یک اثر ضد جنگ که در آن میشه گفت تمامی ابعاد پیدا و پنهان جنگ داخلی اسپانیا زمانی که مهره ی اصلی این واقعه سروان آلگریا خود را تسلیم دشمن میکند را میتوان درک و دریافت کرد.
موضوع عجیبی که وجود داشت ، یادداشت های دفترچه بود اینکه در هر روز از اون یادداشت ها تنها فقط سه الی چهار جمله نوشته شده بود اما بار معنایی شناختی جملات سنگین بود 
به نظرم چهار بخشی که این کتاب داشت خوب بود اما بخش انتهایی پرداخت بیشتری روی فضا کاراکتر داشت 
در کل رمان هایی که همگی ضد جنگ هستند به نوعی قراره که به مخاطب خودشون المان هایی بدهند که فرد متوجه شود اثر سؤ
و بدی روی جامعیت میذاره ، مخصوصا در نوع جنگ های داخلی ؛ این رمان نیز در واقع تلفات فکری جنگ داخلی اسپانیا رو عنوان میکنه جایی که قبل تر ارنست همینگوی به عنوان سرباز در آن حضور داشته و به قلم خودش رمان از آن به تحریر در آورده.
        

          پر از دردهای فروخورده از زخم هایی که جنگ روی تن آدمها جا گذاشته. دردهای ساکت و بی صدای جنگ. سکوت، سنگینی، رنج‌. 
شکست دوم موفق به کسب جایگاه خاصی در روح و قلب من شد. 
از خانم سحر قدیمی عزیز و قشنگم برای ترجمه ای به این روانی هم سپاسگذارم.
        

          این کتاب چهار تا روایت داره از زندگی چهار شخص یا خانواده که یه جورایی داستان زندگی‌شون به هم ربط پیدا می‌کنه.
هر چهار روایت توی حال و هوای جنگ داره اتفاق می‌افته، جنگ داخلی اسپانیا.
کتاب به صراحت نشون می‌ده که توی جنگ پیروزی وجود نداره.
هر دو جبهه شکست می‌خورن، آسیب می‌بینن، خیلی‌ آدم‌های بی‌گناهی این وسط کشته می‌شن و اونایی که زنده می‌مونن قراره زندگی تلخ و سختی رو بعد از جنگ در پیش داشته باشن.
نویسنده قلم خیلی زیبایی داره، درد و رنج‌ رو خیلی خوب به تصویر کشیده و شما حین خوندن روایت‌ها، کاملا فضای تیر‌ه‌ و تار روزهای جنگ رو حس می‌کنید.
        

          این همه نظر مثبت و امتیاز بالا... قرار بود کتاب خوبی باشه
        

          حرفی نیست، نام کتاب گویای همه چیست! کتابی که خود من به شخصه برای سفر جاده ای شروع کردم و درنهایت ختم شد به خواندن یکی از تامل برانگلیز ترین کتاب هایی که تا به حال خوانده ام!
اولین نکته ای که چشمم رو گرفت ساختار کتاب بود که از قوانین رایج کتب داستان کوتاه نه تنها پیروی نمیکنه بلکه ارجاعات عجیب و در عین حال سرنوشت سازی رو وارد داستان میکنه، به طوری که مثلا داستان آخر رو اگر بعد از داستان دوم بخونید دید وسیع تری به اون داستان خواهید داشت.
هرچهارداستان اوج هنر نویسنده رو نمایان میکنه، داستان اول و سوم داستان هایی با تم حماسی میباشد که شکست را نه در معنای لغوی بلکه در پس ذهن قهرمان داستان جستجو میکند، طوری که سربازی پیروز به جبهه شکست خورده میپیوندد و معلمی محکوم به مرگ به سبب محیط پیرامونش شکست میخورد.
در حالی که این قاعده در داستان دوم و چهارم کاملا نقض میشود و ما در این دوداستان باشخصیت اصلی همزاد پنداری بیشتری داریم(تعمدا یا اختیاری شبیه به اتفاقات کشور ما در برخی سال ها است) و همچنین داستان ملموس تر و گیرا تر میباشد.
این دوسبک نگارش متمایز رو تا به حال در کتاب دیگری مشاهده نکردم و نبوغ نویسنده رو میرساند که برای تنها رمانش سنگ تمام گذاشته است.
در پایان باید به دونکته دیگر هم اشاره کنم،
یک: نشست نقد و بررسی که توسط اعضای heema برگزار شد و من اکنون که کتاب را خواندم به سخنانی که مترجم اثر و استاد کاوه میرعباسی در آن جلسه گفتند پی بردم و سپس نکته دوم نیم ستاره که بنده ندادم تنها به خاطر باورپذیر نبودن داستان اول و سوم میباشد که به شخصه این عقاید فکری قهرمان داستان برای من قابل درک نیست.
        

          فاکینگ فاینالی تموم شد.
        

          «آفتاب‌گردان‌های کور» چهار شخصیت اصلی داره که توی دوران جنگ داخلی اسپانیا، گرفتار گذشته و ترس‌هاشونن. در جهانی که هیچ‌چیز روشن به نظر نمی‌رسه، تلاش می‌کنن برای آزادی و حقیقت، ولی سایه‌ها همیشه دنبالشونن.  
این کتاب به شدت تأثیرگذار و غم‌انگیزه. پیشنهاد می‌شه حتماً خونده بشه.
        

          خیلی پیش نمیاد کتابی بتونه منو به گریه بندازه اما ظرافت گفتار این کتاب نه تنها منو به گریه انداخت بلکه بعد از تموم شدنش مدت ها به تک تک جملاتش دوباره فکر کردم و چهارچوب اصلی داستان هیچوقت از ذهنم پاک نمیشه
        

          «آفتاب‌گردان‌های کور» سکوتِ پس از فریاده. مندس با زبانی بی‌رحمانه ساده، ما رو به دلِ ویرانه‌هایی می‌بره که جنگ توی روان آدم‌ها ساخته، نه فقط توی خیابون‌ها. 
هر داستان، مثل تکه‌ای از آیینه‌ی شکسته‌ست؛ نمی‌تونی تصویر کامل جنگ رو ببینی، ولی درد تکه‌تکه‌ها بیشتر خراش می‌ده.
این کتاب درباره شکست نیست؛ درباره لحظه‌هاییه که آدمی پیش از شکست، خودش رو رها کرده. جایی که ایمان، عشق، پدر بودن، و حتی حقیقت، زیر آوار ترس و خفقان دفن می‌شن.
خواندنش مثل راه رفتن با پای برهنه روی خاکستر داغه؛ آروم می‌سوزونه، اما ردش تا مدت‌ها می‌مونه
        

          فوق‌العاده بود! به زودی توی اینستا درموردش صحبت می‌کنم.
        

          فوق العاده بود
        

          انتظار بالایی ازش نداشتم ولی واقعا ازش لذت بردم ۴ داستان کوتاه که به نوعی به هم متصل هستن.
روایت  ترس، اندوه و شاید عشق در کنار سردرگمی های زیاد و از دست دادن های زیاد 
‌بنظرم حیفه خونده نشه.
        

          کتاب تاثیر گذاری بود.
        

          یکی از فوق العاده ترین کتاب‌هایی که خوندم، و یکی از غم‌انگیزترین‌‌ها…
درباره شکست که نتیجه‌ی هر جنگیه.اثبات این‌که جنگ،پیروز نداره و همیشه‌ نتیجه‌اش شکسته.خوندنش واقعا پیشنهاد میشه!
        

          تاثیرگذارترین کتابی که تا حالا خوندم..
شرح جنایات جنگ،اما نه جنایت‌هایی که در میدان نبرد اتفاق می‌افتند.
این کتاب درباره خفقان و دوران سنگین پیروزی یک جبهه و شکست جبهه مقابل است. 
دورانی که بازماندگان جبهه شکست خورده باید خرد شوند.
ای کاش می‌شد نمره بیشتر از ۵ به این کتاب داد ولی خب همینه که هست...
        

          یه شاهکاری از ادبیات ضد جنگ که قلبتون رو به درد میاره نفس کشیدن رو براتون سخت می‌کنه.
ادبیات شاعرانه، جملات عمیق، داستان سرایی عالی، حیف این نویسنده که فقط یک اثر از خودش به جا گذاشت.
قبل خوندن این کتاب بهتره بدونید که از ۴ داستان مجزا تشکیل شده. اگه قبلش یه مطالعه ای درباره جنگ داخلی اسپانیا هم داشته باشید خیلی بهتره.
        

          عنوان «آفتاب‌گردان‌های کور» استعاره‌ای است از مردم و نسلی که نور و امید را گم کرده‌اند؛ آفتاب‌گردان به طور طبیعی به سمت خورشید می‌چرخد، اما این آفتاب‌گردان‌ها «کور»ند و حتی اگر خورشید هم بتابد، نمی‌توانند نور را ببینند.

یکی از جمله‌های ماندگار کتاب:
«آن‌ها می‌خواستند خورشید را از ما بگیرند، و ما یاد گرفتیم که با چشم‌های بسته زندگی کنیم.»
        

          کتاب متفاوتی بود  ,  از ۴ شکست تشکیل شده بود ک هرکدوم روایتی تلخ و غم انگیز  از جانب افراد شکست خورده در جنگ ، هرچند تو این کتاب میبینیم در جنگ هیچ پیروزی وجود نداره و هردو جبهه شکست خورده اند حتی جبهه پیروز طی جنگ دچار تغییراتی میشه و انسان ها شاید روح و شخصیتشون به حدی تغییر میکنه که اون‌ها هم شکست خورده اند . شکست دوم و چهارم رو بیشتر دوس داشتم و غمش در قلبم نفوذ کرد .
        

          کتاب زیبا و غم انگیزی بود، یه چهره کمتر دیده شده از جنگ و مرگ و تقلا برای زندگی و برام به نمایش گذاشت.
حرف هایی که از اعماق شخصیت ها میومد، دسیسه ها و تلاش هایی که فقط برای یک روز بیشتر نفس کشیدن بود و این پیوستگی‌ شخصیت های داستان که سرنوشت هر کدومشون در یک برهه زمانی  به هم برخورد کرده بود، همه و همه برام دوست داشتنی بود.