یادداشت‌های ماهرخ همتی (31)

          تمامیِ نوشته‌های منتشرشده‌ی مصطفی مستور.
        

          مستور شهرتش را مدیون رمان «روی ماه خداوند را ببوس» است. اما «استخوان خوک و دست‌های جذامی» به نظر من بهترین اثرش است.
        

          خواندن نسخه‌ی پیش از چاپِ بعضی از کتاب‌ها و نمایش‌نامه‌ها شانسِ خوبی‌است که نصیبم شده.
الیزابت فینچ هم از آن رمان‌ها بود که پیش از چاپ یک دور خواندم و مجذوبِ شخصیت خانم فینچ شدم.
معلمی که انگار  با وجود  عشقش به تاریخ، جلوتر از زمانه‌اش حرکت می‌کند.
        

          ۵ داستان کوتاه که با فضای فانتزی که در واقعیت می‌سازد و رئالیسم جادویی مخاطب را مسخ می‌کند. 
        

          عاشقانه‌ای پر از حس ناب.
        

          آدم با خود می‌گوید، صفحه‌ها می‌خوانی و هیچ اتفاقی نمی‌افتد و قهرمان داستان از تخت بلند نمی‌شود. 
اما هر چه پیش می‌روی، بیشتر جذب می‌شوی. من با جاهایی از کتاب بلند خندیدم و با جاهایی احساس کردم قلبم مچاله شد.
کتاب در نکوهش تنبلی و بی‌عاری است. اما نه از آن دست کتاب‌ها که نصحیت، بارِ مخاطب کند.
خود داستان یک طرف، نقدی که در پایان کتاب آمده با عنوان «آبلومو یسم چیست؟» شاهکار دیگری است.
        

          گوگول نویسنده‌ی خلاق و کمدی‌نویس باهوشی بود. پس از گذشت نزدیک به دو قرن، خواندن آثارش رنگ و بوی کهنگی ندارد. این نمایش‌نامه انگار برای زمانه‌ی ماست و انگار این آدم‌ها و محیطی که در آن ماجرا پیش می رود، خود ما و اطرافیان‌مان هستیم. همین‌قدر نزدیک.
        

          داستانی با توصیف‌های عالی و پایانی فوق‌العاده.  نوع روایت و زمان‌هایی که جابه‌جا می‌شود اثر را خواندنی‌تر و گیرا کرده است. 
داستان، روایت خوی وحشی و درنده‌ی بشر است و نابودی جنگل‌های آمازون و تبدیل شدن زمین به بیابان. اما فقط هم این نیست...
        

          این کتاب سرشار از احساسات کودکانه است. دوران کودکی نویسنده به قلم خودش، اما با روایت دانای کل، روزهای مدرسه‌ی دختربچه‌ی شر و شیطان را دنبال می‌کند.
از مدیر مدرسه که عاشق انسانیت، مهربانی و طبیعت است می‌گوید. زندگی با تمام زیبایی‌ها و سادگی‌هایش به خوبی پیش می‌رود تا اینکه آتش جنگ رویاهای کودکی را به کابوس تبدیل می‌کند.
        

          نسخه‌ی کتابی که من وقتی نوجوان بودم و خواندم، این‌جا نبود، متأسفانه.
برای یک نوجوان، خواندش پر بود از حس خنده، گاهی شرم، دلسوزی و عشق.
تا همیشه به عنوان یکی از بهترین رمان‌هایی که خوانده‌ام در ذهنم نقش بسته است.
        

          خرداد ۸۴ هم دیپلم گرفتم، و هم از طرف مامان یکی از دوست‌داشتنی‌ترین رمان‌های خارجی زندگی‌ام را.
بامزه‌ی داستان این بود که کتابفروشی جلد ۲ تا ۴ را داشت و جلد یک را سفارش داد. اما من طاقت نداشتم و با همان جلد ۲ خواندن را شروع کردم و غرق شدم در دنیای تخیل و رؤیای آنی.
        

          به‌آذین نه تنها مترجم کاردستی بود، با خواندن این رمان تلخ اجتماعی-‌سیاسی فهمیدم که عجب نویسنده‌ی درجه یکی هم بوده.
در این رمان کم‌حجم، همه‌ چیز هست؛ ظلم، اسارت، تاریکی، ترس، امید، غم،...
        

          کتابی جذاب و گیرا با ترجمه‌ی درخشان محمد قاضی.
زمانی که فکر می‌کنید همه چیز از دست رفته است و شما تنها بازماندگان زمین هستید، حوادث به گونه‌ای پیش می‌رود که درمیابید تصورتان کاملاً اشتباه بوده است.
در این داستان تصمیمات درست و حرکت بعدی فقط با درایت و بهره‌جویی از عقل است که پیش می‌رود. احساس و دلسوزی، فاجعه به بار می‌آورد.
        

          روایتی خوب، نثری پاکیزه، شخصیت‌پردازی درجه یک.
همه چیز این رمان را دوست داشتم، به جز پایانش.
        

          از آن دست نمایش‌نامه‌هایی‌ست که در حین خواندن و بعد از آن احساس می‌کردم کتک خورده‌ام و کوفته شده‌ام و در عین حال بغض فروخورده‌ای تمام مدت راه گلویم را بسته بود.
        

          یکی از تأثیرگذارترین نمایش‌نامه‌های ضدجنگی که خوانده‌‌ام.
        

          قصه، قصة رنجِ مردمی صبور و زخم‌دیده از جنگ است.
روایتی دردناک از آدم‌هایی که بعد از جنگ دیگر آدم نشدند و برنگشتند به زندگیِ پیش از جنگ.
داستان مرعشی روایتی غیر خطی، پرکِشش، همراه دیالوگ‌هایی با لهجة خرمشهری است که خواننده را با خود می‌برد به خوزستانی که خون دیده و زمینی که سوخته و شهرهایی که ویران شده.
هَرَس، بغض فروخوردة مادران داغدار و پدران کمرشکسته و فرزندان قربانی است.

این اثر با رمان اول نسیم مرعشی کاملاً متفاوت است. در «پاییز فصل آخر سال» است با سه دختر جوانی مواجه‌ا‌یم که هر کدام مثل بیشتر هم‌نسلان‌ خود دچار سرگشتگی و بلاتکیفی‌اند. آرمان‌خواه‌اند و در عین حال درگیر زندگی‌ روزمره.
هَرَس اما ماجرای خانواده‌ای خرمشهری را در دو دهه‌ی پرالتهاب انقلاب و جنگ (از 1356 تا 1376) بازگو می‌کند. خانواده‌ای که جنگ زندگی‌‌شان را ویران می‌کند، مثل هزاران هزار خانواده‌ای که جنگ همه چیزشان را گرفت. داستان زندگی مشترک رسول و نوال، داستان باور‌هاست، داستان صبر، از خودگذشتگی، پشیمانی، پریشانی و جنون است.  
این رمان توصیف‌های بی‌نظیری دارد از مکان‌هایی که وقایع در آن اتفاق می‌افتد و از احساسات شخصیت‌های داستان. خود شخصیت‌ها از اصلی‌ترین تا فرعی‌ترین‌شان هم به خوبی پرداخت شده‌اند و حتی چرخش روحی آن‌ها به بهترین شکل رخ می‌دهد.
با توجه به غیرخطی بودنِ داستان، گره‌های مختلف در قسمت‌های مختلف کتاب یکی یکی باز می‌شود. خواننده هم در تمام مدتی که می‌خواند، خط به خط با تک‌تک شخصیت‌ها همدردی می‌کند. در این داستان همه قهرمان‌اند، همه مقصراند و همه بی‌گناه‌اند.
هَرَس، داستانی که تا مدت‌ها پس از خواندن، درگیرش خواهید ماند.
        

          کتابی برای دوستداران حیوانات، کتابی برای درک بهترشان، و توجه بیشتر به این موجودات دوست‌داشتنی. 

        

          خواندنی، و مفید برای برای دانستن آنچه زنان در طول تاریخ غرب کرده‌اند برای به دست آوردن برابری و آزادی و احقاق حق خود.
        

          به حجم کتاب نباید توجه کرد. روایت آن‌قدر شیرین و وقایع آن‌قدر هیجان‌انگیز است، که مخاطب را صفحه به صفحه به دنبال خود می‌کشد.