این کتاب بشدت مرا یاد کتاب نه آدمی اوسامو دازای انداخت و طوری بود انگار دارم یک کتاب رو میخونم. تنها نکته جالبش زن سیاه پوش بود که به نوعی نشان دهنده ی ایران بعد از اسلامه . در کتاب پروین دختر ساسان صادق هدایت همین دختر را شاد تز و جسور تر نشان میدهد که او نماد ایران پیش از اسلامه. نکتهی دیگه ی این کتاب نشون دادن جامعه ای است که دارد رخت سنت رو در میآورد و رخت مدرنیته میپوشد. توی آثار صادق هدایت بنده ترجیحم کتاب سگ ولگرده و این کتاب برام چندان جالب نبود. البته شاید من آماده ی پذیرشش نبودم و امیدوارم در سال های آینده دوباره بخوانمش و درک بهتری داشته باشم و بیشتر لذت ببرم
با نمایش یادداشت داستان این کتاب فاش میشود.