برای کسانی که خود مستقیم با پدیده ای روبرو نشده اند درک چیستی آن پدیده نه تنها امکان پذیر نیست بلکه غیر قابل تصور نیز خواهد بود. جنگ یکی از آن پدیده های دهشتناک است به خصوص جنگ مدرن و روایت نویسنده این کتاب که خود نیز در جنگ جهانی اول به جبهه رفته بوده است عمیقا تکان دهنده است. کمتر نوشته ای را دیده ام که این چنین بتواند خواننده را با لحظاتی مواجه کند که حتی از خواندن آنها نیز وحشت و ترس به انسان دست می دهد. توصیفات جزئی نویسنده از جان دادن انسان ها، اعضای قطع شده بدن، خون و باقی مانده های گوشتی که چنان پخش شده که می توان آنها را با قاشق از روی دیوار جمع کرد و ... تنها گوشه ای از وحشت جنگ است. در حقیقت سربازان حاضر در جنگ همچون موجودی جدا افتاده از سایر انسان ها خواهند شد و همین است که پس از جنگ آنها توان همزیستی خودشان را با بقیه از دست می دهند. گویی در هنگام جنگ تنها زنده ماندن است که مهم است و بدن هایی آلوده، گرسنه، غرق در خون و لجن به چیزی جز نجات جان خود نمی اندیشند. در جنگ همه چیز جز زنده ماندن رنگ می بازد و دیگر زندگی معنایش را از دست می دهد. صحنه های حضور راوی داستان در بیمارستان، انتظار کشیدن برای فرا رسیدن مرگ، دیدن هم تختی هایی که یک به یک می میرند و پیکرهای نیمه جانی که التماس می کنند تا نجاتشان دهند تنها بخشی از حقیقت عریان جنگ است. جنگ هیچ نکته مثبتی ندارد، شجاعت و دلیری و این دست شعارها همه برای تهییج مردمانی است که خود مستقیم در جبهه نیستند. هیچ حماسه ای در کار نیست بلکه تنها مرگ و وحشت است که گریبان حاضران در جنگ را گرفته است و چه نام سنگینی بر کتاب نهاده شده : در غرب خبری نیست. گویی خبر در جبهه ی غربی مرگ و میر و از بین رفتن جان انسان ها نیست، گویی سربازان نه یک انسان که تنها یک عدد هستند که باید جای خالی شان را به سرعت پر کرد ولی اینها ظاهرا برای حاکمان خبر خاصی به حساب نمی آیند. 
ادبیات راهیست تا ما بتوانیم از طریق قوه تخیل چیزی و حسی و جایی را تصور کنیم که مستقیم در آن حضور نداریم. اگر کسی هست که از عفریت جنگ حمایت می کند و از درون خانه بی آنکه جنگ را بفهمد و ابعاد دهشتناکش را درک کند از جنگاوری سخن می گوید این کتاب متن مناسبی برای اوست تا وحشت جنگ را عمیقا حس کند.

#در_غرب_خبری_نیست
        

          «در جبهه‌ی غرب خبری نیست!!»
کتاب را از نمایشگاه کتاب در سال نود و هفت خریده بودم!هیچ وقت نمی‌دانستم اینقدر فوق العاده است و اِلا چهارسال، خاک خوردن در کتابخانه را برایش انتخاب نمی‌کردم! 
در تمام هشت روزی که کتاب دستم بود، با تمام وجود وارد داستانش می‌شدم و تمام تصاویر مهیبش را تصور می‌کردم!
کتاب، درباره‌ی چند جوان نوزده ساله‌ی آلمانی است که به تحریک معلم‌شان و با جملات شورانگیز او وارد نظام وظیفه می‌شوند و میز و نیمکت را رها می‌کنند!هفت جوانی که در خلال جنگ ،خودِ قبل از جنگ‌ و رویاهایشان را فراموش می‌کنند و دیگر نمی‌دانند قبل از آن چگونه بودند! ‌
کتاب عمیق است،مهیب است و غم انگیز...مقدمه‌ی کتاب  که درباره‌ی نویسنده است،به ما کمک می‌کند تا فضای کتاب را بهتر درک کنیم!
 به طور کلی،این کتاب در جریان جنگ جهانی اول روایت می‌شود و برایمان از نابودی یک نسل سخن می‌گوید!نسلی که در آغاز جوانی و وقت بافتن رویاها،درگیر برهه‌ای دهشتناک می‌شود و حالا زندگی پس از جنگ برایش در هاله‌ای از ابهام است! نسلی که جوان‌ترهای  بعد از آن ‌ها هیچ درکی از آن‌ها ندارند و حتی پیرتر‌هایشان ریشه‌ای مانند خانواده و زندگی و همسر و فرزند دارند و دلبستگی‌ای برای ادامه دادن، پس با این نسل متفاوتند!!
کتاب ملموس،عینی و تلخ است و خواننده را عمیقا درگیر می‌کند...من گریه کردم!برای لحظاتی که پل بومر از مادرش می‌گفت،برای لحظه‌ی آخری که از دوستش کات می‌گفت،برای خودش و آن روزی که دیگر نبود،روزی که فقط از گزارش نظامی رادیویی شنیده می‌شد:
در جبهه‌ی غرب خبری نیست!
در حالی‌که آخرینِ آن هفت نفر، با صورت ،روی خاک افتاده بود!
برای تمام جنگ زده‌های بی پناه!
برای همسایه‌های غریبِ وطنم...‌
#در_جبهه‌ی_غرب_خبری_نیست
        

          کتاب در جبهه غرب خبری نیست رو بیشتر باید یک گزارش نویسی دونست تا داستان، چند دانش آموز به تهییج  حس وطن پرستی معلمشون تصمیم میگیرن برای رفتن به جبهه نام نویسی کنن اونها بعد از آموزش های سخت و طاقت فرسا راهیی جبهه  جنگ جهانی اول میشن اونچه که ما توی این کتاب میخونیم از نگاه پل بومر یکی از این جوان هاست. ما از چشم های پل تمام لحظه های سخت ترسناک هولناک گاه دوستانه و نا امیدی رو میبینیم.
توصیفات خیلی خیلی دقیق و درست هستش، کاملا میشه حس ترس و یک سوال بزرگ که چرا باید کشته بشیم رو توی تک تک گفته و لحظات میشه حس کرد. جنگ هیچ وقت پایان خوشی نخواهد داشت
من یاد این دیالوگ فیلم اتوبوس شب از کیومرث پوراحمد افتادم
زنده یاد خسرو شکیبایی:پسر تو چند سالته؟؟ 
مهرداد صدیقیان:پارسال 16 سالم بود بچه بودم 2روز بعد بابام مرد بازم ۱۶ سالم بود اما دیگه بچه نبودم
        

          معرکه آقا،معرکه.این کتاب سال 1929 منتشر شده.و سوالی که واسم پیش اومد حین و پس از خوندنش این بود که آیا کسی میتونه و تونسته رمانی ضد جنگ بهتر از این رمان بنویسه؟!مثل مستندسازی که دوربین رو بر میداره و میبره اون جاهایی که هیچ کس چیزی ازش نمیگه و تو تبلیغات وسیع حاکمیتی بایکوت میشه و اتفاقا همین مسائل خیلی مهم هستند.هر آنچه که از یک کتاب ضد جنگ انتظار داشتم در این کتاب برآورده شد.
        

          در غرب خبری نیست
نوشته اریش ماریا رمارک
ترجمه سیروس تاجبخش

.
بخشی از رمان:

"یک فرمان نظامی این انسانهای ساکت و آرام را دشمن ما کرده است و فرمان دیگری می‌تواند آنها را دوست ما کند. بر سر میزی چند نفر که ما آنها را نمی‌شناسیم ورقه‌ای را امضا کردند و سالیان دراز آدمکشی و جنایت را برجسته‌ترین شغل و هدف زندگی ما ساختند. همان جنایتی که همۀ مردم دنیا محکومش می‌کردند و آن را مستحق شدیدترین مجازاتها می‌دانستند، ولی کیست که این انسانهای آرام و صورته‌ای بچگانه آنها را که ریشی چون حواریون عیسی دارند ببیند و کشتن آنها را جنایت نداند؟ هر گروهیانی در نظر سرباز و هر معلمی در نظر شاگرد دشمن‌تر از اینها در نظر ما هستند. با این وصف اگر اینها آزاد بودند به طرف ما و ما به طرف آنها تیراندازی می‌کردیم و یکدیگر را می‌کشتیم." صفحه ۱۷۱

.

اریش ماریا رمارک، با رمان جاودانه در جبهه غرب خبری نیست، نه تنها یکی از تأثیرگذارترین آثار ادبیات ضدجنگ را خلق کرد، بلکه تصویری عریان و فراموش‌نشدنی از وحشت‌های جنگ جهانی اول ارائه داد. این رمان، با نثری ساده اما پرصلابت، زندگی سربازان جوانی را روایت می‌کند که با شور وطن‌پرستی به جبهه می‌روند، اما به زودی در گرداب خون و رنج، تمام آرمان‌هایشان به پوچی می‌گراید. رمارک با تمرکز بر شخصیت‌های معمول و عادی، نشان می‌دهد که جنگ چگونه انسانیت را می‌بلعد و چگونه حتی بازماندگان آن، هرگز به زندگی عادی بازنمی‌گردند. صحنه‌های وهمناک و توصیف‌های بی‌پرده او از مرگ، ترس و تنهایی، چنان زنده و ملموس هستند که خواننده را تا اعماق وجود می‌لرزاند. 

این اثر نه تنها به دلیل قدرت ادبی‌اش، بلکه به خاطر صدای رسای ضدجنگش مورد تحسین جهانی قرار گرفته است. منتقدان ادبی آن را هم‌تراز با شاهکارهایی مانند وداع با اسلحه اثر همینگوی و می‌دانند. رمارک در این رمان، بی‌آنکه به شعارزدگی یا احساسات‌گرایی سقوط کند، با روایتی صادقانه و بی‌پرده، پوچی و بی‌معنایی جنگ را عریان می‌کند. تأثیر این کتاب چنان عمیق بود که به سرعت به ده‌ها زبان ترجمه شد و به نمادی از ادبیات اعتراضی قرن بیستم تبدیل گشت. 

اریش ماریا رمارک (۱۸۹۸-۱۹۷۰)، نویسنده آلمانی، خود تجربه مستقیمی از جنگ جهانی اول داشت و این رمان را در سال ۱۹۲۹ منتشر کرد. او با قلمی روان و تأثیرگذار، توانست درد نسل گم‌شده‌ای را که در جنگ نابود شد، به تصویر بکشد. 

در غرب خبری نیست نه فقط یک رمان بلکه فریادی است علیه خشونت و بی‌عدالتی، اثری است که تا امروز تازگی و قدرت خود را حفظ کرده و هر خواننده‌ای را به تفکر وامیدارد.

در پناه خرد.
        

          برای کسانی که به ادبیات پایداری علاقه دارند خواندن این کتاب توصیه می شود. چراکه به راحتی می توان تفاوت داشتن، نگاه معنوی و مذهبی به مفاهیم گوناگون ایثار و فداکاری و جانبازی برای وطن یا برای آرمان را با زمانی که چنین دیدگاهی برای فدا شدن برای وطن و آرمان نیست متوجه شد.  
"اریش ماریا رمارک" آلمانی در این کتاب خاطرات سالهای جنگ و حضور خود در جبهه ها را در طول جنگ جهانی اول  بیان می کند. جوانی 18 ساله که کشورش درگیر جنگ جهانی اول می شود و حالا او برای دفاع از کشورش به جبهه می رود. اما به مرور زمان دچار بحران روحی و روانی می شود و به همین دلیل جنگ به معضلی فکری و ذهنی و جسمی برای او  تبدیل می شود به همین خاطر خودش و جوانی اش را از دست رفته می بیند. او در ابتدا تصمیم دارد برای کشورش جانفشانی کند اما به مرور خود را یک قربانی می بیند یک شخصی که تحت تاثیر شرایط تصمیم به این کار گرفته ولی حالا پشیمان است.
کتاب از این نظر به خصوص برای کسانی که خاطرات رزمنده ها و اسرای ایرانی را خوانده اند جالب است چرا که با بعدی جدید و حتی شاید بتوان گفت واقعی از جنگ روبه رو می شوند. خواهشاً این خوانندگان جبهه گیری نکنند باید قبول کنیم که چهره واقعی جنگ همین است ولی آنچه که در این میان به کمک رزمندگان عزیز ما و حتی اکثر مردم کشور، که در پشت جبهه به خدمت رسانی می پرداختند آمد و آنها را از دچار شدن به چنین بحران های نجات داد داشتن اعتقادات و آرمان های مذهبی بود که سبب می شد آنها به جنگ این واقعه تلخ با نگاهی دیگر بنگرند و به همین خاطر بتوانند برای وطن و آرمان هایشان از خود گذشتگی کنند و حتی به جبهه ها به عنوان مکتب انسان سازی بنگرند.
این کتاب شاید هیچ جذابیتی برای علاقه مندان به ادبیات پایداری کشور ما نداشته باشد اما خواندن آن برای درک این تفاوت ها و آشنا شدن  با این بعد جنگ توصیه می شود.
        

          یکی از بهترین کتاب های جنگ تاریخ ادبیات. کتابی که صد البته برای نویسنده اش گران تمام شد. داستان چند سرباز وظیفه آلمانی ست در جبهه جنگ جهانی اول که جنگ روزانه و بی رحمانه هر روز و هر شب آزارشان می دهد. واقع گرایی و رک گویی نویسنده تکان دهنده است و مواجهه ای تمام عیار با جنگ جهانی اول را ظریف و دقیق به خواننده اش ارائه می کند. می توانید بخوانید و حسابی اذیت شوید یا نخوانید راحت تر روزگار را سپری کنید.
پس از قدرت گرفتن نازی ها در دهه 30 میلادی در آلمان این کتاب از کتاب های ثابت در مراسم کتاب سوزی لباس قهوه ای ها بود و سبب شد آقای اریش ماریا رمارک به خاطر کتابی که خیلی قبل تر نوشته بود زندان هم برود. 
نهایتا کتاب «در جبهه غرب خبری نیست» در بسیاری از فهرست ها به عنوان اولین اثر «ضد جنگ» جهان دسته بندی می شود.
        

          راستش نمی خواستم بنویسم
ولی به یک دلیل می‌نویسم
چه دلیلی؟
بماند...

کتاب را با تعریف و تمجید های یادداشت‌های همینجا شناختم
جستجو کردم و متوجه شدم نسبت به وقایع جنگ جهانی اول رمان مشهوری است ...
معرفی کتاب هم بسیار جذبم کرد و احساس کردم از همون رمان هاست
از همونایی که وقتی می خونی از تاریخ و جغرافیای خودت خارج میشی و وارد یک تاریخ و جغرافیای دیگه میشی و برای چند روز اونجا زندگی می‌کنی

ولی راستش هر چی از مطالعه کتاب بیشتر گذشت، از این "فهم" خودم بیشتر پشیمون شدم
چون اصلا نگاه تاریخی و جغرافیایی متفاوتی به من نداد و چیز جدیدی ازش نشناختم
قلم نویسنده هم متوسط بود
یا حداقل اینکه ترجمه مترجم ضعیف بود

البته نامردی نکنم
یک چیز را خوب متوجه شدم
هر چه در دفاع مقدس‌ ما ارزش ها بین رزمندگان استوار بوده و همینها رمان‌ها و خاطرات‌شان را مفید و ارزنده کرده، رزمندگان جبهه غرب اریش ماریا، فقط چند درگیری ذهنی دارند
شکم و خوراک و مسائل سخیف تر از این‌ها...

رزمندگانی که به زور و تمسخر به جنگ رفته اند و با وجود اینکه نوجوان بوده اند، جنگ آنها را مرد کرده است
ولی مردانی که دیگر جامعه آنها را نمی پذیرد
مردانی که با جامعه فاصله فکری گرفته اند
و همه چیز برایشان مسخره است...
        

          در جبهه غرب خبری نیست کتابی تلخ  درباره جنگ هست 
 اکثر بخش ها نفس گیر بود 
اریش ماریا رمارک نویسنده کتاب  خودش در جنگ جهانی اول شرکت کرده و شخصیت اول این کتاب در واقع انگار بخشی از زندگی خودشه چون تمام اتفاقاتی رو که براش افتاده که در مقدمه مترجم نوشته شده در کتابش اورده 
برای همین جنگ رو در واقعی ترین شکل ممکن به تصویر میکشه 
پل بومر و همکلاسی هاش با تشویق های مدیر مدرسه و والدین به جنگ جهانی اول  میرن بعد از یه دوره اموزشی سخت به خط مقدم  میرن 
و اتفاقات هولناکی که در این جنگ براشون میفته فشار های روانی بسیاری که تحمل میکنن حتی در زمان مرخصی 
 این کتاب عمیق خطرات دهشتناک  روانی و جسمانی جنگ و به تصویر میکشه 

این کتاب بینظیر بود بینظیر 

حتما قبل از خواندن مقدمه مترجم رو بخونین  

و این قدرت  ادبیات داستانیه که دست ما رو میگیره ما رو به جنگ میبره و  باعث میشه  با تمام وجود آثار جنگ  و بفهمیم 

        

          فقط اگر می خواهید شرایط و اوضاع آلمان و فجایع جنگ جهانی اول را بهتر متوجه شوید این کتاب را بخوانید.
داستان سربازی آلمانی در جبهه نبرد و اتفاقاتی که برایش رخ می دهد را روایت می کند، 
 
برای شناخت و درک بهتر دو جنگ جهانی این کتاب و کتاب «وداع با اسلحه» همینگوی توصیه می گردد.
        

          کتابی تلخ و دردناک پر از جملات و توصیفات زیبا و درخشان و ادبیاتی قوی
داستان چند همکلاسی که تحت تاثیر معلم مدرسه شان راهی جبهه(جنگ جهانی اول) میشوند.
رمارک که خود سربازی در جنگ جهانی اول بوده به خوبی آنچه که از نزدیک لمس کرده را برای مخاطب بیان میکند و آنقدر اینکار را  خوب انجام میدهد که خواننده بارها خودش را وسط گلوله و خمپاره و گل و خون حس میکند! 
در بین مطالعه کتاب بارها به صحنه های مشابه فیلمها و سریالها و حتی کتب جنگی برخورد کردم که بنظرم خیلی از نویسنده ها و فیلمسازها برای خلق آثار خود از این کتاب الهام گرفته اند.
تنها اشکال و نقدی که به این اثر داشتم روایت تماما سیاه از جنگ است،حال اینکه هر جنگی فارغ از اهداف پشت پرده آن پر از حماسه ، ایثار، وطن دوستی ، استقامت و مبارزه است؛اما آنچه رمارک  روایت کرده چیزی جز سیاهی،انسانهای فریب خورده،نا امید ، پشیمان و منفعت طلب نیست!
و همین دلیلم از حذف دو ستاره از این کتاب پنج ستاره است.
در کل اگر به داستانهای جنگی علاقه مند هستید قطعا از مطالعه "در غرب خبری نیست" پشیمان نمیشوید.

پ.ن: این کتاب در سال ۱۹۳۳ ممنوع الچاپ و نسخه های آن توسط انجمن دانشجویان آلمان در میدان اپرای برلین سوزانده شد. همچنین حکومت نازی آلمان چندسال بعد (۱۹۳۸) تابعیت آلمانی نویسنده را از وی گرفت!
        

          در جبهه‌ی غرب خبری نیست
All quiet on the western Frnot

1)
"در جبهه‌ی غرب خبری نیست" (All quiet on the western Frnot) داستان بلندی است از نویسنده‌ی آلمانی؛ "اریش ماریا رِمارک" (Erich Maria Remarque)؛ که در سال 1929 میلادی نگاشته شده است. این کتاب یکی از مشهورترین آثار ادبی جهان است.
سه فیلم سینمایی با اقتباس از این کتاب در سال‌های 1930 میلادی (به کارگردانی "لوئیس مایلستون"  Lewis Milestone)، در سال 1979 میلادی (به کارگردانی "دلبرت من" Delbert Mann) و در سال 2022 به کارگردانی"ادوارد برگر" (Edward Berger) ساخته‌شده‌اند.
فیلم ساخته‌شده توسط "مایلستون" موفق به کسب جایزه اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردانی در سال 1930 میلادی شد.

2)
کتاب "در جبهه‌ی غرب خبری نیست" تاکنون توسط مترجمان گوناگونی به فارسی ترجمه‌شده و ناشران متفاوتی آن را به چاپ رسانده‌اند.
یکی از نسخه‌های چاپی موجود در بازار کتاب، ترجمه‌ی "سیروس تاجبخش" و چاپ‌شده توسط انتشارات "ناهید" در سال 1385 است. نسخه‌ی ترجمه‌شده توسط "سیروس تاجبخش" اولین بار در سال 1346 و در نمایندگی انتشارات آمریکایی "فرانکلین" (Franklin Book Program) در تهران به چاپ رسید. انتشارات "فرانکلین" بعد از انقلاب اسلامی منحل شد.
ظاهراً برخی از مترجمین چه پیش از انقلاب اسلامی و چه پس‌ازآن به صلاح دیده‌اند که از ترجمه‌ی عنوان کتاب، واژه‌ی "جبهه" را حذف کنند و عنوان کتاب را به این شکل درآورند: "در غرب خبری نیست". از قرار معلوم این قرائت که به لحاظ مفهومی با عنوان اصلی کتاب تفاوت فاحشی دارد، به مذاق خیلی‌ها خوش‌تر آمده است.

 3)
"اریش ماریا رِمارک" که خود کهنه سرباز جنگ جهانی اول به شمار می‌رود، در شاهکار خود یعنی داستان "در جبهه‌ی غرب خبری نیست" تلخی جنگ و مصائب آن را در قالب داستانی روان تشریح می‌کند. او انسانیت را چیزی فراتر از ملیت و مذهب می‌داند و جنگ را یکی از اساسی‌ترین دشمن‌های انسانیت برمی‌شمرد. 
در سال 1933 میلادی و باقدرت گرفتن "آدولف هیتلر" (Adolf Hitler) و حزب "ناسیونال سوسیالیسم" (National Socialism) آلمان، "یوزف گوبلز" (Joseph Goebbels) وزیر تبلیغات آلمان، آثار "رِمارک" را ممنوع اعلام کرد و مأموران حزب تمام کتاب‌های او را معدوم کردند. در سال 1939 میلادی، تابعیت آلمانی "رِمارک" از او سلب شد و خانواده‌اش به داشتن تبار یهودی متهم شدند. "رِمارک" از آلمان خارج شد و نهایتاً در سال 1947 به تابعیت ایالات‌متحده‌ی آمریکا درآمد.
اما هیچ‌کدام از این اتفاقات نتوانست چیزی از شاهکار بودن کتاب "در جبهه‌ی غرب خبری نیست" بکاهد و ماهیت ضد انسانی جنگ را نفی کند.

 4)
"در جبهه‌ی غرب خبری نیست" در حقیقت خبری است که ستاد فرماندهی نیروهای آلمانی در جنگ جهانی اول و در روز 11 اکتبر سال 1918 میلادی به‌عنوان گزارش از جبهه‌ی جنگ مخابره می‌کند، همان روزی که قهرمان داستان؛ "پل بومر" (Paul Bäumer)؛ کشته می‌شود. البته "پل بومر" واقعی در جنگ نمرد. او یک خلبان ارتش آلمان بود که بعد از جنگ دندان‌پزشک شد، سپس شرکت هواپیماسازی خودش را تأسیس کرد و درنهایت در سال 1927 میلادی و در یک حادثه‌ی هوایی کشته شد. زمانی که او به‌عنوان دندان‌پزشک فعالیت می‌کرد بیماری داشت به نام "اریش ماریا رِمارک" که بعدها کتاب "در جبهه‌ی غرب خبری نیست" را نگاشت و از نام "پل بومر" افسانه‌ای برای نوشتن رُمانش استفاده کرد.
        

          کتاب بسیار قشنگی بود،با این که نتوانسته بود توصیفات کامل و دقیقی از اتفاقات جنگ (حداقل آنطور که من انتظار داشتم)داشته باشد،اما احساسات سربازان در جنگ را به خوبی نشان داده بود.البته ،این موضوع که داستان از دید یک سرباز آلمانی روایت می شد هم  جالب بود ؛چون خودم هیچوقت کتابی درباره جنگ جهانی دوم از دید یک آلمانی نخوانده بودم  
        

          زماني آرزوهايي داشتيم ولي آنها فراموش شدند ، چون مال دنياي ديگري بودند كه امروز از ما خيلي دور است.
#در_غرب_خبری_نیست 
#اریش_ماریا_رمارک 
#ترجمه#سیروس_تاجبخش
        

          در جبهه‌ی غرب خبری نیست، با عنوان اصلی «در غرب خبری نیست» اثری ضدجنگ است. اریش ماریا رمارک این رمان را بر اساس تجربه‌ی خود در جنگ جهانی اول و در جبهه آلمان نوشته است و گویا بین شخصیت‌های داستان و دوستان و همرزمانش، تشابهاتی هست.
رمارک داستان را از زبان پُل پسر جوانی که در حوالی هجده سالگی و در روزهای اول جنگ با تشویق مدرسه همراه با گروهی از هم‌کلاسی‌هایش راهی جنگ می‌شود، روایت می‌کند. اریش رمارک با توصیفی جان‌دار، از بحران‌هایی که پل در طول سال‌های با آن روبرو می‌شود و او را از جوانی سرزنده به روحی فرسوده و دور از زندگی عادی تبدیل می‌کند، می‌گوید، بحران‌هایی که ساده‌ترین آن مرگ دوستان و سفیر خبر مرگ آن‌ها برای خانواده‌هایشان بودن است. در این داستان با جوان‌هایی روبرو می‌شویم که قبل از این که فرصت تجربه زندگی جوانی را داشته باشند وارد جنگی می‌شوند که حتی به درستی علت آن را نمی‌دانند و حتی آرمانی ندارند که آن‌ها را از پوچی و بی‌هویتی این جنگ نجات دهد، جنگی که به خاطر آن، مجبورند برای دفاع از وطن، زندگی خود را تباه کنند و برای آن‌ها سوالاتی بی‌پاسخ از دلیل شروع و چرایی این جنگ ایجاد می‌شود. زمانی می‌رسد که متوجه هویت انسانی دشمنان‌شان می‌شوند و فقط غریزه‌ی حیوانی دفاع از خود، می‌تواند آنها را به کشتن دشمن، وادارد.
گم شدن زندگی، در جنگی بی‌معنا، نکته‌ی کلیدی این رمان است که به نظر من نویسنده در انتقال آن بسیار موفق بوده است.
این کتاب با دو عنوان «در جبهه غرب خبری نیست» و «در غرب خبری نیست» که دومی عنوان اصلی کتاب است، توسط مترجمان و ناشران مختلف در ایران چاپ شده است. من ترجمه رضا جولایی از نشر چشمه را خواندم که ترجمه خوب و روانی هم بود.
        

          کتاب به روایت سربازی آلمانی در جنگ جهانی اول نوشته شده. فکر نمی‌کردم جذبم کنه، اما خیلی بهتر از حد تصورم بود. خیلی خوب حس پوچی و بی‌هدفی سربازهایی رو به تصویر کشیده که ناخواسته جوونیشون و آرزوهاشون به پای قدرت‌طلبی اصحاب قدرت از بین میره، بدون اینکه بدونن اصلا چرا می‌جنگند. حتی نمیدونن که علت دشمنی‌شون با دشمن چیه.
از طرفی وقتی این دست کتاب‌ها رو می‌خونی و بعد میری کتاب‌های دفاع مقدس خودمون رو می‌خونی کاملا تفاوت رو حس می‌کنی... تفاوت سربازهامون،  فرمانده‌هامون، حال و هوای جبهه‌ها. 

ترجمه کتاب هم عالی بود.
        

          این تلخ ترین و شکه کننده ترین کتابیه که خوندین.من مجبور بودم بخونمش ولی شما اگر روحیه حساسی دارین ازش دوری کنید.ارزش کابوس های شبانه رو نداره. -______-
نزدیک بیست روز درگیرش بودم و بیشتر از 20 صفحه نمیتونستم بخونم
        

          « در غرب خبری نیست»
ملموس ترین وسیله ی ممکن که قادر است به ما تجربه ای برای نزدیک شدن به حال و هوای سربازان در وسط معرکه ی جنگی بزرگ را بدهد، «کلمه» است! بله، کلمه!
شاید باورکردنی نباشد ولی وقتی که جمع شدن کلمه کلمه ی یک خاطره برای نویسنده یادآور روزهای فراموش نشدنی زندگی اش باشد،این امر ممکن می شود.
اولین چیزی که به چشم می آید این است که چقدر احساسات پشت سر این کار بوده که حتی ترجمه هم نتوانسته زهر اثر اصلی را بگیرد و نتیجه می شود طعم تلخ و گسی که از مطالعه ی این کتاب در دهانتان حس خواهید کرد.
درست است که جنگ چیز تلخی است و در آن هرچه که ماهیت انسان را تشکیل می دهد به چالش کشیده می شود اما این «هنر» است که رسالت انتقال تجربیات ناگوار جنگ را برعهده دارد و این کتاب به معنای واقعی کلمه از پس این مهم برآمده است.
        

          کتاب ضد جنگ است و پر از یاس و نا امیدی. یاس و ناامیدی شخصیت اصلی کتاب که در جنگ جهانی اول، سرباز آلمان است. نامیدی از زندگی و جوانی که در جنگ تباه شد. توصیفات کتاب بسیار گیرا و خوب است و در بسیاری از قسمت ها،  خواننده با شخصیت ها همراه می شود. در صحنه های جنگی، درد و رنج و ترس جنگ را به خوبی می توان حس نمود.