بخونین.. بخونین .. بخونینشششششش

فیودور با من چه کردی؟ غم و غصه خودم بس نبود حالا باید غصه راوی داستانو بخورم ( که ناستانکاجان حتی اسمشو هم نپرسید که ما بتونیم با اسمش صداش بزنیم🙄)
چقدر شاعرانهه چقدر عاشقانهه ، چه عشق پاک و خالصانه ای
چطور میتونییی وقتی زندگیت رنگشو از دست داده همچنان برای معشوقت آرزوی سعادت کنی ؟ چطور میتونی به یه دقیقه شادکامی بسنده کنی ؟ تو حقت این نیست.
کل داستان در پنج شب اتفاق افتاد که یک دقیقش ، برای کل زندگی راوی بس بود.

«خدای من، یک دقیقه تمام شادکامی! آیا این نعمت برای سراسر زندگی یک انسان کافی نیست؟»
اگه از من بپرسن دوست داری پایان داستان عوض بشه ؟ با وجود اینکه خیلی برای راوی ناراحتم، ولی میگم نه چون بیشتر تاثیرگذاری داستان بخاطر پایانشه (و خب راوی هم به همون یک دقیقه قناعت کرده و براش کافیه)
      

        «اگر آدم نمی‌تونه چیز بدی رو از ذهنش پاک کنه، باید روی اون چیزهای خوب زیادی بپاشه🧂✨»

این کتاب  رو از طریق اپلیکیشن بهخوان کشف کردم، جایی که نظرات مثبت زیادی درباره‌اش خوندم. هرچند با توجه به اسم کتاب، توقع نداشتم که اینقدر تحت تاثیر قرار بگیرم. 
چیزی که برام تو این کتاب خیلی جذاب بود این بود که بیشتر درس‌هایی که توی داستان گفته می‌شد، برام تازگی نداشت و قبلاً هم یه جاهایی خونده بودم؛ ولی چون با زبون ساده و توی قالب افسانه تعریف شده بودن، خیلی بیشتر روم تاثیر گذاشتن.
شخصیت‌های داستان هم السا و هم مادربزرگ برای من خیلی جالب بودن، هرچند گاهی وقتها هوش زیادازحد السا و آزارهای مادربزرگ غیرقابل درک و آزاردهنده میشد ولی خب حتی ابرقهرمانها هم کامل نیستن🙃
ازجمله پیام‌های کتاب  پذیرش تفاوت‌ها هست که  به ما یادمیده نباید آدم‌ها رو فقط بر اساس ظاهر یا رفتارهای اولیه‌شون قضاوت کنیم، چون ممکنه  اون‌ها قهرمان زندگی خودشون باشن. 
 
و درنهایت جوری زندگی کن که برای نوه‌هات داستان‌های زیادی داشته باشی که تعریف کنی🍀


      

        نقد «عامه‌پسند» :


 بوکوفسکی در این کتاب خواسته در قالب یک داستان جنایی به بررسی مفاهیم عمیق‌تری مثل پوچی زندگی، مرگ  بپردازه. 
بنظرم فضای کتاب ،فضای تلخیه  و  دنیای کتاب یک دنیای بی رحم ولی طنزی که بوکوفسکی بکار برده باعث شده که یک تناقض جذاب بوجود بیاد و خواننده بعد اتمام کتاب اصلا حس افسردگی نداشته باشه.
همه اینها در کنار سبک نوشتاری ساده و سرراست بوکوفسکی باعث شد از خوندنش لذت ببرم.
   انتظار داشتم پایان کتاب جذابتر باشه درحالی که اصلا عمق نداشت. ولی این مسئله تاثیری بر جذابیت کل کتاب نداشته. 
البته ترکیب فضای تلخ با طنز برای همه لذت‌بخش و جذاب نیست (خود نویسنده هم اول کتاب گفته تقدیم به بدنوشتن که شاید یجور خودآگاهی از  محدودیت نوشته هاش باشه یا یجور شوخی با استانداردهای ادبی )
جالب نیست؟ یکی از پیامهای اصلی کتاب بنظرم اینه که مرگ گریبان همه رو میگیره و این آخرین اثر بوکوفسکی بوده و بعد این کتاب میمیره.🫢
      

        _ جذاب بود برام ؟
 آره

_ چرا؟
از اونجایی که همیشه قبل اینکه کتابیو بخونم از روی موضوع کتاب داستان کتابو حدس میزنم، اینبار تصور میکردم داستان کتاب راجع به فردی باشه که به مدت صد سال با تنهایی خو گرفته ، اماا با شروع کردن کتاب هرچی که جلوتر میرفتم بیشتر متوجه میشدم که چقدر اشتباه کردم و بیشتر کنجکاو میشدم که علت این نامگذاری چی میتونه باشه. 
و این کنجکاوی ، شخصیت های جدیدی که متولد میشدند و داستانهای جدیدی که شکل میگرفت واینکه چطور افراد خاندان بوئندیا سرنوشت نسل قبل خود را بی‌اراده تکرار میکردند، و مهمتر ازهمه این موضوع که نویسنده پیوستگی داستان رو حفظ کرده بود منو جذب میکرد.


به چه اشخاصی پیشنهاد میکنم؟
_اگه عاشق رئالیسم جادویی هستی و پیچیدگی و شخصیت های زیاد داستان اذیتت نمیکنه، این کتابو بخون.🍀
      

        کتاب «من بیش از حد فکر می‌کنم» نوشته‌ی کریستل پتی به بررسی مشکل تفکر بیش از حد و تأثیرات آن بر زندگی روزمره می‌پردازد. نویسنده در این کتاب به خوانندگان کمک می‌کند تا درک بهتری از ذهن پرمشغله‌ی خود داشته باشند و راه‌هایی برای کاهش استرس ناشی از تفکر زیاد پیدا کنند.





      

        عجیب این کتاب چسبید .
 آقای معروفی خیلی قشنگ قصه میگه.
      

        بنظرم این کتاب فوق العادست و بیشتر به علت این ازش لذت بردم که تو زمان مناسبی خوندمش.
 حسرت کارهایی که انجام ندادیم میتونه به شدت آزارمون بده ولی باید به این فکر کنیم که درواقع کارهایی که تو گذشته انجام ندادیم شاید به طریقی مسیر زندگیمونو به بهترین حالت عوض کرده و انتخاب هایی که قبلا داشتیم بهترین انتخاب هایی بوده که میشده داشته باشیم.
 و درنهایت به این نتیجه میرسیم که زندگی الانمون رو از هر زندگی دیگه ای بیشتر دوست داریم. ☘️
      

        بنظرم هرکسی تو زندگیش نیاز داره که این کتاب رو بخونه . 
کتاب هفده فصل داره که از فصل شش تا شانزده تله های مختلف زندگی رو توضیح داده . توی هر فصل آزمون مربوط به تله همان فصل وجود داره که براساس امتیازش مشخص میشه آیا تله‌ی مربوطه رو دارین یا نه؟ و راجع به  گذشته و دوران کودکی که امکان داره  باعث شکل گیری این تله ها شده ، راه های درمان و نمونه هایی از مراجعین واقعی که مورد درمان قرار گرفتن ، توضیح داده شده.
ولی خب همونطور که خودتون میدونید و نویسنده کتاب گفته، تغییر فرآیند سختیه و انتظار نداشته باشید که فقط با خوندن کتاب بتونید تغییر کنید . 
درکل کتاب خوبیه و باعث میشه شناخت بیشتری نسبت به خودتون پیدا کنید:))
      

        " پایان تلخ بهتر از تلخی بی‌پایان است. "
فکر میکنم پیام اصلی "دوستش داشتم " همین باشه
      

        شروع خیلی کندی داشت .. از اواسط کتاب تقریبا جذبش شدم ولی پایان کتاب رو دوست نداشتم.
      

        کتاب شامل هفده فصل هست که داستان های مجزایی داره که گاهی به هم ربط پیدا میکنن. در هر فصل به یک ماشین چاپ اشاره میشه که گاهی نقشش پررنگ میشه و گاهی کم رنگ.
اگه مثل من از داستان های کوتاه لذت میبرین این کتاب میتونه سرگرمتون کنه . من که لذت بردم🙃
      

        فوق العاده جذاب بود. 
      

        روند جالبی داشت و داستانش برام جدید بود.
      

         همه ما توانمندی هایی داریم که  به دلایلی  از خودمون یا دیگران  پنهانن. این کتاب راجع به کشف کردن همین توانمندی‌هاست.
این کتاب میخواد بگه که برای اینکه به دستاورد بزرگی برسیم نیاز نیست که از کودکی نابغه باشیم.
درکل کتاب خوب و مفیدیه و ارزشش رو داره و اطلاعات زیادی رو بهم اضافه کرد.
      

        رمان روند جذاب و سرگرم کننده ای داشت. در کل جذاب بود .