دنیای این کتاب آدمو غرق میکنه:)
        

          کتاب با ماجرای خود بسیار لحظات هیجان انگیزی رو برای شما به ارمغان میاره.
و همینطور روحیه و انگیزه شمارو افزایش میده
        

          سوزی دختری نوجوان است که پس از مرگ ناگهانی دوستش فرنی تصمیم به حرف نزدن و سکوت می گیرد و روزی با نوعی عروس دریایی اشنا می شود و فکر می کند که ممکن است 

کتاب قشنگی بود، و چون از ابتدا به ژانر درام علاقه زیادی داشتم، به سمت این کتاب هم جذب شدم:)

خیلی روان و راحت بود خواندش برای خواننده سخت نبود چون نوشتار ساده ای داشت.

بنظرم کتاب هایی که نام شخصیت را از ابتدا نمی گویند و آن را در میانه داستان بیان می کنند خاص و دوست داشتنی ترند(البته نه همیشه)

توصیفات این کتاب واقعا خوب بود طوری که ادم کاملا متوجه ان فضا و حالت می شد. برای مثال:« زمانی که به طبقه ی پایین نمایشگاه رفت و تابلویی که در مورد ایروکانجی نوشته بود را خواند هم مکان عالی توصیف شده بود و هم حالت سوزی در ان لحظه»

تشبیهات خیلی قشنگی داشت که اغشته به خلاقیت بود«تشبیه شاخک های عروس دریایی به موی دختر شناور یا بچه عروس دریایی ها به گل های سفید و هزاران تشبیه دیگر»
تیتر های خوبی داشت که خواننده رو به خودش جذب می کرد. 

اینکه زمان گذشته را به حال می گفت بسیار جالب بود و رفت و برگشت زمانی اش را نیز دوست داشتم.در قسمت اول کتاب بسیاری از صفحات را به محاسبات نیش زدن عروس دریایی اختصاص داده بود که به نظرم اصلا نیاز نبود و حوصله ی خواننده سر می رفت. در بین هر فصل روش های علمی را توضیح داده بود که خیلی جذاب بود و از روند عادی کتاب خارج بود.کتاب یک روال خیلی یکسان داشت که نمی توان گفت بد یا خوب است(ابتدا یک روش علمی سپس زمان حال و بعد هم زمان گذشته را می گفت و این اتفاق هر بار تکرار می شد)اگر در اخر بخواهیم نگاه کلی داشته باشیم،کتاب روان زیبا و احساسی ای بود
        

          این کتاب واقعا خیلی بیشتر حق داشت دیده بشه و واقعا بی نظیره.
موضوعش اینجوریه درباره ی دختری بنام سوزی که دوستش رو از دست میده و بهش میگن داخل دریا غرق شده ولی دوستش فرنی شناگر ماهری بوده و سوزی با خودش میگه شاید عروس دریایی فرنی رو به مرگ رسونده و... 
در کل کتاب فوق‌العاده ای بود واقعا میتونم چندین بار بخونمش:)))
        

          این کتاب در مورد دختری است که دوستش صمیمی اش را بر اثر غرق شدن  از دست داده؛ در صورتی که دوستش شناگر ماهری بوده و اصلا ممکن نبوده که غرق شود .
از زمانی که از فوت دوستش با خبر شد تا مدت طولانی صحبت نکرد .
او زمانی که در اردوی مدرسه مدت طولانی ای را درون اتاق عروس دریایی ها میگذراند و خیره می ماند راجع به دنیای انها کنجکاو میشود.
او روز و شب خود را صرف این کرد که از راز های دنیای عروس دریایی ها باخبر شود و با متخصصی در این رابطه صحبت کند تا بتواند ثابت کند دوستش به علت گزیده شدن توسط یک عروس دریایی ایروکانجی مرده است نه غرق شدن.
        

          عاشق این کتابم منو به گریه انداخت
        

          گریه گریه گریه!
خودم رو توی کتاب میدیدم
بیشتر حرفا،فکرها،کارها برام اشنا بود
کل کتابو با بغض خوندم و یجاهایی گریه کردم
هم عالی بود برام هم افتضاح چون منو برد به یه زمانی از زندگیم
ولی در کل احساسات به وجود اومده ی شخصی رو که کنار بزاریم داستان جالبی بود و درکش راحت بود
پیشنهادش میکنم
        

          می‌دانستی چهار سال طول می‌کشد تا نور نزدیک‌ترین ستاره به ما برسد؟ یعنی وقتی آن را می‌بینیم، وقتی ستاره‌ای را می‌بینیم، درواقع داریم گذشته‌اش را نگاه می‌کنیم. تمام آن ستاره‌های چشمک‌زن، همه‌ی ستاره‌های آسمان، ممکن است قبلاً از بین رفته باشند، ممکن است در این لحظه، آسمان ستاره‌ای نداشته باشد؛ اما ما حتی نمی‌دانیم.
        

          خب من خیلی تعریف شنیدم از کتاب و توقعم خیلی بالاتر بود. در اصل تو ذوقم خورد.
        

          داستان جالبی بود ولی به نظر من میتونست جذاب تر باشه ولی در کل خیلی قشنگ بود
        

          کتاب بسیار ساده و روانی بود. داستان هیجان انگیزی نداشت که بخوایم منتظر یه اتفاق خارق‌العاده باشیم. یه داستان ساده و آروم و همینطور حال خوب کن بود که وسطش میتونین موضوعات علمی درباره عروس دریایی پیدا کنین. 
فکر میکنم رده سنی این کتاب افراد ۱۲ ،۱۳ ساله باشه و ممکنه برای افراد ۱۸ سال و بالاتر از اون جذابیت نداشته باشه و البته که من بالاتر از ۱۸ سالمه و حس خوب دریافت کردم از این کتاب.
میتونه یه زنگ تفریح بین کتابای سنگینی که میخونین باشه چون هم تعداد صفحاتش زیاد نیست و زود تموم میشه و هم متن ساده و آسونی داره.
ارزش خوندن داره؟ شاید، اینطور نیست که بگم نخونین عمرتون به فناست ولی خوندنش خالی از لطف نیست‌.
        

          خیلییی عالی و احساسی بود با خوندن این کتاب آدم غرق داستان میشه 
        

          ‌‌‌‌‌
        

          بشدت کتاب فوق العاده ایه....باعث شد گریه کنم(:
        

          سوزی عزیزِ عزیزم جادوی سکوت رو درک کرده. فهمیده بود گاهی رنج و غمی که می‌کشیم بزرگ‌تر از اونیه که بشه با کلمه‌ها بیان‌شون کرد و بنابراین شاید گاهی بهتره درباره‌ی اون‌چه نمی‌شه درباره‌ش صحبت کرد، ساکت باشیم. اما کمی طول می‌کشه تا متوجه شه همیشه علتی پشت اتفاقاتی که می‌افتند نیست و شاید بر اثر تصادف محض چیزها اون جوری پیش برن که رفتن و ضرورتاً علت خاصی پشت ماجراها نبوده. از این جهت داستان «عروس دریایی» من رو به شدت یاد سریال «لفت‌اورز» می‌انداخت. (مجبور شدم فارسی بنویسم که ترتیب نوشته‌ام به هم نخوره). و خیلی برام عجیب بود که مسئله‌ای به این پیچیدگی و بزرگی که آدم‌های بزرگسال هم باهاش درگیرن - همین دنبال علت همه چیز گشتن - توی یه کتاب نوجوان انقدر خوب به تصویر کشیده شده بود.
        

          خوب بود...
        

          کتاب خوبی بود اما برای من ۵ ستاره و تمام عیار نبود.
برداشت های من از کتاب خلاصه میشه  در جملات زیر:
سکوت هرچند گاها موثر تر و گویا تر از سخن، اما خیلی از مشکلات رو که حل نمیکنه بدتر میکنه.
_ درست بیان کردن احساسات و خواسته ها
_ قضاوت نکردن دیگران
_ تغییرات روحی نوجوانی
_ راهگشا بودن کمک خانواده
_ بپذیرفتن آنچه اتفاق می افته 
_ پیدا کردن دوست های جدید، راه های جدید
_ در گذشته نموندن
_ همه چی اونجور که ما میخواهیم پیش نمیره
_ اهمیت احترام اطرافیان به تغییرات خلقی نوجوان، که یک مصداقش میتونه سکوت باشه
_ تاثیر معلم خوب
_ زشتی خودپسندی، مسخره کردن، و رها کردن دوست قدیمی.
        

          داستان ذهن متفاوت یه دختر رو روایت می‌کنه، دختری که به همه‌چیز متفاوت نگاه می‌کنه
چیزی که خیلی توجه منو جلب کرد نثر کتاب بود؛
روان، در عین حال غنی از ادبیات 
طوری که حس می‌کردی داری شکسپیر می‌خونی ولی لازم نیست برگردی و چندبار یک خط رو بخونی
به‌نظر من نوع نگارش داستان از خود داستان جذاب‌تر بود
        

          شاید مرگ دوست من کار یه عروس دریایی لعنتی بوده!
رابطه ی این دو دوست انقدر واقعی بود که گریه کردم. هر لحظه احساس سوزی رو درک می کردم با اینکه همچین تجربه ای نداشتم تاحالا.
بهنه نظر من خوب می شد اگه ما افکارفرنی هم میشنیدیم. آیا فرنی عذاب وجدان داشت؟ آیا ناراحت بود؟ دوست داشت دوباره با سوزی دوست شه؟ لحظه ی مرگ چه حسی داشت؟
پیام کتاب این بود که اگه سکوت کنیم یادمون میره چطور با حرف زدن منظورمونو برسونیم و بعد یه مدت فرق بین افکارت و واقعیت رو نمی فهمی. ولی خب جالبه به یکی از دوست هام این کتابو دادم و واکنش اون این بود که هروقت ناراحت می شد ساکت ساکت می شد عین سوزی. و من هر دفعه پیام کتابو بهش یادآوری می کردم و اونم می گفت میدونم ولی این برداشت منه.
منم که این کتابو خوندم یه شب که خیلی ناراحت بودم تصمیم گرفتم از خونه بزنم بیرون تنهایی که البته نشد و داستانش طولانیه ولی در کل کتاب پیام مثبتی داره اگه بد برداشت نکنی😁
        

          داستان روان و جذابی نداشت و ابتدا و انتهای داستان نامشخص بود