یادداشت پرتقال

        اولین باری نیست که یه کتاب حدود ۲۰۰ صفحه ای رو تو ۴، ۵ ساعت تموم می کنم، یکی از بهترین کتاب های انقلابی بود که خوندم! بهزاد منو یاد خودم انداخت، که جدی هیچ غلطی برای انقلاب نمی کنم! تازه دارم بعضی چیزا رو توی کتاب فهمیدم! مایه ی خجالته برای منی که توی خانواده مذهبی بزرگ شدم این چیزا رو نمی دونستم. برای خودم متاسفم شدم که انقدر از انقلاب عقب افتادم، تعداد بچه های که الان دارن راهو برای امام زمان باز می کنن کمه، برای خودم تاسف می خورم که جزو اونا نیستم. هر دفعه بعد خوندن این جور کتابا جوگیر می شم اما یه مدت بعد می فهمم نه! مثل اینکه دوباره برگشتم سر همون خونه اول! ایکاش یه دوست خوب مثل سعید پیدا کنم که بتونه کمکم کنه، اون وقت می چسبم بهش ولشم نمی کنم تا آخر عمرم!