:

زندگی در خیابان این آزادی  عمل  را  به  من  می­دهد  تا  هرکجا  که  می­خواهم  بروم،هروقت  میلم  می­کشد.  
قهوه­ای  بخورم. با این حال نمی­دانم  به  رغم  همه­ی  درد  و  رنج­هایی  که  متحمل  شده­ام، آیا  امروز  توان دست
  کشیدن  از این  کار را دارم  یا  نه.  دست  بکشم  که  چه  بکنم؟  کجا  بروم؟  
 خیابان  در  پوست  من  است.  رفقای  گدا،  مسخره بازی­هایی  که آنها درمی­آوردم،برخوردهایی که اغلب     
 با  آدم­های  مهربان  و  خوب  داشتم،  روزهایی  که  شانس  به  شما  رو می­کند  و عابران  یک  اسکناس  کف دست 
 تان  می­گذارند،  همه­ی  این­ها  را دوست  دارم.  اگرچه  بعضی  اوقات  ساعت­ها  برای  دریافت  یک  سکه  منتظر
  می­ماندم،  اما  اوقات  فراموش  نشدنی هم  داشتم.