یعنی کتاب خوب به این میگن! اینکه من انقدر سریع و بدون خستگی تمومش کردم که حتی وقت نکردم توی قفسه در حال خواندن بذارمش، یه مشکلی که داشت این بود که مثلا این دوتا بار ها تنها یا با هم توی زیرزمین حبس شده بودن اونوقت تازه فرانکی داشت می پرسید توی این جعبه ها چیه، یعنی توی اون پنج ماه قبل یه بارم این سوال براش پیش نیومده بود؟ یه مورد دیگه هم شبیه همین بود.
ولی واقعا نویسنده ی رو اعصابیه طرف، داداش چه علاقه ای به تموم کردن کتاب با پایان بد داری اخه، حالا جلد قبلی همه چی داشت بد پیش می رفت میشد یه حدسی زد، این یکی یهو سه چهار صفحه آخر فازش عوض شد😐
تیکه های خیلی قشنگی هم داشت ولی آخرش دردناک بود نمی دونم چه بلایی سرش اومد مایک بیچاره، حالا در هر صورت نباید انقدر زود قضاوت می کرد حالا شاید اون نامه هه مال قبلا بوده، چمیدونم، به قول اون تیکه توی سلحشوران پارله‌آن اتفاقات از دور قابل پیش بینی میان ولی اگه خودت توی اون موقعیت باشی اوضاع فرق می کنه، شاید منم بودم تصمیم اون رو می‌گرفتم.
قشنگ بود در هر صورت.
        

          شاید چون جلد سه رو نخوندم؛ ولی: 
این کتاب هم مثل جلد قبلیش اصلا پایان نداشت! پایان پاستیل های بنفش رو چند برابر بدتر کن! 
اون موقع حداقل دورنمایی رو داشتیم از داستان.. ولی اینجا؟! 
هیچی.. عملا هیچ
کل داستان زیبا و غمناک و... و...قابل درک و جذابه اما به اخر کتاب که میرسی.. حس میکنی از اول داشتی گول میخوردی و کل خوندنت بی نتیجست
پایان این دو جلد داخل جلد سه ـش مشخص میشه؟
        

          
این کتاب بسیار بهتر از فصل یکش هست در این فصل اشاره به دوتا برادر هست که هر دو از کودکی موسیقی یاد گرفتند و بد از اینکه مادرشون مرد مادر‌بزرگشون آنها را به پرورشگاه میبرد آن دو برادر دوست ندارند از هم جدا شدند اما هیچکس دو فرزند با هم نمیخواهد
        

          بد نبود
        

          قشنگ بود. هر سه جلد شو خوندم و کتاب اخر اون بخش اخرش واقعا خوشحالم کرد✨
        

          خوبه ولی کمی ناراحت کنندس
        

          در جلد دوم با عنوان «داستان مایک»؛ دوسال پس از فرار فردريش، ساز دهني در گوشه ي ديگر دنيا به دست مايك فلانري، نوازنده ي با استعداد پيانو مي افتد؛ مایک پسربچه‌ای است که با برادر کوچکش در پرورشگاهی در پنسیلوانیا زندگی می‌کند و به دنبال یافتن خانواده‌ای است که بتواند با برادرش در کنار هم زندگی کنند. آن‌ها به طور اتفاقی سازدهنی را از دست فروشي مي خرند و اين سازدهني زندگی این دو برادر را دستخوش تغییر می‌کند و راه‌های روشنی به آینده می‌یابد.
        

          با جلد قبلی بیشتر ارتباط گرفتم و سر خوندن این یکی فقط دوست داشتم تموم بشه
برای همین حس میکنم دوباره بدون تعصب باید بخونمش
از پایان باز اصولا خوشم نمیاد ولی این یکی برام جذاب بود؛ 
        

          این کتاب بسیار بهتر از فصل اولش هست در این کتاب اشاره به زندگی دو برادر دارد که هر دو از کودکی خود موسیقی یاد گرفتن و بد از اینکه مادرشان مرد مادربزرگشان آنها را به پرورشگاه میبرد آن دو برادر دوست ندارند از هم جدا شدن اما هیچکس دو فرزند را با هم نمیخواهد
        

          احساسات، همان‌طور که در میان نت‌های موسیقی تنیده می‌شوند، در بین کلمات کتاب هم بافته شده‌اند. امکان ندارد کتاب را بخوانی و ترس، امید و نگرانی‌های مایک را احساس نکنی. 
        

          بین هر سه جلد این مجموعه، جلد دوم و داستان این دو برادر مورد علاقم بود... 
        

          هر چیزی که بهش موسیقی اضافه کنی، فوق‌العاده میشه.
همین و بس.
        

          عاشقشم
        

          درمورد نمره کتاب مطمئن نیستم کتاب روند قشنگی داره اما باز هم کمی حوصله سر بره اینا مربوط به هنر نویسنده و سلیقه خواننده ست چیزی که منو خیلی خیلی زیاد اذیت میکنه اینه که پایانش زیادی باز بود. توی جلد قبل داستان فردریش ما از سرنوشت شخصت ها خبردار نشدیم اما مسئله ای نبود که بهش پرداخته نشده باشه اما توی این جلد یک عامل نا منتظره پیش میاد که روی تصمیم شخصت اصلی اثر میذاره که خلاف دانسته های خواننده و شخصیت ها بوده اما نویسنده بدون هیچ توضیحی با یه صحنه بسیار مبهم کتاب رو تموم میکنه ته داستان فردریش ما تقریبا میدونیم چه اتفاقی بعدش برای فردریش میوفته و دو حالت خوب یا بد داره همچنین با صحنه جذب کننده تری که احساسات بیشتری درش تلاطم داشتند مثل آخرین دقیقه های یه قسمت سریال که هیجان انگیز ترن تا مخاطب به قسمت بعدی بره اما داستان مایک علاوه بر اینکه هزاران اتفاق بعدش میتونه بیوفته بیشتر شبیه اینه که وسط فیلم دیدن جایی که همه چیز آرومه اینترنت قطع بشه.