دنیا به کسانی پاداش می‌دهد که آنقدر شجاعت دارند که دست از انتظار بردارند و شروع کنند.

انسان طبعاً خودکامه است و از رنج دادنِ دیگری خوشش می آید.

اگر برای بعضی از دردها درمان های متعدد و زیاد تجویز کنند، این علامت آن است که آن درد بی درمان است.

بزدل ها حتی از خوشبختی هم می ترسند. از پنبه هم زخم می خورند.از خوشبختی هم جراحت می بینند.پس قبل از اینکه زخمی شوند، عجله می کنند تا زودتر از آن وضعیت بگریزند و خود را با دلقک بازی معمول استتار کنند.

آنان که در راه آرمان جان می بازند یا فرسوده و فراموش می شوند یا خلایق از آن ها سواستفاده می کنند.اما محال است به نیت‌شان پی ببرند.