نثر کتاب خوب و ویراستاری هم خوب است.

این مجموعه داستان نوجوان؛ از چند داستان کوتاه تشکیل شده است با عناوین زیر:

ـ فیلم ترسناک
ـ تعطیلات نوروزی در فرانسه و حومه
ـ فقرا و رفقا و چندتا چیز کوچولو
ـ برق حقیقت
ـ بابالنگ دراز عزیزم
ـ اشرف مخلوقات در قبرستان دیجیتالی 
ـ حافظ آنلاین
ـ مشترک موردنظر غش کرده است! 
ـ دوست کیلویی چنده؟
ـ هویج‌بستنی

این سومین کتابی است که از آقای فرهاد حسن‌زاده می‌خوانم. 

آقای حسن‌زاده بسیار نزدیک به روحیات، تفکرات و احساسات نوجوان‌ها فکر می‌کند و با این دارایی ارزشمند، از زبان آنها و در بارۀ آنها می‌نویسد و آثارش بسیار باور پذیر شده و با استقبال نوجوانان روبرو می‌شود.

البته در برخی داستان‌ها، شوخی‌ها کمی بی‌مزه و لوس از کار در آمده بود؛ ولی در مجموع، کل داستان‌ها هم شیرین و هم بامزه بودند و من از خواندنشان لذت بردم.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌هایی که باید در وجود یک نویسندۀ کودک و نوجوان باشد؛ هشیار و بیدار بودنِ کودک درون او است. 

همین ویژگی است که به نویسنده کمک می‌کند، بتواند از دریچۀ چشم و نگاه کودک و نوجوان، به زندگی و تمام موجودات و ماجراها بنگرد و آنچه را جذاب و شیرین و دوست‌داشتنی می‌یابد، به یاری قلمش به نمایش در آورد و خوانندگان را جذبِ داستان‌ها و ماجراها کند.

به نظرم آقای حسن‌زاده هنوز کودکی بازیگوش در وجودش دارد که می‌تواند وارد دنیای زیبا، رویایی و ویژۀ نوجوانان شود و این قصه‌های بامزه و خوب را بنویسد. برای ایشان عمری باعزت و طولانی و قلمی پرتوان و پرکار آرزو می‌کنیم.
        

          واقعیت چند روزی هست که تمومش کردم ولی نمیدونستم براش چی بنویسم که نه سیخ بسوزه نه کباب😅
نمیتونم بگم کتاب بدی بود ولی با خوب بودن  هم فاصله داره
این کتاب بصورت روایتی از خود حاج همت و یا همراهانش از سختی ها و فراز و نشیب هایی که شهید همت توی دوران فرماندهیش داشت  پرداخته و بنظرم از این لحاظ خیلی خوب عمل کرده .
اما مشکل و ایراد اصلی این کتاب اینجاست که بصورت پیوسته عمل نکرده؛ 
مثلا اومده از روایتی از همراهان شهید همت از عملیات والفجر یک گفته و بعدش رفته سراغ روایتی دیگه از یکی دیگه از همراهانش از عملیات بیت المقدس و بعد دوباره برگشته به مشکلاتی که همت توی عملیات والفجر یک داشته.
از کلمات جدید استفاده کرده و میتونم بگم با خوندش قطعا با یکسری واژه جدید رو به رو میشید ک این برای من  جذاب بود(البته بعضی جاها هم انقد کلمه جدید بود نمیتونستم خود کلمه رو بخونم ولی جوری نبود که رشته کلام در بره).
یک مقدار قلم خشک و ادبی ای داشت  یعنی بعضی جاها حس میکنی نامه نگاری اداری داری میخونی(البته از نظر من).
و به نظرم دونستن اطلاعات کوچیک از عملیات های دفاع مقدس خیلی خوندن کتاب رو براتون جذاب تر میکنه.
کتاب  یجورایی روایتیه و اینطور نیست که زندگینامه‌ی کاملی از شهید همت رو گفته باشه.
در کل کتاب مفیدیه.
        

          به جناب مارک توآین ارادت داشتم 
بیشتر هم شد
نوجوانها با خواندن این کتاب متوجه میشوند که با تلاش میشود از فقر به ثروت رسید.
        

          کتاب خوبی بود و میخواست روایتی داستانی از یک ماجرای واقعی ارایه کند؛ که موفق شده بود.

یکی از مزیت‌های کتاب هم، پرداختِ مثبت و دوست‌داشتنی به نقش سربازان و افسران ارتش در جنگ بود.

البته بهتر بود در نهایت اطلاعات بیشتری از ماجرای اصلی ارایه می‌کرد. مثلا چند عکس، نقشه‌ی محل و ... .
        

          این کتاب با بیشتر کتاب‌هایی که درباره‌ی دفاع مقدس بوده و خوانده‌ام، فرق داشت. یک فرق خیلی خیلی بزرگ!
آن هم اینکه راوی کتاب که پسری ۱۷ ساله بود، به جای آنکه سر نترس و عشق تیر و تفنگ داشته باشد،  خیلی خیلی هم ترسو و از نگاه اطرافیان بی‌عرضه بود! اما یک تصمیم او را به جایی در جبهه‌ی جنوب می‌کشاند و...

ریتم کتاب جذاب بود. پیشنهاد می‌کنم بخونیدش🌱
        

          چند روز دیگر یک سال می‌شود. یعنی 365 روز می‌گذرد از شروع یک طوفان. طوفان الأقصی. موجی که شروع شد تا در هر بار جَزرش یک مشت زباله را بیرون بریزد از صف انسانیت و با  هر مَدّش یک مشت انسان را بیاورد به سمت درست تاریخ. در این 365 روز جنایتی که هرکدامش برابر است با یکی از جنایات طول تاریخ، چشم امیدمان به مردانی است صورت پوشیده با چفیه‌ که از دل تونل‌هایی در دل زمین بجوشند و یورش ببرند به خناس‌ترین زادۀ شیطان و شمر زمان. تونل‌هایی که صهیونیست با تمام دبدبه و کبکبه و همه تجهیزات و تکنولوژی‌های پیشرفته و به‌روزش نتوانسته پی به وجودشان ببرد و ردی از آن‌ها بیابد تا مانع نزول نجم‌های ثاقب بشود بر پیکرۀ نجس و آلوده‌اش. تونل‌هایی که اگر رد تاریخی‌اش را بزنی ریشه‌اش در همین خاک ایران خودمان پیدا می‌شود. در روزهایی که رزمنده‌های ما پنجه فشرده بودند بر گلوی یکی از دیکتاتورهای تاریخ و با ابدعات و نوآوری‌ها و عزم‌های پولادینشان سدی شده‌ بودند درمقابل جنگی جهانی که همه جهان استکبار برضد کشور عزیز و تنهایمان علم کرده بودند. آن روزها ما تنها بودیم با حداقل‌ترین تجهیزات مادی. اما مگر برای مردان خدا بن‌بست و ناامیدی هست؟
بیایید از روزهای مهر سال 1403 برویم به آخرین روزهای سرد اسفند سال  1360. برویم کنار رود کرخه. برویم داخل سنگر فرماندهان عالی ارتش. عملیاتی در پیش است اما موانعی بر سر راه است. وجود رودخانه و باتلاقی بودن زمین، میدان‌های مین گسترده، برتری دید دشمن که اجازه به‌کارگیری گسترده نیروها و انجام عملیات وسیع را نمی‌دهند. شما فرمانده باشید چه کار می‌کنید؟ چاره کار کجاست؟ یا راهی خواهم ساخت یا راهی خواهم یافت. راه روی زمین بسته است، زیرِزمین که بسته نیست. همین ایده فرماندهان باعث می‌شود بروند سراغ مقنی‌های یزدی و کلید عملیاتی مخفی و محرمانه زده می‌شود تا بدون اینکه خودشان بدانند زمینه‌ساز بزرگ‌ترین فتح رزمنده‌های اسلام بشوند و نامشان در تاریخ ثبت بشود و بشوند الگوی رزمندگان آینده و برای روزهای معاصر ما. سرپرستی این کار به عهده استادکار مقنی‌های میبد حاج غلامحسین رعیت رکن‌آبادی می‌افتد تا با گروه‌های مخلصش و کار شبانه‌روزی و به‌شدت محرمانه حدود ۴۶۰ متر کانال حفر کنند، آن هم زیر گوش تیز بعثی‌ها. همین موضوع انگیزه‌ای شده است برای معصومه میرابوطالبی، نویسنده حوزه کودک و نوجوان تا از این حماسه ناگفته دفاع مقدس داستانی بنویسد و نمونه موفقی از تلفیق حادثه‌ای واقعی و در عین حال اثری ادبی و درام خلق کند و یک فیلمنامه آماده برای فیلم‌سازان بسازد. کتابی در 163 صفحه که خواندنش نهایتاً سه ساعتی طول بکشد اما ما را با بخشی از تاریخ ایثارگری‌های هم‌وطنانمان که حقی بر گردنمان پیدا کرده‌اند آشنا می‌کند. معبد زیرزمینی قصه است برای آدم‌هایی  که می‌خواهند نقبی بزنند به اعماق وجودشان و با اعتکاف در معبد دل، خودشان را از عمق تاریکی‌ها به بلندای آسمان پرواز دهند. به‌تازگی خبر تقریظ نوشتن رهبر بر معبد زیرزمینی به افتخارات این کتاب اضافه کرده است. باشد که انگیزه‌ای بشود برای همه نویسندگان تا گنج‌های دفاع مقدس را از زیر خاک خاطرات ذهن‌های افراد بیرون بکشند و درباره‌اش بنویسند تا برای فرزندان این آب و خاک بازگو بشوند و باقی بمانند.
شهید فرودگاه بغداد چه خوب گفت که دفاع مقدس ما قله است، و جبهه مقاومت دامنه. برگردیم به همین روزهای باقی‌مانده به سالگرد طوفان الأقصی. کدام‌یک از ما حاضریم مثل غلام‌حسین رعیت‌ها چند ماه طی کار شبانه‌روزی در محیطی به‌شدت شرجی که راه نفس را سد کند و پر از گرد و خاک که تبدیلمان می‌کند به مجسمه‌های گلی برای نجات مردم و سرزمین‌مان تلاش کنیم؟ در روزهای امنیت و آسایش حرف‌های گنده‌گنده سیاسی زدن و نظریات سیاسی دادن و رد کردن عملکرد این و آن ملاک نیست، وقتی کوس جنگ نواخته بشود آن زمان است که مرد از نامرد شناخته می‌شود و مشخص می‌شود چه کسانی واقعاً پای اعتقادات و ارزش‌ها می‌ایستند و از جان و مال دیگران دفاع می‌کنند. مثل همین روزهای امروز ما که یک عده رجزگوی فضای مجازی‌اند و یک عده در تونل‌های زیرزمینی برای نجات جان زنان و کودکان سرزمینشان خواب و آسایش را بدرود گفته‌اند.
        

          آقا الیاس پسری هفده، هجده ساله که داییش حسابی اونو بی عرضه میدونه. آقا الیاس قصه ما حسابی دلخور و ناراحته از اینکه چرا آدم حسابش نمیکنن. آقا الیاس دلش پیش دختر داییش صدیقه خانم گیره و میخواد علاوه بر داییش ایشون هم آدم حسابش کنه و باهاش ازدواج کنه. 
خبری میاد مبنی بر اینکه چند تا مقنی جوان و کاربلد میخوان تا تو جبهه کمک کنن. آقا الیاس ما که تقریبا از همه چی میترسه تصمیم میگیره برای اینکه به همه بفهمونه بزرگ شده میره جبهه. 
ساکش رو جمع میکنه و میره. وقتی میرسه میفهمه کار بسیار مهم و سرنوشت سازی به روی دوششون هست و برای مخفی موندن عملیات چیزی نگفته بودن. آقا الیاس اولش میترسه و می خواد هرجور شده برگرده اما اتفاق هایی میوفته که منصرف میشه و کم کم و ذره ذره بیشتر به اهمیت ماجرا پی میبره. 
اونها باید بدون اینکه عراقی ها بفهمن یک کانال حفر میکردن. کانالی که جون چندصدتا رزمنده ایرانی رو قرار بود نجات بده. 
حالا آقا الیاس فهمیده که باید مثل یک مرد وایسه و به کشورش خدمت کنه. آیا کانال با موفقیت بدون اینکه عراقی ها بفهمن تموم میشه؟ عملیات با موفقیت انجام میشه؟ صدیقه خانم جواب بله میده؟ 
خلاصه فوق العاده بود کتابش🤩🤩♥♥👌👌