یادداشت‌های ساناز پرچمی کاویانی (96)

          پیشنهاد می‌کنم این رمان نوجوان رو بخونید و یا گوش بدین ، به ظاهر کتاب نوجوانه ولی پر از نکات خیلی خوب برای والدین ، معلم‌ها و یا هر کسی که با نوجوون‌ها سروکار داره است .

من  صوتیش رو از #طاقچه گوش دادم ، عااالللییی بود
        

          راستشو بخواین این کتاب رو دوست نداشتم ؛ با اینکه از طرفداران نثر جناب ابراهیمی هستم و اکثر آثارشون رو هم خوندم .

        

          سابو را با همین کتاب شناختم . سبک و قلمش را دوست دارم ،مرا یاد اریک امانوئل اشمیت می‌اندازد .سابو هم مثل اشمیت به موضوعات اجتماعی و واقعی می‌پردازد ، موضوعاتی که در نگاه اول ممکن است چندان مهم به نظر نرسند اما آنقدر عمیق و قابل بحث‌اند که ساعت‌ها فکرتان را درگیر می‌کند .

از آنجا که شخصیت اصلی کتاب زن است ، توقع داشته باشید با یک داستان پرپیچ و خم مواجه شوید ،داستانی که شاید اتفاق‌های زیادی در آن رخ ندهد ، اما در ذهن کاراکتر و البته در ذهن خود شما سناریویی پویا و پر از فراز و فرود در جریان است .

داستان کتاب درباره دختری ست که بعد از فوت پدرش تصمیم می‌گیرد مادر سالخورده ‌ش را پیش خود نگه دارد و با او زندگی کند و یا می‌توان گفت درباره پیرزنی است که بعد از فوت همسرش با دخترش زندگی می‌کند .

این کتاب به شکاف نسل‌ها , تقابل سنت و مدرنیته و ماهیت زندگی شهری می‌پردازد .

معمولاً داستان‌های سابو خرده روایت ندارند و با اتفاقی که برای شخصیت‌ اصلی (که معمولاً زن است ) رخ داده شروع می‌شود و پیامدهای آن اتفاق در زندگی‌ شخصیت ، پیکره داستان را شکل می‌دهد.

روحی که در کتاب جریان دارد نخ تسبیحی است که کلمات و جملات را به هم متصل می‌کند و همزمان سنجاق می‌کند به گوشه دلتان که تا به خودتان می‌آیید می‌بینید کلمات جادوی‌تان کرده‌اند و کتاب را زمین نگذاشته دنبال کتاب بعدی از خانم سابو می‌روید .

        

          هیچ جمله و یا عبارتی در این کتاب اضافه نیست . هر چه هست مفید است و کاربردی . بعد از خواندنش به احتمال  زیاد کتابی پر از هایلایت های رنگی خواهید داشت .
        

          در نازنین هم مثل باقی آثار جناب داستایفسکی ، شاهد گفتگوی درونی و لایه‌های پنهان  در شخصیت کاراکترهای داستان هستیم . همه چیز طبق انتظاری که از نویسنده داریم پیش می‌رود . 
پختگی قلم نویسنده در این اثر کاملاً مشهود است .
بدون شک این کتاب یک اثر ادبی به تمام معناست .
بخوانیدش .
        

          کتاب رو از طاقچه گرفتم اومدم یه نگاهی بهش بندازم که تموم شد.
چقدر جملاتش مختصر و مفید بود .  برای بچه ها هم مناسبه .
        

          اگر به تعداد انگشتان یک دست نویسنده مورد علاقه داشته باشم ، قطعاً امانوئل اشمیت یکی از آنهاست . انتقال مفاهیم عمیق و قابل تأمل در قالب داستان‌هایی سلیس و روان و به ظاهر ساده . 
        

          از مصادیق بارز  ضرب‌المثل کم گوی و گزیده گوی چون دُر  میتوان به داستانهای کوتاه جناب چخوف اشاره کرد ؛ مثلاً همین کتاب . 

        

          کتابی از هر لحاظ متوسط ، متوسط رو به پایین .
نه ساختار و  فرم درست و حسابی  داشت و نه قلم گیرا و جذابی . حتی شخصیت پردازی کارکترهای داستان هم خوب نبود . یک ستاره ای که به این کتاب دادم فقط به خاطر واقعی بودن موضوعش است .
دلیل این همه تعریف و تمجید از این کتاب را هنوز نفهمیدم . 
        

          چهاردهمین کتاب چهارصد و چهار 📖

این کتاب داستان زندگی مادری جوان است که ادمین کانال داعش در تلگرام می‌شود و در نهایت تصمیم می‌گیرد برای جهاد و زندگی در سایه شریعت از ایران برود حال آنکه پا گذاشتن در مسیری نادرست دومینوی اتفاقات را برایش رقم می‌زند و او را سراشیبی سقوط قرار می‌دهد . 

داستان بسیار روان و خوشخوان و پر از هیجان است هر چند  موضوع کتاب برای من تکراری بود و نظیرش را در کتابهای دیگری خوانده بودم ،  اما خواندنش خالی از لطف  نیست .

        

          داستان ملال انگیز روایت فصل آخر زندگی پروفسوری مشهور و سرشناس است که چخوف آن را در بیست و نه سالگی نوشته .
سوژه کتاب برام تازگی نداشت و نظیرش رو در کتاب سه شنبه‌ها با موری خونده بودم .
ولی دوستش داشتم ، در واقع کتابهایی که کاراکتر با خودش گفتگوی ذهنی داره رو دوست دارم. 
        

           حریر داستان دختری به همین نام است که در زمان حکومت پهلوی اول در روز عروسی‌اش حادثه‌ای زندگی‌اش را دگرگون می‌کند. 
داستان بسیار روان است و کشش خوبی دارد اما موضوعش برایم تازگی نداشت ، انگار نظیر دغدغه‌های شخصیت اصلی کتاب و تنگناهایی که در آن قرار گرفته  را در کتاب‌های دیگر به کرّات خوانده‌ام ، یک نمونه‌اش داستان جاوید از اسماعیل فصیح .
داستان برایم معمولی بود و از لحاظ ساختاری معمولی‌تر.

اگر به رمان‌های تاریخی اجتماعی علاقه دارین و یا دنبال رمانی روان و خوشخوان برای موازی‌خوانی هستید و یا می‌خواهید خستگی ناشی از خواندن رمان‌های سنگین را از ذهنتان دور کنید ، این کتاب گزینه خوبی است .

        

          غلامحسین ساعدی را با #غریبه_در_شهر شناختم . داستانی که از دل تاریخ و از اشغال تبریز توسط روس‌ها می‌گفت و قلمش ساده و روان و به غایت دوست داشتنی بود . این بار رفتم سراغ #چوب_بدستهای_ورزیل که در نگاه اول برایم تداعی‌کننده داستان #قلعه_حیوانات ( #مزرعه_حیوانات) از #جورج_اورول بود و شبیه آن درون‌مایه سیاسی داشت و از اشغالگران و حرص و طمعشان می‌گفت اما با زبانی ساده تر و بیانی شیواتر .

در این کتاب هم مثل غریبه در شهر، روستای ورزیل توسط مستشاران خارجی اشغال می‌شود و مردم آن را دچار بحران می‌کند ، بحرانی که به نظر می‌رسد حل نشدنی باقی خواهد ماند.