لیدیا مرده اما هنوز کسی نمی‌داند. داستان با این واقعیت ساده و در عین حال سهمگین آغاز می‌شود. 
روایت دختر نوجوانی که در خانواده‌ای آمریکایی-چینی به دنیا آمده، دختری که برای حفظ جمع خانوادگی و در کنار داشتن مادر، سال‌ها فداکاری می‌کند، اما در نهایت نمی‌تواند زندگی را در چنین خانواده‌ای تحمل کند؛ خانواده‌ای که به لحاظ تفاوت‌های فرهنگی در جامعه‌ی آمریکای دهه‌های 60 و 70 خود را منزوی کرده‌اند و عملاً نمی‌توانند با محیط اطرافشان ارتباط برقرار کنند. این رمان که اولین رمان نویسنده‌ی نوقلمی به نام سلست اینگ است به عنوان کتاب سال آمازون انتخاب شد. این کتاب درباره‌ی دختر نوجوانی است که در یک خانواده‌ی ترکیبی از نظر نژادی و در دهه‌ی 1970 آمریکا بزرگ می‌شود. خانواده‌ی سلست هم جزء همین خانواده‌های مهاجر بود و به نوعی ماجراهای کتاب برای خود نویسنده اتفاق افتاده است. این کتاب داستان عشق‌ها و آرزوهایی است که هرگز بر زبان آورده نمی‌شوند و تنها پس از مرگ است که بازماندگان، آن‌ها را میان یادگاری‌ها و خاطرات عزیزانشان در می‌یابند. تمام آنچه هرگز به تو نگفتم در حقیقت بیانگر عدم درک کردن خواسته‌ها و آرزوهای اعضای خانواده توسط یکدیگر است که موجب می‌شود آن‌ها از هم فاصله بگیرند. 

یادداشت فائزه خابوری برای همشهری جوان، شماره 529، 23 آبان 1394
        

          موضوع کتاب در نوع خود جالب است اینجا در ایران هم ما بسیار شاهد ترکیب های نژادی هستیم که به واسطه ازدواج رخ داده است، هنوز هم این نوع ازدواج ها نوعی تابو محسوب می شود. فرزندان حاصل از این ازدواج ها گاهی سردرگم هستند بین زبان و فرهنگ های مختلف حتی خود افراد نیز گاهی دچار تردید می شوند که آیا انتخابشان درست بوده است ... کتاب بخوبی این مسئله را شرح می دهد که توجه نکردن به این موضوعات می تواند در نهایت منجر به تراژدی شود که فراموش نشدنی خواهد بود. "مرگ یک فرزند" من هر دو کتاب خانم نینگ را خواندم اما به شخصه  این کتاب را بیشتر پسندیدم
        

          به نظرم مناسب تمام افرادی هست که نوجوانی یا حتی کودکی دور و بر خود دارند.
که حواسمان باشد، از توجه و گفتگو غافل نشویم.
حسی که کتاب به من داد، اندوه و حسرت بود
        

           خیلی غمگین کننده بود
حس غم خیلی بدی منتقل میکرد بهم خوندنش😶
که اواسط کتاب ول کردم دیگه

        

          سلست اینگ متخصص واکاوی درون مادرهاست! 
رمانی تلخ اما خیلی واقعی. خیلی. حتی اگر هیچ‌کدام از شخصیت‌ها را از واقعیت نیاورده باشد. 
        

          به تمام پدر و مادرهایی که دوست دارن بچه‌هاشون زندگیِ نکرده‌ی اونها رو زندگی کنه پیشنهاد میکنم حتما این کتاب رو بخونن!
        

          اسارت همیشه به معنای زنجیر شدن نیست .
لیدیا دختری که عقاید مادرش به زنجیر کشیدش کسی که عشق و توجه واقعی رو از خانواده اش دریافت نکرد
چقدر این داستان توی کشور ما اشناست مادری که به خواسته اش از زندگی نرسیده و اون خواسته رو به بچه اش تحمیل میکنه ...
قطعا اسارت روح سخت تر از اسارت جسمه فقط خیلی از خانواده ها این موضوع رو درک نمیکنن فکر میکنن با تحمیل خواسته خودشون زندگی زیبایی رو برای بچه های خودشون رقم میزنن در حالی که یه اشتباه غلط یه تصمیم گیری نا به جا یه زندگی رو نابود میکنه
        

          اشتباه نکنید.این کتاب،معمایی نیست 
درسته که شروعش با مرگ لیدیاست.اما درون مایه ی اصلیش چیز دیگه ایه.
موضوعاتی که گریبان گیر خیلی ار ماها یا شاید دور و اطرافمونه‌.
از نژاد پرستی بگیر تا آرزوهای سرکوب شده،سستی خانواده‌،خیانت،انتظارات بیجای والدین به فرزند،توجه بیش از حد به یکی از بچه ها و بی توجهی به بقیه بچه ها و....
و چقدر بد که والدین خیلی دیر میفهمن چه بلایی سر بچه هاشون آوردن:)
        

          دلم میخواد این کتاب رو به هرکسی که پدر یا مادر شده یا میخواد بشه بدم که بخونه. اثرات غیر قابل انکاری پدر و مادر روی روحیات و ناخودآگاه فرزندانشان.
خیلی خوب و عمیق بود.
«تمام آنچه که هرگز به تو نگفتم» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/5417
        

          -ژانر «زندگی خانوادگی» دقیقاً چطوریه؟
توی این داستان‌ها کل داستان پیرامون یک خانواده اتفاق می‌افته. و توجه داستان هم روی مشکلات خانواده، روابط اعضای خانواده و این‌طور مسائل متمرکزه.
و به تمام اعضای خانواده به عنوان یک سیستم پیچیده، توجه می‌شه.

‌
-پس یه‌جورایی می‌شه گفت داستان‌های خانوادگی، روان‌شناسانه هم هستن؟
صددرصد. این‌طور داستان‌ها اگه خوب نوشته شده باشن، یه جورایی مثل جلسات خانواده‌درمانی می‌مونن. باعث می‌شن به خانواده‌ی خودت از زوایای جدیدی فکر کنی، که مثلاً «خدای من، هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم پدر خانواده ممکنه چنین احساساتی رو تجربه کنه!»
‌

-خلاصه‌ی داستانِ [بدون اسپویل] این کتاب چیه؟
این کتاب در مورد یک خانواده‌ی دورگه‌ی چینی-آمریکاییه که با خوندن همون خط اول داستان متوجه می‌شیم که «لیدیا مُرده. هنوز هیچ‌کس خبر ندارد».
لیدلیا دختر نوجوون ۱۶ ساله‌ی این خانواده‌ست که خیلی غیرمنتظره متوجه می‌شن که مُرده. اما نمی‌دونن که چطوری و به چه علت. توی کل داستان، ما از زوایای مختلف به دنبال کشف این معما هستیم، که چرا لیدیا مُرده؟

‌
-چند ویژگی مثبت کتاب که باعث می‌شه کم‌وبیش لیاقت ۵ ستاره رو داشته باشه:
1⃣ جزئی‌نگری نویسنده:
این داستان به‌قدری جزئیات داره که احساس می‌کردم با ماجرای یک خانواده‌ی واقعی طرفم، نه یک داستان ساختگی. تک‌تک شخصیت‌ها، ماجراهاشون، همه‌وهمه جزئیات فوق‌العاده جالب و واقع‌گرایانه‌ای دارن.
‌
2⃣ حاوی نکات تأمل‌برانگیز:
خوندن این کتاب، همون‌طور که گفتم، مثل جلسه‌ی خانواده‌درمانی بود. ما از احساسات و عواطفی که تک‌تک اعضای خانواده ممکنه تجربه کنن آگاه می‌شیم: «پدر، مادر، فرزندان کودک، نوجوان و جوان». این موضوع باعث می‌شه که درک و همدلی‌مون نسبت به همه‌ی اعضای خانواده بیشتر بشه.
‌
3⃣ و باز هم، اهمیت جزئیات:
نکته‌ی شگفت‌انگیز داستان اینه که، چقدر و چقدر و چقدر جزئیات مهمن. جزئیاتِ رفتارمون با اعضای خانواده، لحن صدامون، حرف‌هامون، و همه‌چیز. همه‌ی این جزئیات باعث می‌شن که اعضای یک خانواده اثرگذاری زیادی روی هم‌دیگه داشته باشن، بدون‌ این‌که خودشون کاملاً متوجه این موضوع باشن.


و در انتها، سه سؤال مهم؛
-تجربه‌ی خوندن این کتاب چطوریه؟
برای خود من نسبتاً طول کشید تا تمومش کنم، اما علت طول کشیدنش این بود که هر جمله‌ش رو با دقت تمام می‌خوندم و حتی خیلی از جملات رو هایلایت می‌کردم. چون همه‌ی جملات به نحوی مهم بودن، باید آروم‌آروم خونده می‌شد. با تأمل کافی. 
هرچند اگه موضوعات روان‌شناسانه‌ی خانوادگی خیلی‌ موردعلاقه‌تون نیست، ممکنه به‌نظرتون کسل‌کننده بیاد. ولی اگه علاقه‌مندید، با اشتیاق اما کم‌کم به خوندنش ادامه خواهید داد.
خود نثر داستان هم خیلی روون و ساده‌ست.
‌
‌
-ترجمه‌ی کتاب چطوره؟
ترجمه‌‌ی سمیه کرمی (انتشارات میلکان) واقعاً خوب بود و مشکلی باهاش نداشتم. و طبق تحقیقاتم، این ترجمه نسبت به ترجمه‌ی انتشارات کوله‌پشتی بهتره.
‌
‌
-این کتاب احتمالاً برای چه افرادی جالب‌تره؟
اونایی که به روان‌شناسی خانواده علاقه‌مندن؛
و اونایی که به دنبال درک عمیق‌‌تر مسائل خانوادگی هستن.
و احتمالاً اونایی که صرفاً می‌خوان یک داستان خوب بخونن!
        

          به عنوان یه مادر موقع خوندن این کتاب خیلی غصه و افسوس خوردم و تلنگری اساسی داشت برام. من هر انتخاب و هر اشتباهی در زندگی کردم، در هر حال انسانی رو به این دنیا آوردم و مسئولیتش با منه. اشتباهه که یک دفعه ول کنم برم.

واکاوی روانشناسانه آنچه بر دختر جوان خانواده رفته و منجر به خودکشیش میشه و روند عکسی که در طول کتاب میریم تا ببینیم چرا عاقبتشون این شده خیلی خوب و حساب شده است.
فقط تنها ایرادش اینه که شخصیت همجنس‌باز هم داره.
        

          وارث آرزوهای والدین بودن ، چقدر سخت است....!

کتابی نیست که بتونم درموردش بنویسم
باید خودتون بخونید تا درکش کنید..
کتاب کاملا ساده نوشته شده ولی هر قسمتش شمارو به فکر فرو می‌بره...

نات ، هانا و در آخر لیدیای عزیزم...
چقدر آسیب ها و داستان زندگیشون ملموس بود...

فکر می‌کردم کتاب معمایی در پیش رو دارم ، حتی اوایل کتاب حوصلم سرمی‌رفت ولی بعد دیگه دلم نمیخواست تموم بشه.. 

تنها کاری که میتونم بکنم اینه که به همه خانواده ها توصیه کنم تا دیر نشده یکبار این کتاب و مطالعه کنند❤️‍🩹
        

          کتاب خوبی بود.خوب و غمگین 
قطعا خواننده رو ناراحت می کنه اما داستان گیراست و  خواننده رو با شخصیت ها همراه می کنه
        

          دوسش داشتم
خیلی خوب به این اشاره کرده بود که خواسته های والدین،نداشته ها و آرزوهاشون، کسی که همیشه دوست داشتن باشن و... چقدر میتونه رو  رو زندگی فرزندانشون تاثیر بذاره
و چقدر میتونه باعث فاصله گرفتنشون از خود واقعیشون بشه
در حالی که اون ها اصلا متوجهش نیستند و فکر می‌کنند  با فراهم کردن زندگی ای که خودشون هیچوقت نتونستن داشته باشن دارن به بچه هاشون لطف می‌کنند...
        

          ولی لیدیا شخصیت معصومی داشت...
        

          موضوع خیلی جالب بود مخصوصا برای پدرمادرها اما قصه یک جاهایی خسته کننده بود و ادم دلش میخواست چند صفحه جلو بزنه. 

قرار نیست بچه هامون آرزوهای برباد رفته ی مارو براورده کنن
        

          از قدیم گفته‌اند تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها
تعریف‌هایی که از این کتاب شده بود باعث شد اقدام به خوندنش کنم و انصافا باید بگم که به هیچ وجه پشیمون نیستم.
البته نمی‌دونم دست و پای مترجم در بعضی قسمت‌ها بسته بوده یا اینکه خود نویسنده خواسته بعضی موارد رو با ابهام مطرح کنه. 
به همین دلیل هنوز سوال‌هایی در ذهنم باقی مونه
این نکته رو هم باید بگم که کاور فارسی کتاب اصلا مناسب طراحی نشده.
        

          کتاب صوتیشو گوش دادم و تنها یه جمله دائما در ذهنم تکرار میشد اونم این بود : بیچاره لیدیا و امثال لیدیاهایی که قربانی میشن بنظر من لیدیا فقط یک قربانی و بیگناه بود :))