یادداشت‌های دختر پرتقالی (7)

          این کتاب رو اولین بار ده سالگی خوندم، موبی دیک کتابی بود که منو به کتاب خوندن علاقه مند کرد نه اینکه قبلش کتاب نمی خوندم، کم تر می خوندم حتی کتاب هارو چیز های مسخره ای میدونستم(تا وقتی فیلم هست چرا کتاب بخونم؟) کتاب برای برادرم بود یک دفعه کنجکاو شدم بخونمش. 
چند روز پیش یکی از فیلم هاش رو اتفاقی توی تلوزیون دیدم،(که البته اصلاااا شبیه کتابش نبود) دلم خواست دوباره بخونمش، و الان خیلی خوشحالم که خوندمش بار اول اصلا کتاب رو درک نکردم، خلاصه که جزو بهترین کتابایی که خوندم حساب میشه. و اینکه آخر کتاب رو دونستن مخصوصا اگه اخرش بد باشه یکی از بدترین حس های دنیاست. 
        

           همین الان تمومش کردم کل کتاب رو توی ۵ ساعت و واقعا حس شگفت انگیزی دارم کلمه ای که نمیشه پیداش کرد خیلی قشنگ بود و درحالی که وسطش غمگین بود آخرش فوق العاده خوب تموم شد دقیقا بهترین چیزی که می شه، بهترین طرز نوشتن داستان.
 آخرش انقدر ذوق داشتم که نمی تونستم نفس بکشم .
شاید نظر منی که تقریبا از همه ی کتابایی که خوندم خوشم اومده زیاد مهم نباشه مخصوصا کتابایی که معمولا کسی خوشش نمیاد، ولی به هر حال من ازش خیلی خوشم اومد.
        

          باید بگم برعکس چند تا از دوستام که این کتابو خوندن ، انقدر کتابو دوست داشتم که داشتم آرزو می کردم تموم نشه از اخلاق و تفکرات جکسون خیلی خوشم اومد شاید تفکرات من بیشتر به دوست جکسون شبیه باشه ،  خیلی جالب بود مخصوصا راجب دوست های خیالی آره، معمولا اینکه دوست خیالی داشته باشی بهت کمک می کنه ولی ایکاش دوستای خیالی مثل کرنشا خودشون حرف می زدن و نیاز نبود توی ذهنت بهش فکر کنی که اونا قراره چی بگن ،در کل خیلی کتاب قشنگی بود و خوشحال شدم که خوندمش
        

          فقط میگم انقدر قشنگ بود که تا ساعت ۱ شب واسش بیدار موندم، پایان خیلی قشنگی هم داشت
        

          خیلی از این کتاب خوشم اومد ، در قالب یه داستان جذاب خیلی چیزا راجب حجاب و فلسفه ی حجاب یاد میده ، من اتفاقی این کتاب رو خریدم و الان بابت خریدنش خیلی خوشحالم و فکر می کنم بهتره همه ی دخترای ایران این کتاب رو بخونن.