یادداشت‌های ساناز پرچمی کاویانی (78)

          شگفتی یک رمان نوجوانه ولی تمام فاکتورهایی که کتاب رو جزو کتابهای خوب قرار میده داره؛ داستان پرکشش و جذاب ، سوژه غیرتکراری، فرم و ساختار درست و حسابی ،شخصیت‌پردازی های بی‌نظیر ،  پایان‌بندی خوب و در نهایت یک ترجمه بسیار خوب .

داستان کتاب درباره پسر بچه‌ای است که ظاهری کاملاً غیرمعمولی دارد اما سعی می‌کند به معمولی‌ترین شکل ممکن زندگی کند و در این مسیر با چالش‌های بسیار زیادی روبروست .
یکی از فواید خوندن رمان نوجوان اینه که مفاهیم قابل تأمل و عمیق در قالب جملات ساده بیان میشه .
این کتاب علاوه بر نوجوانان برای والدین و بزرگسالان هم پر از آموزه‌های مفید و اخلاقیه .
خلاصه که لذت خوندن این رمان خوب رو از دست ندید . 

        

          دوبروفسکی اولین کتابی بود که از #پوشکین خواندم . درباره این نویسنده فقط این را می‌دانستم که از بنیان‌گذاران  داستان‌نویسی و رمان‌نویسی ادبیات روسیه  بوده و #تولستوی از موضوع داستان دوبروفسکی برای نوشتن رمان #آناکارنینا الهام گرفته است. 
 در معرفی‌هایی که از این کتاب دیدم ذکر شده بود که این کتاب شاهکار پوشکین است ولی به دلیل فوت نویسنده ناتمام مانده و پوشکین هرگز نتوانسته آن را تمام کند . با فرض شاهکار بودن کتاب را به دست گرفتم . گرچه داستان جذاب ، گیرا و پرکشش بود و ساختار و فرم خوبی هم داشت، اما با شاهکار بودن فاصله زیادی دارد. نمیدانم اگر پوشکین فرصت بازنویسی کتاب را داشت چه سرنوشتی ممکن بود در انتظار #دوبروفسکی جوان باشد .
برای قضاوت درباره قلم نویسنده باید سراغ آثار دیگرش بروم.

🖇️آثار برخی نویسندگان را باید خواند حتی اگر ناتمام باشند و پایانی قابل حدس و نسبتاً باز داشته باشند ؛ مثل پوشکین .
        

          
سال بلوا دومین کتابی است که از عباس معروفی خواندم . این کتاب تمام چیزی که از یک نویسنده و کتاب خوب انتظار داشتم را داشت ، دقیقاً مثل سمفونی مردگان ؛ ساختاری جاندار و قرص و محکم ، پیرنگی درست و حسابی و ماجرایی جذاب و پرکشش.
 رفت و برگشت‌های زمانی و ترکیب کردن  خیال و واقعیت از همان تکنیک‌هاست که معروفی خوب آن را بلد است و می‌داند چطور استفاده‌اش کند تا مخاطب را پای کتاب میخکوب کند ، حتی زمانی که پایان داستان قابل حدس باشد . 
انگار هر کلمه وظیفه دارد دستت را بگیرد و بکشاندت تا کلمه بعدی . 
کتاب در هفت فصل روایت می‌شود . تکنیک تغییر زاویه دید که کار پرخطری است در این کتاب به خوبی اجرا شده ، بطوریکه فصل‌های زوج از زبان نوش‌آفرین (اول شخص) و فصل‌های فرد را راوی (سوم شخص ) روایت می‌کند .
سال بلوا داستان زندگی غم‌انگیز یک زن است با روایتی از عشق  ، خشونت ، فقر و قتل در جامعه‌ی مردسالار آن زمان . 

 پ.ن :مگه تموم عمر چندتا بهاره که لذّت خوندن این کتاب رو از خودتون دریغ می‌کنید؟😉
        

          در جلد دوم هم مثل جلد اول هیچ اتفاق خاصی رخ نداد. داستان فراز و فرود که نداشت هیچ ، اضافه گویی و شلخته نویسی هم داشت . 
شاید بتوان گفت تنها نکته مثبت این کتاب تصویرسازی احمد محمود از موقعیت ها بود که آن هم به دلیل وجود تعداد بالای شخصیت های غیرضروری در روند داستان ،چنگی به دل نمی‌زند و لابلای تمام نقاط ضعف داستان گم میشد . 
متاسفانه غلط هکسره در این کتاب به‌قدری زیاد بود که فکر میکنم ویراستار کتاب خودش هم آن را بلد نبوده . 
خلاصه اینکه ؛ نمیدانم هدف جناب محمود از نوشتن این هزار و دویست و سی صفحه چه بوده ، تازه جلد سوم هم مانده . 
همین ستاره نصفه نیمه را هم نباید به این کتاب می‌دادم . 
        

          این کتاب برای آشنایی کودکان با مفهوم مرگ کتاب بسیار مناسب و خوبیه . داستان کتاب هم واقعیه .
        

          روایتی متفاوت ، غیر کلیشه‌ای و بدون سانسور از زندگی مادر دو شهید . روایتی پر از درد و غصه و صبر و صبر . 

 و ما تا ابد مدیون مادران شهدا هستیم .

روح شهیدان امیر و علی شاه‌آبادی شاد 🌱🌱


        

          معرفی کتاب «#بر_جاده‌های_آبی_سرخ» 📖
اثر «#نادر_ابراهیمی» 🖋️

بر جاده‌های آبی سرخ روایت مردی است که اگر دلاوری‌ها، شجاعت، عشق و حبّ او و یارانش به وطن نبود و اگر قطره قطره خون‌شان دریای آبی جنوب را سرخ نمی‌کرد ، امروز ایرانی داشتیم تکّه تکّه و نامنسجم . 

داستان تلفیقی است از ماجراهای کریم خان زند در شیراز ، شاهرخ شاه افشار در خراسان ، هلندی‌ها، انگلیسی‌ها و اعراب ساکن در ایران و میرمَهنای دوغابی حاکم ریگ و دلاور خطّه جنوب و ارتباطی که این چهار موضوع با هم دارند . 

میرمَهنای دوغابی مردی است تأثیرگذار و وطن‌دوست در روزگار آشفته‌ای که هر تکّه از ایران همچون لقمه لذیذی در دهان سگان درنده خویی افتاده بود و این سگان هار دندان کثیف خود را در گوشت و خون وطن عزیزمان فرو کرده بودند. 

نثر نادر خان در این کتاب هم مانند آثار دیگرش شیرین و آهنگین و شعرگونه است . داستان در بعضی قسمت‌ها گفتگو محور می‌شود . فضاسازی‌ها بیشتر روایتی است از آنچه رخ داده است اما گاهی این توصیفات به حدی کسل‌کننده است که از حوصله خواننده خارج می‌شود. روایت‌ها گاهی نصفه رها می‌شوند و پیشگویی‌هایی در داستان رخ می‌دهد که شیرینی نتایج پایانی را برای خواننده از بین می‌برد. وجود روایت‌های مختلف و گوناگون باعث شده داستان از خط اصلی خود خارج شده و اینگونه به نظر برسد که قیام و مبارزه میرمهنای دوغابی و یارانش به حاشیه کشیده شده است . 

اگر کتاب حجم کمتری داشت ممکن بود رضایت بیشتری برای خواننده‌ای که شیفته‌ی قلم نویسنده است و تجربه‌ی خوبی از خواندن آثار دیگر او دارد فراهم کند. 

خواندن این رمان تاریخی را به همه طرفداران رمان‌های ایرانی و به همه شیفتگان قلم نادرخان ابراهیمی پیشنهاد می‌کنم ؛ البته به شرطی که قبل از «#آتش_بدون_دود» خوانده شود .

🖇️از نادرخان ابراهیمی علاوه بر این کتاب، آتش بدون دود ،مردی در تبعید ابدی ، سه دیدار، یک عاشقانه آرام ، بار دیگر شهری که دوست می داشتم ، ابن مشغله و چهل نامه کوتاه به همسرم را خوانده‌ام . 
        

          معرفی کتاب «#آداب_کتابخواری» 
(روایت‌هایی از زندگی با کاغذ و کلمه )

نویسنده در مقدمه کتاب می‌نویسد که :« کتاب را به همه آن‌هایی تقدیم می‌کنم که همیشه خدا آن ته مه‌های دلشان شوق خواندن و خوردن یک کتاب دیگر دارند ». 

این کتاب برای آن دسته از مخاطبان کتابخور و یا به قول خودمان کرمِ کتاب ، حسّ تجربه کردن لحظات شیرین و مشترک با نویسنده است ؛مخاطبانی که تقریباً با نویسنده در بسیاری از دغدغه‌های آن و حتی شیوه کتابخوان‌شدن‌شان وجوه اشتراک فراوانی یافت می‌شود. «آداب کتـــابخـواری» گویا زبان حال همه کسانی است که در جاده ادبیات آرام گرفته‌اند و ادبیات برایشان پناهگاهی است که در آن می‌توانند سر پرشور خود را با خیال راحت بر زمین بگذارند و راه نجاتی برای خود پیدا کنند. 

این کتاب حتّی برای کسانی که به‌تازگی  پای در جاده شیرین و پرخاطره ادبیات گذاشته‌اند هم به مثابه یک کتاب راهنماست ؛راهنمایی برای چگونه انتخاب کردن یک کتاب خوب و یا چگونه قدم گذاشتن در این مسیر . 
        

          معرفی مجموعه داستان کوتاه «#عشق_روی_پیاده‌رو» از #مصطفی_مستور
کتاب «عشق روی پیاده‌رو» دومین مواجهه من با آثار مصطفی مستور است.اولین کتابی که از مستور خواندم کتاب «#روی_ماه_خداوند_را_ببوس» بود .
علی‌رغم علاقه‌ای که به داستان بلند و رمان دارم ، اخیراً به خواندن داستان کوتاه علاقمند شدم . این مجموعه داستان دلنشین و قوی بود . درون‌مایه‌ی اصلی این داستان‌ها درباره‌ی زندگی، عشق، غم و اندوه و وجود خداوند است، موضوعاتی که به شدت پیچیده هستند و جدا از هم هیچ معنایی ندارند و ذهن شما را با خود درگیر می‌کنند. بعضی از این داستان‌ها از خاطرات کودکی مستور برگرفته شده‌اند و درون خود حس‌های شیرینی دارند که گاهی مخاطب هوس می‌کند مانند شخصیت اصلی بعضی از داستان‌ها عاشق شود.
همه داستان‌هایش را دوست داشتم اما داستان‌های « هَل مِن مَحیص؟» ،«مهتاب» ،«بعد از ظهر سبز» و «زلزله» را بیشتر .


        

          این کتاب اولین مواجهه من با قلم علی اشرف درویشیان بود و برایم تداعی سبک و قلم احمد محمود بود ، همان‌قدر روان و خوشخوان و با همان سبک رئالیسم .
«فصل نان» یک مجموعه داستان است که موضوع مشترک همه‌ی داستان‌های این مجموعه فقر، محرومیت و ستم‌دیدگی آدم‌های حاشیه‌ای و فرودست جامعه است. درویشیان در این مجموعه با تیزبینی قابل ستایشی به روایت اجتماع این آدم‌ها و مصیبت‌هایشان می‌پردازد.
        

          
عاشق تو بودن سن و سال نمی‌شناسد ، امام حسین جانم. این را وقتی فهمیدم که روایت زندگی ، شور و شوق و نبرد دلیرانه همراه سالخورده‌ی تو را خواندم. همان که در جوانی در نهروان و صفین و جمل در رکاب علی بود و یکی از یاران باوفای پیامبر . همان که در روز عاشورا به واسطه‌ی عشق و شیدایی‌اش به تو ، حادثه‌ای رقم زد مثال‌زدنی .
همان شوریده عاشق که از نحوه شهادتش هم آگاه بود ؛ همان حبیب بن مظاهر باوفا.

🖇️ این کتاب یکی از برجسته‌ترین و درخشان‌ترین رمان‌های مذهبی به قلم زیبا و دلنشین «#سید_مهدی_شجاعی» است که زوایای گوناگون زندگی حبیب بن مظاهر را روایت می‌کند.

🖇️‌من همزمان کتاب صوتی رو هم گوش می‌دادم که لذت خوندن کتاب رو برام چندبرابر کرد. کتاب صوتی «#از_دیار_حبیب» با صدای «سید مهدی شجاعی»در اپلیکیشن #نوار موجوده. 
🖇️این کتاب رو در ایام محرم بخونید 📖.

شروع و پایان :۱۸ مرداد 🌷
#کتاب_محرم  

        

          معرفی سفرنامه حج ؛ « خال سیاه عربی »🕋 📖
#حامد_عسکری
شاید بتوان گفت شروع این سفرنامه کمی متفاوت است ، نویسنده در این کتاب به‌جای آنكه از فرودگاه مبدأ یا لحظه‌های ورود به سرزمین حجاز شروع كند و به شرح سفر بپردازد، خواننده را به گذشته‌های دور خود می‌برد ، جایی که ابتدایی‌ترین سوالاتش درباره خدا در ذهنش شکل گرفت و این چنین دست خواننده را می‌گیرد تا جای پای نخستین ذهنیت‌ها و تصورات كودكی‌اش از خدا و سفر حج را نشان دهد و او را برای سفر آماده كند.
حامد عسکری با قلم شیرین و دلپذیر خود خواننده را درگیر عواطف و احساسات خود می‌کند ؛ به‌طوری‌که هم نمی‌خواهی این کتاب رو لاجرعه سربکشی و هم توان به زمین گذاشتنش را نداری ، پارادوکس زیبایی است .
صمیمیت کرمانی بودن نویسنده در سطر سطر کتابش پیداست و بدون اغراق، خود حامد عسکری است؛ بی‌هیچ جلدی و تزیینی.
 این کتاب سفرنامه حج است ؛ سفرنامه‌ای از سرزمین وحی و رسول خدا ، صفا و مروه، منا و سرزمین غربت بقیع ؛ اما تعجبی ندارد اگر در لحظاتی از سفر چشمانتان خیس اشک شود برای حسین(ع) ، برای فاطمه(س) و برای غربت علی(ع).

پ.ن۱: بنابرگفته نویسنده ؛ من در حج مدام راه می‌‌رفتم،‌ نگاه می‌کردم، بلند فکر کردم، این کتاب حاصل بلند فکر کردن‌های من است .

پ.ن۲:  کتاب خوب ، رزق است و برکت دارد. اصلاً شمایی در کار نیست ، خودش وارد زندگی‌ات می‌شود ، می‌تکاند، جلا می‌دهد ، نور می‌پاشد و می‌ماند؛ مثل #خال_سیاه_عربی که در آخرین روز خرداد وارد زندگی‌ام شد ، بدون هیچ قرار قبلی. 

پ.ن۳: بخواندیش 👌

برشی از کتاب📖 :
🔸زیارت و روضه کش می‌آید؛ مثل سوهان‌های مایع قم. یاد قم می‌افتم. یاد فاطمه‌ای که مهمان ایران بود و نشد که زیارت برادر کند و تخیّلم می‌گوید از همان روز بود که انارهای ساوه جگرشان سرخ شد و به خون نشستند و از اشک‌هایشان بود که آب قم شور شد . ص۶۳

🔸دعای عرفه دعای بلندی است؛ هم مضمونی و محتوایی و هم تعداد صفحه‌ای. دعای ترسناکی است که توی دلت را خالی می‌کند. توی دلت هی اسب شیهه می‌کشد، هی شمشیر تیز می‌کنند، هی بوی سوختنی می‌آید. ص۱۷۹