کتاب رمانی  فوق العاده از توصیف زندگی  و اعتصاب کارگران معدن در سال1860 در کشور فرانسه است. شرح وقایع، نحوه زندگی کارگران و طبقات بالاتر، نوع برخورد افراد با یکدیگر، حالات و ارتباطات فردی ، عاطفی و به تصویر کشیدن نوع برخورد انسانها در شرایط مختلف از ویژگی های بارز کتاب است اما آنچه نمی توان از آن گذشت ترجمه روان، سلیس و گویای آقای حبیبی است.  دیالوگ های زنده بین شخصیت ها، توصیف صحنه ها، دنیایی را برای خواننده ایجاد می کند که خود در قالب یک دانای سوم در آن خواهد زیست گاهی با گرسنگی کارگران  در رنج  و گاهی با هر کلنگ بر دیواره های معدن آرزو می کند پایان کار فرا برسد.
        

          برای این کتاب فوق العاده مرحله‌ای میرم جلو.
۱)تعریف ناتورالیسم:گرایش و جنبش ادبی است که اواخر قرن نوزده تحت تأثیر نظریات داروین شکل گرفت. این جنبش بر پایهٔ یک رئالیسم سفت و سخت اجتماعی بنا شد و به‌دور از نمادگرایی، ایدئال‌گرایی و احساسات‌گرایی‌های مرسوم، بر جزئیات روزمرهٔ زندگی تأکید می‌کرد، چرا که رفتار آدمی و سرنوشتش را در چارچوب جبر تحمیل شده از سوی وراثت و محیط به رسمیت می‌شناخت.ژرمینال رو به عنوان یک کتاب کاملا ناتورال در نظر میگیرند و کل زولا هم نویسنده‌ای هست که سبک نوشته هاش ناتورالیسم است.
۲)داستان:داستان با وارد شدن قهرمان داستان یعنی اتی‌ین به مناطقی در شمال فرانسه آغاز میشه که تمام مردم آن ناحیه کارگران معادن هستند و در آینده به دلیل حقوق کم دست به استعفا میزنند.
۳)شخصیت ها،فضاسازی ها:اتی‌ین برای من خیلی شبیه به قهرمان های داستان های ادبیات روسیه بود.اما تفاوت هایی هم دیده میشه؛اتی‌ین دغدغه هایی که داشت در برابر دغدغه های قهرمان های کتاب های ادبیات روسیه از نظر من تا حدودی پیش پا افتاده است اما برخلاف آن ها دست به عمل مهمی زد.شخصیت پردازی این کتاب واقعا بی‌نظیر بود.وجود داشتن یک شخصیت که از روسیه وارد آن منطقه شده بود از نظر من واقعا هوشمندانه است.چرا که در همون زمان مردم روسیه درگیر روسیه تزاری بودند و خواستار انقلاب و تحول.
فضاسازی ها نسبتا خوب بود اما آنچنان که باید فضای معدن برای من تداعی نمیشد چون که هیچی ایده‌ای درباره اش نداشتم.
۴)مقدمه کوچیک آقای حبیبی:واقعا بی‌نظیره.
در سال ۱۸۸۵ ویکتور هوگو از دنیا رفت و ژرمینال به دنیا آمد که بینوایان زولاست در فرانسه مدرن و صنعتی. داستان رنجبران زیر زمین است که اگر دانته بود «دوزخش» می‌شد در جهانی که انسان «تا پایان شب سفر می‌کند» اما در پایان این راه شگفت‌انگیز در دل زمین، در ژرفنای خاک که انسان عمرها رنج برده و له شده است عاقبت کمر راست می‌کند و در شورشی سراسر امید سربرمی‌افرازد.
ژرمینال زیباترین و بزرگترین اثر زولاست. حماسه برادری است در فلاکت: داستان سرنوشت بشر.

در کل بگم کتاب شاهکاریه اما توصیفات زیادی داره(به خاطر سبکش)
        

          ۱۳۵ سال می گذرد از زمانی که زولا سفر خود را به گودال های تاریک و زغال اندود فرانسه آغاز کرد، ۱۳۵ سال از زمانی که تصمیم گرفت ژرمینال را در گوش جهانیان فریاد بزند. ۱۳۵ سال در نگاه اول خیلی زیاد به نظر می‌رسد اما هجوم بی‌امان رنج ها و عذاب های آشنا آنقدر نو و تازه اند که مطمئن می شوی ۱۳۵ سال برای بشریت و این کره خاکی از چشم برهم زدی کوتاه تر است.

این شباهت بی نظیر از غصه ها و درماندگی های قشر ندار و رفاه و فربهی بالانشینان و حتی فرومایگی و بی خاصیتی روحانیون حاکم بر جامعه هنوز آنقدر ملموس و عیان است که شاهکار زولا را همچون شیپوری آتشین در گوش تمام دنیا و حتی قدرتمند تر از زمان تولدش فریاد می زند.

فریادی که کاش این روزها هم گوش شنوایی آن را می شنید و همچون بهاری نو ، زمستان سرد این روزها را به پایان می رساند.
        

          اولین چیزی که قبل از مطالعه‌ی این کتاب به ذهن میرسه معنای اسم کتابه؛ اسمی که یه واژه‌ی نا مانوسه و البته بنظر من جذاب
ژرمینال یه کلمه ی فرانسویه به معنای جوانه زدن و در تقویم انقلابی فرانسه به بهار میگن ژرمینال.
جوانه زدن یه امید از دل تاریک‌ترین تاریکی‌ها
جوونه‌ای با تحمل سختی‌ها همراهه و گاهی ناکامی به دنبال داره و گاهی پیروزی؛ و امید به تغییر و گسترش عدالت تحمل سختی‌ها رو هر چند طاقت فرسا آسون میکنه.

توصیفات امیل زولا در این کتاب خیلی هنرمندانه و زنده‌ست و خیلی خوب میشه کتاب رو توی ذهن تصویرسازی کرد. 
من واقعا از خوندن این کتاب لذت بردم و از همون ابتدای کتاب جذب داستان شدم
پیشنهاد میکنم که شما هم این کتاب رو بخونید؛ با ترجمه‌ی سروش حبیبی
        

          اولین کتابم از امیل زولا با ترجمه خوب سروش حبیبی بسیار به دل نشست. ظاهرا بلندترین و معروف ترین کتاب زولا هم هست. داستانی فوق العاده از سختیها و نکبت طبقه کارگر معدن قرن ۱۹ فرانسه. تصویر سازیها عالی بود و آخرهای کتاب واقعا دوست نداشتم بذارمش کنار و دلم می خواست بخونم تا تموم بشه.
        

          این کتاب را در شرایطی خواندم که تحت فشار کاری شدیدی قرار دارم. شرکتی که من در آن کار می‌کنم یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندهای مواد شوینده در کشور است. به تبع شیوع کرونا، فشار کاری برای ما بسیار بیشتر شد، و فروش و سود برای شرکت چند برابر. ساعات کار طولانی همراه با استرس بیماری و از دست رفتن سلامتی، و دارایی‌های اندکی که در این روزها مدام ارزش خود را بیشتر از دست می‌دهند و همه‌ی چیزهایی که خودتان بهتر می‌دانید. نمی‌خواهم تجربه‌ی خودم و خودمان را در این روزها مثلا با تجربه کارگران معدن دیروز و امروز مقایسه کنم. به هیچ وجه. اما امیدوارم، کسی از امیدها، رویاها و سگ‌ دو زدن‌های نسل ما هم بنویسد.
تیرماه 99
        

          اولین رمانی بود که از امیل زولا خوندم و واقعا لذت بردم ازش اما برخلاف نظر خیلی از دوستان اصلا نتونستم با ترجمه سروش حبیبی ارتباط برقرار کنم برای همین گشتم دسته دوم ترجمه نونا هجری تهیه کردم و تونستم تمومش کنم.
        

          کتابی نفس‌گیر؛ جوری‌که چهل صفحه‌ی آخر رو بدون هیچ تاملی پشت‌سر هم می‌خونید تا راهی پیدا کنید برای رهایی از این رنج. رنج کارگران یک معدن. داستان کتاب همین است به همین سادگی ولی عمق رنج‌ها و دست‌ و پا زدن‌ها برای گرفتن حق از زندگی و مبارزه‌ی کار علیه سرمایه، چیزی‌ست که هیچ‌وقت از ذهنتان پاک نمی‌شود.
.
چرا مردم بعضی بی‌چیزند و در فلاکت سیاه به سر می‌برند و برخی دیگر ثروتمندند و در رفاه زندگی می‌کنند؟ و ... این‌ها افکار اتی‌ین است کسی‌که دلش از نفرتی صادقانه نسبت به ظلم لبریز بود و سرش از امید پیروزی آتی مظلومان پر شور...
#ژرمینال #امیل_زولا ترجمه #سروش_حبیبی
        

          کتاب جالبی بود
توصیه میشه به خواندنش
هر چند تهش رو امید داشتم که جالب تر تموم بشه 
        

          داستان جذاب و پر کشش با پایانی تامل انگیز...
        

          رمان تلخی بود و با تمام وجود صفحه به صفحه جلو می‌رفتم تا به جایی برسم که نویسنده یه دلخوشی‌ای بهم بده.. اما نبود.. تلخ ادامه پیدا کرد و تلخ به پایان رسید. البته گاهی وقتا لازمه همچین آثاری رو هم بخونیم. اوایل کتاب یه خورده حوصله سر بر بود اما از یه جایی به بعد داستان جذابیت پیدا کرد و طوری شد که نمیتونستم بذارمش زمین. در کل تجربه خوبی بود و بهش امتیاز خوبی میدم.
        

          از جمله اثار خوبی که فقر و علنی شدن فساددرش مشهوده
        

          دوبار با فاصله چندین سال مطالعه کردم،شاهکار امیل زولا
        

          با شنیدن «رئالیسم» و «ناتورالیسم» همان اول گاردی ناخواسته در برابر این آثار می‌گیرم چون از خدا که پنهان نیست، از شما چه پنهان من عاشق ادبیات خیال‌انگیز هستم (علمی-خیالی، وحشت، فانتزی). با همین گارد اولیه رفتم سراغ «ژرمینال» و باید بگویم اگر «ناتورالیسم» یعنی چیزی که «ژرمینال» هست، من یکی که دربست نوکرش هستم!
«ژرمینال» به‌خاطر حجم فراوان مصائبی که «اتی‌ین» و دیگر معدنچیان بخت‌برگشته از سر می‌گذارند، می‌توانست یک کتاب غرغرو و روی اعصاب باشد. الفاظ رکیک هم که تا دلتان بخواهد در داستان وجود دارد که بعضی‌ها (مثل خودم) هیچ خوش نداریمشان. با این‌وجود کنار گذاشتن کتاب، برایم دشوار بود. «زولا» کاملاً فضا و شخصیت‌ها را برای خواننده ملموس و باورپذیر می‌کند. او فقط روی معدنچیان تمرکز نمی‌کند و سراغ مالکان و متمولان هم می‌رود تا بفهمیم چرا این افراد نمی‌توانند یا نمی‌خواهند این زیردستان‌شان را درک کنند! حتی شعارها  در دل این فضا و آدم‌ها به نحو احسن، توجیه می‌شود. نویسنده هیچ تلاشی برای خلق یک قهرمان تیپیکال ندارد و همان‌گونه که شرورترین افراد هم خصالی نیکو دارند، مثبت‌ترین آدم‌های قصه هم درجاتی از ضعف روحی را نشان می‌دهند. وقتی شرایط و محیط معدنچیان خوب خلق شده، حجم زیاد مصائب و الفاظ رکیک، چندان آزارم نمی‌دهد. البته می‌شود حدس زد که کتاب، حداقلی از جرح و تعدیل را به خود دیده است.
کتاب چند فصل خیلی جذاب دارد که اصلاً من را به یاد رمان‌های هیجان‌انگیز می‌اندازد. فصل‌های مربوط به گرفتاری‌های معدنچیان داخل معدن، نفسم را در سینه حبس کرد! یا بخش به گلوله بستن مردم. اگرچه «اتی‌ین» شخصیت اصلی است ولی آن فردی که بیشتر از همه من را با خودش همراه کرد، «کاترین» بود.
        

          تا اواسط کتاب ، خوندن برام سخت بود چون با توصیفات زیاد در مورد معدن کنار نمی اومدم
اما در انتهای کتاب متوجه شدم تمام اون توصیفات لازم بوده تا بتونم ارتباط بهتری با زندگی شخصیت ها و اتفاقات برقرار کنم 
زولا به ماهرانه ترین شکل ممکن با قلمش تونسته بود احساس تاریکی و نگون بختی رو به خواننده القا کنه 
به طوری که در سراسر کتاب حتی در جشن ها نمی تونستی لبخندی بزنی 
در نهایت عاشق اسم کتاب و فلسفه ی پشتش شدم 
این کتاب قطعا ارزش خوندن داره
۲۳ تیر ۴۰۲
        

          امیل ادوارد  شارل آنتوان زولا
اسمی که استاد نمایشنامه فرانسه،به طور کامل میگفت،و بچه ها  عادت کرده بودن این اسم طولانی رو به جای امیل زولا  بشنوند.
نویسنده ای که دوران ناتورالیسم را به خوبی با ژرمینالش بیان کرده و توصیف های زیبایی از عناصر  ناتورالیسمی  در رمانش دارد.
این کتاب به فرانسه خوندم،امروز  با ترجمه استاد حبیبی  دیدم و شروع کردم...
ادبیات فرانسه همیشه برای من گل سرسبد خواهد ماند.
        

          داستان تاثر برانگیز اعتصابِ کارگرانِ مفلوک و به ستوه‌آمده و قیام بیچارگان و نگون‌بختانِ بی‌چیز علیه سرمایه‌داران و صاحبان قدرتِ بی‌همه‌چیز، که به امید برقراری عدالت و برابری کار و سرمایه صورت می‌گیره.
        

          به نام او

ژرمینال اولین اثری بود که از امیل زولا نویسنده فرانسوی و پدر مکتب ادبی ناتورالیسم یا همان طبیعت گرایی خودمان خواندم.
واقعیت امر رمان دوست داشتنی بود. یعنی به غیر از مولفه‌هایی که انگار از مقتضیات اصلی ناتورالیسم است و در جای جای کتاب بود، اصل داستان و شخصیت‌پردازی‌های زولا را دوست داشتم.

در تعریف ناتورالیسم یا طبیعت گرایی، به عبارت رئالیسم افراطی اشاره می‌کنند یعنی نویسنده یا هنرمند خود را ملزم می‌داند که تابع محض جهان واقع باشد، خود زولا هم معتقد بود که حتی ادبیات را میتوان فدای علم کرد. حالا به این که این اعتقاد چقدر در کارهای خودش به بار نشسته و اصلا چقدر این امر امکان پذیر است کاری نداریم و مجال فراوانی برای بحث میطلبد.
صحبت من این است که مولفه‌های ناتورالیسم در ژرمینال چرا نادلخواه است.
اول باید مولفه‌های ناتورالیسم رو از دیدگاه خودم تعریف کنم:
پیروی بی چون و چرا و توصیف نعل به نعلِ وقایعی که نویسنده خیال می‌کند که امکان به وقوع پیوستنش زیاد است.
مثلا توصیف صحنه‌های مشمئز کننده که حتی فکر کردن به آنها حال آدم را بد می‌کند یا استفاده بی قید و شرط از الفاظ رکیک به این بهانه که در زندگی کارگران معدن ۱۸۷۰ شمال فرانسه این موارد بسیار طبیعی ست و ما حتما باید آن را وارد داستان کنیم.
به نظرم زولا یا مکتب ناتورالیست با افراط در این ترفند خاص (توصیف مو به مو و بی قید و شرط) نه تنها به واقعی جلوه دادن داستان کمکی نکرده بلکه به نوعی سبب شده است این حجم از واقعیت محض غیرواقعی جلوه کند.

‌من با تئوریهایی که زولا برای مکتب ناتورالیسم وضع کرده کاری ندارم و معیار قضاوت تنها رمان ژرمینال است چرا که رمان دیگری از او نخوانده‌ام
به این هم کار ندارم که در تعریف این مکتب گفته‌اند واقعگرایی باید به حدی باشد که جایی برای تخیل و احساسات‌گرایی و نمادگرایی نماند.
من با رمان ژرمینال طرفم و به نظرم راز اینکه این رمان جاودانه است این است که اتفاقا هم از عاطفه برخوردار است و هم از تخیل و هم می‌توان از آن برداشت نمادگرایانه داشت*
فرهاد غبرایی مترجم دو رمان دیگر زولا در مقدمه شکست می‌نویسد: "زولا نه اولین رمان‌نویس ناتورالیسم بلکه آخرین رمان‌نویس بزرگ رمانتیسیسم است"  
و حرف من هم همین است 

و اما نکته بعد در مورد ژرمینال که خواندنش را به همه دوستان توصیه می‌کنم این است که ترجمه سروش حبیبی از این رمان کم‌نظیر است و در شمار بهترین آثار این مترجم شناخته شده است. به نظر من سروش حبیبی هم به مانند دیگر مترجم بزرگ محمد قاضی به علت پرکاری متاسفانه شمار ترجمه‌های متوسطش کم نیست (آثاری که اصلا میتوانستند ترجمه نکنند) ولی در عین حال ترجمه‌هایی دارند که به واقع شاهکار است به نظر من ژرمینال خداحافظ گری کوپر طبل حلبی آبلوموف و چند اثر دیگر که شاید الان یادم رفته باشد جزو شاهکارهایی است که سروش حبیبی به زبان فارسی عرضه کرده است.

*به نظر من خود شخصیت اصلی داستان اتی‌ین که در فصل ابتدایی داستان وارد دهستانی که معدن در آن واقع است  می‌شود و در انتهای داستان از آن خارج می‌شود و در این حدفاصل مسبب تحولات بنیادینی می‌شود خود نمادی از انقلاب است که به این ده‌کوره وارد شده و خارج شده است.
        

          قبل از اینکه این کتاب رو بخونم فکرشم نمیکردم با چنین شاهکاری روبرو بشم ، نمی‌تونم بگم کتاب خوبی بود چون باید بگم عالی بود
روزهایی رو انگار در معدن و کنار خانواده‌ی معدنچیان زندگی کردم، باهاشون بیمار شدم، گرسنه شدم، ترسیدم، خسته شدم، مبارزه کردم
بعضی کتاب‌ها هستن که قرار نیست هیچوقت از ذهنت پاک بشن و ژرمینال یکی از هموناست
برات سوال ایجاد میکنه و جوابی نمیده. تو ذهنت میخوای مسئله رو حل کنی ولی تو هم مثل اتی‌ین نمیدونی چی درسته چی غلط
هرچی کتاب پیش میرفت قلبم رو فشرده‌تر می‌کرد و زمانی که فکر میکردم دیگه بدتر از این نمیشه بدتر هم میشد...
امتیازش از نظر من پنج بود اگر اوایل کتاب کمی گیراتر بود
چون یک سوم ابتدایی کتاب توصیف زیادی داشت و باعث میشد خواننده ای که بی حوصله‌ست این شاهکار رو از دست بده نیم نمره ازش کم کردم وگرنه یکی از بهترین کتاب‌هایی بود که خوندم
پیشنهاد می‌کنم حتما این اثر درخشان رو به خودتون هدیه بدید❤️