یادداشت‌های ریحانه معموری (32)

          اینکه چی باعث شد امروز این کتاب رو به صورت صوتی گوش بدم نمیدونم، شاید اضطراب تموم شدن اشتراکم در طاقچه، شاید ذوق شنیدن یک کتاب دیگه از نویسنده ی شاهکاری به اسم "نامیرا"، شاید هم بخاطر استفاده از وقت های مرده و موقع انجام دادن کارهای خونه
ولی قطعا چیزی که باعث شد همین امروز هم به پایان برسونمش، فقط جذابیت و کشش داستان نبود، بلکه انتساب سلول به سلول داستان به امام رضا بود. 
هرچیزی که منسوب به امام رضا باشه باارزشه :))
داستان های خیالی رو دوست ندارم و نمیخونم، ولی این یکی فرق داشت؛ درست مثل چایی های چایخانه حرم که مزه ش فرق داره، که خستگی از تن زائر در میکنه. 

از همه چیز کتاب واقعا خوشم اومد، بجز قسمت آخر و حرف هایی که بین مرجان و شمس توی هتل رد و بدل شد، که حالم رو بهم زد!😒 خیلی توی ذوق میزد! مخصوصا که شمس بقول خودش داشت آدم می‌شد و مرجان رو هم به دختر بااعتقادی شناختم
الانم که بهش فکر میکنم اعصابم خورد میشه!😅 😬
دو تا ستاره هم فقط بخاطر همین کم کردم
        

          ساعت ۲:۵۵ نیمه شب خواندن این کتاب به پایان رسید.

"عملیات احیا" برخلاف "داستان رویان"¹  و "تند تر از عقربه ها حرکت کن" و بعضی کتاب های دیگر، فقط روایت پیشرفت نیست؛ روایت احیا هم هست! روایتی مثل جاری شدن خون در رگها، واریز کردن بدهی ها، جاری شدن رودخانه بر زمین تشنه، باریدن آسمان بر زمینهای زیر کشت دیم، شنیدن صدای منتظَر، باز شدن راه نفس کشیدن و ...

نمیخواهم شما را مشتاق به خواندن کنم! خودتان دو صفحه اول را بخوانید دیگر نمیتوانید کتاب را زمین بگذارید تا وقتی که خیالتان از بابت "جمکو" راحت شود؛ دقیقا مثل مادری که تا فرزند بیمارش آرام نخوابد، خوابش نمیبرد :))) 

خط زمانی منظم، زاویه های مختلف روایت، گفتن و نگفتن جزئیات و قلم روان و ساده ی نویسنده مزید بر علت -که روحیه ی بی نظیر رستمی و ماجرای پر فراز جمکو است- شده و از عملیات احیا کتابی جذاب و امروزی‌پسند ساخته.

فقط اینکه؛ قسمتی از کتاب از هماهنگی پنج انگشت دست میگفت که: اگر هماهنگ نباشند کار درست انجام نمیشود. این مثال را در ظاهر کتاب هم میبینیم! نویسنده کارش را چقدر خوب انجام داده ولی طرح جلد...🚶🏻‍♀️ 
سخن پایانی را خیلی دوست داشتم، ولی خودمانیم، پیشگفتار ناشر بسیاااار نچسب بود:| 

درنهایت، عرض خداقوت به نویسنده محترم.. توفیقاتتان روزافزون🌱 باز هم در این موضوعات بنویسید 
نگذارید بهزاد دانشگر نوید نجات بخش ها را پیدا کند و به بدترین شکل بنویسد :))

والعاقبه للمتقین


---------
¹: داستان رویان هم خیلی زیباست... از این جهت اسمش آمد که رویان راه اندازی شد و پیشرفت کرد، ولی جمکو ورشکست کامل بود و پیشرفت کرد.
        

          رعنا؛ کتابی که وقتی تمام شد علیرغم صورتی که خیس شده از اشک، با خودم گفتم قطعا این بهترین کتابی بود که تابحال خوانده‌ام!
از آنموقع سه یا چهار سال میگذرد ولی همچنان وقتی کسی میگوید کتاب خوب معرفی کن اول رعنا به ذهنم میرسد...  
رعنا فقط روایت رنج و سختی و درد و مشقت و بدبختی نیست!
 رعنا برای من روایت صبر، استقامت، ایثار و زنانگی ست...🌱 
رعنا برای من اسوه ی زن باایمانِ معاصر است
رعنا به من نشان داد صبری که ان‌الله‌مع‌الصابرین شاملش میشود چگونه است!
درجه ی غم داستان بسیار بسیار بالاست، ولی گاهی هم برای تنوع چشم ها را باید شست! جور دیگر باید دید... .

        

          اولین کتابی بود که از آقای امیرخانی خواندم و اعتراف میکنم از قدرت نویسندگی ایشان حظ بردم! 
بسیار پرکشش، جذاب و البته آموزنده...

راستش اواسط داستان نگران بودم که نکند نویسنده داستان را بد تمام کند! مثلا فرهادی بازی دربیاورد یا مثل بعضی ها محبوب‌ترین شخصیت را بکشد و... . الحمدلله که به بهترین شکل تمام شد🤲🏻

گزینه بسیار خوب برای روزهای فرسایشی مترویی، برای فراموش کردن گرمای هوا، برای رفع خستگی و برای خیلی ضدحال های دیگر:))))
        

          قسمتی از تاریخ؛ از زبان مادر و همسری بهشتی...🌱

🔰میتوان گفت نویسنده از پس تجسم حال و هوای آن روزها خوب برآمده، اما من کتابهایی که از زبان معصومین یا بزرگواری مانند حضرت خدیجه نگاشته شده باشد را نمی‌پسندم... .

🔰قلم ایشان دوست‌داشتنی ست، انگار درحال مشاهده فیلم تاریخ هستیم. ولی کاش علاوه بر منابعی که در انتها ذکر کرده اند، ارجاعات بیشتری میدادند. مثلا بعد از روایت ماجرای عاص و کاسه خون، پاورقی میزدند و منابع مربوط را نقل میکردند. 

🔰خداراشکر خانم راهی به اندازه کافی مطالعه داشته و برخلاف بسیاری، حضرت خدیجه سلام‌الله‌علیها را بیوه زنی ۴۰ ساله معرفی نکرده است🤲🏻 

درمجموع؛ کتاب خوبی‌ست و بیشتر به نوجوانان توصیه می‌شود
        

          بقول فاضل نظری :
یک عمر زیر پا لگد کردند او را
حالا که میگیرند روی شانه، مرده است...💔
کاملا مرتبط با عکس:))))


نقد ها و اشکالات بسیاری به نویسنده وارد است، اما هیچکدام باعث نمی‌شود "پرواز پای دماوند" را نخوانیم!
میخوانیم تا -به معنای واقعی کلمه- *بزرگمرد علم و ایمان* را بشناسیم
هرچند کم، هرچند ناقص
شخصیت همه جانبه ایشان حیف است ناشناخته بماند
بخوانید نه برای لذت بردن از یک کتاب؛ که برای شناختن شخصیت اجتماعی، خانوادگی و شخصی ایشان

خدای من! این پارسای شب که اینگونه مقابل تو به تواضع اشک میریزد همان شیر روز است که خواب از چشم حیوان وحشی -نتانیاهو- گرفته است؟
این پدربزرگ مهربان که نوه هایش را روی کمرش سوار کرده و دور خانه میچرخاند همان دانشمند توانمند هسته ای کشورمان است که سنگین ترین پروژه هارا به نتیجه میرساند؟
این همسر مهربان، این استاد فلسفه و فیزیک، این فرزند خلف و این کسی که غرق درخون هم نگران جان محافظ هاست... .


ای کاش کاری میتوانستم انجام دهم برایت جز همین قطرات اشک و فاتحه ای و گهگاهی زیارت نیابتی
روحت شاد، ای مرد خدایی🤍
        

          همیشه پای یک انگلیسی در میان است!
جک استراو کتابی به این عنوان دارد که دلایل این عقیده ایرانیان را بررسی میکند، تمایلی به خواندنش ندارم. انگلیسی جماعت با حیله، خباثت و چپاول زنده است
جک استراو تاریخ استعمار را احتمالا بهتر از من میداند، اما باید یکبار آنرا از زاویه مردم ایران بشنود تا دیگر خودش را برای نوشتن به زحمت نیندازد

"دشت های سوزان"، روایت "صادق کرمیار" بود از دشت های سوزان خوزستان. 
دشت هایی که رنج و سختی را به غایت دیده و جوانمردی و دلاوری را به کمال پرورانده اند.

کاش از ناصر دیوان کازرونی،صولت الدوله قشقایی،باقر خان تنگستانی، رئیسعلی دلواری و باقی دلاورانی که نامی از آنها ثبت نشده، اطلاعات بیشتری در دست بود. خصوصا در دست جوان و نوجوان امروزی که اطلاعات مفید تاریخی اش بسیار کمتر از آن است که باید! 
(نمیدانم در گروه برنامه ریزی و تالیف کتب درسی چه میگذرد، ولی میدانم در محضر خدا باید پاسخگو باشند)
حرف های زیادی برای گفتن هست، اما هیچ کدام به فاش کردن نقاط فراز و فرود داستان نمی ارزد... خودتان بخوانید و عصبانی شوید و سپس دلتان خنک شود.
-به نظر من-زیبا ترین صحنه ی داستان مربوط به نبرد آخر است. آنجا که میگوید فلانی "پای پرچم جان سپرد... "حسادت برانگیز ترین و عاشقانه ترین صحنه نیز هم
براستی که جک استراو هم باید این کتاب را بخواند
درنهایت
اللهم اجعل عاقبت اموری جان سپردن پای پرچم
اللهم ارزقنی جان سپردن پای پرچم 🇵🇸🇮🇷✌🏻
        

          اگر میخواهید بدانید که چگونه از آن چند ده هزار نامه، هیچ یاری دهنده ای برای امام شهید نماند، این کتاب را بخوانید
اگر میخواهید بدانید چگونه رئیس قبیله ی مذحج که از اولین دعوت کنندگان امام بود-در نصف روز یا کمتر از عقیده ی خود برگشت- و  در نهایت فرماندهی لشکر یزید را به عهده گرفت این کتاب را بخوانید
* البته من فکر میکنم هیچ کدام از دعوت کنندگان یک روزه از عقیده شان بازنگشتند! آنها تحت عملیات روانی ۲۵ ساله ی غصب خلافت، دین و دنیایشان را از دست دادند...
۲۵ سال جعل حدیث و تغییر احکام به سلیقه ی شخصی و تنها گذاشتن امیر مومنان، نتیجه ای کمتر از عاشورا ندارد
یکی از بزرگان گفته بود عاشورا، میوه ی تلخ سقیفه است
برای خواندن از عاشورا، باید به عقب برگردیم و از سقیفه بدانیم
برای درک بهتر شرایط سیاسی و اجتماعی زمان خلفا، برنامه ی ۳۰ قسمتی سر خط شروع و تحلیل تاریخ اسلام از حجت الاسلام کاشانی را در برنامه ایران صدا از دست ندهید
‌
        

          کتابای این مجوعه رو نباید تند تند خوند، باید وقت گذاشت
باید فکر کرد
باید برگردیم به خودمون، ببینیم نگاه ما به خدا چه شکلیه؟ اونطوری هست که توی تنهایی باور داشته باشیم مونسمون خداست؟ طوری هست که توی سختی ها بدونیم غم و غصه نسخه ی درمانِ دردمونه و به جون خدا غر نزنیم؟ 
ما خدا رو چه جوری شناختیم؟ اصلا شناختیم؟! 
۱۲ تا کتاب دینی رو خوندیم و امتحانشو دادیم، نمره های خوبی هم گرفتیم ولی خدا رو -اونطوری که خودش و اهل بیت معرفی کردن- نشناختیم...
این کتاب برای شناخت خدا فوق العاده ست
مخصوصا سه تا درس آخرش که میتونه حال دل رو دگرگون کنه... .
        

          بجای وقت گذاشتن برای این کتاب، دفتر مشق یه بچه کلاس اولی رو نگاه میکردم مفید تر بود! 
اخه دفتر مشقو که نگاه کنی، حداقل سیر یادگیری و باسواد شدن اون بچه رو ببینی قند تو دلت آب میشه
این چی؟ 
هیچی!😁😂
شبیه یه کانال انگیزشی زرده که همیشه صد و چندتا پیام خونده نشده ازش داریم
همینقدر رو اعصاب، بی فایده و بدرد نخور
با یه حساب سرانگشتی تعداد برگه هایی که استفاده شده برای کتاب و اینکه از هر درخت چقدر کاغذ به دست میاد، متوجه شدم نزدیک ۱۹۴ تا درخت برای این کتاب حیف شده... 
حیف درخت
حیف...
        

          یه چیزی شبیه کتابای دینی الان خودمون، منتها خیلی خلاصه
همه سعیشونو کردن توی همین چند صفحه هرچی درمورد معنا و هدف زندگی هست جا کنن😅 بدون هیچ توضیح و مثالی
 ولی در کل اگه بشینیم و روی جمله به جمله اش فکر کنیم، کتابچه ی خوبیه
        

          کتاب خوبی بود، مخصوصا برای بچه های ۸ تا ۱۲ ساله که میتونه خیلی تاثیرگذار باشه... برای بزرگتراشونم لذت بخش😁
        

          این کتاب انقدر منو عاشق خودش کرده بود که وقتی بچه ی فامیل به سمتش رفت که برداره، سریع گفتم نه! هرکتاب دیگه ای میخوای بردار ولی این نه...!
اونموقع ها فقط از پایانش خوشم نیومد (الآن اصلا یادم نیست چجوری تموم شد، و این که پایانش برام خوب نبود رو از نوشته های مربوط به اون سالهام فهمیدم) 
به کسایی که در آستانه ی نوجوونی هستن پیشنهادش میکنم
        

          اولای کتاب که دلخراش بود رو اصلا نخوندم، بخش های ترسناک و اتفاقات بدش رو هم نخوندم😂 شاید کلا ⅓ (یا کمتر) کتاب رو مطالعه کردم
در نتیجه وقتی تموم شد روح و روانم اروم بود، در جریان داستان هم بودم:))) 

این کتاب، درسته اگه کامل خونده بشه خراش های عمیقی روی روان آدم ایجاد میکنه ولی کمترین تاثیرش میتونه این باشه که برای همیشه قید لوازم آرایشی و نوشابه رو میزنین :)))) 
        

          کتاب خیلی خوبیه، متن روان و ساده ای داره
هر بخش از زبان یک نفر روایت میشه که این موضوع اندکی از جذابیت کتاب کاسته، من روایت های منسجم رو بیشتر دوست دارم.
ولی در کل برای کسایی که میگن چرا باوجود مشکلات در کشور خودمون به سوری ها کمک میکردیم توصیه میشه
البته اگه دین‌شون واقعا انسانیته و از شنیدن رنج مردم بیگناه متاثر میشن❤️‍🩹 

        

          به جرئت میگم تک تک صفحاتش رو با عشق خوندم
نمیدونم چی بگم که حس درونیم رو برسونه
ولی این کتابم رو -برخلاف کتابهای دیگه- به هرکسی امانت نمیدم
به کسی که قدرشو ندونه و چند صفحه ای رو با اکراه بخونه به هیچ وجه نمیدم
به آدم های بی حوصله و غرغرو اصلا نمیدم
حیفه این کتاب، دست هرکسی بیفته🥺
گریه ای کردما! نه فقط با بخشهای غم انگیزش، که با روایت های پیشرفتشون، با سختی کشیدناشون و با موفقیت هاشون اشک ریختم و ذوق کردم
حیفه واقعا... دست نااهل نباید بیفته
        

          کتاب نسبتا خوبیه، هم خندیدم هم از دستش حرص خوردم😁
قلم نویسنده خیلی دلچسبه 
ولی کاش از گفتن برخی الفاظ و جزئیات هم چشم پوشی میکرد
بعضی شوخی ها +۱۵ بود 
طنزِ پاستوریزه ای نبود