مجموعه‌ی «گربه‌های آدم‌خوار» با شش داستان کوتاه، یه دنیای پر از تنهایی، حسرت و گذشته‌های خاک‌خورده رو جلوی چشم‌مون می‌ذاره. شخصیت‌ها همه یه جورایی از بقیه جدا افتادن، با خاطراتی گنگ یا تجربه‌هایی عجیب دست‌وپنجه نرم می‌کنن. موراکامی با همون سبک خاص خودش، مرز بین خواب و واقعیتو برمی‌داره و یه فضای نیمه‌وهمی می‌سازه که هم آشناست، هم ناآشنا.

نکته‌ی قشنگ این مجموعه اینه که داستانا هرچند مستقل‌ان، ولی از نظر حس و حال، یه نخ نامرئی بین‌شونه.  
حسی که معمولا از داستانهای موراکامی میگیرم: مرموز، بی‌سروصدا، ولی تاثیرگذار.
( اینم بگم که اسم کتاب درواقع عنوان یکی از داستانهای کوتاه داخل کتابه)


      

        این کتاب بیشتر شبیه یه گفت‌و‌گوی آروم و فلسفی‌ باهاته تا یه راهنمای عملی.
آلن دوباتن با نگاهی مهربون و بدون قضاوت، می‌خواد کمک کنه خودتو بهتر بشناسی.
خیلی جاها حس می‌کنی داره حرف دلتو می‌زنه، مخصوصاً وقتی از بچگی و تاثیرش روی حال حرف می‌زنه.
اما بعضی جاها حرف‌هاش زیادی کلی می‌شن و دنبال راه‌حل مشخص که باشی، ممکنه دلسردت کنه.
اگه دنبال عمق و تأملی، لذت می‌بری؛ ولی اگه دنبال فرمول و تمرین باشی، چیزی دستت رو نمی‌گیره.
در کل کتابیه که بیشتر برای فکر کردنه تا عمل؛ آرام ولی تاثیرگذار.
      

        رمان مرگ به وقت بهار از مرسه رودوردا یه داستان عجیبه که تو یه دنیای خیالی و تاریک می‌گذره، جایی که مردمش با آیین‌های عجیب‌غریب و بی‌رحمانه زندگی می‌کنن. انگار نویسنده با این فضا می‌خواد نشون بده وقتی آدم‌ها معنی زندگی و آزادی رو فراموش کنن، خودشون رو تو زندونی از خرافات و ترس حبس می‌کنن. داستان از نگاه یه پسر جوونه که کم‌کم داره دنیای اطرافشو می‌فهمه و این فهمیدن، بیشتر از اینکه براش روشنی بیاره، فقط درد و سردرگمی میاره. زبان کتاب شاعرانه‌ست ولی فضا سنگین و کابوس‌وار، جوری که آدم حس می‌کنه تو خواب بد گیر کرده. یه رمان تلخ، نمادین و عمیق که حرفاشو خیلی غیرمستقیم اما تکون‌دهنده می‌زنه.


      

        کتاب «بدن فراموش نمی‌کند» نوشته‌ی بسل ون در کلک درباره‌ی تاثیر آسیب‌های روحی (تروما) بر بدن و مغز انسان است. نویسنده با تکیه بر تجربه‌اش نشان می‌دهد که بدن ما خاطرات دردناک گذشته را در خود نگه می‌دارد، حتی اگر آن‌ها را به یاد نیاوریم. او روش‌های مختلف درمان مثل یوگا، ذهن‌آگاهی و ... را معرفی می‌کند.

 کتاب نگاهی انسانی و دلسوزانه به قربانیان تروما داره، اما گاهی مطالبش برای عموم کمی تخصصیه و بنظرم کتاب بشدت سخت‌خوانی هست.
      

        کتاب شامل ۵ داستان به‌هم‌پیوسته است که هرکدام دربارهٔ فردی گمشده در مسیر زندگی‌اش است. نقطهٔ مشترک همه، کتابخانه‌ای در توکیو و کتابداری مرموز است که با پیشنهاد کتاب‌هایی خاص، زندگی آن‌ها را تغییر می‌دهد.
کتاب نثر ساده و دلنشین همراه با پیام‌های عمیق بدون شعارزدگی داره.
از نقاط ضعف هم میشه به ریتم کند وکمبود هیجان داستان اشاره کرد و همچنین بنظرم شخصیت کتابدار بیش از حد غیرواقعی بود.
      

        این کتاب روایت واقعی و دردناک دوران کودکی دیو پلزر است؛ کودکی که زیر دست مادری آزارگر و در سایه‌ی سکوت اطرافیان، سال‌ها شکنجه شد. 

نویسنده با جزئیات، خشونت خانگی و رنج یک کودک را به تصویر می‌کشد، بی‌آنکه احساسات را تحمیل کند. بنظرم مهم‌ترین پیامی که این کتاب میتونه داشته باشه، هشدار درباره خطر بی‌تفاوتی جامعه و اهمیت حمایت از کودکان آسیب‌دیده است. 

🔴 برای افرادی که روحیه حساسی دارن این کتابو پیشنهاد نمیکنم.
      

        خب باید بگم که تو بچگیهام یه انیمیشن باربی  به اسم شاهزاده و گدا بود و براساس اون انیمیشن فکر میکردم که قراره کتاب هم همونطور باشه، ولییی فرق داشت...

این داستان درباره‌ی یه شاهزاده و یه پسر فقیره که خیلی شبیه هم هستن و یه روز به طور اتفاقی جاشون با هم عوض می‌شه. هرکدوم زندگی اون یکی رو تجربه می‌کنه؛ شاهزاده با فقر و بی‌عدالتی روبه‌رو می‌شه و پسر فقیر با سختی‌های حکومت کردن. این تجربه باعث می‌شه هردوشون بیشتر بفهمن، مهربون‌تر بشن و یاد بگیرن که قضاوت بر اساس ظاهر اشتباهه.

داستان با زبونی ساده، به ما یاد می‌ده که همه‌ی آدما ارزش دارن، مهم نیست فقیر باشن یا شاهزاده. قدرت باید همراه با عدالت و دلسوزی باشه. در کل، هم سرگرم‌کننده‌ست، هم آموزنده و برای کودک و نوجوان مناسبه .
      

        رمان «سپید دندان» درباره نیمه گرگ یا نیمه سگی است که زندگی سخت و پرفراز و نشیبی دارد و همینطور درباره این است که چطور شرایط محیطی و اتفاقاتی که برایش می‌افتد، شخصیت او را شکل می‌دهد.

در ابتدا سپید دندان موجودی خشن، بی‌اعتماد و تندخو است، چون هم انسان‌ها و هم حیوانات دیگر به او صدمه زده‌اند. اما کم‌کم و با دیدن محبت واقعی از طرف انسانی به نام وییدن اسکات، یاد می‌گیرد که به انسان‌ها و حتی سگ‌ها اعتماد کند. او حیوانی بسیار باهوش است و از هر اتفاقی که برایش می‌افتد، چیزی یاد می‌گیرد و سعی می‌کند خودش را با آن وفق بدهد.

خب حالا نظر من:
سبک نوشتن جک لندن برای من در ابتدا کمی خسته‌کننده بود. شروع داستان کند پیش می‌رفت و ممکن بود کسی که حوصله یا صبر کمی داره خیلی زود کتاب را کنار بگذاره ،اما چیزی که منو نگه داشت وسواسم برای تموم‌کردن کتاب بود. خوشبختانه بعد از گذشتن از بخش‌های اول، داستان کم‌کم جذاب‌تر شد و من بهش علاقه‌مند شدم. بیشتر روایت از نگاه خود سپید دندان بود، و همین باعث می‌شد که بهتر درکش کنم و باهاش هم‌ذات‌پنداری کنم.

از نظر من پیام اصلی کتاب این بود که محیط و آدم‌هایی که دور و بر ما هستند، نقش خیلی مهمی در شکل‌گیری شخصیت ما دارن؛ و این تأثیر فقط مخصوص انسان‌ها نیست، حتی حیوانات هم می‌توانند در اثر محبت و توجه تغییر کنند و رشد کنند.

صادقانه بخوام بگم، اگر وسواس نداشتم که کتابی رو تا ته بخونم، شاید همون اوایل رهاش می‌کردم. اما خوشحالم که ادامه دادم، چون پایان داستان برای من خیلی رضایت‌بخش بود. سپید دندان که این‌همه سختی کشیده بود، بالاخره محبت و امنیت واقعی رو تجربه کرد. حس خوبی داشت که بدونم همه‌ی آدم‌ها توی اون دنیا هم سنگدل نیستن.🍀


      

        این کتاب مجموعه داستانهای کوتاه از هاروکی موراکامیه، که احتمالا با خودتون فکر میکنید که براساس اسم کتاب قراره راجع به گربه ها باشه ، ولییی مثل من سخت در اشتباهید . باید بگم عنوان کتاب برگرفته از عنوان داستان اول هستش که من خودم زیاد جذبش نشدم.
ایده داستان سوم فوق‌العاده بود . موراکامی  خواسته ادامه داستان مسخ از کافکا رو بنویسه .  گریگور سامسا  دوباره به پیکر انسانیش برمیگرده ولی روانش هنوز در مرحله عبوره و بنظر من به همین علته که عاشق دختر تعمیرکار میشه ( خود گریگور اونو به سوسک مرداب تشبیه میکنه)  درحقیقت مجذوب موجودی میشه که ناخودآگاهش اون رو آشنا و نزدیک میدونه.
داستان چهارم هم با عنوان کینو خیلی خیلی قشنگ بود:))

درکل بخونیدش خیلی خوبه.
      

        فقط برای پر کردن وقت خوبه.
      

        کتاب بانمکی بود و برای پرکردن تایم خوب بود .
بنظرم بهتره نسخه الکترونیکیش رو بخونین.
      

        پیرمرد و دریا کتابی راجع به پیرمردی هست که بعد از ۸۴ روز تلاش بی‌نتیجه برای صید ماهی ، تصمیم میگیره تنهایی دل و قایقو بزنه به دریا ...
 پیرمرد با این عقیده که "آدم می‌تونه نابود بشه ولی نمی‌تونه شکست بخوره"  تا ته داستان جنگید و بنظر من واقعا شکست ناپذیر بود.

واقعا درجریان کتاب حس کردم با پیرمرد تو قایقم و پیرمرد بجای خودگویی‌هاش داره با من حرف میزنه .
      

        ....
نمیدونم چرا با کتابی که امتیاز زیادی تو گودریدز گرفته و توسط یکی از بهترین نویسنده ها نوشته شده ارتباطی نگرفتم، شاید بعلت بیش از حد طولانی شدن باشه .
فقط اینو میدونم که بعدها دوباره میخونمش ، امیدوارم اون موقع بتونم ارتباط بگیرم.
      

        فوق العاده جذاب ، پیچیده ، دارک 
.....
داستان «مرد بالشی» درباره‌ی برادرهایی به نام‌های کاتوریان و میخال هست. داستان پر از پیچیدگی و تناقضه.
 اینکه میخال  قاتل بوده ولی ما در انتهای کتاب متوجه میشیم که درواقع برای برادرش فداکاری کرده یه تناقض بزرگه ، جایی که نویسنده ، قاتل رو تبدیل به یک قهرمان میکنه . 
اینکه نویسنده داستان رو با طنز سیاه و دیالوگ‌های تند و کوتاه روایت می‌کنه، خیلی به جذابیتش افزوده. فضای تاریک و سنگین داستان هم با این سبک کم‌تر احساس می‌شه و مخاطب می‌تونه راحت‌تر با شخصیت‌ها ارتباط برقرار کنه.


      

        بخونین.. بخونین .. بخونینشششششش

فیودور با من چه کردی؟ غم و غصه خودم بس نبود حالا باید غصه راوی داستانو بخورم ( که ناستانکاجان حتی اسمشو هم نپرسید که ما بتونیم با اسمش صداش بزنیم🙄)
چقدر شاعرانهه چقدر عاشقانهه ، چه عشق پاک و خالصانه ای
چطور میتونییی وقتی زندگیت رنگشو از دست داده همچنان برای معشوقت آرزوی سعادت کنی ؟ چطور میتونی به یه دقیقه شادکامی بسنده کنی ؟ تو حقت این نیست.
کل داستان در پنج شب اتفاق افتاد که یک دقیقش ، برای کل زندگی راوی بس بود.

«خدای من، یک دقیقه تمام شادکامی! آیا این نعمت برای سراسر زندگی یک انسان کافی نیست؟»
اگه از من بپرسن دوست داری پایان داستان عوض بشه ؟ با وجود اینکه خیلی برای راوی ناراحتم، ولی میگم نه چون بیشتر تاثیرگذاری داستان بخاطر پایانشه (و خب راوی هم به همون یک دقیقه قناعت کرده و براش کافیه)