یادداشت زینب

        «کافکا در ساحل» هاروکی موراکامی از آن کتاب‌هایی است که یا شیفته‌اش می‌شوی یا کلافه‌ات می‌کند؛ میانه‌ای وجود ندارد.

این رمان مثل رویایی طولانی‌ست: مرز واقعیت و خیال در هم می‌ریزد، شخصیت‌ها در جاده‌های درونی و بیرونی گم می‌شوند، و خواننده هم ناخواسته همراهشان می‌شود. موراکامی با دو روایت موازی ـ کافکای نوجوان فراری و ناکاتای ساده‌دل ـ جهانی می‌سازد که پر از نماد، موسیقی، ارجاعات فلسفی و البته گربه‌هاست.

اگر دنبال داستانی خطی، با پایان‌های روشن و منطق زمینی هستید، این کتاب شاید آزاردهنده باشد. اما اگر عاشق فضای سوررئال و استعاره‌های بی‌پایانید، «کافکا در ساحل» مثل سفر در هزارتوی ذهن است؛ همزمان شاعرانه، فلسفی و پر از تنهایی‌های انسانی.

زیبا و گیج‌کننده؛ مثل ایستادن کنار دریایی که نمی‌دانی موج بعدی تو را نوازش می‌کند یا در خودش می‌بلعد.