دیوانه وار شاهکار بود...
مطمئنم قراره هزار بار دیگه هم این کتاب رو بخونم.نمیدونم چطور باید توضیحش بدم.هر چقدر بخوای توضیحش بدی انگار کتاب پیچیده تر میشه.
هر چقدر مینویسم و پاک میکنم باز هم نمیتونم توضیحی بدم.احساس میکنم هر دفعه پیچیده ترش میکنم.پس متاسفم که نمیتونم این حجم از احساساتی که کتاب درونم ایجاد کرد رو بروز بدم.
و در نهایت باید بگم کتابی بود که اشکم رو در آورد نه برای اینکه کتاب غمگینی باشه بلکه برای اینکه قلم جناب هدایت به قدری عمیق و زیبا بود که لذت خوندن و زیبایی جهان ادبیات رو برام دو چندان می‌کرد و باعث اشک شوق می شد.
      

        داستان از زبان شخص سوم بود و خب انقدر قشنگ داستایوفسکی داستان رو روایت میکرد که احساس میکردم یکی دیگه کنارم نشسته و داره کتاب رو برام میخونه نه خودم دقیقا مثل وقت هایی مامان باباها داستان برات تعریف میکنن