ساده و قشنگ
این کتاب معنی دوستی و انسانیت رو به ساده ترین شکل ممکن نشون میده
این کتابیه که معمولا به همه ی دوستام هدیه میدم چون با این کتاب مهربونی رو بهشون هدیه دادی 
حیف که جلد نشر مسلمان کالینگور هستش و کتاب خیلی گرون شده سر همین
ولی ترجمه ی روون میلکان عالیه
      

        پایان قشنگی برای رفاقت قشنگشون بود
خیلی دوستشون داشتم
      

        فضای فانتزی کتاب خیلی دوست داشتنی بود
خیلی دلم می خواست توی اون کتابخونه می بودم
      

        خیلی کتاب عالی ای بود.ترسناک نبود اونقدر و با کیفت بود و صحنه ها عالی توصیف شده بودن و ترتیبشون درست بود 
      

        خب تعریف زیادی ازش شنیده بودم ولی نا امیدم کرد.
بحث کاملا علمی شروع شد و من انتظار داشتم با بحث علمی تموم شده ولی کتاب با یه عالمه علامت سوال تموم شد جالب نبود...
انگار یهو پیچید داستان رو اون آخرش 
حس می کردم باید عمل شه یا درمان پزشکی دریافت کنه ولی یهو معجزه شد پایان خوبی نبود
خیلی چیزا تو طول داستان گم شد قضیه ی کریسمس و خیلی چیزا ی دیگه نویسنده نمیدونست چی داره میگه
      

        داستانش رو دوست داشتم...
کلا رمان پلیسی دوست دارم
بعضی جاها می‌توانست جالب تر باشه و یکم حس میکردم شخصیت هاش سطحی آمد و میتونن عمقی تر باشن
خود پرونده هم یه جاهایی از دست خود نویسنده در می رفت و حتی از نظر امنیتی هم به مشکل می خورد.
از این نظر خیلی جالب نبود 
در کل میتونم بگم رمان بدی نیس ولی قطعا بهترش هم وجود دارد
      

        داستاناش خوب بود
پرداخت به بحث مذهبی و داستانی به یک اندازه بود و درست بود و بارش اطلاعات نداشت به اندازه بود
      

        کتاب خیلی عمیقی بود.واقعا خیلی قشنگ ظریف به مسائل پرداخته بود.
ویلی لومن یه فروشنده ست با عقده ی محبوب بودن که در حال حاضر در گذشته ش زندگی میکنه.
بیف پسر کاریزماتیک و خفن ویلیه که بعد از دیدن خیانت ویلی به لیندا(مادرش)دنیاش فرو می پاشه و شروع می کنه به گشن یه هویت برای خودش یه هویت مستقل از پدرش.
هپی پسرر خوش گذرون خانواده ست.از نظر من تا حدودی زیر سایه ی بیف زندگی میکنه.اونم مثل ویلی عقده ی محبوب بودن داره و با اینکه احترام قبلی رو برای پدرش قائل نیست ولی هنوز می خواد دلشو خوش نگه داره.
لیندا زن فوق العاده ایه اون همیشه پشت ویلیه و برای اون هر کاری می کنه ولی احساس مب کنم ویلی لیاقتشو نداره.
بعضیا میگن ویلی یه قهرمان چون جون خودشو برا خونواده ش فدا کرد ولی من حس می کم ویلی دیده بود که دیگه برای بچه هاش مهم نیست برای همین خودشو کشت تا به اونها ثابت کنه دوست و رفیق زیاد داره و ومراسم ختمش شلوغ میشه ولی نشد.
ویلی همیشه فکر میکنه محبوب بودن کافیه باید بین مردم محبوب باشه شاید این فکر درست باشه و همین نمایشنامه ثابت می کنه که توی آمریکا این یه رویای شکست خوده ست.
این نمایشنامه از چیزی که مردم فکر میکنن عمیق تره و واقعا خیلی قشنگه
      

        این کتاب از عالی هم عالی تربود!
چیزی که نظر منو جلب کرد قابلیت نمایشی خوب کتاب و سبک نوشتاریش بود.خیلی جالب بود باعث می شد که همه چیز ملموس تر و واقعی تر به نظر بیاد.
کتاب در هر لحظه پر از شگفتی بود...
در کل این کتاب داشت ابعاد یک جنایت رو برسی می کرد و اینکه چه عواملی بر یک جنایت و یک رای ساده ی دادگاه در مورد یک جنایت موثر هست.
تا اونجا که با عوض کردن یک سری از متغیر ها در هر پرده(به خاطر شکل نوشتاری من به هر بخش کتاب میگم پرده)یک نتیجه متفاوت احراز می شد
در کل کتابی بود که حتماا حتمااااا توصیه می کنم که بخونیدش
      

        خب یک نمایشنامه ی قشنگ دیگه از نیل سایمون.
این نمایشنامه هم داستان احمق هاست واقعا هست.تاحدی که حتی عاقل ترین فرد نمایشنامه هم احمق به نظر میاد.
داستان درمورد روستاییه که نفرین شده.این نفرین باعث میشه مردم اون روستا کله پوک باشن و هیچ کاری نتونن براش بکنن و حتی نمیتونن روستا رو ترک کنن.
یک دختری تو اون روستا هست به نام سوفیا تنها راه از بین رفتن نفرین اینه که اون یه چیزی یاد بگیره.برای همین آقا معلم به روستا اونها میاد...
روش گره گشاییه کتاب واقعا ساده بود خیلی ساده و همین خنده دارش می کرد.انتظار نداشتم انقدر ساده گره گشاییه شه.صحنه ی پایانی هم خیلی جالب نوشته شده بود و درکل نمایشنامه ی خوبی بود
      

        نمایشنامه های نیل سایمون همیشه سرگرم کنندهست. شخصیت های نمایش یک سری انسان احمقن مثل اونایی که هروز می بینیم ولی بسیار دوست داشتنی ان و حماقت هاشون فکاهی و ابمزه ست.
نمایشنامه در مورد یک 304 یک هتل در لندنه.به نظر خیلی اتاق پر ماجراییه و چیز های عجیب و متفاوتی رو از سر گذرونده.
ایده ی اصلی کتاب به نظرم جذاب اومد واقعا جذاب.
این ایده که یک اتاق که توی یک هتله چقدر ماجراهای مختلفی دیده و چه آدم های متفاوتی در زمان های گوناگون در یک اتاق زندگی کردن.
شاید یک زن و شوهر شاید یک خواهر و برادر و...
و قصه تفاوت این افراده که این نمایشنامه رو جذاب و خوندنی و البته خنده دار میکنه.
      

        یک نمایشنامه ی خیلی عمیق با روح و بامزه.واقعا روس ها نمایشنامه نویس شون خوبه.
شخصیت های این نمایشنامه تو همین چند صفحه و با چند دیالوگ محدود به آشنا های قدیمی ت تبدیل میشن و این هنر آنتوان چخوف رو می رسونه.
شخصیت های نمایشنامه دوست داشتنی و واقعی به نظر میان و همین به دلنشین شدن نمایشنامه کمک میکنه.
نمایشنامه ای بود که خیلی خوب باهاش ارتباط گرفتم و خیلی خیلی قشنگ بود.
      

        خب من این کتابو در اصل به عنوان یه تکلیف کلاسی خوندم ولی این به این معنی نیست که بهش راغب نبوده باشم.این کتاب یکی از مهم ترین نمایشنامه های شکسپیر به حساب میاد و جزو پایه ی نمایشنامه نویسی محسوب میشه.
خب راستشو بخواین اول که خوندم خیلی پر شور شوق بودم و خیلی هیجان زده شدم چون هملت اولین نمایشنامه ی معروفی بود که میخوندمومن حتی یه خلاصه ی 4-5 صفحه ای هم براش نوشتم.ولی یکم که بیشتر بهش فکر کردم احساس می کردم که نا امید شدم.خب به عنوان کسی که همیشه شنیده هملت یه اثر نمایشی فوق العاده ست انتظار خیلی بالایی داره ولی بعد خوندنش اینجوری بودم که:تموم شد؟همین بود؟ 
خیلی از شخصیت هملت یا حتی اوفیلیا خوشم نیومد.یکی از دلایل نا امیدیم همین بود.انتظار داشتم یه رابطه ی عاشقانه ی قوی و پرنگ ببینم با توجه به شنیده هام ولی هردو بی بخار بودن به نظرم.
شخصیت محبوب خودم هوراشیو ئه.واقعا شخصیت دلنشینی بود و دوست خوبی برای هملت بود برعکس روزنکرانتز و گیلدسترن.
خلاصه این نا امیدی ادامه داشت تا وقتی که قرار شد تم و موضوع نمایشنامه رو در بیاریم و این کار یک کوچولو تحلیل می خواد و بعد اون تحلیل حس بهتری پیدا کردم چون این نمایشنامه عمق و معنا ی زیادی داره.توی این نمایشنامه نباید دنبال شناختن ذات شخصیت ها به عنوان یک انسان باشی چون این نمایشنامه نماد گراست و هر شخصیت نمایش نماد یک چیز بزرگتر در زندگیه و اینه که بهش عمق میده نه خصلت هاش.در کل نمایشنامه ی خیلی قشنگی بود
      

        شاید مرگ دوست من کار یه عروس دریایی لعنتی بوده!
رابطه ی این دو دوست انقدر واقعی بود که گریه کردم. هر لحظه احساس سوزی رو درک می کردم با اینکه همچین تجربه ای نداشتم تاحالا.
بهنه نظر من خوب می شد اگه ما افکارفرنی هم میشنیدیم. آیا فرنی عذاب وجدان داشت؟ آیا ناراحت بود؟ دوست داشت دوباره با سوزی دوست شه؟ لحظه ی مرگ چه حسی داشت؟
پیام کتاب این بود که اگه سکوت کنیم یادمون میره چطور با حرف زدن منظورمونو برسونیم و بعد یه مدت فرق بین افکارت و واقعیت رو نمی فهمی. ولی خب جالبه به یکی از دوست هام این کتابو دادم و واکنش اون این بود که هروقت ناراحت می شد ساکت ساکت می شد عین سوزی. و من هر دفعه پیام کتابو بهش یادآوری می کردم و اونم می گفت میدونم ولی این برداشت منه.
منم که این کتابو خوندم یه شب که خیلی ناراحت بودم تصمیم گرفتم از خونه بزنم بیرون تنهایی که البته نشد و داستانش طولانیه ولی در کل کتاب پیام مثبتی داره اگه بد برداشت نکنی😁
      

        یکی از بهترین کتاب هلی ایرانی ترسناکی که خوندم. ماجرا اولش خیلی ترسناک نبود بیشتر ظالمانه بود ولی خوب تونست غافلگیرمون کنه