دنیای این کتاب آدمو غرق میکنه:)
        

          کتاب با ماجرای خود بسیار لحظات هیجان انگیزی رو برای شما به ارمغان میاره.
و همینطور روحیه و انگیزه شمارو افزایش میده
        

          سوزی دختری نوجوان است که پس از مرگ ناگهانی دوستش فرنی تصمیم به حرف نزدن و سکوت می گیرد و روزی با نوعی عروس دریایی اشنا می شود و فکر می کند که ممکن است 

کتاب قشنگی بود، و چون از ابتدا به ژانر درام علاقه زیادی داشتم، به سمت این کتاب هم جذب شدم:)

خیلی روان و راحت بود خواندش برای خواننده سخت نبود چون نوشتار ساده ای داشت.

بنظرم کتاب هایی که نام شخصیت را از ابتدا نمی گویند و آن را در میانه داستان بیان می کنند خاص و دوست داشتنی ترند(البته نه همیشه)

توصیفات این کتاب واقعا خوب بود طوری که ادم کاملا متوجه ان فضا و حالت می شد. برای مثال:« زمانی که به طبقه ی پایین نمایشگاه رفت و تابلویی که در مورد ایروکانجی نوشته بود را خواند هم مکان عالی توصیف شده بود و هم حالت سوزی در ان لحظه»

تشبیهات خیلی قشنگی داشت که اغشته به خلاقیت بود«تشبیه شاخک های عروس دریایی به موی دختر شناور یا بچه عروس دریایی ها به گل های سفید و هزاران تشبیه دیگر»
تیتر های خوبی داشت که خواننده رو به خودش جذب می کرد. 

اینکه زمان گذشته را به حال می گفت بسیار جالب بود و رفت و برگشت زمانی اش را نیز دوست داشتم.در قسمت اول کتاب بسیاری از صفحات را به محاسبات نیش زدن عروس دریایی اختصاص داده بود که به نظرم اصلا نیاز نبود و حوصله ی خواننده سر می رفت. در بین هر فصل روش های علمی را توضیح داده بود که خیلی جذاب بود و از روند عادی کتاب خارج بود.کتاب یک روال خیلی یکسان داشت که نمی توان گفت بد یا خوب است(ابتدا یک روش علمی سپس زمان حال و بعد هم زمان گذشته را می گفت و این اتفاق هر بار تکرار می شد)اگر در اخر بخواهیم نگاه کلی داشته باشیم،کتاب روان زیبا و احساسی ای بود
        

          شاید مرگ دوست من کار یه عروس دریایی لعنتی بوده!
رابطه ی این دو دوست انقدر واقعی بود که گریه کردم. هر لحظه احساس سوزی رو درک می کردم با اینکه همچین تجربه ای نداشتم تاحالا.
بهنه نظر من خوب می شد اگه ما افکارفرنی هم میشنیدیم. آیا فرنی عذاب وجدان داشت؟ آیا ناراحت بود؟ دوست داشت دوباره با سوزی دوست شه؟ لحظه ی مرگ چه حسی داشت؟
پیام کتاب این بود که اگه سکوت کنیم یادمون میره چطور با حرف زدن منظورمونو برسونیم و بعد یه مدت فرق بین افکارت و واقعیت رو نمی فهمی. ولی خب جالبه به یکی از دوست هام این کتابو دادم و واکنش اون این بود که هروقت ناراحت می شد ساکت ساکت می شد عین سوزی. و من هر دفعه پیام کتابو بهش یادآوری می کردم و اونم می گفت میدونم ولی این برداشت منه.
منم که این کتابو خوندم یه شب که خیلی ناراحت بودم تصمیم گرفتم از خونه بزنم بیرون تنهایی که البته نشد و داستانش طولانیه ولی در کل کتاب پیام مثبتی داره اگه بد برداشت نکنی😁
        

          به نام آنکه همه از اوییم
به نظرم این کتاب یکی از بهترین رمان های نوجوان است و واقعا بی نظیر است چون هم جملات خیلی خوبی دارد و هم نثر روان و هم موضوع بامزه ای را انتخاب کرده است و همه اینها دست به دست هم داده تا این کتاب عالی باشد 
این کتاب را بخوانید و اینکه قطعا از خواندنش پشیمان نمی شوید
        

          من شخصا باهاش زندگی کردم 
و خب جذابیتش برام تموم نشدنی بود :))))
دوست دارم دوباره شروع کنم به خوندنش *🎀
        

          حس خوبی بهم داد کم مونده بود وسطاش گریم بگیره🥹🫠
        

          خیلی کتاب چرتی بود و من هیچی نفهمیدم ازش 
اولش چی شد آخرش چی شد؟ معلوم نبود و فقط جذب جلد کتاب و اسمش شدم دیگه هیچی نداشت
یا من نفهمیدم که چی داشت😅

        

          همه‌چیز این کتاب برام دوست‌داشتنی بود. احساس مسئولیت سوزی نسبت به دوستش، عروس‌های دریایی و حتی رابطه سوزان و خانواده‌ش، خصوصا پدرش، همه باعث شدن که این کتاب توی ذهنم بمونه.
یه‌جور غم دل‌نشین داشت :)
        

          یک فرصتی که اخیرا برام پیش اومده کار کردن با نوجوون‌هاست و اولین تجربه‌ام باهاشون کتابخونی بود.
این کتاب رو با هم انتخاب کردیم بخونیم و داشتم به این فکر می‌کردم که من تمام مدتی که هم‌سن این بچه‌ها بودم(دوران راهنمایی) جز کتابای فانتزی انتخاب دیگه‌ای برای خودم نمی‌ذاشتم و الان حس می‌کنم چه قدر خوب می‌شد که اون زمان‌ها کتاب‌های رئالی که مخاطبش نوجوانه هم می‌خوندم البته سوالی هم که برام پیش میاد اینه که اگر این کتاب رو توی سن ۱۲،۱۳ سالگی می‌خوندم ازش لذت می‌بردم یا نه؟ من الان کتاب رو با یه نگاه متفاوت‌تری از دوران نوجوانیم می‌خونم بیشتر سعی می‌کنم با شخصیت ارتباط برقرار کنم در کنار لذت بردن از وقایع.

این داستان هم درباره‌ی سوگ از دست دادن یک دوست است که نه تنها وقت خداحافظی باهاش نداشتی بلکه قبل رفتنش هم دوران خوبی با هم نداشتید و تو می‌مونی و کلی پشیمونی.

داستان خیلی روند پیچیده و روایت عجیب و خاصی نداره که ممتازش کنه فقط باید با شخصیت اصلی همراه بشی که چه شکلی با این مسائل کنار میاد و درکش کنی.
و این که من حس می‌کنم شخصیت اصلی کلیشه‌ای و اغراق شده بود بچه‌ای که فقط سرش تو کتابه و عاشق علومه و بقیه‌ی رو درک نمی‌کنه و با دنیای احساسات غریبه‌ است و دیگه خودتون ادامه بدید :دی

و من تلاش نویسنده رو برای این که سعی کرده مسائل علمی رو خیلی دقیق توی داستان بیاره و فصل‌ها رو به شیوه‌ی بیان یک نظریه‌ی علمی نام‌گذاری کنه می‌ستایم می‌تونه برای نوجوون‌هایی که دارند علوم می‌خونند جذاب باشه

برسیم به بحث ترجمه، من چون مجبور شدم خیلی عجله‌ای کتاب رو تهیه کنم ترجمه‌ی نشر افق رو نتونستم پیدا کنم و به ناچار مال پرتقال رو خوندم و با این که افق رو ندیدم و مقایسه نکردم قطعا  پیشنهادم افق هست و آرزو می‌کنم که دیگه نشرای کنکوری وارد عرصه‌های دیگه نشند. این که کتاب با متن به این سادگی ترجمش تو ذوق می‌زنه رو به ناشر نسبت می‌دم به خاطر اینه که این نشرها نگاهشون خیلی بازاریه و کیفیت اون قدر براشون مهم نیست که کار رو دست یک مترجم خوب بدند.

این کتاب برای رده سنی نوجوون بود و من مخاطبش نبودم برای همین امتیازدهی بهش سخته با این وجود بهش ۳ می‌دم.
        

          کتاب خوبی بود خیلی باهاش گریه کردم... کتاب داستان قوی داشت و قلم نویسنده خیلی بهتر اون رو جلوه میداد... دلم خیلی برای دخترک می‌سوخت اما آخرش خیالم راحت شد
        

          ‌‌‌‌‌و این کتاب... یکی از قشنگ ترین... بهترین و باحال ترین کتابایی که تو عمرم خوندم. نمیدونم شاید داستان خوبی نداشته باشه ها... ولی من اینو تو بهترین دوران زندگیم خوندمش. ینی دقیقا وقتی بود که دوستام همه کنارم بودن، اوضاع خوبی داشتم، درس و مدرسه اذیتم نمیکرد و و و . طوری که به یکی از دوستام قرضش دادم و اونم عاشق این کتاب شد. میتونم بگم... واقعا خیلی قشنگ بود... هنوزم بعضی وقتا یه سری جملات و قسمتاشو میخونمم
        

          چقدر متفاوت بود با چیزی که ازش انتظار داشتم. درواقع انگار اصلاً اون کتابی که همه تعریفش رو می‌کردن نبود. امتیاز من فقط برای اطلاعاتش از عروس‌ دریایی‌ها و بعضی از قسمت‌های داستان بود، وگرنه چندان پیشنهادش نمی‌کنم. یکی از دلایلم هم پایانش بود. می‌شه اینجوری گفت که، انگار نویسنده ایده رو داشت، اطلاعات لازم رو هم داشت، ولی نمی‌دونست چطور داستان رو تموم کنه!
        

          من رو عاشق دریا کرد این کتاب🦈(ایموجی عروس دریایی پیدا نکردم)
        

          این کتاب در مورد دختری است که دوستش صمیمی اش را بر اثر غرق شدن  از دست داده؛ در صورتی که دوستش شناگر ماهری بوده و اصلا ممکن نبوده که غرق شود .
از زمانی که از فوت دوستش با خبر شد تا مدت طولانی صحبت نکرد .
او زمانی که در اردوی مدرسه مدت طولانی ای را درون اتاق عروس دریایی ها میگذراند و خیره می ماند راجع به دنیای انها کنجکاو میشود.
او روز و شب خود را صرف این کرد که از راز های دنیای عروس دریایی ها باخبر شود و با متخصصی در این رابطه صحبت کند تا بتواند ثابت کند دوستش به علت گزیده شدن توسط یک عروس دریایی ایروکانجی مرده است نه غرق شدن.
        

          از این کتاب هر چی بگم کم گفتم
جالبه بدونید که ما این کتاب رو داریم چون تحقیق الی بنجامین راجع به عروس های دریایی به ثمره نرسید و حقیقتش من بابتش خدا رو شاکرم:)))

https://taaghche.com/book/87893
        

          شاید عروس دریایی درباره‌ی «سوزان سوانسون» است؛ دختری که در غمِ از دست دادن دوست قدیمی‌اش، «فرنی»، به سر می‌برد که طی اتفاقی ناگهانی جانش را از دست داد.
حالا این سوال برای سوزان پیش می‌آید که: چگونه ممکن است فرنی این‌طور ناگهانی بمیرد؟ علت مرگ او چیست؟

برخی قسمت‌های داستان غم‌انگیز بود، از دست دادنِ یک دوست خوب و قدیمی که اخیراً به‌دلایلی که نمی‌دانی چیست بعد از سال‌ها با او به مشکل برمی‌خوری و درست زمانی که می‌خواهی مشکل را حل کنی همه‌چیز به‌هم می‌ریزد و مدتی بعد، خبرِ مرگ او را می‌شنوی. و تو حتی فرصت خداحافظی با او را هم نداشتی!
در قسمت‌های پایانی کتاب این حس بهم دست داد که: «گاهی همه‌چیز آن‌طور که تو فکر می‌کنی نیست و زندگی همیشه طبق خواسته‌های تو پیش نمی‌رود» و به‌قول مادرِ سوزان: «گاهی بعضی چیزها بی‌دلیل رخ می‌دهند»!

متن کتاب روان بود و خواندنش دشوار نبود اما آن‌قدر که انتظار داشتم ترغیب‌کننده نبود.
اما یک نکته از کتاب را دوست داشتم این‌که: شاید همه‌چیز برخلاف خواسته‌های سوزان بود، شاید دیگران سوزان را درک نکردند، اما او تسلیم نشد.
        

          .
همان موقع بود که این فکر به سرم زد:اگر خانم ترتن درست می‌گفت و در وجود ما، ۲۰ میلیون اتم شکسپیر وجود داشت،شکسپیری که ۴۰۰ سال قبل در جای دیگری از زمین زندگی می‌کرده،پس حتما اتم‌های فرنی هم در بدن ما وجود دارد؛ و حتما تعدادش از اتم‌های شکسپیر بیشتر است، چون فرنی با ما بوده، با ما نفس کشیده ، راه رفته، غذا خورده و خندیده؛ او بخشی از وجود ما بوده و برای مدتی طولانی به همان صورت باقی خواهد ماند.
#شاید_عروس_دریایی #الی_بنجامین ترجمه #آرزو_قلی_زاده
        

          می‌دانستی چهار سال طول می‌کشد تا نور نزدیک‌ترین ستاره به ما برسد؟ یعنی وقتی آن را می‌بینیم، وقتی ستاره‌ای را می‌بینیم، درواقع داریم گذشته‌اش را نگاه می‌کنیم. تمام آن ستاره‌های چشمک‌زن، همه‌ی ستاره‌های آسمان، ممکن است قبلاً از بین رفته باشند، ممکن است در این لحظه، آسمان ستاره‌ای نداشته باشد؛ اما ما حتی نمی‌دانیم.