یادمه وقتی این کتاب رو خوندم تا مدت ها احساس می کردم یه چیزی رو قلبم سنگینی می کنه بابت اون همه سختی که این خانواده از اول زندگی تا لحظه شهادت پدر خانواده متحمل شدن.
شاید کتاب قلم خیلی خارق العاده ای نداشته باشه اما روایت شما رو تا آخر کتاب میکشونه. 
        

          روایتی اثر گذار و کانلا مستند و مستدل از سختی کار فرهنگی و لزوم پایداری در این زمینه. خداوند روح شهید رحیمی را با اولیاء محشور نماید.
        

          دوبار خوندمش و هربار پاش گریه کردم. تا حالا کتابی که روایتی مشابه داشته باشه پیدا نکردم. قصه یک سردار فرهنگی تنها در غربت، قربانی ناجوانمردی های هموطنان و قهرمان شکوه نکردن. داستان از زبان همسر شهیده و از فعالیت های پیش از انقلاب در مساجد شروع میشه تا روز های بعد از شهادت و بازگشت خانواده به ایران. شهید غریبی هستند ایشون. خوندن این کتاب رو به کسایی که ادعای کار فرهنگیشون میشه توصیه می کنم.
        

          ((قاتل در پاکستان مجازات نمی شود)) 
کتابی ساده و روان از زندگی یک رزمنده فرهنگی
        

          بسم الله 

در یک کلام می‌توان گفت، حجم غربت سرداران فرهنگی بسیار بسیار بیشتر از سرداران نظامی است؛ چرا که سردار فرهنگی باید سال‌های سال بگذرد تا نوع و جنس خدمتش را دیگران درک کنند.
حجم غربت شهید رحیمی را در کمتر شخصیت دفاع مقدسی دیده‌ام، شاید مشابه آن چیزی است که درباره مرحوم حاج عبدالله والی اتفاق افتاد. حاج عبدالله در زمان جنگ، مورد نیش و کنایه افراد قرار می‌گرفت و به او می‌گفتند که از جنگ فرار می‌کند. اگر نبود جمله امام که فرمودند: حاج عبدالله جبهه‌اش در همان بشاگرد است، بی‌شک تا به امروز نیز به عنوان فراری جبهه‌ها از او یاد می‌کردند. 
مشابه آنچه برای حاج عبدالله اتفاق افتاد را، در زندگی شهید سید محمدعلی رحیمی می‌توان یافت. شخصی که با همسر و فرزندان به مجاهدت پرداخت و حتی همسر خود را سردار جنگ فرهنگی در کشورهای همسایه کرد. 
باید کتاب را بخوانیم تا به غربت فرهنگ و افرادی که در زمینه فرهنگی تلاش می‌کنند پی ببریم. 

شهید محمدعلی رحیمی، تبلیغات چی‌ دفاع مقدس و همچنین مسئول فرهنگی در کشورهای هند و پاکستان سال‌های سال سعی در شناساندن انقلاب اسلامی و با هدف نزدیکی شیعه و سنی تمام تلاش خود را کرد و در انتها با تیر بغض و کینه افراطی‌های پاکستانی به درجه شهادت رسید.

کمتر کتابی در زمینه سرداران فرهنگی نوشته شده است و باز کمتر شخصیتی وجود دارد که با تمام زندگیش مجاهدت فرهنگی کند. همه این‌ها کتاب رسول مولتان را ه شکل ویژه‌ای جذاب و روایتش را خاص می‌کند. خانم زینب عرفانیان که نوشتن کتاب خاطرات سردار یکتا و همچنین خاطرات مادر شهیدان خالقی‌پور را در کارنامه خود دارد این بار به سراغ یک موضوع جدید و کمتر کار شده رفته است.

لحظه شهادت شهید و آنچه فرزندان او دیدند را، در جمهوری اسلامی بسیار دیده‌ایم. نزدیک‌ترین آن‌ها جریان شهادت شهید رضایی نژاد بود. تصور کنید خانواده‌ای با سه فرزند که بزرگترین‌شان پانزده ساله است، در کشور غریب، به ناگاه می‌بیند که پشتیبان و پشتوانه‌شان شهید می‌شود و آن‌ها باید راه طی شده با پدر را، با پیکر او، پس از سال‌ها به کشور طی کنند. 

ناملایمات و سختی‌های زندگی شهید را، جدای از غربت در کشورهایی مانند هند و پاکستان، باید در ‌بی توجهی‌ها و توبیخ‌های بی‌ اساس داخلی جستجو کرد. او که به شدت حساس نسبت به بیت المال و سختگیر بر خانواده خود بود، مورد تهمت‌های بسیاری از داخل کشور قرار گرفت و این امر، بی‌شک سختی راه او را چند ده برابر کرد.
شهید رحیمی و خانواده‌اش را می‌توان یکی از مظلوم‌ترین‌ها در تاریخ انقلاب بیان کرد.
        

          مطالعه این کتاب در تاریخ 1397/11/30 به پایان رسیده است.
        

          کسانی به امام زمانشان خواهند رسید که اهل سرعت باشند! 
و الا تاریخ کربلا نشان داده که قافله حسینی معطل کسی نمی ماند... 

شما اهل سرعت بودی. روزی ۱۶ ساعت برای اسلام و انقلاب کار کردی. 
من چی؟ خسته ای که مدام جا میمونه و عقب می افته...
 چیزی جز یه معجزه نمیتونه من رو به اون قافله برسونه. دستم رو بگیر و با خودت ببر که سخت نیازمند معجزه ام.... 

تاریخ اتمام: ۴ محرم الحرام سال ۱۴۴۵ قمری
پ. ن: نسخه صوتی کتاب رو گوش دادم.
        

          روایت یک آدمی که به معنای واقعی کلمه دردش، درد فرهنگه. شناسوندن اسلام ناب و درست به اهل و علاقمندش. خیلی خیلی دوستش داشتم. بسیار با اخلاص. حیف شناخته شده نیستن.
        

          شخصیت و دغدغه مندی و بدون مرز بودن شهید برای تبلیغ اسلام و انقلاب اسلامی ایران بی نظیر بود.
بدون هیچ چشم داشتی و حتی گاهی بدون خقوق، شبانه روز مشغول تلاش برای صدور انقلاب بودن.
سالها در هند و مدتی در غنا و مدتی هم در پاکستان و شهر مولتان.
چقدر دلسوز و پر کار بودن و برای کمک به شیعیان مظلوم پاکستان هرکاری تونستن کردن.

و بخش عجیب ماجرا اینجاست که هرچقدر فرد مخلص تر باشه، بدخواهان بیشتری از دوست و دشمن پیدا می‌کنه و انگار حتی خودی ها هم از سر حسادت چشم دیدنش رو ندارن!
چقدر اذیتشون کردن با تهمت ها و تفیتیش ها و جاسوس فرستادن ها از طرف سازمان تبلیغات در ایران.

انگار آدم‌های مخلص و انقلابی قراره غریب باشن و در غربت به شهادت برسن.
مثل شهید رحیمی، مثل شهید محمد بروجردی و ...


اما همسر شهید هم حقیقتا شخصیت برجسته ای دارن.
اینکه حاضر شدن چندین بار برای تبلیغ اسلام و صدور انقلاب، کل خونه و زندگی شون رو بفروشن و برن یه کشور غریب، از صفر زندگی رو شروع کنن، واقعا روح بزرگی میخواد.
با سه تا بچه قد و نیم قد، همپا و هم راه شوهرشون بودن هم در کارهای خانه فرهنگ و مراوده و صحبت با خانم های محلی هم برای کارهای ریز و درشت روزمره مثل غذا پختن برای کارمندان و مهمانهای خانه فرهنگ.

چقدر شب آخر قبل از شهادت و شب‌بعد از شهادت شوهرشون، مظلوم و غریب بودن. چقدر خون‌دل خوردن....

قلم نویسنده هم عالی بود
و خیلی واقع گرایانه روایت شده بود. سختی ها و کاستی ها و دلخوری ها و گلایه ها به جای خودش گفته شد و یک زندگی واقعی رو به تصویر کشید.


من نسخه صوتی کتاب رو با قیمت قدیم از نرم‌افزار فراکتاب گرفتم. نسخه الکترونیکی‌ش هم موجود هست همونجا.
و عجیبه که طاقچه نداره این کتاب رو!

مطالعه کتاب «رسول مولتان» در فراکتاب:
www.faraketab.ir/b/15045?u=82039
        

          تمام سختی هایی که کشیدن حتی تصورش هم برام دردناک بود،  شهید محمدعلی رحیمی فقط یک اسم نیست، دریچه ای است برای اینکه دنیا را به گونه دیگری ببینی
        

          
رسول مولتان
حضرت روح الله قیام کردند و انقلاب را جهانی. انقلابی که هنوز هستند در میانش ابابیلی از تتمه و باقی ماندهی همان رضا قلدرها و پری بلنده ها که سنگ اندازیشان برای این کشور است و دم تکان دادن هایشان برای آن طرف.
در این انقلاب بودند افرادی که نقش حروف والی را ایفا میکردند، به چشم می آمدند اما به کار نه. هنوز هم هستند...
در این میان نیز هستند افرادی که نه در جلوت بلکه در خلوت این انقلاب نو پای خمینی را گسترش میدهند. این انقلاب شیعی!
«سردار فرهنگِ» ما از آن جنس بود که در هندوستان و مولتانِ پاکستان در خانهی فرهنگ جمهوری اسلامی هدفش گسترش انقلاب و دفاع از شیعیان مظلوم در برابر وهابی های جبار بود.
در آخر نیز با صدای «ای خدا! بابامو کشتن» بانگ رحیل بازگشت به ایران به گوش همسرش رسید و برگشتند. اما تنها و بدون بابا.
سردار فرهنگی ایران، سید محمد علی رحیمی را وهابی های دست نشاندهی آمریکا و اسرائیل ترور کرده و به شهادت میرسانند. شهیدی که تمام دغدغهاش انقلاب و اسلام شیعی بود. از سرلوحههای جهادش وحدت میان شیعه و سنی دیده می شود و همین وحدت خاری در چشم دشمنان شد.
شهید «صدر زاده» و شهید «رحیمی» چقدر در خستگی ناپذیری در احیای نام انقلاب شبیه به هم بودند.
این کتاب برای دوستانی که علاقهمند هستند بدانند هر کاری، کار فرهنگی نیست و کار فرهنگی باید چه شاخصههایی در بلند مدت داشته باشد توصیه می شود.


        

          این کتاب را در «فراکتاب» خواندم. اولین کتابی است که با استفاده از این کارافزار! می خوانم.

راوی کتاب همسر شهید است البته در ابتدای کتاب گفته شده از همکاران شهید هم استفاده شده است. نویسنده با همسر شهید مصاحبه کرده است و یک داستان را از آن استخراج کرده است؛ زندگی شهید است از منظر همسر شهید تا اینکه خود شهید باشد یک چیزی مثل دختر شینا؛ کاش جزئیات بیشتری از فعالیت ها عنوان می شد البته خب ایرانی در محل ماموریت ها نبوده است یا عزیزان همکاری نکرده اند ... ان شاءالله عاقبتمان ختم به خیر شود.
        

          بسم الله الرحمن الرحیم
شاید سال‌ها باید بگذرد که نقش نمایندگان فرهنگی کشور در خارج از مرزهای ایران کجاست...
و این کتاب، فقط روایتی از گوشه‌ای از این خدمات است... همان خدماتی که به نظر ما شاید نیاید، اما در جایی که فقر فرهنگی، بیداد می‌کند،  مخالفین همین قدر را هم تاب نمی‌آورند.
        

          کتاب رسول مولتان با نثری روان،جذاب و خواندنی نگارش شده است.👌🏻 کتابی زیبا که زندگی🌷شهید سید محمدعلی رحیمی را از زبان همسرش روایت می کند.
شاید لقب🌷 #شهید_فرهنگ لقبی درخور باشد برای این شهید بزرگوار
و اما نکات جالبی که از مطالعه زندگی این 🌷شهید بزرگوار کسب کردم :
1⃣ رعایت دقیق بیت المال( خانواده شهید حق استفاده از ماشین بنز دفتر فرهنگ یا پاکن کوچک دفتر و... را نداشتند و شهید شدیدا روی بیت المال حساس بودند.)
2⃣مطالعه فراوان شهید (مخصوصا قبل از انجام هر کاری بسیار درمورد موضوعش تحقیق میکردند و اطلاعات کسب میکردند.)
3⃣توجه و عنایت ویژه شهید به مسئله کار فرهنگی ، وحدت بین شیعه و سنی و  شیعیان مظلوم و فقیر پاکستان
4⃣توجه ویژه شهید به کانون گرم خانواده، تهیه هدیه و سوغات برای تک تک اعضای خانواده به خصوص همسرش
5⃣نهراسیدن از تهدیدات و انجام فعالیت های فرهنگی با وجود محدودیت ها و تهدیدات فراوان
6⃣ اهمیت ویژه همسر شهید به مسئله حجاب حتی در لحظات پس از شهادت و مراسم تشییع شهید 

✔️تنها مسئله ای که در کتاب منو اذیت کرد این بود که انتهای یک موضوع مشخص نبود، قسمتی از زندگی شهید روایت شده بود و به یکباره خط بعدی وارد قسمت دیگه ای شده بود و حتی با چند گل کوچک مباحث از هم جدا نشده بود.

در نهایت این 📗کتاب را به همه اقشار به خصوص افرادی که کار فرهنگی میکنند توصیه میکنم 👌🏻
ان شاءالله که بتونیم راه 🌷شهدا رو ادامه بدیم و مدیون شهدا و خانواده هاشون نباشیم😔
        

          بسم الله الرحمن الرحیم 

نمیدونم واقعا چطور بیان کنم این اثر بینظیر رو، عالی بود این کتاب  هر لحظه اش پر بود از درس چقدر این دو یار همراه و همسفر هم بودند 
هر چقدر بیشتر میرفتم جلو ، بیشتر شرمنده میشدم 
واقعا ما با خون شهدا داریم چیکار میکنیم،  روزی که از ما قراره سوال بشه واقعا چه جوابی داریم ...
این شهید چقدر گمنام بودند چه در زمان حیات و چه حال و من چقدر شرمنده ام 
کاش شفاعت شهدا شامل حالمون بشه 
این کتاب رو به تک تک کسایی که این متن رو میخونن پیشنهاد میکنم 
و من الله توفیق 
        

          کتابی متفاوت از همه شهدایی که خوانده بودم کتاب یک شهید فرهنگی باید خواند تا فهمید اسلام و انقلاب اسلامی با چه خونهایی تا به امروز سرپا مانده است
        

          #كتاب #رسول_مولتان روایت داستان بزرگ مردی است در جبهه فرهنگی. روایت داستان زندگی شهید #محمد_على_رحیمی مسئول خانه فرهنگ ایران در #هند و #مولتان پاکستان. کسی که برای شناساندن #جمهوری_اسلامی_ایران و شناساندن صحیح #شیعه و #وحدت_بین_شیعه_و_سنی در #پاکستان بسیار تلاش کرد و در این راه به درجه رفیع شهادت رسید. #شهید_رحیمی بسیار تلاش کرد تا ریشه #داعش فعلی در پاکستان را همان روزهای نخست از بین ببرد ولی...... به گفته خود ایشان: این ها بعدا می فهمند من اینجا چکار کردم.
        

          شروع این کتاب مصادف با زمانی بود که قرار بود وضعیت مشابهی با این کتاب داشته باشیم و برای آشنایی بیشتر با سختی‌ها شروعش کردم...وقتی قضیه هجرت و غربت کنسل شد کتاب هم به فراموشی سپرده شد...اما چون عادت ندارم کتاب را نیمه رها کنم ادامه‌اش را از سر گرفتم...و اذعان میکنم خواندنش فوق‌العاده‌ست برای کسانی مثل من که هر روزشان خیلی معمولی شروع میشود و به پایان میرسد...
تحمل و صبوری در برابر سختی‌ها با خانواده برای یک هدف مشخص...
((بعضی وقت‌ها که زندگی خسته‌ام میکند و بغض راه نفسم را می‌بندد شروع میکنم به حرف زدن با علی. از شب آخر میگویم که تا صبح مقابلم راه رفت و حرف زد. چند باری که تکرار کرد:
_ اینها بعدا میفهمند من اینجا چکار کردم.
از خودم می‌پرسم: واقعا کسی فهمید علی چکار کرد؟
[شهید فرهنگی
۱۴۰۱/۱۲/۱۰
        

          "یادم نیست چند بار مسیر بین دفتر علی و راهرو را رفتیم و بدن‌های خونی را دیدیم و برگشتیم. می‌آمدم خانه و با خودم فکر می‌کردم صحنه‌هایی که دیدم، واقعیت ندارد. برمی‌گشتم تا دوباره ببینم و مطمئن شوم. طفلک مهدی هم پا به پای من می‌آمد. حیران و سرگردان، پای برهنه روی خون‌ها، بین بدن‌های بی‌جان راه می‌رفتیم و برمی‌گشتیم خانه..."
.
داستان زندگانی مدیر شهید پرتلاش و جهادگر خانه فرهنگ ایران در کشورهایی مثل هند، افغانستان، پاکستان، غنا و ... که به معنای واقعی به جهاد فرهنگی معنا بخشیده بود. ولی صد افسوس که هیچکس در زمان حیاتش به جز مردم منطقه قدر او را ندانست و نفهمید که او در دوره مسئولیتش چه کارهای بزرگی انجام داده است تا اینکه در آخرین روز ماموریتش در مولتان به دست وهابیان خبیث که بیشترین ضربه ها را از او خورده بودند به شهادت رسید.
        

          شاید این کتاب عجیب ترین کتاب در مورد یه شهید باشه. وقتی همه تو جبهه های جنوب و غرب در حال جنگیدن با حزب بعث بودن، این شهید بزرگوار و خانواده اش برای تبلیغ رفتن پاکستان. خدا به این شهید درجات رفیع عنایت کنن.