اینکه یک مرد بتواند از زبان یک زن بنویسد و تا این حد به ظرافت‌های افکار و احساسات زنانه آگاه باشد هنرمندیِ بسیار می‌خواهد که البته این‌که جناب تولستوی از پس آن برآمده باشند خیلی هم عجیب نیست. در بین رمان‌های کوتاه تولستوی سراغ هر کدام که رفتم متوجه شدم تولستوی در تمامی آن‌ها سعی دارد یک رذیله‌ی اخلاقی را پررنگ کرده و به نکوهش آن بپردازد. در مجموع تولستوی ظاهرا نویسنده‌ی اخلاق‌مداری‌ست که گویی با دخالت زندگی خود درون داستان‌هایش سعی دارد اندکی از بار گناهانش بکاهد، شاید هر کدام به نوعی اعترافی در کلیسا باشد.
          

            مقابله با سنت، بله یا خیر؟
حالا اگه اون سنت غلط باشه چی؟ این اجازه رو بهمون میده که روی ادب و انسانیت هم پا بذاریم؟ داستان این کتاب تا حد زیادی منو یاد کتاب "قصر آبی" انداخت.
تصویرسازی‌هایی از زیست در امریکای جنوبی رو در داستان می‌خونید و وجه تمایزش با تماااام کتاب‌هایی که تا الان خوندید احتمالا این خواهد بود که در هر فصل در خلال داستان کلی رسپی و دستورالعمل پخت خوشمزه‌جات مختلف و در مناسبت‌های مختلف رو یاد می‌گیرید اما این یک کتاب آشپزی نیست، در حالی که اسم هر فصل به اسم یک خوراکیه:)
          

            انسان ذاتا طرفدار خصلت‌های نیکوست و گاهی همچون گالیادکین، به تعبیر داستایوفسکی "قهرمان ما"، هر آنچه بدخویی و صفات ناپسند دارد را از خودش جدا می‌کند و گویی تبدیلش می‌کند به انسانی دیگر که در صفات ظاهری همچون خودش اما در باطن داراری رذیلت‌هاست و تمامی فضیلت‌ها را برای خودش نگه می‌دارد. این خودخواهی‌ست یا از خود بیگانه شدن؟
          

            "شوهرباشی" شاید نه تنها یک لقب و عنوان بلکه یک پیشه باشد. انسان‌هایی هستند که هویت و شخصیت مشخصی ندارند و هویتشان در دیگری تعریف می‌شود و این "دیگری" می‌تواند هر چیزی یا کسی باشد؛ مثلا یک "زن".
کسب و کار و هویت شخص دوم داستان در "شوهر" بودن معنا پیدا می‌کند و زمانی که دیگر شوهر نیست، بیوه شده است، انگار چیزی را گم کرده است و بدون در نظر گرفتن مراحل سوگ، یک‌راست به سمت معنایابی پیش می‌رود؛ به سمت دوباره ازدواج کردن و شوهر شدن!

پ.ن: این ترجمه‌ی کتاب به نظرم روان نبود و کند پیش رفتن داستان را بیشتر از چشم ترجمه می‌بینم تا روایت داستان. 
          

            ما مسیرگراییم یا نتیجه‌گرا؟
اگر از این منظر به کتاب نگاه کنیم در واقع ذهن و شخصیت ما را در این دو راهی به چالش می‌کشد. همه چیز در عین سادگی و رو بودن می‌تواند مفاهیم عمیقی داشته باشد. انگار همینگوی کتابی نوشته باشد که هر کس در هر برهه و در هر تاریخی که آن را بخواند بتواند به اقتضای زندگی و دوران خودش پیرمرد و دریا و ماهی و پسربچه و جامعه‌ی پیرمرد را نماد و نشانه‌ای از آن‌چه خودش می‌خواهد ببیند.
          

            داستان ملال‌انگیز، در واقع داستان ملال‌انگیزی برای راوی‌ست و در عین حال جذاب و گیرا برای خواننده. داستان استاد پزشکی‌ای است که زندگی‌اش به طرز عجیبی برایش ملال‌انگیز شده است، دیگر چیزی در زندگی جذبش نمی‌کند و در واقع چیزی به زندگی وصلش نمی‌کند و بی‌هدف نشسته‌ است تا مرگ از در خانه وارد شود.
          

            - چرا این کتاب را مطالعه کردم؟
+ می‌خواستم با سبک ادبیات اگزیستانسیالیسم آشنا شوم، این کتاب به من پیشنهاد شد.

- موضوع کتاب؟
+ داستان با مرگ مادر مورسو، شخصیت اصلی، آغاز می‌شود و این مرگ چنان به دست و پای مورسو می‌پیچد که حتی دلیلی برای صادر شدن حکم دادگاه بر علیه‌اش در قتل دیگری ایجاد می‌کند.

- خواندنش را به چه افرادی توصیه می‌کنم؟
+ افرادی که خیلی به دنبال پایان‌های خوب نیستند و خیلی تعلقاتی به دنیا و ما فیها ندارند.

- خواندنش را به چه افرادی توصیه نمی‌کنم؟
+ آن‌هایی که مدام در داستان‌ها به دنبال یافتن درس‌ها و نتایج اخلاقی و کاربردی هستند.

- تعداد صفحات؟
+ ۱۴۴ صفحه.

- شروع و اتمام مطالعه چقدر طول کشید؟
+ حدود ۳ روز.

- انگیزه‌ای که باعث شد این کتاب را مطالعه کنم؟
+ این جمله از آلبر کامو که می‌گوید :" در جامعه‌ی ما هر آدمی که در سرِ خاکسپاریِ مادرش نگرید، خودش را در معرض این خطر می‌آورد که محکوم به مرگ شود."

- هزینه‌ی کتاب چه اندازه‌ است؟
+ چاپ چهاردهم، ۲۸۰۰۰ تومان.

- بخوانیم یا نخوانیم؟
+ خواندن یا نخواندش برای کسی که مطالعه را صرفا تفریح می‌داند فرقی نمی‌کند.

#بخوان
          

            - چرا این کتاب را مطالعه کردم؟
+ دومین رمان بزرگ و مطرح گابریل گارسیا مارکز که حسابی توجه منتقدان را بخود جلب کرده‌است. همچنین فیلمی با همین نام در سال ۲۰۰۷ با اقتباس از این داستان ساخته شده است.

- موضوع کتاب؟
+ داستانی در ژانر رمانتيک با عشقی که بارها و بارها جلوی به فرجام رسیدنش گرفته می‌شود اما هیچ‌گاه در دل عاشق خاموش نمی‌شود.

- خواندنش را به چه افرادی توصیه می‌کنم؟
+ علاقه‌مندان به داستان‌های عاشقانه و پیچیدگی‌های راه عشق.

- خواندنش را به چه افرادی توصیه نمی‌کنم؟
+ آن‌هایی که توصیفات زیاد و خارج از عرف حوصله‌شان را سر می‌برد و دوست دارند زودتر بدانند آخرش چه می‌شود.

- تعداد صفحات؟
+ ۵۴۲ صفحه.

- شروع و اتمام مطالعه‌اش چقدر طول کشید؟
+ حدود دو هفته‌.

- هزینه‌ی کتاب چقدر است؟
+ چاپ بیست و چهارم، ۱۴۵۰۰۰ تومان.

- بخوانیم یا نخوانیم؟
+ اگر وقت کافی دارید و حوصله‌تان زیاد است، حتما بخوانید.

#بخوان
          

            - چرا این کتاب را مطالعه کردم؟
+ جذابیتِ عنوانی دارد، تقریبا انتهای داستان را لو می‌دهد و می‌دانیم قطعا قرار است با مرگ مواجه شویم. می‌خواستم روند و فرایند این مواجه شدن را بدانم.

- موضوع کتاب؟
+ ایوان ایلیچ یک شخصیت قضایی‌ست که داستان با مرگ او آغاز می‌شود اما انگار این مرگ شروع توجه خیلی از اطرافیانش به اوست.

- خواندنش را به چه افرادی توصیه می‌کنم؟
+ افرادی که همچون دوستان و همکاران ایوان ایلیچ مرگ را برای همسایه می‌دانند، علاقه‌مندان به ادبیات روسیه و آن‌هایی که به دنبال معنای رنج می‌گردند.

- خواندنش را به چه افرادی توصیه نمی‌کنم؟
+ علاقه‌مندان به داستان‌های بلند و با طول و تفصیل زیاد، آن‌هایی که بیشتر به دنبال معنای زندگی در حیات هستند تا مرگ.

- تعداد صفحات؟
+ ۱۵۲ صفحه.

- شروع و اتمام مطالعه‌اش چه مدت زمان طول کشید؟
+ حدود ۳ روز.

- انگیزه‌ای که باعث شد این کتاب را مطالعه کنم؟
+ این جمله از کتاب که  می‌گوید :"از زندگی ایوان ایلیچ ساده‌تر و معمولی‌تر و بنابراین وحشتناک‌تر پیدا نمی‌شود." من را بر آن داشت تا بخوانم و بدانم مگر زندگی ساده و معمولی هم وحشتناک می‌شود؟

- آیا کتاب‌های دیگری از این نویسنده مطالعه کرده‌ام؟
+ داستان کوتاهی به نام "سه پرسش".

- هزینه‌ی کتاب چه اندازه‌ست؟
+ چاپ ششم، ۳۰۰۰۰ تومان.

- بخوانیم یا نخوانیم؟
+ اگر افسردگی حاد ندارید قطعا و حتما بخوانید.

#بخوان
          

            سرزمین مقدس اولین کتاب مصوری بود که مطالعه کردم و دومین سفرنامه. تجربه‌ی جالبی برای مطالعه‌ی کتاب‌های کمیک بود. از جهت مستند بودن کتاب باید به این نکته توجه کرد که یک سفرنامه‌ست و قطعا تجربیات شخصی در آن لحاظ شده نه مسائل حتمی و قطعی با این وجود نویسنده تلاش کرده بود بی‌طرفانه به موضوع فلسطین بپردازد و در کنارش اطلاعات تاریخی کوتاه اما خوبی را در اختیار مخاطب قرار می‌دهد.
          

            مجموعه‌ای از ۷ سفرنامه به هندوستان از زبان مسافران دوره‌ی قاجار، با همان لحن و کلمات و جملات مربوط به ایران قدیم‌تر. برای افرادی که خیلی به متون قدیمی یا سفرنامه علاقه‌ای ندارند شاید جذابیتی نداشته باشد به ویژه این‌که تعدای‌ از سفرنامه‌هایش هم به قدری جملات قدیمی دارد که فهم داستان سخت است. حال شما در نظر بگیرید که هر کدام از این‌ها با یک پدیده‌ی جدید و نو روبه‌رو شده‌اند و می‌خواهند با همان لحن برای من و شما تعریف کنند.
          

            برای منی که "چای" یک سبک زندگی است فرقی ندارد حوزه‌ی مربوط به بزرگسال باشد یا واحد کودک و نوجوان. همین که نام "چای" را در عنوان این کتاب دیدم به قول مشهدی‌ها "کله‌ونگ" شدم که حتما نگاهی بیندازمش و خب راضی هستم. یک کتاب تخصصی در رابطه با چای نیست اما گوشه و مختصر اطلاعاتی در رابطه با چای و نحوه‌ی صرف و سرو آن در نقاطی از جهان به مخاطب عاشق چای می‌دهد.
          

            می‌توانید از هر روایتی که بخواهید شروع یه خواندن کنید اما به نظر من روایت اول، دوم، هفده، بیست و سه لطیف و صمیمی بود. روایت سوم یک جستار تازه به جملاتی ناب بود. روایت‌های چهارم، هفتم، پانزدهم خیلی بود اما روایت‌های نهم و دهم فوق‌العاده بودند. روایت بیست و چهارم هم ماجرای تازه‌ای را برایم تعریف کرد از اتفاقی که شاید خیلی تا الان چیزی درباره‌اش نشنیده بودم.