بریده‌ای از کتاب از رنجی که می بریم اثر جلال آل احمد

بابل که بودم و حتی تهران، رفقای زیادی داشتم که شب‌ها براشون درددل می‌کردم و اونا هم منو دلداری می‌دادند. اما من که به دلداری کسی گرم نمی‌شم.