یادداشت‌های زینب (30)

          مجموعه‌ی «گربه‌های آدم‌خوار» با شش داستان کوتاه، یه دنیای پر از تنهایی، حسرت و گذشته‌های خاک‌خورده رو جلوی چشم‌مون می‌ذاره. شخصیت‌ها همه یه جورایی از بقیه جدا افتادن، با خاطراتی گنگ یا تجربه‌هایی عجیب دست‌وپنجه نرم می‌کنن. موراکامی با همون سبک خاص خودش، مرز بین خواب و واقعیتو برمی‌داره و یه فضای نیمه‌وهمی می‌سازه که هم آشناست، هم ناآشنا.

نکته‌ی قشنگ این مجموعه اینه که داستانا هرچند مستقل‌ان، ولی از نظر حس و حال، یه نخ نامرئی بین‌شونه.  
حسی که معمولا از داستانهای موراکامی میگیرم: مرموز، بی‌سروصدا، ولی تاثیرگذار.
( اینم بگم که اسم کتاب درواقع عنوان یکی از داستانهای کوتاه داخل کتابه)


        

          این کتاب بیشتر شبیه یه گفت‌و‌گوی آروم و فلسفی‌ باهاته تا یه راهنمای عملی.
آلن دوباتن با نگاهی مهربون و بدون قضاوت، می‌خواد کمک کنه خودتو بهتر بشناسی.
خیلی جاها حس می‌کنی داره حرف دلتو می‌زنه، مخصوصاً وقتی از بچگی و تاثیرش روی حال حرف می‌زنه.
اما بعضی جاها حرف‌هاش زیادی کلی می‌شن و دنبال راه‌حل مشخص که باشی، ممکنه دلسردت کنه.
اگه دنبال عمق و تأملی، لذت می‌بری؛ ولی اگه دنبال فرمول و تمرین باشی، چیزی دستت رو نمی‌گیره.
در کل کتابیه که بیشتر برای فکر کردنه تا عمل؛ آرام ولی تاثیرگذار.
        

          رمان مرگ به وقت بهار از مرسه رودوردا یه داستان عجیبه که تو یه دنیای خیالی و تاریک می‌گذره، جایی که مردمش با آیین‌های عجیب‌غریب و بی‌رحمانه زندگی می‌کنن. انگار نویسنده با این فضا می‌خواد نشون بده وقتی آدم‌ها معنی زندگی و آزادی رو فراموش کنن، خودشون رو تو زندونی از خرافات و ترس حبس می‌کنن. داستان از نگاه یه پسر جوونه که کم‌کم داره دنیای اطرافشو می‌فهمه و این فهمیدن، بیشتر از اینکه براش روشنی بیاره، فقط درد و سردرگمی میاره. زبان کتاب شاعرانه‌ست ولی فضا سنگین و کابوس‌وار، جوری که آدم حس می‌کنه تو خواب بد گیر کرده. یه رمان تلخ، نمادین و عمیق که حرفاشو خیلی غیرمستقیم اما تکون‌دهنده می‌زنه.


        

          کتاب «بدن فراموش نمی‌کند» نوشته‌ی بسل ون در کلک درباره‌ی تاثیر آسیب‌های روحی (تروما) بر بدن و مغز انسان است. نویسنده با تکیه بر تجربه‌اش نشان می‌دهد که بدن ما خاطرات دردناک گذشته را در خود نگه می‌دارد، حتی اگر آن‌ها را به یاد نیاوریم. او روش‌های مختلف درمان مثل یوگا، ذهن‌آگاهی و ... را معرفی می‌کند.

 کتاب نگاهی انسانی و دلسوزانه به قربانیان تروما داره، اما گاهی مطالبش برای عموم کمی تخصصیه و بنظرم کتاب بشدت سخت‌خوانی هست.
        

          کتاب شامل ۵ داستان به‌هم‌پیوسته است که هرکدام دربارهٔ فردی گمشده در مسیر زندگی‌اش است. نقطهٔ مشترک همه، کتابخانه‌ای در توکیو و کتابداری مرموز است که با پیشنهاد کتاب‌هایی خاص، زندگی آن‌ها را تغییر می‌دهد.
کتاب نثر ساده و دلنشین همراه با پیام‌های عمیق بدون شعارزدگی داره.
از نقاط ضعف هم میشه به ریتم کند وکمبود هیجان داستان اشاره کرد و همچنین بنظرم شخصیت کتابدار بیش از حد غیرواقعی بود.
        

          این کتاب روایت واقعی و دردناک دوران کودکی دیو پلزر است؛ کودکی که زیر دست مادری آزارگر و در سایه‌ی سکوت اطرافیان، سال‌ها شکنجه شد. 

نویسنده با جزئیات، خشونت خانگی و رنج یک کودک را به تصویر می‌کشد، بی‌آنکه احساسات را تحمیل کند. بنظرم مهم‌ترین پیامی که این کتاب میتونه داشته باشه، هشدار درباره خطر بی‌تفاوتی جامعه و اهمیت حمایت از کودکان آسیب‌دیده است. 

🔴 برای افرادی که روحیه حساسی دارن این کتابو پیشنهاد نمیکنم.
        

          فقط برای پر کردن وقت خوبه.
        

          کتاب بانمکی بود و برای پرکردن تایم خوب بود .
بنظرم بهتره نسخه الکترونیکیش رو بخونین.
        

          پیرمرد و دریا کتابی راجع به پیرمردی هست که بعد از ۸۴ روز تلاش بی‌نتیجه برای صید ماهی ، تصمیم میگیره تنهایی دل و قایقو بزنه به دریا ...
 پیرمرد با این عقیده که "آدم می‌تونه نابود بشه ولی نمی‌تونه شکست بخوره"  تا ته داستان جنگید و بنظر من واقعا شکست ناپذیر بود.

واقعا درجریان کتاب حس کردم با پیرمرد تو قایقم و پیرمرد بجای خودگویی‌هاش داره با من حرف میزنه .
        

          ....
نمیدونم چرا با کتابی که امتیاز زیادی تو گودریدز گرفته و توسط یکی از بهترین نویسنده ها نوشته شده ارتباطی نگرفتم، شاید بعلت بیش از حد طولانی شدن باشه .
فقط اینو میدونم که بعدها دوباره میخونمش ، امیدوارم اون موقع بتونم ارتباط بگیرم.
        

          «اگر آدم نمی‌تونه چیز بدی رو از ذهنش پاک کنه، باید روی اون چیزهای خوب زیادی بپاشه🧂✨»

این کتاب  رو از طریق اپلیکیشن بهخوان کشف کردم، جایی که نظرات مثبت زیادی درباره‌اش خوندم. هرچند با توجه به اسم کتاب، توقع نداشتم که اینقدر تحت تاثیر قرار بگیرم. 
چیزی که برام تو این کتاب خیلی جذاب بود این بود که بیشتر درس‌هایی که توی داستان گفته می‌شد، برام تازگی نداشت و قبلاً هم یه جاهایی خونده بودم؛ ولی چون با زبون ساده و توی قالب افسانه تعریف شده بودن، خیلی بیشتر روم تاثیر گذاشتن.
شخصیت‌های داستان هم السا و هم مادربزرگ برای من خیلی جالب بودن، هرچند گاهی وقتها هوش زیادازحد السا و آزارهای مادربزرگ غیرقابل درک و آزاردهنده میشد ولی خب حتی ابرقهرمانها هم کامل نیستن🙃
ازجمله پیام‌های کتاب  پذیرش تفاوت‌ها هست که  به ما یادمیده نباید آدم‌ها رو فقط بر اساس ظاهر یا رفتارهای اولیه‌شون قضاوت کنیم، چون ممکنه  اون‌ها قهرمان زندگی خودشون باشن. 
 
و درنهایت جوری زندگی کن که برای نوه‌هات داستان‌های زیادی داشته باشی که تعریف کنی🍀


        

          نقد «عامه‌پسند» :


 بوکوفسکی در این کتاب خواسته در قالب یک داستان جنایی به بررسی مفاهیم عمیق‌تری مثل پوچی زندگی، مرگ  بپردازه. 
بنظرم فضای کتاب ،فضای تلخیه  و  دنیای کتاب یک دنیای بی رحم ولی طنزی که بوکوفسکی بکار برده باعث شده که یک تناقض جذاب بوجود بیاد و خواننده بعد اتمام کتاب اصلا حس افسردگی نداشته باشه.
همه اینها در کنار سبک نوشتاری ساده و سرراست بوکوفسکی باعث شد از خوندنش لذت ببرم.
   انتظار داشتم پایان کتاب جذابتر باشه درحالی که اصلا عمق نداشت. ولی این مسئله تاثیری بر جذابیت کل کتاب نداشته. 
البته ترکیب فضای تلخ با طنز برای همه لذت‌بخش و جذاب نیست (خود نویسنده هم اول کتاب گفته تقدیم به بدنوشتن که شاید یجور خودآگاهی از  محدودیت نوشته هاش باشه یا یجور شوخی با استانداردهای ادبی )
جالب نیست؟ یکی از پیامهای اصلی کتاب بنظرم اینه که مرگ گریبان همه رو میگیره و این آخرین اثر بوکوفسکی بوده و بعد این کتاب میمیره.🫢
        

          _ جذاب بود برام ؟
 آره

_ چرا؟
از اونجایی که همیشه قبل اینکه کتابیو بخونم از روی موضوع کتاب داستان کتابو حدس میزنم، اینبار تصور میکردم داستان کتاب راجع به فردی باشه که به مدت صد سال با تنهایی خو گرفته ، اماا با شروع کردن کتاب هرچی که جلوتر میرفتم بیشتر متوجه میشدم که چقدر اشتباه کردم و بیشتر کنجکاو میشدم که علت این نامگذاری چی میتونه باشه. 
و این کنجکاوی ، شخصیت های جدیدی که متولد میشدند و داستانهای جدیدی که شکل میگرفت واینکه چطور افراد خاندان بوئندیا سرنوشت نسل قبل خود را بی‌اراده تکرار میکردند، و مهمتر ازهمه این موضوع که نویسنده پیوستگی داستان رو حفظ کرده بود منو جذب میکرد.


به چه اشخاصی پیشنهاد میکنم؟
_اگه عاشق رئالیسم جادویی هستی و پیچیدگی و شخصیت های زیاد داستان اذیتت نمیکنه، این کتابو بخون.🍀
        

          کتاب «من بیش از حد فکر می‌کنم» نوشته‌ی کریستل پتی به بررسی مشکل تفکر بیش از حد و تأثیرات آن بر زندگی روزمره می‌پردازد. نویسنده در این کتاب به خوانندگان کمک می‌کند تا درک بهتری از ذهن پرمشغله‌ی خود داشته باشند و راه‌هایی برای کاهش استرس ناشی از تفکر زیاد پیدا کنند.





        

          عجیب این کتاب چسبید .
 آقای معروفی خیلی قشنگ قصه میگه.