یادداشت‌های پرتقال (21)

          انقدرررر از کتابایی که پایان باز دارن بدم میاددددددددد که نگووووو، برم بگیرم بزنم نویسنده ی .... نچ، آدم نمی دونه چی بگه، حالا هرچی، ولی واقعا باحال بود، بعضی موقع ها اشکم در می اومد سرش، اینکه مردم خیلی راحت میتونن یه آدم فوق العاده رو فقط به خاطر ماه گرفتگی روی صورتش قضاوتش کنن، بار ها این رو با چشم های خودم دیدم دوستایی داشتم که قیافه‌ی مورد پسند عامه مردم نداشتن و کلا مورد تحقیر قرار می گرفتن مثل یکی از همکلاسی های دبستانم که صورت سبزه داشت.
تا حالا راجب آلمان نازی چیز زیادی نمی دونستم، الان واقعا کنجکاو شدم که چیز های بیشتری راجبشون بخونم.
ولی به خاطر این پایان باز رو اعصاب هیچ وقت نویسنده رو نمی بخشم، وای نگو جلد های دیگش هم پایانشون اینجوریه؟
جدیدا دارم پیش از حد سریع می خونم و نمی دونم چطوری جلوش رو بگیرم، قبلا سریع خوندن رو یه افتخار می دونستم ولی الان به نظرم خیلی چیز بدیه، ترجیه می دم مثل یه کلاس سومی بخونم تا اینکه انقدر سریع پیش برم، کسی راه حلی نداره؟ 
        

          گریه، گریه، گریه. از غم؟ از خوشحالی؟ از ذوق؟ هر سه تا؟ وای وای، شما هم وقتی عاشق یک کتاب می شید، نمی دونید باید راجبش چی بگید؟ در کنار اون حتی می ترسم با هر جمله ای که می نویسم صد صفحه ازشو لو بدم(اسپویل کنم). این کتاب حتی از مجموعه قصه های همیشگی هم فوق‌العاده تره من حتی از اونا هم بیشتر دوسش دارمممم حتی از قرنطینه یا هر کتابی که عاشقش بودم و مطمئنم تا آخر عمرم جزو بهترین کتابهای عمرم میمونه.
وحدودای صفحه ۲۰۰ اینا بودم، ساعت دوازده شب خوابم نمی برد پاشدم برم ادامشو بخونم، وقتی تموم شد و از اتاق اومدم بیرون دیدم هوا روشن شده(ساعت چهار صبح بود)و من ظهر امتحان داشتم😑 جالب می دونید کجا بود؟ این که ما یه موشی اومده تو خونمون و همش هم میاد زیر تخت اتاق من خش خش می کنه، نصف شب داشت جلو من رژه میرفت تق تق می کرد(خداروشکر آدم ترسویی نیستم و از موشا نمی ترسم) ولی خب مسئله اینجاست که توی کتاب بیشتر چیزای ترسناک شبا میومدن بیرون و با توجه به ترس از تاریکی شخصیت اصلی متوجه میشید که اوضاع منی هم که از تاریکی می ترسم اصلا خوب نبود اونم با صدای سر و صدا های موش که اون لحظه مطمئن نبودم صدای موشست. 
و الان نمی دونم چطوری از کتاب عزیزم بگذرم و پسش بدم به کتابخونه شهرمون😭 
آقاااا یعنی چی که جلدش این جوریه، باید یه چیزی مثل جلد دونده هزار تو میذاشتن که یه انسانی مثل من اول از روی جلد قضاوتش نکنههه آخه جلدش اصلا ربطی به داستان نداره این چه وضعیه. 
ولی اون مرتیکه چطور دلش اومد اینجوری از اعتماد بقیه به خودش استفاده کنه مرتیکه لعنتی، بزارید که اسپویلی بکنم، همه چیز کار یکی از اعضای گروهه من از همون اول میدونستم که زیر سر این مرتیکه یه چیزی هست چون معمولا برادرهای فرمانروا ها اونم از نوع نترسش خیلی مریضن، عه گفتم کیه که، حالا هرچی، ولی واقعا مرگ فجیحی داشت.
ولی یکی از مشکلاتی که داشت آخرش بود، یهو بعد اینکه (اون) مُرد داستان رو به روند پیش از حد سریعی تموم کرد، خب کتاب که تا الان طولانی شده بود طولانی ترش هم می کردی دیگه، من یکی که مشکلی نداشتم، یه جوری هم با خوبی و خوشی توضیح داد اخرشو که انگار نه انگار اون دوتا مرده بودن.😭
همین الان داشتم نظرهای بقیه رو راجبش می خوندم، یعنی چی که توی بهخوان فقط ۲۶ نفر خوندنش؟ یعنی چی که یه نفر نوشته بود:«در کل قابل قبول بود» یعنی چی اصلاااا کتاب به این قشنگیییی. با اولین در آمدم میرم تعداد زیادی از کتاب هایی که دوستشون داشتم رو می خرم و بین آشناهایی که مطمئنم می خوننشون  پخش می کنم.
کتاب رو بخرید، بخونید، با تشکر (باز چیزی یادم اومد اضافه می کنم)
        

          قشنگ بود! بازم سریع خوندمش دست خودم نبود(دو ساعته)، به مامانم گفتم سریع تمومش کردم و به جای اینکه تعریف کنه گفت: ایکاش کتاب خوندن همین جوری بود.(اشاره به اینکه کتاب رو باید فهمید نه اینکه انقدر تند خوندش که نفهمی چی شد) و بعد به صورت خجالت زده در حالی که چند صفحه آخر کتاب رو می خوندم یه گوشه چپیدم.
وسطاش واقعا اعصابم خورد شده بود چون خیلی ضایع بود که همه فکر می کردن اینا دیوونن، بعدشم، تام(گدا) باید اون موقع که شاه زنده بود همه چیزو مثل آدم توضیح میداد نه این که عین خُلا بگه من تامم من شاهزاده نیستم که همه فکر کنن دیوونه شده، بعد آخراش که همه چی درست شد داشتم از ذوق و خوشحالی میترکیدم.
 از اون کتاباست که هزار تا فیلم و انیمیشن و چیز میز ازش ساختن و میدونید چی شد؟ تازه وقتی تمومش کردم فهمیدم خلاصه شده ی کل داستانه😐 برم ناشرُ خفه کنما😑، و خب نتیجه اخلاقیش این بود که هر کسی حسرت زندگی اون یکی رو می خوره.. اما اگه یه روز جاش با اون عوض بشه دلش می خواد برگرده به اون زندگی خودش، خلاصه که هر زندگی ای دارید قدرشو بدونید چون زندگی هیچ کس بی نقص نیست.
        

          خیلی دوسش داشتممم!
اولش یکمی قاتی پاتی بود و طول کشید تا به نحوه خوندن داستان عادت کنم، واسه همین نیم ستاره بهش ندادم.
اسموگلر باعث شد دلم بخواد یه جغد داشته باشم خیلی گوگولین فکر کن یکیش بیاد رو سرت بشینه، من همونجا قطعا از خوشحالی و ذوق سکته می کنم(همین حالا هم جوجه خروسم این کارو می کنه).
امروز برای امتحان نگارش یکی از موضوع ها دوست و کتاب بود که باید مقایسه شون می کردیم، چیزایی که توی اون انشا نوشتم رو وقتی اومدم خونه و نشستم تا کتاب رو تموم کنم بیشتر برام واقعی شدن، یکی از چیزایی که نوشته بودم این بود که کتاب ها گاهی میتونن احساساتتون رو درک کنن و دقیقا بابای شب همین طوری بود، خیلی از حرفایی که جولیا می زد حرفایی بود که باورشون داشتم مثلا حرفایی که راجب آدم بزرگا می زد ولی خب یه طوری می گفت که نمی تونستم تیکه کتابش کنم باید کل کتاب و بخونی تا بفهمی منظورش چیه.
همیشه از چیزایی که مبهم باقی میمونن بدم میاد، آخه چرا نویسنده اسم واقعی جولیا و بابای شبو نگفت، یا آخر مشخص نشد کی اون شکلاتا رو هر دفعه می ذاشت توی اون جعبه که بابای شب و دوستش تو بچگی میرفتن درش میاوردن.
از روی اسم داستان اصلا نمیشه داستان رو قضاوت کرد من خودمم تا دو سه صفحه اول فکر می کردم بابای شب خیالات جولیاست  و بابای شب یه پیرمرد چندشه که شبیه بابا نوئله و قراره با یه داستان بچگانه که سر و تهش مشخصه مواجه بشم، ولی خب اصلا اون چیزی که فکر می کردم نبود، بابای شب اتفاقاً یه مرد جوونه، خیلی هم باحال بودد من ازش خیلییی خوشم اومد، کتابو بخرید، بخونید.
با تشکر

        

          فوق العاده بودددد! نمی دونم چی بگممم!
 جک و گلدی لاکس خیلی خفن بودننن! وای فقط اون حرکتی که آخر کتاب زدن خیلی عالی بود😂
بعد جالب بود که کانر و خواهرش دنیا رو نجات داده بودن اونوقت مامانش داشت مشکوک نگاش می کرد که نکنه سرما خورده باشه😆
ولی، واقعا مثل جلد یکش قلبمو لمس کرد.
و آخرش خیلی غم داشت، ساعت دو نصفه شب اگه وارد اتاقم می شدی می‌تونستی پرتقالی رو که داره از ذوق می خنده ولی اشکاشم از ناراحتی دارن می ریزن ببینی.
برای پایان بگم افسردگی بعد کتاب گریبانمو گرفتهههه.
بزارید اینو اضافه کنم که اون تیکه هایی از کتاب رو که دوست داشتم مثل اینکه فیلمشو دیده باشم یا اصلا خودم اونجا بوده باشم همش از جلو چشم رد میشه و باعث میشه اشکم در بیاد وایییی.
        

          کتاب فوق العاده ای بود! از اونا که اگه ولم کنن میرم بیست جلد ازش می خرم بین رفقام پخش میکنم تا یکم از خُلی در بیان. انقدر خوب بود که اگه بخوام کتاب رو کامل و با تمام جزئیات تعریف کنم باید یه کتاب دو برابر خود این کتاب بنویسم، ولی واقعا این از کتاب های بود که به نظرم همه باید بخونن، از اون کتاب هاست که به درد دو گروه از جامعه می خوره:
 ۱- کسایی که خودشون این چیزا رو می‌دونن و برای اطلاعات بیشتر باید کتاب رو بخونن.
۲- کسایی که این چیزا رو نمی‌دونن و فقط بلدن بزنن تو سر خودشون و دینشون و کشورشون.
وسط اروپا تو یکی از بزرگ ترین دانشگاه های فرانسه، طرف روش نمیشه بگه من آمریکایی ام! چرا؟‌ چون حجم نفرت از آمریکا حتی توی فرانسه هم زیاده! کلیسا های فرانسه خالیه و تو باید بری بیرون شهر که یه کلیسا پیدا کنی که یکشنبه ها مراسم داشته باشن.
از نظر اونا ویرجینی مریضه! چون نمیره پارتی، از مست کردن خوشش نمیاد، چون به دوست پسرش وفاداره و نمیره با پسرای دیگه بگرده! مادرش اول از همه بهش گفته برو دکتر! و الان اون قرص افسردگی می خوره..تا خوب بشه..
گفتم که اگه بخوام راجبش بگم یه کتاب میشه نوشت پس دیگه چیزی نمیگم، فقط بهتون میگم برید بخرید این کتابووو جون هر کی دوستت داریدد(فقط دقت کنید آخرش عکس داشته باشه)
        

          یکی از بهترین کتاب های انقلابی بود که خوندم! اولین باری نیست که یه کتاب حدود ۲۰۰ صفحه ای رو تو ۴، ۵ ساعت تموم می کنم، بهزاد منو یاد خودم انداخت، که جدی هیچ غلطی برای انقلاب نمی کنم! تازه بعضی چیزا رو توی کتاب فهمیدم! مایه ی خجالته برای منی که توی خانواده مذهبی بزرگ شدم این چیزا رو نمی دونستم. برای خودم متاسفم شدم که انقدر از انقلاب عقب افتادم، تعداد بچه های که الان دارن راهو برای امام زمان باز می کنن کمه، برای خودم تاسف می خورم که جزو اونا نیستم. هر دفعه بعد خوندن این جور کتابا جوگیر می شم اما یه مدت بعد می فهمم نه! مثل اینکه دوباره برگشتم سر همون خونه اول! ایکاش یه دوست خوب مثل سعید پیدا کنم که بتونه کمکم کنه، اون وقت می چسبم بهش ولشم نمی کنم!
        

          بسیار زیاد دوسش داشتممم! واقعا خیلی قشنگ بود تنها مشکلش که فکر نمی کنم مشکل باشه این بود که من کاملا تونستم آخرش رو حدس بزنم، یعنی می دونستم که نمی تونه اون کارو بکنه و بعدشم با جاستین و سارا دوست میشه و مثل قبل حرف می زنه. خیلی اطلاعات عمومی های باحالی داشت، موقع خوندنش به این فکر می کردم که اگه دوست صمیمیم مثل فرنی بمیره واکنشم چیه، فکر کنم مثل سوزی کم حرف بشم. حالا این به کنار، در هر صورت خیلی خفن بود!
        

          کتاب یه جوری باحال بود که اگه بخوام راجبش حرف بزنم یهو میام‌ کل داستانو لو میدم میره، پس تنها چیزی که میتونم بگم اینه که: این بهترین کتابی بود که توی کل عمرم خوندم، سه روزه تمومش کردم. (به فانتزی خون ها به شدتتتتتت پیشنهاد میدم) و به شدت مشتاقم بتونم جلد های بعدیش رو بخرم
        

          بالاخره میتونم بگم ، تموم شدددد !
سر خوندنش جر خوردم واقعا دو ماهه دارم تلاش می کنم تمومش کنم.
نکات اخلاقی و تاریخی زیادی هم داشت مخصوصا آخرش که در مورد مرگ بود، که همین نکات اخلاقی رو نداشت کلا یه نصف ستاره بهش میدادم.
حس می کنم کل کتاب به خاطر نکته اخلاقی آخرش نوشته شده بود، خیلی پیچیده بود ، این جوری که داشت یه چیزی رو تعریف می کرد بعد یهو بین اون داستانه یه چیزی از متنش رو ادامه میداد که یه ذره رو اعصاب بود و اینا اگه میدونستم چجوریه نمی خوندمش، ولی در کل جالب انگیز بود، خوب بود، با تشکر
        

          [بسم رّب شهید]
راجب این کتاب بگم که خیلی قشنگ توی یه کتاب تمام دلیل مشکلات زندگی حال رو نشون میداد، دلایل فرزند آوری هم لا به لاش مادر شهید گفت، لذت بچه داشتن داشت، مقام شهدا، سو استفاده هایی که برخی مردم از جنگ کردن، زحمت هایی که خانواده شهدا و جانباز ها کشیدن و درد هایی که کشیدن، خیلی چیزا داشت، نویسنده اول کتاب گفته بود من نویسنده نیستم و اگه مشکلی داشت بدونین که اینجوریه.. ولی کتابش فوق العاده بود نحوه نوشتن متن و جوری که همه چیز رو مرتب کرده بود عالی بود. شهید دوازده سال زندگی نباتی داشت، فقط میتونست چشم هاش رو باز و بسته کنه ، واقعا درد داره حتی فکر کردن بهش ، مادر بزرگ من حدود هشت ماه اینجوری بود توی این هشت ما خاله هام نابود شدن از دیدنش.. فکر کن دوازده سال! اونم یه پسر شونزده هفده ساله،چی به مادر و پدر شهید و خواهر و برادر هاش اومد‌.
عاشق دختر همسایه شده بود ، اون دختر هم عاشقش بود، ولی تقدیر جور دیگه ای رقم خورد.. بعضی جاهاش بغض کردم، بغض همراه با یه لبخند کوچیک. اگه کتاب دم دستتون اومد ولش نکنید بخرید قرض بگیرید، خیلی قشنگه.

پ.ن: فکر کنم طولانی ترین یادداشتیه که نوشتم.
        

          خب قصد داشتم برای این کتاب نظر ننویسم، ولی نتونستم، خیلی قشنگ بود بیشتر از اون چیزی که فکر می کردم، دنیای کتاب رو خیلی دوست داشتم.انگار یه حس اشنا نسبت به کلدن دارم توی کتاب غرق شده بودم مخصوصا ۹۰صفحه ی اخر. 
فکرش رو نمی کردم ولی شد کتاب مورد علاقم، اگه مثل من ژانر فانتزی، ماجراجویی همراه با چاشنی عشق مورد علاقتونه به شدت پیشنهاد می کنم
        

          قشنگ بود از شخصیت کرو خوشم اومد من خودمم با کلاغا همزاد پنداری می کنم😄(قبل زبون باز کردن صدای کلاغ در می آوردم از رو کلاغا) و تقریبا توی صفحات ۱۸۱ تا ۱۸۹ داشتم از ذوق می ترکیدم چون در مورد خانوادش و دلیل فرستادنش به دریا درست حدس زده بودم، دوستی خانم مگی و اُش رو خیلی دوست داشتم. و خیلی روی اعصابم بود که نویسنده اسم اصلی اُش رو نگفت شاید چون نمی خواسته بگه اُش مال کدوم کشوره یا حوصله نداشته بره یه اسم از یه زبون دیگه که شبیه اُش باشه پیدا کنه. درکل دلیلی ندیدم که همه ی ستاره ها رو بهش ندم 
        

          خب بگم برای چی بهش یه ستاره ندادم، برای اینکه بعضی جاهاش از نظر تاریخی اشتباه بود برای مثال سن فاطمه دختر بزرگ امام حسین، نحوه شهادت حضرت علی اصغر و یه سری چیز های دیگه ولی واقعا خیلی قشنگ بود و از ابتکار نویسنده راجب نوشتنش خیلی خوشم اومد منظورم حالت داستان نویسیشه و خیلی خوب همه چیز رو توضیح داده بود
        

          این کتاب رو اولین بار ده سالگی خوندم، موبی دیک کتابی بود که منو به کتاب خوندن علاقه مند کرد نه اینکه قبلش کتاب نمی خوندم، کم تر می خوندم حتی کتاب هارو چیز های مسخره ای میدونستم دلیلم هم این بود که: تا وقتی فیلم هست چرا کتاب بخونم؟ کتاب برای برادرم بود یک دفعه کنجکاو شدم بخونمش. 
چند روز پیش یکی از فیلم هاش رو اتفاقی توی تلوزیون دیدم،(که البته اصلاااا شبیه کتابش نبود) دلم خواست دوباره بخونمش، و الان خیلی خوشحالم که خوندمش بار اول اصلا کتاب رو درک نکردم، خلاصه که جزو بهترین کتابایی که خوندم حساب میشه. و اینکه آخر کتاب رو دونستن مخصوصا اگه اخرش بد باشه یکی از بدترین حس های دنیاست. 
        

           همین الان تمومش کردم کل کتاب رو توی ۵ ساعت و واقعا حس شگفت انگیزی دارم کلمه ای که نمیشه پیداش کرد خیلی قشنگ بود و درحالی که وسطش غمگین بود آخرش فوق العاده خوب تموم شد دقیقا بهترین چیزی که میشد، حتی منم انتظار نداشتم انقدر خوب تموم بشه. 
 آخرش انقدر ذوق داشتم که نمی تونستم نفس بکشم .
شاید نظر منی که تقریبا از همه ی کتابایی که خوندم خوشم اومده زیاد مهم نباشه مخصوصا کتابایی که معمولا کسی خوشش نمیاد، ولی به هر حال من ازش خیلی خوشم اومد.
        

          باید بگم برعکس چند تا از دوستام که این کتابو خوندن ، انقدر کتابو دوست داشتم که داشتم آرزو می کردم تموم نشه از اخلاق و تفکرات جکسون خیلی خوشم اومد شاید تفکرات من بیشتر به دوست جکسون شبیه باشه ،  خیلی جالب بود مخصوصا راجب دوست های خیالی آره، معمولا اینکه دوست خیالی داشته باشی بهت کمک می کنه ولی ایکاش دوستای خیالی مثل کرنشا خودشون حرف می زدن و نیاز نبود توی ذهنت بهش فکر کنی که اونا قراره چی بگن ،در کل خیلی کتاب قشنگی بود و خوشحال شدم که خوندمش
        

          فقط میگم انقدر قشنگ بود که تا ساعت ۱ شب واسش بیدار موندم، پایان خیلی قشنگی هم داشت