اگر اهل ادبیات باشید، گوشه و کنار کتاب پر است از ادب و معرفت. اگر داستان‌دوست باشید، کتاب قصه دارد، سیر دارد، نقطه شروع و پایان دارد، شخصیت دارد و مهم‌تر از همه، اوج دارد. اگر سفرنامه‌خوان باشید، یک سفرنامه تمام‌عیار پیش‌رویتان است. حتی اگر روان‌شناس و جامعه‌شناس هم باشید، این کتاب داده‌هایی در اختیارتان می‌گذارد که در هیچ کلاس دانشگاه و هیچ کتاب درسی و مقاله‌ای پیدایشان نمی‌کنید و در نهایت هرکه هستید و هر اندیشه‌ای که دارید، خواندنش از نخواندنش برایتان بهتر است.کتاب، شرح سفر ضریح جدید امام‌حسین (ع) است، از قم تا کربلا. ضریحی که کاملا مردمی ساخته شده و در ساخت آن ریالی از دخالت سازمان‌ها و ارگان‌ها و مسؤولان استفاده نشده و به هیچ شخص متمولی اجازه نداده‌اند بانی کلان بشوند. هیات امنای مردمی بالای سر کار بوده که فقط شرح کمک‌های مردمی برای ساخت ضریح، خودش مثنوی هفتادمن خواهد شد. ضریحی که نه با مثقال مثقال طلا و فلزات گرانبها، بلکه به معنای واقعی کلمه با ذره‌ذره عشق و ارادت مردمی ساخته شده‌ است. مردمی که خیلی‌هایشان هرگز پایشان هم به کربلا نرسیده بود و احتمالا هرگز هم نخواهد رسید!
خوش‌ذوقی هیات امنای ساخت ضریح باعث رقم خوردن این اتفاق به‌یادماندنی بوده است. همین‌که به‌جای آن‌که تمام ضریح را با هواپیما به عراق بفرستند، بخشی از آن را نگهدارند و با تریلی شهر به شهر از مقابل چشم مردم عبورش بدهند تا چشم دل‌ها سیر شود و کربلادیده‌ها تجدید خاطره کنند و کربلاندیده‌‌ها حس حضور را تجربه کنند.
اهمیت این اتفاق فقط از منظر این نیست که اتفاقی همیشگی نیست و سال‌ها از پی هم باید بیایند و بروند تا مگر تکرار شود، بخش بزرگی از اهمیت این اتفاق در این است که مردم تمام معادلات روی کاغذ را به هم زدند. مسؤولان شهری و نیروی انتظامی و حتی دشمنانی از جنس وهابیت در هیچ شهر و روستا و کوی و برزنی، نتوانستند مردم را درست پیش‌بینی کنند. از جمعیت و حضور گرفته تا حال و هوا و همکاری و مدیریت. سفر ده دوازده روزه کاروان انتقال ضریح امام حسین (ع)، کاروان سفینةالنجاة، سفر بهت و شکوه بود. شهر به شهر، روستا به روستا و آدم به آدم.
یک توصیه کوچک ولی با اهمیت هم برای شما دارم. شمایی که می‌خواهید «پنجره‌های تشنه» را بخوانید. اگر شرایطش را دارید کتاب را با وضو دست بگیرید، از من این را داشته باشید که بسته به حال و هوا و دل خودتان، به صفحات و جملاتی می‌رسید که مجلس روضه کوچکی می‌شود برایتان. بندهایی دارد که دلتان می‌شکند و جز اشک و هق‌هق راهی پیش‌پایتان نمی‌ماند. اصلا به همین دلایلی که گفتم، توصیه دومم را هم بشنوید. کتاب را وسط کارهای روزانه نخوانید. وقتی بخوانیدش که حداقل یکی دوساعتی زمان آزاد دارید، ترجیحا خلوت و تنهایی برایتان میسر است و تمرکزتان را افراد و صداها و رفت‌وآمدها برهم نخواهد زد.
مهدی قزلی را هم به‌خاطر این اشک‌ها و این بغض‌ها و این انقلاب‌هایی که در دل می‌چشید، دعا کنید و شریک ثواب و بهره احتمالی‌تان از این حس و حال.
        

          جامعه شناسی خودمانی با چاشنی اشک و معرفت
        

          با توجه به موضوع کتاب که از پیش می دانستم ماجرای حمل ضریح امام حسین از ایران به عراق است، انتظار داشتم با کتابی جذاب تر مواجه شوم. اما کمی که گذشت، اتفاقات عادی و یکنواخت شدند. به سختی می شد کتاب را ادامه داد. فکر می کنم در کتابهای تجربه نگاری یا روایت نویسی، بعضی اتفاقات که شاید برای خود نویسنده در آن لحظه جذاب بوده، لزوما برای مخاطب جذاب نباشد و ارتباطی بین خودش و آن اتفاق پیدا نکند. از این دست اتفاقات در کتاب زیاد بود.
        

          شرح انتقال ضریح امام حسین از قم به کربلا
مهدی قزلی همراه تیم انتقال میشود و سوار بر تریلی انتقال ضریح، ماجراهای مختلف در راه و هر شهر و اتفاقات گوناگون متفاوت را شرح میدهد
کتاب جذاب، پر حس و جالبی است. شرح آن اتفاقاتی که هر چند صد سال یکبار پیش می آید!
        

          برای کربلا نرفته ای مثل من، عالی ترین کتاب بود. پا به پا شون همراه شدم و حس کردم ساعتها کنار ضریح امام حسین علیه السلام زندگی کردم. شرح احساسات مردم، اتفاقات سفر، توصیف ضریح و غیره رو با جون و دل بلعیدم
دوسشت داشتم خیلی زیاد
ولی دو تا نکته:
یکی اینکه من از طاقچه خوندمش که هیچی عکس نداشت. اما مثل اینکه در نسخه ی چاپی در انتهای کتاب عکسهای رنگی خوبی از این سفر قرار داده شده. که خب دلم سوخت. چرا نسخه ی چاپی نداشتش؟
دوم اینکه سبک نوشتن نویسنده زیاد با سلیقه ی من جور نبود. مثلا کلماتی مثل شوخی قمی، شوخی شهرستانی و شوخی آخوندی چند جایی تکرار میشد که اعصاب من رو خورد کرد. این مدل توصیفات رو نمی پسندم. اما سبک نوشتنش هر طوری که هست، به خوندن محتوا می ارزه. واقعا به اندازه ی یک روضه رفتن پر و پیمون حالت رو دگرگون میکنه
        

          بسم‌الله الرحمن الرحیم
 روایت جذاب و خواندنی این کتاب باعث شد که یک‌روزه، تمامش کنم. بیش از آنکه نثر کتاب جذاب باشد، روایت و سفر منحصربه فردش، وابسته‌ات می‌کند «رونوشت های انتقال ضریح جدید امام حسین (علیه السلام) از قم به کربلا»سفری که دیگر بعید می‌دانم تکرار شود... یک تریلی اسقاطی، با 30% ضریح جدید، از قم به سمتِ کربلا، حرکت می‌کند و این مردم‌اند، که به عشق حسین، ساعت‌ها، و شاید چند روز، می‌ایستادند تا ضریح امام از راه برسد...
در هر شهر، بزرن، جاده، ده، روستا...

شاید روایت، تکرار باشد، اما پر از خنده و گریه است... گاهی بی امان گریه می کنی، و گاهی از ته دل می‌خندی و افسوس می‌خوری «کاش می‌شد من هم با این ضریح همراه می‌شدم...»

از دست ندهید این همراهی را...

* همه اینها بدین معنا نیست که  از خواندن خسته نشوی.
        

          اول قرار بوده امیرخانی کتاب رو‌ بنویسه که گویا وقت نداشته و کار رو‌ سپرده به آقای قزلی. در طول خوندن کتاب همه‌ش به این فکر میکردم اگه امیرخانی نوشته بودش چی می‌شد و جه شیطنت‌هایی وسط سفر انجام می‌داد. حدسم اینه جرات و جسارت امیرخانی از نویسنده بیشتر بود. سوژه کلی کتاب خوبه و اولاشم خیلی خوب پیش می‌ره ولی از یه جایی به بعد دیگه خیلی مسائل تکراری می‌شه و مخاطب با مسأله جدیدی مواجه نمی‌شه مثل: شلوغی استقبال و نبودن دستشویی و با قاشق ولاستیکی غذاخوردن یا اینکه هی بگه کی تو ماشین کجا نشسته بود و چی می‌کرد برای من مخاطب حوصله‌سربر بود. در کل می‌شد با کتاب رو با همین محتوا با حجم یک‌سوم نوشت.
        

          قلابش را دیر، اما محکم انداخت. طوری که صفحات پایانی، مثل همراهان ضریح مبارک، ترس از جدایی داشتم.
اتفاقات تکراری در سفر زیاد بود، اما به نظرم نویسنده از پس روایت این تکرارها خوب برآمده.
        

          این کتاب رو می خونی اشک می‌ریزی، اشک می ریزی، اشک می ریزی! ... نه از اون اشکا که غمگینت کنه!
 از اون اشکا که سبکت می کنه، حال دلت رو خوب می کنه... مثل هوای خنک و بهشتی بعد بارون!
اللهم الرزقنا زیارت قبر الحسین...
 اللهم الرزقنا زیارت روی ماه حسین علیه السلام ❤️
        

          روایتی بسیار پر کشش،از ارادت و عشق مردم ایران به امام حسین علیه السلام 
        

          گویندگی که عالی👌 خود کتابم زیبا بود اینکه ملت ما واقعا ملت امام حسین ع هست تو این کتاب یه شمه‌اش نشون داده شده بود.
فقط یه سوال برام پیش اومد اون قاسم سلیمانی که جاهای مختلف کتاب ازش اسم برده که دائما مثل خادما داره خدمت میکنه منظور خود سردار سلیمانیه یا صرفا تشابه اسمیه؟! ضمنا اگر مثل من دنبال کتابهایی هستید که رهبر انقلاب بهشون توجه نشون دادن باید بگم اینم یکی از اون کتابهاست
        

          یک سوم اول کتاب را طی چندماه و دو سوم باقی مانده را طی دو سه روز خواندم. دلیلش هم این بود که به نظرم  جزییات بی‌اهمیت زیادی خصوصا در قسمت اولش آمده بود، از هنگام رسیدن کاروان به خوزستان جزییات کم اهمیت کم‌تر و ماجراهای جذاب‌تری به کتاب اضافه شدند. دو سوم آخر کتاب را در روزهایی خواندم که قلبم داشت از مظلومیت امام زمان (عج) مچاله می‌شد، کلمه‌های کتاب هم برایم روضه شد و همراهش اشک ریختم. کتاب را به خاطر اشک‌هایی که همراهش ریختم از صمیم قلبم دوست دارم‌.
        

          یکی دو سالی از مطالعه کتاب گذشته ولی چیزی که اصلا یادم نرفته اذیت کننده بودن شخصیت آقای قزلی توی کتابه! 
این حجم غر غر و گاهی بعضی تیکه ها جاش تو این کتاب نیست
        

          روایت شهر به شهر انتقال ضریح تازه ساخت شده ی  امام حسین از قم به کربلا 
روایت دلدادگی مردم عاشق پیشه. 
        

          با کتاب میتونید همراه کاروان از قم حرکت کنید و پابه‌پای ضریح مطهر برید تا برسید به کربلا.... با کتاب میتونید هم بخندید و هم گریه کنید... با کتاب میشه حال و احوال مردم رو شهر به شهر دید... اون موقع هست که به خودت میگی همه عاشق حسین هستند.... من کتاب صوتی را گوش دادم و چقدر خواننده کتاب توانسته بود لحن و زبان نویسنده را خوب رعایت کند. 
        

          سلام دوستان
این کتاب در قالب سفرنامه نوشته شده و عنوان «روزنوشت‌های انتقال ضریح امام حسین(ع) از قم به کربلا»
روی جلد آن خودنمایی می‌کند.
در چاپ دیگری دیدم که روی جلد آن طرحی شبیه شیشه کار شده که احساس ضریح پشت شیشه‌ی در حال حمل را به مخاطب انتقال می‌دهد. اما نسخه‌ای که من خواندم به عنوان پویش مطالعاتی روشنا چاپ شده بود و آن شیشه را نداشت.
نویسنده از ابتدای پیشنهاد نگارش این سفرنامه کتاب را آغاز کرده و لحظه‌ به لحظه‌های همراهی با این کاروان، دیده‌ها و شنیده‌هایش را به بند کلمات کشیده است.
احساسات و حال و هوای مردم شهرهای مختلف که با دیدن ضریح منتسب به أباعبدالله سر از پا نمی‌شناختند و به دریای عاشقان ایشان می‌پیوستند، بسیار خواندنی بود.

        

          ماجراهای عجیب اما اثرگذار این کتاب رو ما اهوازی ها از نزدیک دیدیم...این ضریح چه ها که با دل ما نکرد...چه عاقبت هایی رو که ختم به خیر کرد و چه چشم یعقوب هایی که شفا داد و چه یوسف و زلیخایی ها را به هم رساند...ماجرای این کتاب دقیقا ماجرای پیراهن یوسف(ع) است با این تفاوت که این ضریح هنوز نرسیده ، داشت درد هارا درمان میکرد و یعقوب هارا شفا میداد...
        

          این کتاب رو با فاصله کمی از نصب ضریح جدید و انتشار کتاب خوندم.
به نظرم نویسنده در انتقال احساسات مردم و توصیف وقایع مناسب عمل کرده. تا جایی که به یاد دارم فیلمی هم از روی این روایت ساخته شده.
به نظرم برای حال و هوای این ایام انتخاب مناسبی است.
        

          صوتیش رو گوش دادم با صدای آقای عبدالله روا و واقعا عالی بود. اگه تا الان از عشق و ارادت مردممون به امام حسین چیزایی شنیدین یا حتی دیدین باید بگم تو این کتاب میتونید این عشق رو به وسعت ایران و با همه وجود حس کنید و شاید بعضی جاها مثل من جلوی این حجم از محبت کم بیارید. با کتاب گریه می کنید و می خندید و خلاصه حسابی احساستون رو با خودش همراه می‌کنه.
صوتیش که اینطوری بود نمیدونم متنیش چطوریه؟
        

          انتقال ضریح از قم تا مهران و این سفر معنوی ای که با کتاب داشتم خیلی برام ارزشمند بود و توصیه میکنم همه عاشقا بخونن
اون دوران رو خوب یادمه بچه بودم و باذوق ضریح رو زیارت کرده بودم :)