دو ترجمه از کتاب را خواندم یعنی یکی را نگاه کردم و دیگری را خواندم اما!!!
بی فایده بود
داستان جذابی است، سوژه هم در میان رمان‌های غیرایرانی سوژه نسبتا نابی است اما صرفا یک داستان جذاب است سرشار جلوه‌های متنوع بیان احساسات درونی و بیرونی آدم‌ها
بی آن‌که الهامی یا نخی برای راه رفتن به شما بدهد!
چرخش طینت و سیرت آدم‌ها و در پی آن صورت‌شان بی‌معنی و بی‌توضیح است.
مرگ آدم‌ها بیشتر شبیه کلافگی یک کارگردان در حذف یکی از شخصیت‌های اصلی فیلمش دارد، وقتی که سر قرارداد اختلاف خورده‌اند.
بهترین توصیف کتاب شاید باید انعکاس زندگی خود نویسنده در بین سطور داستان‌ش باشد؛ چیزی که داستایوفسکی پرچم‌دار آن در رمان‌نویسی معاصر است.
فیلم زندگی نویسنده را حتما ببینید شاید باعث شود نظرتان در مورد کتاب هم عوض شود.
        

          با این کتاب فهمیدم که مسئله مطالعه از دیرباز تا کنون با موافقان و مخالفان زیادی روبرو بوده ; یک گروه آن را مخل اجتماع و مضر برای سلامتی روان و جسم و عملی زائد برای انسان و گروهی هم آن را موجب ارتقا فرهنگ جامعه و مفید برای ذهن می دونستن و می دونن. هر گروه هم برای اثبات عقیده خودشون استدلالهای محکمی میارن . فقط متن کتاب کمی سنگین هستش که  باید با تمرکز بیشتری کتاب رو خوند. یک قسمت از کتاب به من چسبید که از قول فرانسیس بیکن نقل کرده که برخی کتابها را باید مزه کرد، برخی را بلعید و برخی را جوید و هضم کرد.  [چون خودم قبل از این می گفتم که بعضی کتابها رو باید جرعه جرعه نوشید.]
" سنکا هزار سال پیش از ابداع فناوری چاپ، تظاهر به نمایش کتابها را که مد شده بود دست می انداخت. او می گفت: (( بسیاری افراد، که مدرسه هم نرفته اند، از کتاب ها نه به عنوان ابزار مطالعه بلکه به عنوان تزیین اتاق شامشان استفاده می کنند.))  ... حتی در عصر اینترنت و فناوری دیجیتال و کتابهای الکترونیک، قفسه های کتاب به مخاطب یادآوری می کننند که مصاحبه شونده آدمی جدی است که حرفهایش را باید شنید. " ص. 207
        

          علی رغم کتاب‌های دیگر آقای دولت‌آبادی، با این کتاب ارتباط برقرار نکردم.
        

          تام هنکس که صاحب کلکسیونی از ٢٠٠ ماشین‌تحریر است و اکثر آن‌ها هنوز کار می‌کنند، نسخه‌ی اولیه‌ی این کتاب را با همان ماشین‌تحریر‌ها نوشته است. این کتاب که شامل ١٧ داستان کوتاه با موضوعات مختلف است. صفحه ی قبل از شروع هر داستان به عکس از یکی از این ماشین‌های تحریر و نام و مدل آن اختصاص داده شده و در طول داستان هم به نوعی این ماشین تحریر وارد داستان شده و به آن اشاره می‌شود. از بین تمام داستان‌ها، من ۶ داستان را دوست داشتم اما از آن‌جایی که علاقه‌ی زیادی به ماشین تحریر دارم، این کتاب برایم خاص و ماندگار بود. کتاب از ٣ نشر وال، نون و افق منتشر شده که من نشر وال با ترجمه آرش طهماسبی را خواندم و دارای کمترین مقدار سانسور و حذفیات بود.