عقل و احساس به من حال و هوای خاصی می‌داد. تنها مشکلی که داشت نبود هیجان در کتاب بود. قشنگ بود و آدم را مشغول می‌کرد ولی به راحتی در هرجای می‌شد کتاب را زمین گذاشت. درکل کتاب قشنگی بود:)
        

          یعنی اگه وقتت رو از سر راه آوردی،هم این کتاب رو نخون برو رمان زرو ایرانی بخون  حس و حالت بعد خوندن رمان بهتره.
والا
        

          عالی بود
        

          کتاب "عقل و احساس" اولین کتاب جین آستین و به شکلی پیش درآمد و پیش زمینه ای برای کتاب "غرور و تعصب" هست. تمام کمبود ها و اشکالاتی که در این کتاب حس میشه در "غرور و تعصب" برطرف شده و شکل پخته تر و حرفه ای تری گرفته. شباهت های این دو کتاب به قدری زیاده که اگر یکی شون رو هم نخونید چیز خاصی از دست ندادین

متاسفانه ترجمه ی خوبی از این کتاب وجود نداره و ترجمه هایی که من داشتم (رضا رضایی-عباس کرمی فر) به قدری نچسب و ناجالب بود که خوندنش لطف زیادی نداشت. خوشحالم که بالاخره تموم شد
^^
        

          در دبیرستان خونده بودمش، اما چون می‌خواستم یه بار دیگه به‌ترتیب آثار جین آستین رو بخونم تا بتونم روند تحول نثرش رو درک کنم دوباره خوندمش. بین آثاری که از جین استین خوندم این کتاب خیلی محبوبم نیست و شاید این واقعاً به‌خاطر اینه که هنوز خیلی نثرش پخته نشده، چون هم‌زمان دارم «اما» رو هم می‌خونم قشنگ می‌تونم متوجه بشم که نه‌تنها شخصیت‌های اِما رنگ‌ولعاب واقع‌گرایانه‌تر و متنوع‌تر و باورپذیرتری دارن، بلکه شیوۀ نثر جین آستین هم خیلی بهتر شده در «اما» نسبت به «عقل و احساس». اما تمام تِم‌های مهم جین آستین رو می‌شه در این کتاب هم مثل باقی کتاب‌هاش دنبال کرد. اشاره به اینکه زن‌ها فقط در صورتی که ازدواج موفقی داشته باشن می‌تونن امید به زندگی راحتی داشته باشن. البته از این جهت جین آستین پیش‌رو بوده که علاوه‌بر توجه به جنبه‌های مادی ازدواج، براش مهم بوده که شخصیت‌هاش به‌خاطر عشق هم با هم ازدواج کنند. همیشه یه پسری هست که اولش خیلی عاشق‌پیشه و جالب و احساساتیه (اینجا ویلوبی) که در نهایت بااینکه آدم نادرستی از آب درمی‌آمد و متوجه می‌شیم قضاوت مثبت اولیه‌مون درباره‌ش عجولانه بوده، باتوجه به شناختی که از سرگذشتش پیدا می‌کنیم می‌تونیم کمی (خیلی کم) بهش حق بدیم و از سر تقصیراتش بگذریم. (البته مثلاً کارهای ویکهام در «غرور و تعصب» به‌اندازۀ ویلوبی توجیه نشد.) همیشه یه کاراکتر مرد عاقل هم هست که اولش باز به‌اشتباه شاید بقیۀ کاراکترهای داستان نسبت بهش تصور خوبی نداشته باشن اما در آخر اونه که همه چی رو درست می‌کنه و محبوب دل‌ها می‌شه و در این داستان اون شخصیت کلنل برندون بود که در کل نشون‌دهندۀ اینه که آستین می‌خواد بهمون بگه عجولانه و احساساتی دربارۀ آدم‌ها قضاوت نکنیم. در نهایت هم جین آستین مثل همیشه تأکید می‌کنه روی جنبۀ منطقی و عقلانی و واقع‌گرایانۀ زندگی و کاراکترها در طول داستان متوجه می‌شن که تصمیماتی که از روی منطق گرفته بشن خیلی بهتر از تصمیمات احساساتی و شتاب‌زده‌اند. فکر می‌کنم الینور خیلی شبیه خود جین آستین باشه. اما در این کتاب به‌نظرم ماریان خیلی شجاع بود چون مخصوصاً اوایل کتاب نسبت به احساسات و نظراتش صادق بود و درسته که گاهی با بی‌توجهی به عرف و آداب و رسوم و حتی احساسات دیگران اونا رو می‌رنجوند و ناراحتشون می‌کرد، اما همین که صادق بود نشون از روح شجاعش داشت و به‌نظرم ماریان به همین دلیل یکی از شخصیت‌های جالب داستان‌های جین آستینه. دربارۀ ادوارد واقعاً خیلی نظر خوشی ندارم و حقیقتش ترجیح می‌دادم ازدواجشون با الینور سر نگیره.
        

          عقل و احساس
یک رمان عاشقانه و دخترانه ی زیبا از جین آستین. خیلی خوب تفاوت شخصیت ها و روحیات دو خواهر رو مطرح کرده. شخصیت کلنل برندون هم خیلی خوب و جذاب از آب در آمده.

«عقل و احساس» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/audiobook/119001
        

          بین کتاب های عاشقانه ی کلاسیک خارجی، یکی از لوس هاش بود. 
دو تا خواهر که یکیشون احساساتی و عجوله و دیگری منطقی، هر دو از طرف پسری که دوستش دارن طرد می شن! :|
        

          نام شخصیت‌ها و مکان‌های کتاب:
خانواده‌ی دشوود-» محل زندگی: ساسکس
نام خونشون: نورلندپارک 
هنری دشوود: پدر خانواده که زود فوت کرد--» سه دختر و یک پسر داشت.
دخترها به ترتیب سن: الینور، ماریان، مارگرت.
پسر: جان دشوود.--» همسر و یک پسر دارد به نام‌های فانی و هری.
ادوارد فررس: برادر فانی که انگار روابط غیرمستقیمی بین اون و الینور هست.
(بعد از مرگ هنری دشوود، همسرش و دخترانش مجبور به ترک نورلندپارک میشند چون خونه به پسر به ارث میرسه).
خونه‌ی جدیدی که توسط فامیل دورشون، سرجان میدلتن پیشنهاد شد: برتن‌پارک
خانم جنینگز: مادر لیدی میدلتن 
کلنل برندن: دوست صمیمی خانواده میدلتن.
ویلوبی: مردی که در تپه‌ها به ماریان کمک کرد و عاشق هم‌دیگه شدند.
محل زندگی ویلوبی: الهام
دوشیزه الیزا ویلیامز: دختر خوانده کلنل برندن--» دختر نامشروع همسر برادرش که زمانی خودش دوستش داشت.
خانم و آقای پالمر: خواهر و شوهر خواهر لیدی میدلتن
دوشیزه گری: نامزد جدید ویلوبی
الیسن‌ها: سرپرست‌های دوشیزه گری
لوسی و نانسی استیل: اقوام خانم جنینگز 
لوسی: نامزد چهار ساله‌ی ادوارد
این داستان برای من شروع بسیار خوب و پایان ناامیدکننده‌ای داشت؛ به شکلی که احساس اتلاف وقت بهم دست داد و ناراحت بودم انگار که نویسنده یکهو فریبم داده. همونطور که از اسم کتاب پیداست، در این کتاب درباره دو خواهر می‌خونیم که خواهر بزرگتر یعنی الینور رفتار منطقی و عاقلانه‌ای داره و خواهر کوچکتر یعنی ماریان به مراتب احساساتی تر رفتار می‌کنه. این دو خواهر هر کدوم داستان رابطه‌ی عاشقانه‌ی خودشون رو دارند و هردو با یک غم مشترک مواجه میشند اما نوع برخوردشون متفاوته. از نظر من در انتهای داستان همه چیز به شکل غیرمنطقی و به اصطلاح آبکی‌ای پیش رفت و تمام روند و ساختار داستان به ناگهان دور از واقعیت و دچار اغراق شد. باید بگم که احتمالا چون این اولین اثر نویسنده هست منطقی باشه که قلم کمی ناپخته و عجول باشه و نمیشه با یک اثر نویسنده رو قضاوت کرد و حتما باید سایر آثارش رو هم خوند و بعد به دنبال مقایسه بود.
        

          『هو النور』
این اولین کتابی بود که من از جین آستین خوندم. باید بگم که قلم بسیار قوی و شخصیت پردازی دقیق و ریزبینانه‌ای داشت. طوری که خواننده می‌تونست خیلی راحت از واکنش و رفتارِ فرعی‌ترین شخصیت در یک موقعیت خاص آگاه باشه و تعجب نکنه.

حقیقتا این کتاب رو به این دلیل شروع کردم تا ازش چیزهایی یاد بگیرم و خب یاد هم گرفتم. نویسنده سعی کرده بود حرفش رو لابه‌لای همون حرف‌های روزمره که ساده به نظر می‌رسند بزنه.

همچنین همیشه اهمیت درستکاری، صداقت و شرافت توی کتاب‌های کلاسیک برام جذاب بوده و خواهد بود.

اما امتیاز من ۴ هستش. بخاطر اینکه:
رشد شخصیت‌ها در طول داستان خیلی تاثیر گذار بود اما به شخصه دلم می‌خواست داستان بی‌طرفانه‌تر جلو بره. همون طور که احساسات شدید و بیش از حد می‌تونه آسیب زننده باشه، منطق بیش از حد هم می‌تونه باشه.
در نتیجه دوست داشتم همون طور که ماریان اشتباه می‌کرد الینور هم اشتباه کنه و نتایج هر دو رو ببینیم ولی خب الینور تا حدودی کامل و عاری از اشتباه طراحی شده بود.

نکته‌ دیگه‌ای که برای من سوال بود اینه که الینور و ماریان با خواهر کوچک‌تر و مادر خود زندگی می‌کردند. عملا در طول داستان فقط در مهمانی‌ها و مجالس بودند و به کار خاصی مشغول نبودند. پس چطور هزینه‌های زندگی خود رو جور می‌کردند؟
-چهارشنبه ۱۸ خرداد ۱۴۰۱
        

          《هو النور》
فوق العاده
        

          کتاب زیبایی بود ولی برای من که از این سبک خیلی مطالعه می کنم تکراری بود، یعنی ایده ی جدید و بکری نبود. شخصیت ها هم یکم _برای من حداقل _کلیشه ای شده بودن( دو خواهر که یکیشون خیلی عاقل و باملاحظه ست اما برعکس خواهر دیگه احساساتی و کمی خودخواهه).
به نظرم نقطه ی عطفش پایان داستان بود، کشش خوبی داشت و در کل توی کتابای کلاسیک جزو بهترین ها نیست ولی شاید خوندنش خالی از لطف نباشه.
        

          اگر چه درخشان ترین اثر آستین غرور و تعصب است اما کتاب عقل و احساس  (حس و حساسیت_ترجمه ی لغوی اسم کتاب) هم به جای خود درخشان است.
شخصیت های اصلی مثل همیشه زنانی هستند که در تلاش اند تا در جامعه ای مردانه زندگی خوبی داشته باشند.آستین در عقل و احساس  سعی دارد نشان دهد ازدواج چه از روی عقل و چه از روی احساس میتواند سعادت به آورد. گاهی باید عاشق سینه چاک بود تا زندگی به کامت باشد ،گاهی نه.
آستین سعی دارد نشان دهد زندگی افراد با وجود همه ی شباهت ها متفاوت است الزامی نیست همه با یک نسخه در زندگی کامیاب و سعادتمند شود.
        

          دومین کتابی که از جین آستین خوندم و تا حدود زیادی بیشتر از قبلی (اِما) دوستش داشتم.
هرچند بعد از دیدن فیلم اِما حس کردم راجع به کتاب کمی زیاده روی کردم و نقدم کمی دور از انصاف بود!
توی نظرات دیدم که بعضیا عقل و احساس رو کتابی سراسر خاله زنکی میدونن. منم زمان خوندنش به این مسئله فکر کردم، به اینکه چرا ارزش آدم‌ها با دارایی هاشون سنجیده میشه یا اینکه چرا تنها هدف زندگی یک آدم (البته بیشتر یک دختر) رو ازدواج میدونن؟ همون اعتراضی که نسبت به اعتقادات مادربزرگم دارم! تمام مدت فکر میکردم کتاب و نویسنده‌ای  که تا حدود زیادی سطح پایینه چرا باید تا این اندازه معروف و حتی الگو باشه؟
تا اینکه توضیحاتی راجع به نویسنده و قلمش خوندم. در واقع تمام داستان نویسنده داره این دیدگاه که در بالا بهش اشاره کردم رو نقد میکنه و اتفاقا هدفش همین بوده که خواننده به این فکر کنه چقدر انسان‌ها در اون زمان سطح پایین فکر میکردند. چقدر بی دغدغه بودند. چقدر از رسالت های اصلی انسانی دور بودند. و این نشون میده که جین آستین چقدر نویسنده قدرتمندیه که تونسته به بهترین شکل به هدفش برسه.
خوندن اون توضیحات و نگاه کردن به این دوتا کتاب با یک عینک خوشبینانه باعث شد تقریبا به این نویسنده علاقمند بشم و بخوام باقی آثارش رو هم بخونم. 
این کتاب به نظر من طنز خیلی بیشتری از اِما داشت و من جاهای طنزش رو خیلی دوست داشتم.
احساسات شخصیت‌های کتاب مخصوصا ماریان خیلی خوب توصیف شده بود و من واقعا میتونستم درکشون کنم.
چقدر بده که یک انسان افراطی باشیم و نتونیم توازن رو بین احساسات و عقلمون به وجود بیاریم. افراطی بودن در عقل یا احساس اول از همه به خودمون و در خیلی از موارد به اطرافیانمون آسیب‌های سنگین و گاهی جبران ناپذیر میزنه، هرچند رعایت اعتدال واقعا کار سختیه. 
بین امتیاز سه و چهار شک دارم ولی برای اینکه بی انصافی‌م راجع به اِما رو جبران کنم بهش چهار میدم اما در مجموع حس میکنم 3.5 بهترین امتیاز باشه براش.

در آخر باید اینو بگم که لوسی استیل خیلیییییی آدم بی‌شعور رو مخی بود ازش متنفرممممممم.
        

          خب من اولین بارم بود که سراغ این کتابای عاشقانه کلاسیک رفتم
و خب اولش برام حوصله سر بر بود... ولی کم کم بهش علاقه مند شدم
داستان خیلی چیزارو بهتون یاد میده و خیلی خوب تفاوت دوتا خواهر رو نشون میده
        

          تمومم شدد بلاخره بعد از دو هفته که چند روزش با ریدینگ
 اسلامپ به سر شد و باعث شد عقب بیوفتم از همخونی..
و عقل و احساس؛ داستان جالبی بود که زندگی دو خواهر و نشون
 میداد که یکی منطقی و دیگری احساسی بود که تهشم به این تاکید
داشت که منطق بهتره و ماریان رفتار منطقی نشون داد از خودش....
و یکم خیلییی پر از شخصیت و مکان بود که به نظرم نیاز نبودن
 توی داستان و به خاطر همین یه پیچیدگی خاصی داشت..
درکل کتاب خوبی بود اما من نتونستم زیاد باهاش ارتباط بگیرم🙂
مرسی از بچه های همخوانی که صبر کردن منم بخونم و 
دمشون گرم به خاطر پایه بودن و مهربون بودنشون😍✨💗
        

          تصمیم شخصیت ها رو پسندیدم، ممکنه خیلیاتون نپسندید ولی خب قرار نیست همیشه همه چی خوش و‌خرم تموم بشه.
        

          کسی که کاری ندارد انجام بدهد، به وقت دیگران  توجه نمی کند و به راحتی مزاحم میشود
        

          سومین کتابی که از  جین آستین  خوندمش و می تونم بگم دیگه کاملا با سبک قلم و نوشتن  آستین  آشنا شدم. 
کتابهایی که جین آستین همیشه سعی داشته پایانش به خوشی باشه. 
مقایسه شخصیت ها و رفتارها که با جزئیات مطرح میشن و نتیجه گیری ها که کاملا واضح و حتی چند باره در کتاب  نوشته شدن. 

در مورد این کتاب هم میشه گفت خوندنش خالی از لطف نیست ولی آنچنان جذاب و گیرا نیست که نتونی کتابو کنار بذاری  

ولی در کل از خوندنش راضی ام ✨

        

          چون احتمالا بعد از خوندن همه آثار جسن آستین یه یادداشت مفصل درباره‌ش می‌نویسم، فعلا در این حد درباره کتاب می‌گم که یه سر و گردن از غرور و تعصب پایین‌تر بود. رگه‌های آشنا توش زیاد بود (شباهت شخصیت‌ها و اتفاق‌ها به غرور و تعصب) اما متن خیلی خسته‌کننده‌تر بود و مستقیم گویی زیاد داشت. اون طنز قوی غرور و تعصب هم اینجا وجود نداشت. 
چقدر بده که اولین اثر آدم قوی‌ترین کارش باشه. باز خوبه در واقعیت، این کتاب زودتر از غرور و تعصب چاپ شده!
        

          واقعا رو مخ بود. هیچ شخصیتی در کتاب وجود نداره که به قدری بارز باشه که در ذهن بمونه. همه آدم‌ها ضعیف و ناتوان از تصمیم‌گیری‌اند. البته تمام تصمیم‌ها هم حول موضوعِ ازدواج‌کردن یا ازدواج‌نکردن هستند. تنها چیزی که تو ذهن شخصیت‌ها هست و معنای زندگی تک‌تک‌شون، ازدواج با شوهر/همسر خوبه و سعادت فقط در این موضوع خلاصه شده. نگاه آدم‌ها به همدیگه کاملا براساس میزان زیبایی و زشتی و پول‌دار بودن طرف مقابله.

خوندن این کتاب، مثل برگزاری یک مراسم سبزی‌پاک‌کنی عظیمه. 
همین :))