معرفی کتاب از رنجی که می بریم اثر جلال آل احمد

کتابعمومیداستانایران

از رنجی که می بریم

جلال آل احمد

3.1

76 نفر |

21 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

خوانده‌ام

165

خواهم خواند

ناشر

انتشارات امیرکبیر

شابک

9789640022764

تعداد صفحات

تاریخ انتشار

1403/1/1

توضیحات

این توضیحات مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

        کتاب حاضر چاپ دیگری از "از رنجی که می بریم" نوشته ی "جلال آل احمد ـ نویسنده ی برجسته ی معاصر ـ و مجموعه ی هفت داستان کوتاه است که همگی آن ها حول مسائلی می گردد که در دهه ی 1320 بر کارگران و دست اندرکاران حزبی در شمال ایران گذشته است: سال هایی که رژیم پهلوی به یورشی همه جانبه علیه آنان دست زده است. در "دره ی خزان زده"، زندگی کارگران معدن توصیف می شود، سربازان به بهانه ی خلع سلاح کارگران به معدن حمله می کنند و سرانجام پس از یک محاکمه ی صحرایی کارگری را تیرباران می کنند. در این داستان، نویسنده یکی از حیله های حکومت برای متلاشی ساختن تشکل های کارگری را بازگو می کند. در داستان های "محیط تنگ" و "اعتراف" رنج زندانیان سیاسی بر مقاومت آن ها می افزاید و  عاقبت به مرگشان می انجامد. بسیاری نیز در مقابل فشار رنج از پای درمی آیند و به یاس، گردن می نهند. "در راه چالوس"، سرنوشت انسانی بازگو می شود که زندگی اش را در راه حزب به باد داده است، اما به علت فشارهای اجتماعی و بی توجهی مسئولان حزبی دچار واخوردگی شده و به قاچاق روی آورده است. همین رنج، شخصیت داستان روزهای خاموش را به خودکشی فرامی خواند. نویسنده در این مجموعه می کوشد تا با توصیف رنجی که هریک از شخصیت های داستان ها می برند، هم دردی خواننده را نسبت به آنان برانگیزاند. این افراد، انسان های ساده ای هستند که قربانی شرایط ناگوار زندگی شده اند. اما همین رنج گاه انسان ها را تغییر می دهد و به فکر تغییر دادن دیگران می اندازد. به گونه ای که داستان "زیرابی ها" به شیوه ای قهرمانانه پایان می یابد و قهرمان داستان می گوید: "حس می کنم که راه خودم را بهتر از پیش یافته ام".

بریدۀ کتاب‌های مرتبط به از رنجی که می بریم

2 روز پیش

3.1

صفحۀ 33

آدم فراموشکار است. اگر هم نباشد اقلا می‌تواند خود را به فراموشی بزند.

حانیه

2 روز پیش

از رنجی که می بریم

جلال آل احمد

3.1

صفحۀ 33

آنطرف‌تر دریایی است که مرا به دنیای بزرگ می‌پیوندد. و دید مرا هرچه دورتر که طاقت داشته باشم با خودش می‌برد. و در بزرگی و پهناوری خودش سنگینی مصائبی را که بر دوش ماست محو می‌کند.

حانیه

دیروز

از رنجی که می بریم

جلال آل احمد

3.1

صفحۀ 47

رنجی را که او می‌برد بسادگی نمی‌شد درک کرد. خانه‌اش را نچاپیده بودند و در زندانش نینداخته بودند. از همه‌ی این زجرها فارغ مانده بود. ولی آزادتر از دیگران هم نفس نمی‌کشید.

معصومه هاشمی

1402/7/16

از رنجی که می بریم

جلال آل احمد

3.1

صفحۀ 98

رفیق سفر کرده من، وقتی می خواستم از تهران حرکت کنم، پای قطار خوب برایم گفته بود که با این همه اسامی نو و اروپایی مآب، هنوز هم برای یک مسافرت کوتاه در ولایت باید مثل عهد دقیانوس چهار روز بلیت گاراژها را در جیب نگهداشت و سرانجام هم با یک ماشین قراضه و زوار در رفته برای صد کیلومتر راه یک ۲۴ ساعت گرد و خاک جاده‌های پر از دست‌انداز را بلعید و پس از رسیدن به مقصد هم چهار روز برای رفع خستگی مسافرتی که فقط برای فرار از یکنواختی بودن و خستگی زندگی شهر پیش گرفته شده بود از کار بیکار ماند و استراحت کرد.