خیلی پیش نمیاد کتابی بتونه منو به گریه بندازه اما ظرافت گفتار این کتاب نه تنها منو به گریه انداخت بلکه بعد از تموم شدنش مدت ها به تک تک جملاتش دوباره فکر کردم و چهارچوب اصلی داستان هیچوقت از ذهنم پاک نمیشه
        

          کتاب تاثیر گذاری بود.
        

          یک اثر ضد جنگ که در آن میشه گفت تمامی ابعاد پیدا و پنهان جنگ داخلی اسپانیا زمانی که مهره ی اصلی این واقعه سروان آلگریا خود را تسلیم دشمن میکند را میتوان درک و دریافت کرد.
موضوع عجیبی که وجود داشت ، یادداشت های دفترچه بود اینکه در هر روز از اون یادداشت ها تنها فقط سه الی چهار جمله نوشته شده بود اما بار معنایی شناختی جملات سنگین بود 
به نظرم چهار بخشی که این کتاب داشت خوب بود اما بخش انتهایی پرداخت بیشتری روی فضا کاراکتر داشت 
در کل رمان هایی که همگی ضد جنگ هستند به نوعی قراره که به مخاطب خودشون المان هایی بدهند که فرد متوجه شود اثر سؤ
و بدی روی جامعیت میذاره ، مخصوصا در نوع جنگ های داخلی ؛ این رمان نیز در واقع تلفات فکری جنگ داخلی اسپانیا رو عنوان میکنه جایی که قبل تر ارنست همینگوی به عنوان سرباز در آن حضور داشته و به قلم خودش رمان از آن به تحریر در آورده.
        

          فوق‌العاده بود! به زودی توی اینستا درموردش صحبت می‌کنم.
        

          یکی از فوق العاده ترین کتاب‌هایی که خوندم، و یکی از غم‌انگیزترین‌‌ها…
درباره شکست که نتیجه‌ی هر جنگیه.اثبات این‌که جنگ،پیروز نداره و همیشه‌ نتیجه‌اش شکسته.خوندنش واقعا پیشنهاد میشه!