یادداشت‌های عسکری فضل اله نژاد (29)

          چرت و پرت! مزخرف!
از انتشارات سوره بعید بود.
        

          خوب بود. 
فقط آخرش ...
امان از این آخر ها، آخر فیلم، آخر داستان ...
        

          این کتاب از کتاب قبلی (من رعنا هستم)که از همین  نویسنده خواندم بهتر بود.
اما پایان بسیار بدی داشت.



        

          چرت و مزخرف!

متن دیالوگ یک استندآپ کمدی هست و دیگر هیچ!

متاسفانه کتاب دیگر ی از همین نویسنده هم گرفتم، مجبوری باید بخوانم! امیدوارم به بدی این نباشد.

        

          داستان «شیرجان» پیرمرد افغانی و رویارویی اش با سربازان روس.
 

همانطور  که نویسنده در مقدمه اشاره میکند، اوایل خواندن کتاب کمی مشکل است بخاطر استفاده از کلمات افغانی، اما بعد از خواندن حدود بیست سی صفحه ، دیگر مشکلی برای خواندن نخواهید داشت. (یک لغت نامه مختصر و مفید هم در پایان کتاب قرار داده شده)

زبان شیرین افغانی و مهارت نویسنده در توصیف زمان و مکان، شما را مجاب می‌‌کند که یک نفس کتاب را به اتمام برسانید.

این سبک نویسندگی را که در اغلب کتاب های انتشارات سوره وجود دارد ، بسیار دوست دارم.
گویی با کلمات جادو میکنند.اصلا لذت خواندن کتاب به همین نوع نویسندگی است وگرنه که همان فیلم دیدن داستان، راحت تر و کم وقت گیر تر است!
        

          این کتاب رو قبلا خوندم. دوران جوانی!

موضوع جالبی داشت.
هر وقت یادش میفتیم میگم اگه واقعا دنیا اینطوری بشه چکار کنم!؟
        

          تجربه سوم کتاب جنایی، ظرف مدت حدود یک هفته. 
بعد از دو کتاب« درون آب » و  «دختری در قطار»، این کتاب هم اتفاقی جنایی از اب دراومد اما قشنگ تر از دو کتاب قبلی.

ترجمه خوب.
داستان جالب.

اما بنظرم داستان جنایی  باید فیلمش رو دید، اون هیجانش بیشتره!


        

          بدک نبود. 
اما خوب برای فرهنگ ایرانی، غیر قابل قبول هست. خیانت های مکرر شخصیتهای داستان به همسرانشان، اعصاب خواننده ایرانی رو خرد میکنه!

        

          فکر کنم اولین کتاب با موضوع جنایی باشه که خوندم.
بدک نبود. یه جورایی متفاوت بود.
 اینکه کتاب یک راوی نداره و هر بخش از زبان یکی از شخصیتهای داستان  روایت میشه برام جالب بود .

ترجمه قشنگی هم داشت.

از لحاظ جنایی بودن هم زیاد معماگونه نبود.
در کل اونقدر خوب بود که باعث بشه  برم کتاب اول نویسنده یعنی دختری در قطار رو دست بگیرم.
        

          از بین چند کتابی که در مورد دفاع مقدس و بصورت خاطره واقعی نوشته شده، این کتاب بهترین بود که خواندم.
 قدرت قلم  خانم نویسنده که با مهارت خاطرات رزمنده را نوشته در خوب درآمدن کتاب تاثیر زیادی داشته.
خواندن این کتاب آنجا برایم جالب تر شد که همزمان با خواندن فصل مربوط به عملیات بدر و  ان قیامتی که ایجاد شده بود، تلویزیون در حال پخش سریال (مجموعه)  عاشورا آقای حجازی فر  بود و دقیقا همان قسمت عملیات بدر و شهید شدن مهدی باکری را نشان میداد. خواندن مطالب کتاب و شنیدن صدای فیلم (قسمت های جنگ و درگیری)کاملابا هم هماهنگ شده بود و یک صحنه  واقعی را در ذهنم رقم می‌زد.

همانطور که رهبر انقلاب در  یادداشتی در مورد این کتاب نوشتند واقعا راوی در بیان خاطرات مربوط به همسر خود که این همه سال چنین شخصیتی ! (برای آگاه شدن از شخصیت راوی حتما باید کتاب را بخوانید) را تحمل کرد، کم لطفی نمود.


        

          خوب نبود!
همین!
        

          تعجب میکنم چطور کتاب  به این خوبی ، در بهخوان خواننده نداشته و نظری در موردش ثبت نشده.
کتاب در مورد وقایع سال آخر انقلاب در گرگان درقالب یک داستان هست.  خوش‌ذوقی نویسنده در روایت غیرمستقیم انقلاب ستودنی است. بطوری که خواننده اصلا خسته نمی شود بلکه هر چه داستان جلو می‌رود بیشتر ترغیب می‌شود ادامه داستان را بخواند تا به سرنوشت شخصیتها پی ببرد.
در مجموع  کتاب، شروع عالی،پردازش خوب و پایان بد دارد. گویا نویسنده در پایان خسته شده است و فقط قصد اتمام داستان را دارد در صورتی که می‌توانست بسیار بهتر از این  تمام شود.

خواندن این کتاب را حتما توصیه میکنم.

این کتاب برگزیده پنجمین جشنواره داستان انقلاب و تقدیر شده ی جایزه ی کتاب فصل جمهوری اسلامی نیز می باشد.

        

          حیف که مرحوم ابراهیمی این کتاب را به پایان نرساندند. 
داستان نیمه کاره رها می‌شود.
        

          آقای دهقان قلم خوبی در توصیف جنگ دارند. 
از ایشان چندکتاب در گذشته خوانده بودم .
در کل بدک نبود! 
        

          هر کتابی لیاقت عنوان« شاهکار ادبی» را ندارد.

اما «شاهکارادبی» افتخار نامگذاری بر این کتاب را داشته است!
        

          زیبا و قشنگ مثل اتش بدون دود نویسنده.
آن کتاب در شمال و این در جنوب.
مقدمه نویسنده و گلایه هایش از بعضی ها  جای تامل دارد.
توصیه میکنم حتما این کتاب را بخوانید.
قلم آقای ابراهیمی دیگر پیدا نمی شود.
خدا رحمتش کند.
        

          چطور این کتاب شاهکار ادبی شد نمیدونم!
شاید باید سراغ کتاب های انگلیسی هم مثل فیلمهاشون نرم!
به هرحال این کتاب در بین دختران طرفدار زیادی داره و به نظرشون احترام میگذارم.
        

          خوبی کتابهای انتشارات سوره مهر این هست که کتابهایش متنوع هست.اغلب مربوط به قومهای مختلف سراسر کشور مربوط می‌شود و بیشتر در زمان قدیم  سیر میکند.

تالار پذیرایی پایتخت ،غیر از ۵۰,۶۰ صفحه اولش -که بسیار  کلمات محلی دارد و خواندنش دشوار است- داستان روانی دارد و با علاقه خوانده می‌شود. داستان مربوط به قبل از انقلاب و روستاییانی هست که بعد از اصلاحات ارضی شاه، به پایتخت کوچ میکنند ...
خواندن این داستان را به دوستان توصیه میکنم (البته امیدوارم سختی خواندن صفحات اول کتاب شما را از خواندنش منصرف نکند!)
        

          بعد از خواندن این کتاب متوجه شدم که ادامه کتاب  اسماعیل هست. نمیدونم چقدر خوندن جلد قبلی برای خوندن این جلد گرگ سالی لازم بود.
...
در مورد این کتاب هرچقدر که قلم نویسنده در پرداخت و توصیف قوی بود اما خود داستان استخوان بندی خوبی نداشت. خیلی از اتفاقاتی که افتاد و یا می‌بایست بیفته ولی صورت نگرفت،جای سوال داشت. 
نکته بعدی گذشت زمان  خوب به تصویر کشیده نشد، قسمتی کمکاری نویسنده و قسمتی مربوط به ناشر یا ویراستار یا هرکسی که وظیفه اش بود! می‌توانست با فاصله خالی یا بخش بندی  این گذشت زمان را نشان بدهد.
سنت و دین و سیاست به طرز آشفته ای قاطی شده بود. 
آخر داستان هم متوجه نشدم چی به سر اون دختر اومد. کاش نویسنده به فکر خواننده های زیر دیپلمی مثل من بود!! 

        

          نمیدانم چندمین اثر نویسنده است ولی  عدم توانایی نوبسنده در  به قلم درآوردن خاطرات  جنگی خود، مشهود است. هرچند در نیمه دوم کتاب به بعد ،یواش یواش مسلط تر شده است. البته از کسی که ادعایی در نویسندگی ندارد، انتظاری نیست.
نویسنده که خاطرات خود از حضور در جنگ تحمیلی را روایت می‌کند ، قبل از اینکه به سن قانونی برای اعزام برسد، با تغییر شناسنامه راهی جنگ می‌شود و در گردان معروع کمیل جای می‌گیرد.
در همه جای جنگ حضور دارد از جبهه غرب،کردستان و کرمانشاه گرفته تا  جبهه جنوب،  اهواز و شلمچه.کارون،اروند،دوکوهه، ارتفاعات برفی کردستان، بمباران های شیمیایی کردستان، دشتهای سوزان خوزستان، شلمچه ایران تا فاو عراق. گاهی در نقش یک رزمنده ساده، گاهی در قامت یک تخریبچی.
خلاصه هرچه که از جنگ شنیدید و دیدید او با گوشت و پوست و استخوان خود تجربه کرده!
حوادث غم انگیز و پرهیجان کانال ماهی و سه راه شهادت در شلمچه را بخوبی روایت کرده. بعضی از مسائلی که در سطح سیاست گذاری کلان در کشور اتفاق افتاد و تأثیراتی هم در جنگ داشت را سربسته اشاره میکند.
اما خوب همانطور که اشاره کردم، راوی نویسنده نیست،کاش برای ثبت  خاطرات از نویسندگان ماهر بهره میگرفت و این خاطرات جالبتر بیان میشد. 
تقریبا بیشتر حوادث و اتفاقات با یک لحن ثابت و بدون هیجان بیان میشود و آن هم در یک خط یا یک پاراگراف یا نهایتاً یک صفحه. در صورتی که برای هرکدام یک فصل و یا یک کتاب میشد نوشت.

در پایان ارج می‌نهیم یاد و خاطره همرزمان و دوستان شهید نویسنده و تمام شهیدان و جانبازان جنگ تحمیلی 💐