فعلا تجربه زیادی در خواندن رمان ندارم. اما رمان های بوده که شروع کردم به خوندن ولی جذبم نکرده که تمومشون کنم.اما این کتاب که فعلا کشش لازم رو داشته که حدودا ۳۰۰ صفحه من رو مشتاق نگه داشته.
تا اینجای رمان ، داستان روان و تا حدودی خودمانی رو گفته. با اینکه اول های داستان تا حدود ۲۰۰ صفحه داستان یکم کند پیش میره، اما فضا سازی قویی داره و تو رو وارد دنیای شخصیت اصلی و حس و حالش میکنه. از حدود صفحه ۲۰۰ به بعد داستان هم سرعت بیشتری میگیره و جذابیتش بیشتر میشه.
تا اینجای رمان که خوب بوده و حس و حال و احساسات جالبی رو باهاش تجربه کردم. تا ببینم انشاالله در ادامه چطور میشه

        

          سهره‌ی طلایی اسم یک تابلوی نقاشی نسبتا کوچکی هست از فابریتیوس که اسم این کتاب هم وام گرفته از همون نقاشیه.ه 
شروع کتاب تئودور دکر بیست و چند ساله در هتلی در آمستردام پریشان و فروپاشیده بین روزنامه ها و اخبار تلویزیون که به زبان هلندی هستند و چیزی ازش متوجه نمیشه جز چند کلمه جنایت، قتل،...ه
بعد برمیگردیم به چندین سال پیش، تئودور دوازده سیزده ساله که به خاطر مشکلی که توی مدرسه به وجود اومده باید همراه مادرش به مدرسه بره. زودتر از زمان موعود از خونه حرکت میکنن و بعد از بارون شدیدی که میگیره تصمیم میگیرن داخل موزه بشن. جلوی تابلوی سهره‌ی طلایی مادرش چند جمله‌ای راجع به تابلو برای تئودور میگه و... وقتی تئودور و مادرش دقایقی از هم جدا میشن یک انفجار در موزه رخ میده و تئودور به طور معجزه آسایی زنده میمونه، این ابتدای داستان این کتاب طولانیه و همون صد صفحه اول به نظر میاد به نقاط اوج میرسیم اما داستان‌ها تنیده در هم برای این پسر که مادرش رو از دست داده به وجود میاد. تمام شخصیت های داستان قابل باور هستند و داستان اونقدری کشش داره که با این حجم خسته کننده نباشه هرچند بعضی از جاها به نظر میاد که بیش از حد طولانی شده در حالی که به روند کلی داستان هم مربوط نیست، در واقع میتونم بگم اگه این کتاب به جای ۱۲۰۰ صفحه، مثلا ۹۰۰ صفحه بود احتمالا من پنج ستاره به این کتاب میدادم. این کتاب رو دوست دارم چون خیلی واقعی به نظر میاد، موقعیت‌ها، شخصیت‌ها، اتفاقات، حرف‌ها. کتاب سخت و پیچیده نیست و ارزش خوندن رو داره. و در نهایت در چند صفحه‌ی انتهایی نویسنده از زبان تئودور فلسفه‌ی خودش رو از زندگی بیان می‌کنه که جالبه.ه
        

          کتاب **"سهره طلایی"** (The Goldfinch) رمانی نوشته **دونا تارت** (Donna Tartt) است که در سال ۲۰۱۳ منتشر شد و در سال ۲۰۱۴ برنده جایزه پولیتزر برای داستان شد. این رمان یکی از آثار مهم ادبیات معاصر به شمار میرود و به دلیل روایت پیچیده، شخصیتپردازی عمیق و درونمایههای فلسفی مورد تحسین قرار گرفته است.

### **خلاصه داستان:**
رمان داستان **تئو دکر** (Theo Decker) را روایت میکند که در سن ۱۳ سالگی در یک حادثه انفجار در موزه متروپولیتن نیویورک مادرش را از دست میدهد. در میان آشفتگی پس از انفجار، تئو تابلوی کوچکی به نام **"سهره طلایی"** (اثر **کارل فابریتیوس**، نقاش هلندی قرن هفدهم) را برمیدارد و با خود میبرد. این نقاشی که نمادی از زیبایی و رنج است، به مرکز زندگی پرتلاطم تئو تبدیل میشود و مسیر زندگی او را تحت تأثیر قرار میدهد.

داستان به صورت گذشتهنگر روایت میشود و زندگی تئو را از کودکی تا بزرگسالی دنبال میکند، از زندگی با خانواده یک دوست ثروتمند تا سفر به لاس وگاس و ارتباطش با **بوریس**، دوست عجیب و مرموزش، و سپس بازگشت به نیویورک و ورود به دنیای کلکسیونرهای هنری. در نهایت، تئو باید با گناه، فقدان و پیامدهای انتخابهایش روبهرو شود.

### **درونمایههای اصلی:**
- **فقدان و سوگ**: تئو در طول داستان با مرگ مادرش و پیامدهای روانی آن دستوپنجه نرم میکند.
- **هنر و زیبایی**: نقاشی "سهره طلایی" نماد مقاومت در برابر نابودی و تباهی است.
- **سرنوشت و انتخاب**: تئو مدام با انتخابهای دشوار روبهرو میشود و تأثیر آنها را بر زندگیاش میبیند.
- **دوستی و خیانت**: رابطه تئو و بوریس یکی از محورهای اصلی داستان است.

### **سبک نوشتاری:**
دونا تارت با نثری غنی و توصیفات دقیق، دنیای درونی تئو را به تصویر میکشد. رمان ترکیبی از **درام، تعلیق و عناصر فلسفی** است و به کندوکاو در ماهیت هنر و زندگی میپردازد.

### **اقتباس سینمایی:**
در سال ۲۰۱۹، فیلمی بر اساس این کتاب با بازی **آنسل الگورت** (در نقش تئو) و **نیکول کیدمن** ساخته شد، اما نتوانست به محبوبیت و عمق رمان برسد.