یادداشت ساناز پرچمی کاویانی

        سابو را با همین کتاب شناختم . سبک و قلمش را دوست دارم ،مرا یاد اریک امانوئل اشمیت می‌اندازد .سابو هم مثل اشمیت به موضوعات اجتماعی و واقعی می‌پردازد ، موضوعاتی که در نگاه اول ممکن است چندان مهم به نظر نرسند اما آنقدر عمیق و قابل بحث‌اند که ساعت‌ها فکرتان را درگیر می‌کند .

از آنجا که شخصیت اصلی کتاب زن است ، توقع داشته باشید با یک داستان پرپیچ و خم مواجه شوید ،داستانی که شاید اتفاق‌های زیادی در آن رخ ندهد ، اما در ذهن کاراکتر و البته در ذهن خود شما سناریویی پویا و پر از فراز و فرود در جریان است .

داستان کتاب درباره دختری ست که بعد از فوت پدرش تصمیم می‌گیرد مادر سالخورده ‌ش را پیش خود نگه دارد و با او زندگی کند و یا می‌توان گفت درباره پیرزنی است که بعد از فوت همسرش با دخترش زندگی می‌کند .

این کتاب به شکاف نسل‌ها , تقابل سنت و مدرنیته و ماهیت زندگی شهری می‌پردازد .

معمولاً داستان‌های سابو خرده روایت ندارند و با اتفاقی که برای شخصیت‌ اصلی (که معمولاً زن است ) رخ داده شروع می‌شود و پیامدهای آن اتفاق در زندگی‌ شخصیت ، پیکره داستان را شکل می‌دهد.

روحی که در کتاب جریان دارد نخ تسبیحی است که کلمات و جملات را به هم متصل می‌کند و همزمان سنجاق می‌کند به گوشه دلتان که تا به خودتان می‌آیید می‌بینید کلمات جادوی‌تان کرده‌اند و کتاب را زمین نگذاشته دنبال کتاب بعدی از خانم سابو می‌روید .