زیبا بوددد!
یه ستاره ندادم چون ادبیاتش یکم فهمیدنش (برای سن من) سخت بود، به هر حال داستایوفسکی یکم زیادی فلسفی می نویسه.
یکی افسردگی گرفتم که دختره مرد💔 این حقش نبود💔
به هر حال خود راوی داستان از اولش واسه زندگی روند اشتباهی رو در پیش گرفته بود.
دختره هم یکم زیادی لوس بود که تا راوی یه کم ابراز علاقه کرد سریع حمله بهش دست داد😐
چیز خاصی ندارم بگم🤷🏻‍♀️ برای فهمیدن عمق داستان یکم زیادی بچم😄 بعدا دوباره می خونمش ببینم چی میشه.😁
      

        نمی دونم چی بگممم!
خیلی خوب بودد.
به نظرم پایانش از جلد قبلی خیلی بهتر بود و بر خلاف نظر بقیه این جلد کلا کشش بیشتری داشت.
واقعا احساس می کنم هالی جکسون یه سری چیز هارو از روی زندگی خودش برداشته؛ چطور انقدر دقیق؟ اصلا من بعضی موقع ها شک می کردم که نکنه این داستان از رو واقعیتی چیزی باشه؟ ذهن هالی جکسون چطوری تونست همچین حرکتی بزنه، خدایا.
اصلا نمی دونم چی بگمم، فقط فوق العاده بودد، برین بخونیدشش.
      

        کتاب جالبی بود.
بیشتر داستان مکالمه بین افراد بود، نویسنده بیشتر داشت شخصیت آدم ها رو نشون میداد.
از نظر من لائفسکی نماد آدم های خود تحقیریه که همه چیز رو از زاویه بد نگاه می کنن. همون طور که فون کارن به لائفسکی گفت:« برای مثال اگر کسی به تو بگوید، به‌به چه خوشه انگور زیبایی! تو میگی بله زیباست اما وقتی توسط انسان خورده و هضم میشه، واقعا زشت میشه...»
لائفسکی فکر می کرد نمی تونه توی قفقاز موفق بشه(مثل کسایی که فکر می کنن نمی تونن توی ایران به هیچ جایی برسن🙄) و برای همین می خواست از اونجا فرار کنه(بدون همسرش که اونو با آوردن به قفقاز و درست حسابی کار نکردن بدبختش کرده بود!) و به روسیه برگرده.
ولی دیدگاه فون کارن هم زیاده روی بود، این که انسان هایی مثل لائفسکی باید کشته بشن و محو بشن، در واقع فقط باید دیدگاهشون تغییر کنه.
و اون دوئل آخر به این موضوع اشاره می کرد که آدما تا خطر مرگ رو حس نکنن به اشتباه های گذشتشون پی نمی برن و سعی نمی کنن خودشون رو درست کنن(برای همینه که توی اسلام میگن به مرگ زیاد فکر کنید).
اخلاق کشیش هم خیلی بامزه بود، که هر اتفاقی می افتاد سریع می زد زیر خنده، این یکی نماد زیادی سر خوش بودن بود.
نادژدا هم نماد آدمای زیادی خوش گذرون و یه جورایی بی بند و بار.
حیف آدم فلسفی ای نیستم و خیلی بلد نیستم اون مدلی حرف بزنم وگرنه میشد کلی نکته از کتاب در اورد، اینم خیلی جالب بود که نویسنده بعد شکسپیر بزرگ ترین نمایش نامه نویسه.
و اینکه ترجمه و نشرش اصلا خوب نبود، از یه نشر خوب بخریدش شما.
اگه آدم فلسفی ای هستید که توی شخصیت افراد مختلف زیادی تفکر می کنه کتابو بهتون پیشنهاد میدم.
      

        ساعت شیش و چهل و هفت دقیقه‌ صبحه، و من امشب اصلا نخوابیدم. و کل شب داشتم اینو گوش می کردم از فصل بیست و چهار تا فصل پنجاه که پایانشه.
اوایل چون موقع بافتنی بافتن گوشم خیلی بیکار بود(در حالت عادی یا باید حرف بزنم یا یه چیزی گوش بدم) بعدش برای اولین بار یه کتاب صوتی گوش دادم و فکر کنم خیلی کتاب درستی رو انتخاب کردم.
واقعا هالی جکسون خیلی قشنگ نوشته بودش و واقعا همه چیزش خیلی خوب بود.
برای مثال اضافه کردن جزئیاتش، یکی از مشکلات بزرگی که نویسنده ها دارن اینه که جزئیاتشون کمه ولی این خیلی خوب بود.
خلاصه که از کتاب های مورد علاقم شد و نمی تونم صبر کنم که جلد های بعدیش رو هم بخونم.
الآنم چشمم داره از خواب میسوزه و افسردگی بعد کتاب گرفتم(اگه الآنم بخوام گوشی رو بذارم کنار فکر نمی کنم خوابم ببره)
آها یه چیزی، آخرش خیلی ناجور و ضایع بودددد نمی‌دونم شاید این حس منه، چون معمولا توی شرایط این مدلی خیلی خجالت زده ام چه کتاب باشه چه فیلم و چه خودم بخوام تصورش کنم.
و از همین تریبون به رفیق صمیمیم اعلام می کنم که توی اسپویل کردن افتضاحی، آره.
بخونیدش
با تشکر
      

        واقعاً باحال بود! 
همین الان احساس دلتنگی زیادی نسبت به جلد یک دارم، اون موقع که آخر داستانو نمیدونستم.
ولی واقعا، تئوس اینهمه قهرمان انسانی سر راهش پیدا کرد،جیم ،نل یا همون هلن ،سم یا همون ساموئل. چرا همینا رو نشون ایزد انتقام نمی‌داد که ولش کنه.
اساطیر یونانی هم خیلی باحال هستن ها دلم خواست بیشتر راجبشون چیز میز بخونم.
جلد دو توش آشیل بود و همین باعث شد دلم بخواد کتاب نغمه آشیل رو بخونم به نظر باحال میاد.
یه عالمه تیکه کتاب توش پیدا کردم که خوشم اومده بود ولی الان که خواستم ثبت کنم یادم نمیومد صفحه چند بودن.😐
کلی چیز توی ذهنم بود که بنویسم اینجا ولی یادم نمیاد چی بود، حالا باز چیزی یادم اومد اضافه می کنم.
      

        خیلی قشنگ بود:)
انقدر که دلم می خواست خط به خطشو تیکه کتاب کنم.
بعد خوندن این کتاب متوجه شدم چیزی که تا حالا راجب امام رضا می دونستم هیچ بود و واقعا لازمه بیشتر تحقیق کنم.
چاپش هم خیلی خوشگل بود، فقط بعضی صفحه هاش کمرنگ چاپ شده بود.
چرا واقعا این کتاب های خوب رو کسی نخونده؟ یا تعداد افراد کمی خوندن؟
و اون تیکه ای که بیشتر از همه نظرم رو جلب کرد اون تیکه ای بود که بزرگای زرتشتی و مسیحی و یهودی اومده بودن پیش امام تا باهاشون بحث کنن و بعد امام بهشون فرمود که جواب همه تون رو با کتاب های خودتون میدم، و همه شون هم قانع شدن، حتی یکی از مسیحی ها مسلمون شد! دلم خواست ماجرای کاملش رو پیدا کنم و بخونم، در هر صورت واقعا قشنگ بود، بخونیدش.
با تشکر
      

        خیلی قشنگ بود:)))
یه نفر: نه ببین قرآن خیلی قدیمی و بده اصلا هم چیزی نداره که به درد ما بچه های امروزی بخو...
*یه چک زدم تو گوشش و کتابِ "سلام خدای خوبم" رو گذاشتم توی دستش.*
چرا فقط ده نفر این کتابو خوندن؟ واقعا که
از اون کتاباست که ایکاش می‌تونستم بیست جلد ازش رو بخرم و بدم به دوستام و مجبورشون کنم بخوننش تا از گیجی در بیان.
درسته خوندنش برای من سه ماه طول کشید ولی دلیل بر حوصله سر بر بودنش نمیشه، این حس مسخره ی«چون کتاب راجب قرآنه حال ندارم بخونمش» باعث شد دیر تمومش کنم.
اون نیم ستاره که ندادم برای اینه که ایکاش معنای آیات رو زیرشون می نوشت خودش، اون اول ها داشتم معنی ها رو از توی قرآن در می آوردم می نوشتم ولی از یه جایی به بعد به این نتیجه رسیدم که معنای بعضی آیه ها خیلی طولانیه و حتی باید به آیه های قبلی هم رجوع کنی تا معنیشو بفهمی، واسه ی همین بعد اون دیگه ننوشتم.
ولی خب ایکاش افراد بیشتری بخوننش.
با تشکر.
      

        فوق العاده، فوق العاده! خیلی قشنگ بوددد نمی دونم چطوری توصیفش کنم، یعنی من آخرش داشتم بال در می اوردم، حس خیلی جالبیه که من این کتاب رو دقیقا روز اول حمله اسرائیل به ایران شروع کردم و دقیقا یه سری چیزا هاش راجب جنگ جهانی دوم بود جنگ بین ژاپن و امریکا، و به نظرم این کتاب ها مثل اون ساز دهنی با خودشون جادو داشتن.
دیدین گفتم مایک نباید زود قضاوت می کرد، اصلا زود قضاوت کردن همیشه یه مشکل بزرگه.
پم مونیوس رایان ازت به خاطر فحش هایی که بعد تموم کردن جلد های قبلی بهت دادم معذرت می خوام😁  نمی دونستم واسش نقشه ای چیزی داری.
و انگار که واقعا این مجموعه رو با قلبش نوشته بود، خیلی دوسش داشتم و تا ابد توی ذهنم می مونن، توی این جلد فقط زیبایی دیدم.
مجموعه رو بخونید و قلب هاتونو اکلیلی کنید😭 وای خیلی عالی بود پایانش😭 فقط من منتظر بودم این سه نفر راجب ساز دهنی بفهمن، باید می فهمیدن دیگه!
در هر حال، عالی بود، بخونیدش.
      

        یعنی کتاب خوب به این میگن! اینکه من انقدر سریع و بدون خستگی تمومش کردم که حتی وقت نکردم توی قفسه در حال خواندن بذارمش، یه مشکلی که داشت این بود که مثلا این دوتا بار ها تنها یا با هم توی زیرزمین حبس شده بودن اونوقت تازه فرانکی داشت می پرسید توی این جعبه ها چیه، یعنی توی اون پنج ماه قبل یه بارم این سوال براش پیش نیومده بود؟ یه مورد دیگه هم شبیه همین بود.
ولی واقعا نویسنده ی رو اعصابیه طرف، داداش چه علاقه ای به تموم کردن کتاب با پایان بد داری اخه، حالا جلد قبلی همه چی داشت بد پیش می رفت میشد یه حدسی زد، این یکی یهو سه چهار صفحه آخر فازش عوض شد😐
تیکه های خیلی قشنگی هم داشت ولی آخرش دردناک بود نمی دونم چه بلایی سرش اومد مایک بیچاره، حالا در هر صورت نباید انقدر زود قضاوت می کرد حالا شاید اون نامه هه مال قبلا بوده، چمیدونم، به قول اون تیکه توی سلحشوران پارله‌آن اتفاقات از دور قابل پیش بینی میان ولی اگه خودت توی اون موقعیت باشی اوضاع فرق می کنه، شاید منم بودم تصمیم اون رو می‌گرفتم.
قشنگ بود در هر صورت.
      

        انقدرررر از کتابایی که پایان باز دارن بدم میاددددددددد، آخه چی نصیبتون میشه از این پایان رو باز گذاشتن.  حالا هرچی، ولی واقعا باحال بود، بعضی موقع ها اشکم در می اومد سرش، اینکه مردم خیلی راحت میتونن یه آدم فوق العاده رو فقط به خاطر ماه گرفتگی روی صورتش قضاوتش کنن، بار ها این رو با چشم های خودم دیدم دوستایی داشتم که قیافه‌ی مورد پسند عامه مردم نداشتن و کلا مورد تحقیر قرار می گرفتن مثل یکی از همکلاسی های دبستانم که صورت سبزه داشت.
تا حالا راجب آلمان نازی چیز زیادی نمی دونستم، الان واقعا کنجکاو شدم که چیز های بیشتری راجبشون بخونم.
ولی به خاطر این پایان باز رو اعصاب هیچ وقت نویسنده رو نمی بخشم، وای نگو جلد های دیگش هم پایانشون اینجوریه؟
جدیدا دارم پیش از حد سریع می خونم و نمی دونم چطوری جلوش رو بگیرم، قبلا سریع خوندن رو یه افتخار می دونستم ولی الان به نظرم خیلی چیز بدیه، ترجیه می دم مثل یه کلاس سومی بخونم تا اینکه انقدر سریع پیش برم، کسی راه حلی نداره؟ 
      

        گریه، گریه، گریه. از غم؟ از خوشحالی؟ از ذوق؟ هر سه تا؟ وای وای، شما هم وقتی عاشق یک کتاب می شید، نمی دونید باید راجبش چی بگید؟ در کنار اون حتی می ترسم با هر جمله ای که می نویسم صد صفحه ازشو لو بدم(اسپویل کنم). این کتاب حتی از مجموعه قصه های همیشگی هم فوق‌العاده تره من حتی از اونا هم بیشتر دوسش دارمممم حتی از قرنطینه یا هر کتابی که عاشقش بودم و مطمئنم تا آخر عمرم جزو بهترین کتابهای عمرم میمونه.
وحدودای صفحه ۲۰۰ اینا بودم، ساعت دوازده شب خوابم نمی برد پاشدم برم ادامشو بخونم، وقتی تموم شد و از اتاق اومدم بیرون دیدم هوا روشن شده(ساعت چهار صبح بود)و من ظهر امتحان داشتم😑 جالب می دونید کجا بود؟ این که ما یه موشی اومده تو خونمون و همش هم میاد زیر تخت اتاق من خش خش می کنه، نصف شب داشت جلو من رژه میرفت تق تق می کرد(خداروشکر آدم ترسویی نیستم و از موشا نمی ترسم) ولی خب مسئله اینجاست که توی کتاب بیشتر چیزای ترسناک شبا میومدن بیرون و با توجه به ترس از تاریکی شخصیت اصلی متوجه میشید که اوضاع منی هم که از تاریکی می ترسم اصلا خوب نبود اونم با صدای سر و صدا های موش که اون لحظه مطمئن نبودم صدای موشست. 
و الان نمی دونم چطوری از کتاب عزیزم بگذرم و پسش بدم به کتابخونه شهرمون😭 
آقاااا یعنی چی که جلدش این جوریه، باید یه چیزی مثل جلد دونده هزار تو میذاشتن که یه انسانی مثل من اول از روی جلد قضاوتش نکنههه آخه جلدش اصلا ربطی به داستان نداره این چه وضعیه. 
ولی اون مرتیکه چطور دلش اومد اینجوری از اعتماد بقیه به خودش استفاده کنه مرتیکه لعنتی، بزارید که اسپویلی بکنم، همه چیز کار یکی از اعضای گروهه من از همون اول میدونستم که زیر سر این مرتیکه یه چیزی هست چون معمولا برادرهای فرمانروا ها اونم از نوع نترسش خیلی مریضن، عه گفتم کیه که، حالا هرچی، ولی واقعا مرگ فجیحی داشت.
ولی یکی از مشکلاتی که داشت آخرش بود، یهو بعد اینکه (اون) مُرد داستان رو به روند پیش از حد سریعی تموم کرد، خب کتاب که تا الان طولانی شده بود طولانی ترش هم می کردی دیگه، من یکی که مشکلی نداشتم، یه جوری هم با خوبی و خوشی توضیح داد اخرشو که انگار نه انگار اون دوتا مرده بودن.😭
همین الان داشتم نظرهای بقیه رو راجبش می خوندم، یعنی چی که توی بهخوان فقط ۲۶ نفر خوندنش؟ یعنی چی که یه نفر نوشته بود:«در کل قابل قبول بود» یعنی چی اصلاااا کتاب به این قشنگیییی. با اولین در آمدم میرم تعداد زیادی از کتاب هایی که دوستشون داشتم رو می خرم و بین آشناهایی که مطمئنم می خوننشون  پخش می کنم.
کتاب رو بخرید، بخونید، با تشکر (باز چیزی یادم اومد اضافه می کنم)
      

        قشنگ بود! بازم سریع خوندمش دست خودم نبود(دو ساعته)، به مامانم گفتم سریع تمومش کردم و به جای اینکه تعریف کنه گفت: ایکاش کتاب خوندن همین جوری بود.(اشاره به اینکه کتاب رو باید فهمید نه اینکه انقدر تند خوندش که نفهمی چی شد) و بعد به صورت خجالت زده در حالی که چند صفحه آخر کتاب رو می خوندم یه گوشه چپیدم.
وسطاش واقعا اعصابم خورد شده بود چون خیلی ضایع بود که همه فکر می کردن اینا دیوونن، بعدشم، تام(گدا) باید اون موقع که شاه زنده بود همه چیزو مثل آدم توضیح میداد نه این که عین خُلا بگه من تامم من شاهزاده نیستم که همه فکر کنن دیوونه شده، بعد آخراش که همه چی درست شد داشتم از ذوق و خوشحالی میترکیدم.
 از اون کتاباست که هزار تا فیلم و انیمیشن و چیز میز ازش ساختن و میدونید چی شد؟ تازه وقتی تمومش کردم فهمیدم خلاصه شده ی کل داستانه😐 برم ناشرُ خفه کنما😑، و خب نتیجه اخلاقیش این بود که هر کسی حسرت زندگی اون یکی رو می خوره.. اما اگه یه روز جاش با اون عوض بشه دلش می خواد برگرده به اون زندگی خودش، خلاصه که هر زندگی ای دارید قدرشو بدونید چون زندگی هیچ کس بی نقص نیست.
      

        خیلی دوسش داشتممم!
اولش یکمی قاتی پاتی بود و طول کشید تا به نحوه خوندن داستان عادت کنم، واسه همین نیم ستاره بهش ندادم.
اسموگلر باعث شد دلم بخواد یه جغد داشته باشم خیلی گوگولین فکر کن یکیش بیاد رو سرت بشینه، من همونجا قطعا از خوشحالی و ذوق سکته می کنم(همین حالا هم جوجه خروسم این کارو می کنه).
امروز برای امتحان نگارش یکی از موضوع ها دوست و کتاب بود که باید مقایسه شون می کردیم، چیزایی که توی اون انشا نوشتم رو وقتی اومدم خونه و نشستم تا کتاب رو تموم کنم بیشتر برام واقعی شدن، یکی از چیزایی که نوشته بودم این بود که کتاب ها گاهی میتونن احساساتتون رو درک کنن و دقیقا بابای شب همین طوری بود، خیلی از حرفایی که جولیا می زد حرفایی بود که باورشون داشتم مثلا حرفایی که راجب آدم بزرگا می زد ولی خب یه طوری می گفت که نمی تونستم تیکه کتابش کنم باید کل کتاب و بخونی تا بفهمی منظورش چیه.
همیشه از چیزایی که مبهم باقی میمونن بدم میاد، آخه چرا نویسنده اسم واقعی جولیا و بابای شبو نگفت، یا آخر مشخص نشد کی اون شکلاتا رو هر دفعه می ذاشت توی اون جعبه که بابای شب و دوستش تو بچگی میرفتن درش میاوردن.
از روی اسم داستان اصلا نمیشه داستان رو قضاوت کرد من خودمم تا دو سه صفحه اول فکر می کردم بابای شب خیالات جولیاست  و بابای شب یه پیرمرد چندشه که شبیه بابا نوئله و قراره با یه داستان بچگانه که سر و تهش مشخصه مواجه بشم، ولی خب اصلا اون چیزی که فکر می کردم نبود، بابای شب اتفاقاً یه مرد جوونه، خیلی هم باحال بودد من ازش خیلییی خوشم اومد، کتابو بخرید، بخونید.
با تشکر

      

        فوق العاده بودددد! نمی دونم چی بگممم!
 جک و گلدی لاکس خیلی خفن بودننن! وای فقط اون حرکتی که آخر کتاب زدن خیلی عالی بود😂
بعد جالب بود که کانر و خواهرش دنیا رو نجات داده بودن اونوقت مامانش داشت مشکوک نگاش می کرد که نکنه سرما خورده باشه😆
ولی، واقعا مثل جلد یکش قلبمو لمس کرد.
و آخرش خیلی غم داشت، ساعت دو نصفه شب اگه وارد اتاقم می شدی می‌تونستی پرتقالی رو که داره از ذوق می خنده ولی اشکاشم از ناراحتی دارن می ریزن ببینی.
برای پایان بگم افسردگی بعد کتاب گریبانمو گرفتهههه.
بزارید اینو اضافه کنم که اون تیکه هایی از کتاب رو که دوست داشتم مثل اینکه فیلمشو دیده باشم یا اصلا خودم اونجا بوده باشم همش از جلو چشم رد میشه و باعث میشه اشکم در بیاد وایییی.
      

        کتاب فوق العاده ای بود! از اونا که اگه ولم کنن میرم بیست جلد ازش می خرم بین رفقام پخش میکنم تا یکم از خُلی در بیان. انقدر خوب بود که اگه بخوام کتاب رو کامل و با تمام جزئیات تعریف کنم باید یه کتاب دو برابر خود این کتاب بنویسم، ولی واقعا این از کتاب های بود که به نظرم همه باید بخونن، از اون کتاب هاست که به درد دو گروه از جامعه می خوره:
 ۱- کسایی که خودشون این چیزا رو می‌دونن و برای اطلاعات بیشتر باید کتاب رو بخونن.
۲- کسایی که این چیزا رو نمی‌دونن و فقط بلدن بزنن تو سر خودشون و دینشون و کشورشون.
وسط اروپا تو یکی از بزرگ ترین دانشگاه های فرانسه، طرف روش نمیشه بگه من آمریکایی ام! چرا؟‌ چون حجم نفرت از آمریکا حتی توی فرانسه هم زیاده! کلیسا های فرانسه خالیه و تو باید بری بیرون شهر که یه کلیسا پیدا کنی که یکشنبه ها مراسم داشته باشن.
از نظر اونا ویرجینی مریضه! چون نمیره پارتی، از مست کردن خوشش نمیاد، چون به دوست پسرش وفاداره و نمیره با پسرای دیگه بگرده! مادرش اول از همه بهش گفته برو دکتر! و الان اون قرص افسردگی می خوره..تا خوب بشه..
گفتم که اگه بخوام راجبش بگم یه کتاب میشه نوشت پس دیگه چیزی نمیگم، فقط بهتون میگم برید بخرید این کتابووو جون هر کی دوستت داریدد(فقط دقت کنید آخرش عکس داشته باشه)