کتاب حاضر چاپ دیگری از "از رنجی که می بریم" نوشته ی "جلال آل احمد ـ نویسنده ی برجسته ی معاصر ـ و مجموعه ی هفت داستان کوتاه است که همگی آن ها حول مسائلی می گردد که در دهه ی 1320 بر کارگران و دست اندرکاران حزبی در شمال ایران گذشته است: سال هایی که رژیم پهلوی به یورشی همه جانبه علیه آنان دست زده است. در "دره ی خزان زده"، زندگی کارگران معدن توصیف می شود، سربازان به بهانه ی خلع سلاح کارگران به معدن حمله می کنند و سرانجام پس از یک محاکمه ی صحرایی کارگری را تیرباران می کنند. در این داستان، نویسنده یکی از حیله های حکومت برای متلاشی ساختن تشکل های کارگری را بازگو می کند. در داستان های "محیط تنگ" و "اعتراف" رنج زندانیان سیاسی بر مقاومت آن ها می افزاید و  عاقبت به مرگشان می انجامد. بسیاری نیز در مقابل فشار رنج از پای درمی آیند و به یاس، گردن می نهند. "در راه چالوس"، سرنوشت انسانی بازگو می شود که زندگی اش را در راه حزب به باد داده است، اما به علت فشارهای اجتماعی و بی توجهی مسئولان حزبی دچار واخوردگی شده و به قاچاق روی آورده است. همین رنج، شخصیت داستان روزهای خاموش را به خودکشی فرامی خواند. نویسنده در این مجموعه می کوشد تا با توصیف رنجی که هریک از شخصیت های داستان ها می برند، هم دردی خواننده را نسبت به آنان برانگیزاند. این افراد، انسان های ساده ای هستند که قربانی شرایط ناگوار زندگی شده اند. اما همین رنج گاه انسان ها را تغییر می دهد و به فکر تغییر دادن دیگران می اندازد. به گونه ای که داستان "زیرابی ها" به شیوه ای قهرمانانه پایان می یابد و قهرمان داستان می گوید: "حس می کنم که راه خودم را بهتر از پیش یافته ام".