پایانی تأثیرگذار برای مجموعه‌ای بی‌نظیر :)
      

        یکی از شگفت‌انگیزترین کتاب‌هایی که تابه‌حال خوندم :)
‌
‌علت شگفت‌انگیز بودنش اینه که به معنای واقعی کلمه، مجموعه‌ای از «یادداشت‌های شخصی»ئه؛ یعنی نویسنده موقعی که این یادداشت‌ها رو می‌نوشته، اصلاً قصد نداشته که بخواد یه روز منتشرشون کنه. فقط‌وفقط برای خودش می‌نوشته، و بنابراین با یک اثر کاملاً صادقانه طرفیم (این مجموعه یادداشت، بعد از مرگ نویسنده منتشر شد).
‌
‌توی این کتاب با یک اتوبیوگرافیِ کاملاً زنده طرفید و همچنین یک اثر تاریخی-اجتماعی در زمان خودش. مراحل دگرگونی شخصیتی نویسنده رو دنبال می‌کنید و به‌خصوص اگه مجموعه‌ی آنی‌شرلی رو خونده باشید، واقعاً متعجب خواهید شد از این‌که این داستان در چه زمان و چه موقعیتی برای اولین بار خلق شده.
‌
‌خوندنش رو برای علاقه‌مندان به آثار بانو مونتگمری، کاملاً پیشنهاد می‌کنم.
      

        به اندازه‌ی  Far from the Madding Crowd  دوستش نداشتم، اما همچنان جذابیت‌های خاص خودشو داشت و می‌شه گفت سطح زبانش هم دشوارتر بود (سطحِ ۶ بود، یعنی آخرین سطح سریِ Oxford Bookworms).
 ‌‌
‌یک عاشقانه‌ی کلاسیک پرکشش و هیجان‌انگیز.
      

        توی این روزهای سرد و برفی، خوندن غرور و تعصب خیلی چسبید.
‌
حس می‌کنم برای چند روز، ساعاتی رو توی انگلستانِ دو قرن پیش زندگی کردم و واقعاً خوشایند بود. این رمان علی‌رغم قدیمی بودن، همچنان جذاب و خوش‌ساخت و ارزشمنده و نه تنها فقط سرگرم‌کننده، بلکه پندآموز هم هست.
‌
‌شخصیت‌پردازی خیلی قوی‌ای داشت و تک‌تک شخصیت‌ها از نظر من ویژگی‌های خاص خودشون رو داشتن. فضاسازی کاملاً ملموس بود. و ماجرای داستان از همون ابتدا من رو دنبال خودش کشوند. من واقعاً نگران شخصیت‌ها می‌شدم و سرنوشت‌شون برام مهم بود.

‌البته ممکنه به دلایل مختلف، برای همه جذاب نباشه. بنابراین، فکر می‌کنم اگه شک دارید این کتاب رو دوست خواهید داشت یا نه، کافیه فصل اولش رو بخونید (مثلاً به کمک «نمونه‌هایی» که توی طاقچه هست) و بعدش تصمیم بگیرید که براتون جذاب هست یا نه.
‌
‌در کنارِ جذابیت داستان، همچنان این نکته رو در نظر داشته باشید که این کتاب خیلی قدیمی‌ئه و توسط یه دخترِ ۲۱ ساله نوشته شده. با این وجود، واقعاً پخته و حرفه‌ایه! :)
      

        این کتابِ شگفت‌انگیز تموم شد!
‌
‌باید بگم که احتمالاً مدت‌ها بود که دنبال همچنین کتابی می‌گشتم و خبر نداشتم. 
‌
شاید هیچ‌چیز به اندازه‌ی خوندن راجع‌به داستان پشت‌پرده‌ی شکل‌گیری شبکه‌های اجتماعی، نتونه نگرش‌مون رو نسبت بهشون تغییر بده...
‌‌
‌یه چیزی که اغلب موقع سوار شدن به اتوبوس یا مترو بهش توجه می‌کنم، اینه که اکثر مردم سرشون پایینه و به موبایل‌هاشون خیره شده‌ن؛ و حرکت عمودی انگشت‌شون نشون می‌ده که دارن مدام‌ومدام پست‌های بیشتری رو می‌بینن که من رو فقط یادِ یک‌چیز می‌اندازه: اینستا‌گرام.

ممکنه در طول روز ساعت‌ها از اینستاگرام استفاده کنیم اما واقعاً ندونیم که چه ماجراهای عجیب‌وغریبی رو طی کرده تا به این‌جا رسیده. 
‌
‌نویسنده‌ی این کتاب، سارا فرایر، خبرنگاری‌ئه که به‌طور اختصاصی توی حوزه‌ی فناوری کار می‌کنه و جوایز متعددی هم دریافت کرده. اون برای نوشتن این کتاب، با صدها نفر مصاحبه کرده تا بتونه داستان شکل‌گیری اینستاگرام رو به شکلی منسجم، برامون تعریف کنه. محتوای این کتاب از اعتبار بالایی برخورداره.
‌
‌کتاب علاوه بر اینستاگرام، به شکل‌گیری و توسعه‌ی فیسبوک، توییتر، اسنپ‌چت و خیلی از شبکه‌های اجتماعی دیگه هم می‌پردازه. این کتاب قدم‌به‌قدم شما رو با خودش همراه می‌کنه تا نشون بده که چطور اینستاگرام از یه سرگرمی معمولی به شبکه‌ی اجتماعی پیچیده‌ای تبدیل شد که دیگه قابلِ کنترل نبود...
‌
‌توی این کتاب می‌فهمیم که چطور اینستاگرام فقط طی چندسال، روی تمام ابعاد سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و تجاری جهان اثر می‌ذاره. 
‌
‌این یه داستانِ خشک‌وبی‌روح نیست؛ کاملاً احساسات‌تون رو درگیر می‌کنه. موقع خوندنش هیجان‌زده‌تون می‌کنه. دوست دارید همه‌ش ببینید «بعدش چی‌شد؟». با ماجراهای کوین سیستروم بیست و چندساله و بلندپرواز همراه می‌شید و ایده‌های مختلفی که به سرش می‌زنه و چالش‌های زیادی که باهاشون مواجه می‌شه...
‌
‌و در نهایت می‌تونم بگم‌:
‌تک‌تک دقایقی که توی هر شبکه‌ی اجتماعی‌ای، از جمله اینستاگرام می‌گذرونیم، برای صاحبانِ اون‌ها بسیار مهم و حیاتی‌ئه. 
‌
تک‌تکِ حرکات شما ردیابی و رهگیری می‌شه: این‌که چند ثانیه روی هر پست مکث کردید، کدوم ریلزها رو تا آخرش دیدید، کامنت‌ها و پیام‌هایی که نوشتید ولی قبل از ارسال، پاک‌شون کردید.
‌
‌از تمامِ این اطلاعات استفاده می‌شه تا الگوریتمی‌ رو بسازن که مخصوصِ شماست؛ الگوریتمی که جذاب‌ترین پست‌ها رو بهتون نشون می‌ده و به احتمال زیاد، بیشتر از قبل شما رو توی اون شبکه‌ی اجتماعی نگه می‌داره.‌
‌
‌پی‌نوشت: من نسخه‌ی الکترونیک رو از توی طاقچه‌ بی‌نهایت خوندم. اما اونقدر خوشم اومد که در یه حرکت عجیب، نسخه‌ی چاپی رو هم بعدش خریدم. ترجمه‌ی نشر مون هم خیلی خوب بود‌.
      

        ‌‌برگرفته از بخشی از کتاب:

یه چیز خیلی ترسناک و شگفت‌انگیز، که زودگذر بودن زندگی رو خیلی خوب بهمون یادآوری کنه... :)
 
می‌دونیم که تمدن بشری حدود ۶ هزار سال قدمت داره. ما تصور می‌کنیم خیلی مقدار زیادیه. توی این مدت، امپراطوری‌های زیادی ظهور و سقوط کرده‌ن و حتی «عصر باستان» و «قرون وسطی» و غیره داریم...
‌
‌حالا بیاید این‌طوری بهش فکر کنیم که، حتی توی همان زمان خیلی قدیم که امید به زندگی کم بود، همیشه چند نفری بوده‌ن که ۱۰۰ سال عمر کنن؛ و موقع تولد هرکدوم از این افراد هم بازم افرادی بودن که قبل‌شون به ۱۰۰ سالگی رسیده باشن.
‌
‌یعنی می‌تونیم زنجیره‌ای از زندگی‌های صدساله رو تصور کنیم که تمام طول تاریخ رو پوشش می‌دن.
‌
‌و این‌طوری، مثلاً تولد عیسی مسیح می‌شه حدودِ ۲۰ زندگیِ قبل. و صدر اسلام می‌شه ۱۴ زندگی‌ قبل. و حتی دوران فراعنه‌ی مصر فقط ۳۵ زندگی باهامون فاصله داره... :)
‌
‌و تمام زندگی‌هایی که برای پوشش دادن کل تاریخ بشریت نیاز داریم، ۶۰ تاست. مثل ۶۰ نفری که به مهمونی دعوت‌شون کنیم!
‌
‌و جالبه بدونید، هر ۱۰۰ سال فقط ۵۲۰۰ هفته‌ست. و بنابراین، ۶ هزارسال می‌شه فقط ۳۱۲ هزار هفته.
‌
‌کلِ تاریخِ بشریت چیزی نیست چیز ۳۱۲ هزارتا از این هفته‌هایی که خیلی‌ راحت شروع و تموم می‌شن... و فقط حدود ۲ میلیون روز! :)
 
و ۵۲ میلیون ساعت... کل تاریخِ تمدن بشر!
‌‌
‌همین ساعت‌هایی که چشم‌به‌هم‌زدنی تموم می‌شن و حتی متوجه گذرشون نمی‌شیم...
‌
‌و ما؟
چیزی نیستیم جز یک ذره‌ی ناچیز؛ «سوسویی کوچک و تقریباً هیچ»، توی دریای بی‌کران زمان.
‌
و گاهی‌ باید به خودمون یادآوری کنیم که واقعاً تک‌تک این لحظاتِ ناچیز مهم هستن... برای تجربه کردن، برای در لحظه زندگی کردن؛ تمام این ثانیه‌ها، دقایق، ساعت‌ها، روزها و هفته‌ها... 
      

        این کتاب تموم شد و من واقعاً شگفت‌زده‌ام.
خیلی‌ درس‌ها می‌شه ازش گرفت!
و مهم‌ترینش هم تاب‌آوری‌ئه :)
‌
ادامه دادن توی هر شرایطی؛
و امیدوار بودن توی هر شرایطی،
هر چقدر هم که اوضاع بد به نظر برسه!
‌
‌بخونید؛ داستانِ دخترکی که از هر چیزی جون سالم به در بُرد و ادامه داد و پیش رفت و لحظه‌ای دست از جنگیدن و تلاش کردن بر نداشت...
‌
‌لحظه‌ای امیدش رو از دست نداد.
‌
‌با وجود این‌که این همه کتاب تابه‌حال خونده‌م که خیلی‌هاشون واقعاً تاریک و تلخ بودن، به جرئت می‌تونم بگم که هیچ‌کدوم‌شون به پایِ «هزاران فرسنگ تا آزادی، فرار من از کره‌ی شمالی» نمی‌رسه! 
‌
‌این کتاب که در واقع یه «زندگی‌نامه‌ی خودنوشت» یا اتوبیوگرافی‌ئه، به قدری وحشتناکه که حتی اگه همه‌ی تاریک‌نویس‌های دنیا دور هم جمع می‌شدن نمی‌تونستن همچنین چیزی بنویسن... یا اگه می‌نوشتن باورپذیر نبود.
‌
‌واقعیت می‌تونه به‌طرز باورنکردنی‌ای، بدتر از وحشتناک‌ترین خیالات ما باشه...🥀
‌‌
‌‌پی‌نوشت: ‌کتابِ صوتی‌ش رو گوش دادم و گویندگی‌ش خیلی خوب بود. شنیدنش (یا خوندنش) رو پیشنهاد می‌کنم.
      

        این کتاب مجموعه‌ای پراکنده از ایده‌های جالب راجع‌به «کارِ عمیق»ئه. کار عمیق و کارِ کم‌عمق، دو مفهوم محوری در این کتاب هستن. 
‌
«‌کارِ عمیق: انجام فعالیت‌های حرفه‌ای در تمرکز کامل و بدون حواس‌پرتی، که توانایی‌های شناختی شما را به حد اعلای خود می‌رساند. فعالیت‌هایی که ارزش‌آفرین هستند، مهارت شما را بهبود می‌بخشند و تکرار آن‌ها دشوار است.»
 
‌مزیت کتاب‌های کال نیوپورت اینه که یک نسخه‌ی واحد برای همه در نظر نمی‌گیره و با معرفی ایده‌های مختلف و تعریف کردن داستان افرادی که تونستن به کار عمیق دست پیدا کنن، بهمون اجازه می‌ده تا خودمون ایده‌های جالب‌تر رو گزینش کنیم و توی زندگی‌مون به شیوه‌ای شخصی‌سازی‌شده به کار ببریم.
‌
‌هرچند این موضوع می‌تونه یک نقطه‌ی ضعف هم باشه؛ چون باعث می‌شه کتاب تا حدی پراکنده به نظر بیاد و منسجم نباشه.
 
 نکته‌ی دیگه اینه که انگار این کتاب جامعه‌ی هدف به‌خصوصی داره و شاید تعمیم مطالبش برای همه‌ی افراد و در شرایط مختلف دشوار باشه. و فکر می‌کنم کتابِ «مینیمالیسم دیجیتال» از همین نویسنده، از این لحاظ کتابِ بهتری بود.
‌
‌در کل می‌تونم بگم که این کتاب رو کم‌وبیش دوست داشتم چون ایده‌های جدیدی بهم داد. با این حال، نیمه‌ی اول کتاب‌ رو به سختی پیش بردم، طوری که احتمال می‌دادم کتاب رو نصفه رها کنم.
‌
‌فکر می‌کنم ارزش یه بار خوندن داشته باشه و مکمل خوبی در کنار مطالبِ کتاب «مینمیالیسم دیجیتال» باشه.
      

        تقریباً بامزه.
ولی خب توقع داشتم داستان پرجزئیات‌تری باشه. خیلی زود به پایان و جمع‌بندی رسید.
      

        چقدر این جلد زیبا و منسجم بود! از جلد قبل بیشتر دوستش داشتم. 
‌
توی این جلد با شخصیت‌های جدیدی آشنا می‌شیم و نقشِ آن‌‌شرلی و خانواده‌ش توی داستان خیلی کم‌رنگ‌تر می‌شه. بااین‌حال، خانم مونتگمری با قلم جادویی خودش، طوری این شخصیت‌های جدید رو به تصویر می‌کشه و ماجراهاشون رو برامون تعریف می‌کنه که خیلی زود عاشق‌شون می‌شیم! :)
 
 کارل، فیت، اونا و جری عزیز. رزمری و الن وست. آقای مردیت. مری ونس دوست‌داشتنی! کاش هیچ‌وقت فراموش‌شون نکنم... 
      

        مثل بقیه‌ی جلدهای آن‌شرلی، نیمه‌ی اولش کسل‌کننده بود و کند پیش رفت، و نیمه‌ی دومش خیلی بهتر بود :)
‌
‌من دوستش داشتم. و جالب بود برام که در مورد ماجراهای بچه‌های آن‌شرلی بخونم. دای، نن، ریلا، جم، والتر و شرلی. شخصیت‌پردازی همه‌شون خوب در اومده بود؛ فقط تنها نکته‌ی عجیبش این بود که علی‌رغم بقیه‌ی بچه‌ها که یکی دو فصل به خودشون اختصاص داشت، از شرلی تقریباً هیچ مطلب خاصی گفته نشد! 
‌
نقش ‌خودِ آن‌شرلی توی این جلد به پررنگی جلدهای قبل نبود و حضور کم‌رنگی داشت. مادر مهربون و عاقلی که خیلی خوب می‌تونه به صحبت‌های بچه‌هاش گوش بده و بهشون محبت کنه :)
‌
‌تقریباً باورم نمی‌شه که آن‌شرلی توی این جلد، همون آن‌شرلی یازده، دوازده ساله‌ی بازیگوشِ جلد اوله. چقدر شگفت‌انگیزه که از کودکی تا میانسالی با آن‌شرلی همراه بودم. و مشتاقم که دو جلد باقی‌مونده‌ی این مجموعه رو هم به‌ زودی بخونم.
      

        «تصویر ساخته‌شده توسط هوش مصنوعی»
‌
‌خیلی خیلی سخته برام که برای کتابی که این‌قدر دوستش داشتم یادداشت بنویسم :'')
‌
‌اما می‌تونم بگم که شاید یکی از تأثیرگذارترین کتاب‌هایی بود که تابه‌حال خوندم!✨
‌
‌این کتاب، داستانِ واقعی یه دختر و پسر نوجوون رو شرح می‌ده که به خاطر تکلیف مدرسه، شروع به نامه‌نگاری می‌کنن: یه دختر ۱۲ ساله‌ی آمریکایی با زندگی مرفه؛ و یه پسر ۱۴ ساله‌ی زیمبابوه‌ای به‌شدت فقیر...! (زیمبابوه‌ یه کشور توی آفریقاست.)
‌
و ‌نامه‌نگاری اون‌ها زندگی هردوشون رو عوض می‌کنه!
‌
‌و مسئله‌ی جالب دیگه اینه که این کتاب توسط خودشون نوشته شده و می‌تونیم مستقیماً با احساسات شخصیت‌های این داستانِ واقعی در ارتباط باشیم.
‌
‌می‌تونم بگم که موضوع اصلی این کتاب فقره. این‌که تا چه حد یک خانواده و کشور می‌تونه فقیر باشه و چقدر ممکنه زندگی دو تا نوجوون توی دوتا کشور مختلف، زمین تا آسمون با هم فرق داشته باشه. و همچنین این داستان در مورد امیده، و سرسختی، و قدردان بودن. و خیلی چیزهای دیگه!
‌‌
‌من واقـعاً دوستش داشتم و تقریباً توی یک روز تمومش کردم و از معدود کتاب‌هاییه که خوندنش رو به همه پیشنهاد می‌کنم. :)
از دستش ندید. 
‌
‌پی‌نوشت اول: امتیاز این کتاب توی گودریدز ۴.۳۹ از ۵ ئه که امتیاز واقعاً بالاییه.
‌
‌پی‌نوشت دوم: چاپ جدید این کتاب  با اسم «همیشه برایت می‌نویسم» ترجمه شده. من نسخه‌ی نشر اطراف رو خوندم و از ترجمه‌ هم خیلی راضی بودم.
      

        ‌خب... کتابِ جذابی بود که با دقت هم نوشته شده بود. هدفش صرفاً سرگرم کردن مخاطب نبود. و تمِ روان‌شناختی داستان می‌تونست مطالب ارزشمندی در مورد روابط خانوادگی و به‌خصوص روابط پدر-پسری ارائه بده‌. 
‌‌
برای من که زیاد سمتِ داستان‌های معمایی نرفته بودم، جالب بود. و هر چی داستان می‌گذره، تا حدی هیجان‌انگیزتر می‌شه و کنار گذاشتنش سخت‌تر.
‌
‌شخصیت‌پردازی رو هم خیلی‌ دوست داشتم. نویسنده تونسته بود با ظرافتِ تمام داستان رو از زاویه‌دید تک‌تک شخصیت‌های اصلی بهمون نشون بده و در نهایت می‌تونستیم اون شخصیت‌ها رو تا حد خوبی‌ درک کنیم. 
‌
از بچه‌ی شش ساله گرفته تا مرد میانسال، همه‌شون به خوبی به تصویر کشیده شده بودن‌. و این موضوع باعث می‌شد تا من به عنوان خواننده، با شخصیت‌ها احساس نزدیکی کنم و اتفاقاتی که براشون طی داستان می‌افتاد، برام مهم باشه.
‌
‌اگه در مورد خلاصه‌ی داستان کنجکاوید، من خلاصه‌ی پشت جلد نشر نون رو پیشنهاد می‌کنم که اصلاً اسپویل نداره و می‌تونید با خیال راحت بخونیدش.
‌
در کل از خوندنش‌ لذت بردم و اگه به داستان‌های معمایی-جنایی با تم روان‌شناختی علاقه دارید، پیشنهادش می‌کنم.
      

        عجب! :)
ایده‌ی بامزه‌ای داشت...
‌‌
‌و فکر می‌کنم برای بچه‌ها هیجان‌انگیز باشه.
‌
‌اگه اشتباه نکنم، به این‌که شخصیت‌هایِ توی داستان تصدیق کنن که دارن توسط افراد دیگه‌ای خونده یا تماشا (برای فیلم‌ها و بازی‌ها) می‌شن، می‌گن «شکستن دیوار چهارم». یعنی این‌که یه جورهایی شخصیت‌های توی داستان بگن: «آهای، مخاطب! ما خودمون خبر داریم که خیالی هستیم و تو داری داستان‌مون رو دنبال می‌کنی.»
‌
 و البته که فکر می‌کنم توی کتاب‌ها نسبت به فیلم‌ها و بازی‌ها، این اتفاق خیلی کمتر رخ می‌ده. (مگر رمان‌های کلاسیک که مستقیماً خواننده‌ها رو مورد مخاطب قرار می‌دن و قضیه‌شون تا حدی فرق داره.)
‌
‌و توی گودریدز هم یک لیست مخصوصِ کتاب‌هایی هست که دیوار چهارم رو شکسته‌ن و تقریباً همه‌شون کتاب‌ کودک هستن. پس این‌که دیوارِ چهارم بخواد توی یک کتاب این‌قدر واضح شکسته بشه، فکر کنم فقط توی کتاب کودک بامزه‌ای مثل «ما توی کتابیم» شدنی باشه! :)
      

        فکر کنم به عنوان یک کتاب کودک، کتابِ خوب و جالبی بود :)
‌
‌تصویرپردازی قشنگی داشت و شخصیتِ سگ و گربه (فلی و دیوا) خوب در اومده بود. گربه‌‌سیاهِ آزاد و خیابون‌گردی که چیزهای زیادی توی زندگیش دیده اما زندگی سختی داشته، در برابرِ سگ کوچولویی که توی ناز و نعمت بزرگ شده اما تابه‌حال پاش رو بیرون از حیاط خونه‌ی صاحبش نذاشته. 
‌‌
گربه به سگ یاد می‌ده که چطور شجاع‌تر باشه و دنبال تجربیات بیشتری توی زندگیش باشه، و سگ هم به گربه نشون می‌ده که چقدر زندگیِ آروم توی خونه و غذای حاضر و آماده می‌تونه دلنشین باشه :)