عاشق این کتابم . به نظرم هیچ کتابی رو دستش نمیاد .
من اونقدر عمیق لمسش کردم که بعد چندین ماه که از خوندن این کتاب میگذره هنوز نتونستم از حال و هوا و فضاش بیرون بیام.
        

          سلحشوران پارله‌آن  نمونه رمان فانتزی موفق نوجوان است که با ایده جذاب و داستان پر کشش مخاطب را با خود همراه می‌کند.
        

          یکی از بهترین کتابای ایرانی و البته فانتزی!
        

          این کتاب رو چند سال پیش خوندم اما هنوز هم برام جذابه و با شنیدن اسمش، حس خوبی که موقع خوندنش داشتم سراغم میاد. فرقی نمی‌کنه ده-یازده ساله باشید یا شانزده-هفده ساله؛ این کتاب رو دوست خواهید داشت. کتابی جذاب و با فضاسازی خیلی خوب که شما رو دنبال خودش می‌کشونه تا از همون اول داستان با فرتیاد همراه بشید و ببینید چه اتفاقاتی براش می‌افته. همراه با او می‌ترسین، می‌جنگین، درد می‌کشین، مضطرب میشین و جلو میرید. از اون کتاب‌ها بود که دوست نداشتم تموم شه.
        

          گریه، گریه، گریه. از غم؟ از خوشحالی؟ از ذوق؟ هر سه تا؟ وای وای، شما هم وقتی عاشق یک کتاب می شید، نمی دونید باید راجبش چی بگید؟ در کنار اون حتی می ترسم با هر جمله ای که می نویسم صد صفحه ازشو لو بدم(اسپویل کنم). این کتاب حتی از مجموعه قصه های همیشگی هم فوق‌العاده تره من حتی از اونا هم بیشتر دوسش دارمممم حتی از قرنطینه یا هر کتابی که عاشقش بودم و مطمئنم تا آخر عمرم جزو بهترین کتابهای عمرم میمونه.
وحدودای صفحه ۲۰۰ اینا بودم، ساعت دوازده شب خوابم نمی برد پاشدم برم ادامشو بخونم، وقتی تموم شد و از اتاق اومدم بیرون دیدم هوا روشن شده(ساعت چهار صبح بود)و من ظهر امتحان داشتم😑 جالب می دونید کجا بود؟ این که ما یه موشی اومده تو خونمون و همش هم میاد زیر تخت اتاق من خش خش می کنه، نصف شب داشت جلو من رژه میرفت تق تق می کرد(خداروشکر آدم ترسویی نیستم و از موشا نمی ترسم) ولی خب مسئله اینجاست که توی کتاب بیشتر چیزای ترسناک شبا میومدن بیرون و با توجه به ترس از تاریکی شخصیت اصلی متوجه میشید که اوضاع منی هم که از تاریکی می ترسم اصلا خوب نبود اونم با صدای سر و صدا های موش که اون لحظه مطمئن نبودم صدای موشست. 
و الان نمی دونم چطوری از کتاب عزیزم بگذرم و پسش بدم به کتابخونه شهرمون😭 
آقاااا یعنی چی که جلدش این جوریه، باید یه چیزی مثل جلد دونده هزار تو میذاشتن که یه انسانی مثل من اول از روی جلد قضاوتش نکنههه آخه جلدش اصلا ربطی به داستان نداره این چه وضعیه. 
ولی اون مرتیکه چطور دلش اومد اینجوری از اعتماد بقیه به خودش استفاده کنه مرتیکه لعنتی، بزارید که اسپویلی بکنم، همه چیز کار یکی از اعضای گروهه من از همون اول میدونستم که زیر سر این مرتیکه یه چیزی هست چون معمولا برادرهای فرمانروا ها اونم از نوع نترسش خیلی مریضن، عه گفتم کیه که، حالا هرچی، ولی واقعا مرگ فجیحی داشت.
ولی یکی از مشکلاتی که داشت آخرش بود، یهو بعد اینکه (اون) مُرد داستان رو به روند پیش از حد سریعی تموم کرد، خب کتاب که تا الان طولانی شده بود طولانی ترش هم می کردی دیگه، من یکی که مشکلی نداشتم، یه جوری هم با خوبی و خوشی توضیح داد اخرشو که انگار نه انگار اون دوتا مرده بودن.😭
همین الان داشتم نظرهای بقیه رو راجبش می خوندم، یعنی چی که توی بهخوان فقط ۲۶ نفر خوندنش؟ یعنی چی که یه نفر نوشته بود:«در کل قابل قبول بود» یعنی چی اصلاااا کتاب به این قشنگیییی. با اولین در آمدم میرم تعداد زیادی از کتاب هایی که دوستشون داشتم رو می خرم و بین آشناهایی که مطمئنم می خوننشون  پخش می کنم.
کتاب رو بخرید، بخونید، با تشکر (باز چیزی یادم اومد اضافه می کنم)
        

          اینو چند سال پیش خوندم. یادمه کتابش جذبم نکرد. شخصیتپردازیش عمقی نداشت. یادمه شخصیت اصلی یه پسر بود که با پادشاه (؟) رفتن یه ماموریتی انجام بدن. بیشتر از این یادم نیست. جلدش رو دوست داشتم. برای همون هم خریدمش.
        

          سیدعلی خواسته، استعداد زود به اوج رسیده و در اوج افول کرده ای است که آدمی حسرت می خورد از بی توجهی به امثال او.
کتاب، در مقایسه با سریر هوشیار یک افت مشهود دارد، ادبیات ناهموار و ناهماهنگ است. محاوره ها ادبی اند و این یک ضعف است. متوجه «قصه» نشدم بلکه با «روایت» آن هم کمی گنگ مواجه شدم.
خواندن سریر هوشیار را بیش از این کتاب توصیه میکنم.
        

          

رمان فانتزی تمیز و قابل قبولی بود.
پدر فرتیاد، از نزدیکان و همراهان فرمانده‌ی بزرگ سرزمین پارله‌آن است. آن‌ها سالهاست در تلاشند تا اهریمن را شکست دهند و اجازه ندهند به مردم آسیب بزند. حالا فرتیاد و خواهرش هم ناخواسته وارد ماجراجویی آن‌ها شده‌اند. فرتانا، خواهر فرتیاد گروگان گرفته‌شده و فرتیاد با پدرش و دیگر دوستانش همراه می‌شود تا خواهرش از دست آماکو، نجات دهد.‌..

یکی از محوری‌ترین نکاتی که در داستان دیده می‌شد و بر آن تاکید شده، موضوع مواجهه با ترس است. البته گاهی صحبت‌ها، شبیه نصیحت و بسیار صریح بود، اما در مجموع قابل قبول بود؛ در حقیقت کشش ماجراجویانه‌ی داستان مخاطب را با خود همراه می‌کند.

نکته‌ی منفی‌ای که به چشم‌ می‌آید و گاه، آزاردهنده است، رسمی و معیار بودن مکالمات افراد با یکدیگر است. 
موضوع دیگری که می‌تواند جذابیت داستان را برای مخاطب کم کند این است که خلاقیت نویسنده بیش از این‌که در خلق دنیای فانتزی داستان باشد، در انتخاب اسامی و جایگزینی نام یگانه به جای خدا و ... خود را نشان داده است. 

این رمان را که حدود ۵۰۰ صفحه است، به نوجوان ۱۲+ کتابخوان و ۱۵+ و البته علاقه‌مند به فانتزی و ماجراجویی پیشنهاد می‌کنم.