از جذابترین رمان هایی بود که خوندم! ایده داستان فوق العاده است و هر فصل کتاب، به هیجانی ترین شکل ممکن تموم میشه! واقعا حس میکردم دارم سریال تخیلی می بینم و هر فصل کتاب، مثل یه فصل سریال تموم میشد.
نیمه دوم کتاب که محشر بود. اینقدر اتفاقات پشت سر هم رخ میده و ماجرا رو پیچیده می‌کنه که نمیشه لحظه ای ازش چشم برداشت.

برای علاقه مندان رمان های تخیلی و علمی، این کتاب رو قطعا پیشنهاد میکنم
        

          اتفاقات توی نیمه دوم کتاب روی دور تند قرار میگیرن و پشت سر هم وارد ماجرا میکنه خواننده رو. 
ایده کتاب خیلی جالبه. کلی ماجرا اتفاق میفته و حتی دنیا تا مرز نابودی پیش میره...
        

          چه شاهکاری...
اخرین باری که تونستم قبل از این کتاب از یه داستان سفر در زمانی لذت ببرم، تجربم از تماشای سریال دارک بود که بی نقص بود و یه داستان بدون باگ از سفر در زمان رو نشون میداد و تمام اثرات پارادوکس پدربزرگ رو نشون میداد‌. بعد از اون هر اثری رو تجربه کردم همیشه یه اشکالی داشتن و یه چیزی رو از قلم انداخته بودن که توی داستان باگ های بزرگی درست میکرد و منم انقدر به این قضایا توجه میکردم که هیچ وقت نتونستم از داستانای سفر در زمانی دیگه لذت ببرم تا رسیدم به این کتاب. روایتی از سفر در زمان که تونسته بود پارادوکس پدربزرگ رو دور بزنه. وای از مغز بلیک کراوچ. این مرد واقعا خیلی خیلی جلو تر از زمانه خودش مینویسه. 
احتمالا در آینده خیلی بیشتر قراره آثارش مورد توجه قرار بگیره. مثل آسیموف یا آرتور سی کلارک.
این کتاب شاهکار علمی تخیلیه واقعا. اگر یه داستان واقعی از سفر در زمان میخواید باید برید سراغ این کتاب. هر معمایی که توی ذهنتون شکل بگیره و هر جایی که بگید اینجای داستان ایراد داره خیلی زود بلیک کراوچ برطرفش میکنه و نشون میده هیچ حفره ای توی این داستان وجود نداره. 
خلاصه که طرفدارای این ژانر 
بخونید و لذت ببرید.
        

          به نظرم وقتی بخوای سردرگم بشی و توی یه تونل بی نهایت سفر کنی و بخوای از دنیای آینده، شاید ...سر در بیاری بهتره که این کتاب رو با تمام وجود بخونی . 
به شخصه بی نهایت کتاب مورد علاقه ام شد ...:)
        

          کتاب علمی تخیلی جالبی هستش به شرطی که اثر دیگه از نویسنده نخونده باشید من زیاد از این ایده اش خوشم نیومد چون یجورایی با* ماده تاریک* یکسان بود
ولی خب بالاخره مخاطب های خودش رو هم داره 
منم با ترجمه آموت خوندم
        

          کتاب بازگشت از بلیک کراوچ رمانی‌ست که در ژانر علمی-تخیلی نوشته شده و مثل رمان دیگه‌ای که از کراوچ خونده بودم یعنی ماده‌ی تاریک، تمرکزش روی زمان هست. در این کتاب با دو شخصیت اصلی همراه هستیم، یکی «بری ساتن» کارآگاه پلیس نیویورک که در ابتدای داستان در حال منصرف کردن یک زن جوان از خودکشی هست که متوجه میشه اون هم دچار بیماری نوظهور در نیویورک هست یعنی سندرم خاطرات کاذب (FMS). خلاصه بعد از این اتفاق توجه کارآگاه بری ساتن به این بیماری جلب میشه و شروع می‌کنه به تحقیق راجع به این زن و بیماری‌اش. شخصیت دیگه‌ی کتاب یک خانم دانشمند هست که روی عصب و مغز و خاطرات کار می‌کنه و هدف‌ش اینه که بیماری مادرش رو درمان کنه یعنی آلزایمر.  تحقیقات این دانشمند منجر به کشفی میشه که زمان رو به بازی می‌گیره اما یک بازی خطرناک. کتاب از نظر ایده و موضوع هرچند شبیه به کتاب قبلی، اما همچنان جالب و جذابه. کتاب روایت روان و جذابی داره مخصوصا در دو سوم ابتدایی، اما در یک سوم پایانی خیلی کند پیش میره و تکرار زیادش باعث خستگی میشه. در مجموع به نظرم کتابی بود که ارزش وقت گذاشتن داشت با اینکه اگر حجم یک سوم پایانی کمتر میشد خیلی راضی‌تر بودم.

        

          کتابی در ژانر علمی تخیلی
کتابو دوست داشتم و داستانش خیلی برام جذاب بود در پایان هر فصل، کتاب رو میبستم و  به سیر تحولات داستان فکر میکردم و از جزئیات و شخصیت پردازی کتاب بی نهایت لذت می‌بردم چون باعث تصویر سازی خیلی خوبی درون ذهنم میشد انگار که دقیقا کنار هلنا و بری  ایستادم و دارم هی ۱۶ آوریل ۲۰۱۹ رو تجربه میکنم...
        

          و پایان این کتاب عجیب و ترسناک!
این کتاب از اونایی بود که به خاطر حجم بالاش استرس داشتم برای خوندنش اما نویسنده تونسته بود یکنواختی رو تا جای ممکن به داستانش نیاره که البته اخرای داستان یکم تکراری بود این هرسری بیدار شدن و فراموش کردن ماجراها و اینا ولی خب قابل چشم پوشیه
تصمیم گرفتم کتابهای دیگه ای رو از این نویسنده بخونم چون تحت تاثیر تخیل و مهارتش قرار گرفتم
این کتاب استرسی جدید به من وارد کرد که آرزو کنم قبل از پیشرفت خطرناک علم بمیرم و چیزایی که توی کتاب گفته بود رو نبینم و تجربه نکنم
علت اینکه امتیاز کامل ندادم دو دلیل بود
یکی اینکه شاید تقریبا ۱۰۰ صفحه زیاد بود توی کتاب و نویسنده میتونست با مهارتی که در جهت های مختلف به خرج داده بود اینجاهم با استفاده از روند تند تری سرعت ببخشه به داستان و اینکه اخراش همون طور که گفتم یکم کند بود
دوم اینکه شاید باید این کتاب رو یکی دوسال دیگه می خوندم که بتونم ارتباط بهتری باهاش برقرار کنم و لذت بیشتری ببرم چون یجاهایی این جابجا شدن خاطرات و زندگی ها و رفتن از این زندگی به اون زندگی منو گیج میکرد و اینکه سعی می کردم یسری موقعیت هایی رو که متوجه نمیشدم درک کنم از لذت داستان کم کرد
ولی خب در کل ایده ی داستان واقعا جالب و همچنین شوکه کننده و ترسناک بود و به شخصه به عنوان کسی که این ژانر و این سبک داستان رو خیلی می پسنده این کتاب برام ارزشمند و لذت بخش بود و بهتون پیشنهادش میکنم.
        

          خیلی عالی بود واقعا لذت بردم از خوندن این کتاب 
        

          اولین کتاب علمی تخیلی بود که خوندم و برام جذاب بود.
 نکته مثبتی که داشت و کتاب رو پر بار تر میکرد علم نویسنده به موضوعات علمی و تخصصی سفر در زمان و فیزیک بود!
داستان  کشش عالی داشت ولی جوری نبود که کتاب رو زمین نذاری! و این هم به خاطر پیچیده بودن داستان بود که نیاز داشتی کمی روی اتفاقات فکر کنی😅
تنها مورد منفی که برای من داشت : کلا موضوع سفر در زمان برای من تکراری هستش .فیلم های زیادی در این مورد دیده بودم و جذابیتی که شاید برای بقیه داشت رو من احساس نکردم.
        

          کتاب بازگشت،دست روی موضوع حساسی، یعنی سفر در زمان میگذارد؛ کتاب میتواند دلیل قانع کننده‌ای برای این اتفاق بیان کند، اما آنرا به بدترین شکل، در متن کتاب جا داده که گاها کتاب را شببه به یک کتاب درسی میکند.
کتاب بعد از بخش سوم، وارد یک چرخه‌ی تکرای میشود؛ ایده‌های پیاده شده، با کمی فرق دوباره در داستان اتفاق میوفتند. 
بازگشت با صحنه‌سازی‌های قوی و دیالوگ‌های جذابش، میتواند یک تجربه لذت بخش را رقم بزند.
        

          علمی تخیلی استانداردی بود. با کلی بازی با زمان و ... که دوست دارم :). پسندیدم
        

          واقعا از مطالعه این کتاب لذت بردم 😍
هیجان انگیز... پیچیده ... جذاب
من این کتاب رو نزدیک یک سال پیش خوندم ولی هنوزم وقتی میبینمش اولین چیزی که توی ذهنم میاد هیجان و حس های مختلفیه که موقع خوندنش تجربه کردم
اگه به کتاب ها و سریال های علمی تخیلی علاقه دارین این کتاب گزینه خیلی خوبیه براتون 
        

          سومین اثری که از کراوچ میخوندم و  از دوتای قبلی بیشتر دوستش داشتم 

به جرات میتونم بگم بلیک کراوچ در ایده نابغه است و با همون جرات میتونم بگم اصلا نویسنده خوبی نیست و درست از ظرفیت ایده و شخصیت پردازی و فضا سازی استفاده نمیبره 
ایده های کراوچ از بس شاهکارند که به دست هر نویسنده حتی نابلد هم این ایده ها بیفتن کتاب بدی تحویل مخاطب نمیده 
ولی فکر کنید اگر همین ایده به دست کاردانش بیفته چه ابر رمانی قراره بخونیم؟ 
کراوچ در همه کتاب هاش از ایده های فوق‌العاده اش تغذیه میکنه و با اینکه قلم آنچنان قوی ای نداره و نمیتونه شخصیت هارو بسازه ولی در پایان به دلیل همین ایده هاش لایق سر پا ایستادن و دست زدنه 
و موضوع سفر در زمان هم که به خودی خود جذاب و معمولا پیچیده هست و این کتاب هم نه به پیچیدگی سریال دارکه که رشتهٔ داستان از دست در بره و نه اونقدر داستان ساده ای داره که یکنواخت و خسته کننده بشه 
بر خلاف دو کتاب قبلی این کتاب توضیحات علمی خیلی کمتری داده و به نظرم توی این قضیه لنگ میزنه چون من هنوزم که هنوزه چگونگی طرز کار دستگاه رو به صورت شفاف علمی متوجه نشدم و با اینکه توی کتاب ارتقا بسیار عالی توی دادن اطلاعات عمل میکنه به نظر میاد اینجا درحال شانه خالی کردنه 
اواسط کتاب هیجان بسیار بالاست و کشش بسیار زیادی ایجاد میکنه ولی در پایان افت میکنه و کمی کسل کننده میشه و این بماند که پایان کتاب به نظر من غیر منطقی و پر از باگه 

🔴 « ادامه یادداشت داستان کتاب را افشا میکند »  

در ادامه به چندتا حفره داستانی که برای خودم به شخصه جای سوال بود اشاره میکنم 
۱) پایان کتاب بری از زبان اسلید چگونگی پایان این چرخه و به یاد نیاوردن خط های زمانی توسط دیگران رو میفهمه و متوجه میشه که باید به یک خاطرهٔ مرده و اولین خط زمانی بازگرده و ما از زبان اسلید میشنویم که خودشون در آزمایش ها به این قضیه پی بردن و خودش به اولین خط زمانی برگشته و مانع شده بقیه راه حل رو به یاد بیارن اینجا باگ شروع میشه، در خط زمانی اولیه اسلید یک زیر دست ساده آزمایشگاهه و هلنا رو میکُشه ، حالا چگونه اسلید به خط زمانی اولیه برمیگرده و طوری سناریو رو میچینه که دیگه هلنا و بقیه یادشون نیاد چطور میشه از به یاد آوری خط زمانی جلوگیری کرد؟ درحالی که هلنا مرده و اسلید یک دستیار سادست؟ هلنایی اصلا وجود نداره و کلا عدمه پس چطوری اسلید خط زمانی رو دوباره به همون آزمایشگاه بزرگ توی اون جزیره کشونده و حافظه هلنا رو از راه حل پاک کرده ؟ اصلا فرض کنیم اسلید به خط زمانی اصلی برمیگرد و با صندلی به گذشته بر میگرده و دوباره میشه همون اسلید مشهور و پول دار ( که الظاهر باید همین باشه) پس دیگه چه نیازی به هلنا داره؟ وقتی خودش طرز ساخت دستگاه بازسازی خاطره رو کامل با تمام جزئیات بلده، چرا باید دوباره به سراغ هلنا بره؟ 
--------
۲ ) از اینکه چرا برخلاف چندین دفعه قبل بری حرف های خودش و اسلید که پایان خط زمانی قبل بوده رو خیلی دیر بیاد میاره بگذریم این سوال رو باید بپرسم که بری چطور به خط زمانی اصلی برگشت درحالی که منطقی این بود که به دلیل خاطرهٔ کشته شدن به دست اسلید که فقط در اولین خط زمانی وجود داره و فقط مختص به خط زمانی اولیه ست فقط هلنا میتونست به خط زمانی اصلی دسترسی پیدا کنه  ولی بری دقیقا سر از خط زمانی اصلی در میاره با خاطره ای که اصلا مختص به خط زمانی اولی نیست ولی با ناباوری تمام با یاداوری خاطره سالگرد تولد فرزندش دقیق به خط زمانی اصلی برمیگرده، درحالی که این خاطره مختص به خط زمانی اصلی نیست و میتونست از خط های زمانی دیگه سردربیاره مثل خط زمانی ای که اسلید پس از کشتن هلنا ایجاد میکنه و به گذشته بر میگرده و پولدار میشه یا به خط زمانی ای که هلنا ایجاد میکنه برای فرار از اسلید اما دقیقا با یاداوری این خاطره سر از خط زمانی اصلی در میاره که به نظرم باگ بزرگیه 
--------
۳) یک بار روی اون فرد معتاد بازگشت به یک خاطرهٔ مرده رو امتحان کردن و انجام نشد و اون فرد مرد و خود اسلید هم در پایان موقع اعتراف به بری اذعان میکنه که خیلی کار سخت و پیچیده ایه و یک نقشهٔ دقیق نورونی و چه و چه و چه نیاز داره ولی بری در سی دقیقه مونده به پایان خط زمانی حرف اسلید یادش میاد و درحالی که با قرص خودکشی کرده و احتمالا درحال ورود به خلسه است ( درحالی که تو خط زمانی قبلی دیده بودیم هلنا از زدن مورفین امتناع میکنه چون باعث اختلال در ترشح اون ماده در مغز میشه ) با این حال بازسازی خاطره انجام میشه اونم نه به همین خط زمانی فعال بلکه به یک خط زمانی مرده! 

در کل کتاب هیجان انگیز و جذابی بود و طوری کشش داره که میشه در مدت زمان کوتاهی کتاب رو تموم کرد 
به هرحال کتابی با این چنین موضوعی کاملا بدون حفره نمیتونه باشه و نمیشه از این بابت سرزنشش کرد 
        

          موقع خوندن این کتاب خیلی متاثر شدم، البته گمونم بعد دراماتیکش کمرنگ ترین بخش داستان بود ولی خب همون منو گرفت. 
داستانش هم ترکیبی از ۱۲ میمون و بلک میرر و دارک و این چیزا بود، یعنی ژانری که من خیلی طرفدارشم.
پس در نتیجه پیشنهادش میکنم :)
        

          "چه احساسی به آدمی دست میدهد اگر چیزی بوجود بیاورد که میتواند ساختار حافظه و زمان‌را نابود کند؟ سرکوب کردن بار آن همه احساس گناه و وحشت و هراس و اضطراب چه بلایی بر سر او آورده است؟"

شروع "بازگشت" طوفانی و حیرت انگیز بود؛ فراگیرشدن یک بیماری عجیب(سندروم خاطره کاذب) و تلاش برای کشفِ حقیقتی که همه شواهد برخلاف آن است...

ترجمه خوب، شخصیت پردازی قوی و ایده داستان جدید و جالب بود؛ هرچند نویسنده از پس یک سوم پایانی به خوبی برنیامده و داستان مدام تکرار میشد(مثل کتاب پیش از آنکه بمیرم)؛
پایان بندی هم متوسط و قابل پیش بینی💁🏻‍♂️

پیشنهاد میشود به:

۱. علاقمندان به مجموعه ویوارد پاینز
۲. دوست داران کتابهای تخیلی
۳. طرفداران کتاب پیش از آنکه بمیرم اگر علمی پسندند(حتی کم)
        

          یکی از بهترین کتاب هایی بود که خوندم.
خیلی داستان متفاوتی داشت،قلم نویسنده عالی و پرکشش بود،محتوای فلسفی داشت که به شدت درک میشد از هر لحاظ عالی بود در هر صورت پیشنهادش میکنم