم توی شرایطی قرار می‌گیره که غیرش ثابت میشه:)

داستان از دو بخش تشکیل میشه، بخش اول نقشه های جیم،اسکات و دیل برای دیدن بو رادلی  معروف که هر بار به نحوی با شکست مواجه میشن و مای مخاطب ای بخشکی شانس گویان پا رو زمین می کوبیم، دست مثل بچه‌های  هفت ساله.
بخش دوم ، پر معناتر، دردناک‌تر و عمیق تر داستان بر میکرده به محاکمه. ابنجا ما اون اثر تربیتی که آتیکوس کلی براش زحمت کشیده رو می بینیم، جیم در دوره‌ی که تازه به بلوغ رسیده دچار تب‌های احساسی منطقی زیادی میشه و تا مدتها با خودش کلنجار میره که حکم دادگاه رو چطور بپذیره.


پ‌ن¹: شخصیت پردازیها اونقدر خوب، به جا و به اندازه بود که من فقط و فقط می‌توانم غبطه بخورم و اشک ریزان لذت ببرم.

پ‌ن²: پناه امن داشتن به ادم جسارت میده، این درست همون دلیله که من احساس نکردم جیم و اسکات بچه‌های شیطون یا خراب کاری ان. اونا خوب می دونستن امکان نداره پدرشون بدون توضیح خواستن ازشون اونها رو تشویق یا تنبیه کنه، شنونده بودن آتیکوس درسته که کفر خواهرش رو در اورده بود امل در عوض این اطمینان رو به آدم می‌داد که دوتا ادم درست و حسابی تحویل جامعه میداد.

پ‌ن³:یک جامعه بدوی، پر از خاله زنک‌های دهن بین، با افکاری مقدس ماب و ما از همه بهتریم بقیه بو میدن. راستش من از اینکه نویسندگان غربی این وجه از جامعه‌شون رو نشون میدن خیلی کیف می‌کنم، چون واقعا  ادم به این نتبجه می‌رسه اوناهم زیاد فرقی با ما ندارن و حتی یه جاهای واقعا رفتارهای خجالت آوری دارن که بهش افتخار میکنن!

پ‌ن⁴: قاعدتا باید از دادگاه بیشتر میگفتم اما اخه چطور؟ من هنوز احساس میکنن یکی چنگ زده قلبم رو از جا‌کنده انداخته زیر پا! تا لحظه اخر امید داشتم ورق برگرده اما خب ظاهرا نویسنده قصد نداشته با ما مهربون باشه و خوب چَک‌کاری‌مون کرد.
من نمی‌گم رفتارهای غلط نداشتن، اما کفه ترازوی رفتارهای بیخود و مسخره و تحقیر امیز سفیدا اونقدر سنگینه که مال سیاها اصلا به چشم نمی‌خوره‌

پ‌ن⁵: چقدر اون زنه مری‌ودر چرت بود😒 دلقک خانوم فکر کرده ما گول اون ظاهر متدینش رو می خوریم! حقش بود یه دست کتک حسابی بخوره تا یکم اون ور تر از نوک بینیش رو ببینه

پ‌ن⁶:حتما باید توصیه کنم بخونید؟ نه شما بچه‌های خوبی هستید خودتون می‌خونید.

پ‌ن⁷:عکس هم تزئینی نیست.
        

          زمان دانشجویی یکی چندباری به من میگفت #کتاب کشتن مرغ مینا/مقلد رو بخون و من دوست نداشتم کتاب رو بخونم و گارد بدی با این کتاب داشتم. فکر میکردم فلسفی باشه اما نبود. الان که کتاب رو خوندم دیدم خیلی کتاب راحتی بود و اینکه چقدر اسکات بعضی از رفتاراش شبیه من بود.
شاید دلیل این شباهت من با اسکات بود که این کتاب رو به من معرفی میکردن و میخواستن من بخونم. خب خوشحالم که خوندم

کتاب حول رفتار آدمهای یک شهر کوچیک (می کمپ) با نژادپرستیه اما نه به صورت خشک بلکه با قالب داستان بطوریکه جذاب بودنش باعث میشه بیشتر پیش بری و زودتر بفهمی داستان میخواد به کجا برسه.

چیزی که تو کتاب داشت به من میرسوند این بود که نژادپرستی رو محکوم میکرد اما در کنارش یهودی ها رو طوری خوب نشون میداد که انگار هیچ مشکلی از سمت این دین تحریف شده گریبانگیر دنیا نشده و خب هیتلر رو هم محکوم میکردن.
یجا هیتلر رو متعصب خطاب میکردن اما توجهی به این نداشتن که اینکه نمیخوان سیاه‌ها مثل خودشون در یک ردیف قرار بگیرن خودش یک جور تعصبه.

مخاطب وقتی خودش رو بزاره جای این سه تا بچه - اسکات و جیم و دیل - ناخودآگاه مخش سوت میکشه که این بزرگسال‌ها چرا اینقدر متناقض رفتار میکنن، چرا یجا تعصبی هستن یجا متعصب های دیگرو نفی میکنن و برای همین کتاب داره از زبون دختری بیان میشه به اسم اسکات که این رفتارهارو میبینه و از اطرافیانش سوال میپرسه

مرغ مینا اشاره داره به یک سیاه‌پوستی که در داستان بهش تهمت تجاوز به یک سفیدپوست زده میشه و محکمه‌ای برپا میشه که قراره تصمیم بگیرن رأی رو به نفع سفیدپوست صادر کنن یا یک سیاه پوست.
        

          بالاخره بعد یک و ماه نیم تموم شد:)
نژاد پرستی،موضوع اصلی کتاب بود،جوون سیاه پوستی که فقط بخاطر سیاه پوست بودنش محکوم به کاری میشه که نکرده و صرفا سیاه پوست بودنش از نظر همه دلیل کافی ای برای گناهکار بودنش هست، زمانی که تحت هر شرایطی حق رو با سفید پوست ها میدونستند و همه مشکلات تقصیر سیاه پوست ها بوده.شاید نژاد پرستی کمتر شده باشه اما تموم هم شده؟نه !همچنان هستند آدم هایی که بخاطر رنگ پوستشون،جایی که بدنیا اومدن یا فرم چشم هاشون خودشون رو برتر از بقیه میدونند و کسی که هم رنگشون نباشه، چشم هاش شکل دیگه ای باشه و از نژاد دیگه ای باشه رو خوار میشمرند ،و صادقانه این موضوع حتی توی کشور خودمون هم کم دیده نمیشه.
آتیکوس برای من نماد عدالت و صداقت بود،آدمی که تحت هر شرایطی برای تحقق عدالت میجنگه،کسی که خودش رو برتر از هم نوعش نمیدونه.
اما روند داستان برام خسته کننده بود تا حدودی،خیلی جاها، توصیفات و اتفاقات زیادی بودند و ذکرشون واقعا از نظرم ضرورتی نداشت ،توی صد و خورده ای صفحه هم میشد داستان رو خلاصه کرد بدون اینکه چیزی از دست بره و به نظرم نویسنده زیادی موضوع رو کش داده بود.
        

          🪶: راویِ کشتن مرغ مینا، اسکات فینچ، دختر ۱۱ساله‌اییست که به همراه برادر و پدرش زندگی می‌کند. او از روزهای کودکی و ماجراهایش در می‌کُمب شهر کوچک محل زندگیشان می‌گوید. تا اینکه پدر اسکات، اتیکاس فینچ، وکیل فردی سیاه‌پوست می‌شود که به تجاوز محکوم شده و این موضوع زندگی اسکات و خانواده‌اش را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

🪶: بعضی از کتاب‌ها نیازی به مرور و معرفی ندارند. کشتن مرغ مینا هم یکی از آن‌هاست ولی فکر می‌کنم باید چندخطی درباره یکی از کتاب‌های 5 ستاره‌ای که خوانده‌ام بنویسم. قبل از خواندن کتاب یا به واسطه طرح جلد، یا به خاطر مرورهایی که خوانده بودم، فکر می‌کردم تمام ماجرای کتاب در دادگاه اتفاق می‌افتد و وقتی شروع به گوش دادن کتاب کردم، متوجه شدم چقدر اشتباه کرده بودم! تنها بخشی از کتاب در دادگاه بوده و به دفاع از سیاه پوستان پرداخته است و ظلم آشکار جامعه به آنها را به تصویر کشیده. اما باقی داستان خاطرات خانواده فینج است.

داستان کتاب، برای من جذاب بود. خاطرات نوجوانی اسکات و اتفاقاتی که او و برادرش پشت سر می‌گذارند، شخصیت اتیکاس، همسایه‌های خانه آنها، همه و همه جذاب بودند. مخصوصا اتیکاس که می‌تواند در دسته‌بندی بهترین پدرهای کتابی، رتبه بالایی کسب کند. 
کشتن مرغ مینا را صوتی گوش دادم و تجربه خوبی بود. بعد از تمام شدنش هم تازه فهمیدم نویسنده ادامه‌ای هم برای کتاب نوشته که دوست دارم آن را نیز بخوانم.
        

          بهتر بود این کتاب: “کشتن مرغ مقلد” ترجمه می‌شد؛ مرغ مینا و مقلد شباهت زیادی به هم ندارند.. ‌ 

هارپر لی در انتخاب اسم مناسب برای این رمان موفق بوده، در جای مناسبی هم بکار برده. اسمی که طوری رمزگذاری شده که بنظرم حتی بعد از گذشت سال‌ها می‌تونه بریده‌هایی از کتاب رو به ذهن خواننده بیاره.
داستان توسط زنی با سن‌وسالِ نامشخص روایت می‌شه که به‌نوعی خاطراتِ کودکیِ خودش رو بازگو می‌کنه اما نه روایت بچگانه شده و نه بچه‌ها حرف‌های اغراق‌آمیز می‌زنن.

یک کتاب آموزشی که در قالب رمان فوق‌العاده روان و ساده نوشته شده.انگار عمداً ساده نوشته شده تا هرکسی بتونه بخونه؛ به‌خصوص پدر و مادرها یا حتی نوجوانان.
یک‌ دایرة‌المعارف آموزشی که هنرمندانه به مسائلی از قبیلِ : نقش پدر و مادر در خانواده، سیستم غلط آموزشی، فقر، برده‌داری، سنت‌ها و عقاید نادرست جامعه، تفاوت قائل شدن بین فرزند دختر و‌ پسر، خشونت خانگی، انواع خانواده، سلطه طلبی، آزاداندیشی و‌ .. می‌پردازه. 

شنیدم که این کتاب هنوز هم در مدارس آمریکا به‌عنوان نمونۀ یک کتاب تربیتیِ خوب به والدین و دانش‌آموزها معرفی می‌شه.🤷🏻‍♀️
بهرحال برای من جذاب و دوست داشتنی بود و اصلاً دوست نداشتم تموم بشه.




❌⚠️ هشدار اسپویل:

 دو نفر بودن که به هیچ قیمتی نمی‌خواستن ظلم کنن، نمی‌خواستن مرغ‌های مقلد رو بکشن: آتیکوس فینچ از راه فعالانه و آرتور ردلی از راه منفعلانه…
و جالب این‌که به‌جز یک عدۀ اندک، بقیۀ مردمِ شهر هر دوی اون‌ها رو دیوانه می‌دونستن!

 نویسنده نگاه کاملاً منتقدانه‌‌ای داره به قوانین قضایی، نژاد پرستی و جهل؛ با نشون دادن محاکمه‌ی تام رابینسون و کشته شدن باب یوئل. قوانینی معیوب که باعث میشه حتی آتیکوس خط قرمزش رو رد کنه. پس خیلی راحت آدم‌ها با این قوانین، ابایی از کشتن مرغ مقلد ندارند..

با خلق کاراکتر “بو ردلی” نشون میده که جهل و تعصبات با یک نوجوان چه‌کرده و در طی سالیان انسانی را مبدل به یک شبح میکنه که از دردناک‌ترین‌ وقایع رمانه.

هم‌چنین تاکید داستان روی نقش مردم و انگشت گذاشتن روی ریشه اختلافات درون جامعه جالب بود برام:
صفحه ۳۵۵-  آتیکوس به تمام وسایلی که در دسترس یک انسان آزاد بود،  برای نجات تام رابینسون توسل جست،  اما در نهان خانه دل مردم او را راه نبود.  تام همان لحظه که میلا یوئل دهان باز کرد و فریاد کشید ، کشته شده بود.
        

          کتاب روان و آموزنده‌ای بود، معمولا از کتاب‌هایی که هیجان ندارن و خیلی ساده و آروم پیش میرن خوشم نمیاد ولی اینبار انگار بهش احتیاج داشتم🤷‍♀️
این کتاب به نظرم بیشتر مناسب رده سنی نوجوان بود و من دیر بهش رسیدم😅
        

          کتابی با شخصیت های باور پذیر و احتمالا به یاد ماندنی.
ترجمه خیلی روان نبود و بعضا می شد از عبارت های رایج تر و گویاتری استفاده کرد.
        

          چقدر روون بود داستان. حتی اگه گرهی مثل ماجرای محاکمه هم نبود تو داستان حاضر بودم با لذت بخونمش :-)
تعریف و تمجید از محتوای کتاب همه جا رو پر کرده و چیز جدیدی نمی‌شد گفت. گفتم لااقل از قلمش تعریف کنم.
        

          توجه کنید که این یادداشت بر اساس اقتباس صوتی ایران صدا از این کتابه، نه متن اصلی.😶
ابتدای داستان که با شخصیت‌ها آشنا شدم، خیلی کنجکاو شدم بدونم چرا همچین اسم و همچین جلدی براش گذاشتن، اون هم در صورتی که شخصیت اصلی یه دختره که هنوز مدرسه هم نمیره. هرچقدر بگید این موضوع تاثیر چندانی روی روند داستان نداره، میگم حداقل دغدغه‌های شخصیت اصلی برای شخصیت‌پردازی استفاده میشه و برای من به شخصه اینکه کل داستان از زبون اسکات بود چندان جذاب نبود، ترجیح میدادم از زبون سوم شخص مفرد باشه.🫡
شخصیت پردازی عالی بود، و حقیقتا کار سختی نبود اونا رو بشناسین. اتیکوس من رو یاد پدرِ آنت تو فیلمِ "بچهای کوه آلپ" می‌اندازه. ولی باید اعتراف کنم هنوز هم نمیتونم وکیل بودنش رو هضم کنم، ذهنیتم راجب وکیل‌ها خیلی متفاوت‌ بود.😂✨️
 میتونم بگم دلیل اصلی این که دو ستاره کم کردم، گنگ بودن داستان بود. تا سه چهارم اول کتاب فکر میکردم موضوع اصلی داستان آرتور ردلی هست و وقتی یهو ماجرای اون وسط داستان نصفه‌کاره رها شد خونم به جوش اومد. دوست داشتم پرونده اون بسته شه بعد بریم سراغ موضوع بعدی. البته موضوع اصلی داستان هم بنظرم اونقدری قابل توجه و خاص نبود و درک نکردم که چرا این کتاب اینقدر معروف و محبوبه.😑
کتاب خوش‌خوانی هست و واقعا متنش خیلی روان هست، و توصیه میکنم اگه به بی‌کتابی مطلق رسیدید از همون ایران صدا گوش بدید چون بنظرم ارزش دوباره خوندن نداره که بزارین تو کتاب‌خونه‌تون🙃