با اینکه موضوعات بومی و عادی داشت، میخکوبم کرد معرکه بود مخصوصا داستان بازگشت و کجا میری ننه امرو.
احمد محمود واقعا اولین کسی بود که اینطوری با ژانر رئالیسم نفسمو بند آورد.
      

        چیزی نبود که بخواد خیلی تحت تاثیرم قرار بده اما خفن بود و دوست داشتنی
      

        خیلی چیزای قشنگ و نمادینی توش گفته شده ولی متاسفانه خیلی کند بود و یه جاهایی حوصله سربر
      

        خیلی دلنشین بود و روند آرومی داشت. یه کافه که گذشته رو عوض نمیکنه ولی به آدما فرصت میده باهاش کنار بیان.
      

        _ اصلا تو چه طور انسانی هستی؟ 
_ من یک دلقک هستم که لحظات را جمع آوری می کند
      

        بعد از خوندنش دلم خواست یه درختو بغل کنم.
      

        جلال حرف های نگفتهٔ دلم رو تو این کتاب به صورت داستان نوشته. فوق‌العاده بود.
      

        محض کنجکاوی خوندم ، نظر خاصی دربارش ندارم. ارزش یه دور خوندن رو داره
      

        داستان زیبایی بود و پایان خوبی داشت . زندگی رو باید با همه خوب و بدش پذیرفت
      

        عنوان کتاب خیلی با داستان مرتبطه.کتاب زیبایی بود در مورد مقاومت در برابر ظلم.
      

        بی نقص نه ،اما خوب
مبهم و مرموز و پر معنا
      

        این اثر جلال لایق ستایشه
      

        به معنای واقعی شیرین بود.
      

        یه کتاب جالب و فراموش نشدنی .
      

        حس دلتنگی و عشق تو جای جای کتاب موج میزنه.