موقع خواندن شعرها مدام یاد تعریف های داستایفسکی از پوشکین توی کتاب مردمان فرودست می افتادم. شعرها رو دوست داشتم و اما بازم دلم میخواست به زبان اصلی بلد بودم بخونم. ترجمه خوب بود. حالت شعری حفظ شده بود. فقط چند تا نکته وجود داشت. یکی اینکه مترجم داخل مقدمه نوشته که پانویس کم گذاشته که لذت خواندن شعر کم نشه. اما برای من سخت بود چون وقتی اسم خاصی میبینم مدام سرچ میکنم که بدونم کی بوده و اون نتیجه ای که مترجم نمیخواسته اتفاق بیفته برای من بیشتر اتفاق میفته. یه نکته ی دیگه که موقع خواندن ترجمه شعر خیلی دلم میخواد بدونمش اینه که ساختار شعر چی بوده، قافیه ها چجوری بوده و در چه قالبی بوده. دلم میخواست حداقل یه توضیح کلی تو مقدمه میدادن درموردش. برای من که شعر رو دوست دارم دونستنش خیلی جالب هست. 
      

        هربار که نوشته ی جدیدی از پوشکین میخونم بیشتر میگم چه حیف که بیشتر زندگی نکرد و بیشتر ننوشت. چقدر نوشته های پوشکین رو دوست دارم. اولین باریه که شعر ترجمه شده خوندم از پوشکین. خیلی دوست ندارم خوندن شعر های ترجمه رو چون شعر برای من به خاطر ترکیبات و کلمات و وزن شعره که جذابه و شعر ترجمه قطعا اون روحی که شاعر بهش داده رو نداره. دلم میخواست روسی بلد بودم و این منظومه رو به زبان اصلی میخوندم و ازش لذت میبرم همونطور که از شعر فارسی لذت میبرم اما جدا از اینکه قالب به چه صورت بوده داستان برای من جذاب بود. انتقاد ها به استفاده بیش از حد از زبان های خارجی به جای زبان خود مردم اون کشور. نکوهش رفتارهای غلط اجتماعی. نکوهش سنت ها و عرف غلط مثل دوئل! همیشه به نظرم دوئل مسخره ترین اتفاقیه که میفتاده. با دلایل به شدت پیش پا افتاده هم رو دعوت به دوئلی میکردن که منجر به از دست رفتن زندگی میشده! انگار بازیه. و اینجا خیلی قشنگ پوشکین انتقاد میکنه به این رفتار! اما وقتی خود پوشکین انقدر خوب میدونسته مسخره بودن این رفتار رو چرا انقدر این کار رو بارها تکرار کرده تا بلاخره در سن نسبتا پایین جونش رو از دست بده... حیف! 
      

        مونگمری عزیزمممم... 😍
      

        بعد از یه مدت طولانی تمام شد. جلد اول کتاب رو بیشتر از جلد دوم دوست داشتم. جلد دوم البته نیمه کاره است چون گوگول نسخه ی کامل رو قبل از مرگش می سوزونه و چند تا دست نوشته ازش باقی می مونه. برای من توصیفات گوگول باعث می شد خواندن کش بیاد و طولانی بشه. ایده برام واقعا جالب و جذاب بود. کتاب دید خوبی از مردم روسیه قرن نوزدهم میده و فضای انتقادیش فکر میکنم همیشه چیزهای زیادی رو به مخاطب یاد میده. 
درباره ی ترجمه چند تا نکته وجود داره. من ترجمه ی کاظم انصاری رو گرفتم و با کتاب صوتی نشر نیلوفر مقایسه کردم. چندین جا جملات کوتاه شده بود و یه سری از کلمات حذف شده بود تو ترجمه ی آقای انصاری. بعد متوجه شدم آقای انصاری در کل یه سری اینجور تغییرات و حذف های کوچک توی ترجمه هاشون داشتن. اگر الان قرار بود بگیرم به این دلیل این ترجمه رو نمیگرفتم و از طرفی چون نشر نیلوفر جلد دو رو نداره گرچه که جلد دو نیمه کاره هست من ترجیح میدادم بخونم اون رو هم نمیگرفتم. به این نتیجه رسیدم که ترجمه ی پرویز شهدی گزینه ی بهتریه چون کامله و حذفیات اینجوری نداره. قبلا از آقای شهدی چند ترجمه خوندم و در کل راضی بودم. اگر برای کسی مهم نباشه جلد دو رو بخونه نشر نیلوفر هم گزینه ی مناسبیه. 
      

        چقدر گاهی خوندن کتابای بچه ها میچسبه و جذابه. دلم خواست کل کتابای بچگیامو دوره کنم😍 
      

        کتاب برام عجیب بود. اوایل منو یاد یه داستان کوتاهی انداخت که تدی مجله ی داستان خوندم خیلی سال پیش. اسمش در آشپزخانه بود. در واقع مدل نوشتنش و توصیفاش منو یاد اون مینداخت. داستانهای کودکی منو یاد نیه توچکا انداخت. بعد تر هی یادآوری خاطراتش باعث شد یاد منظر پریده رنگ تپه ها بیفتم و الان که تموم شده حس میکنم شبیه گتسبی بود. ولی در نهایت به هیچ کدومشون شبیه نبود. مدل نوشتنش رو دوست داشتم گرچه اذیتم میکرد در عین حال چون همه چیز گنگ بود و خاطرات در هم و برهم و سخت میشد به هم وصلشون کرد. اما در نهایت نه خیلی دوسش داشتم نه ازش بدم میومد. ولی باید بگم از راوی بدم میومد و دلم براش میسوخت... 
      

        به شدت همچنان جذاب بود کتاب و بخش های خیلی زیادیش توی فیلم نبود اصلا. خیلی خوندن این سری کتابها برام لذت بخش بود. بخش ضمائم کتاب که خیلی هم زیاد بود خوندنش سخت بود. تالکین خیلی جدی برای دنیایی که ساخته تاریخ کامل درست کرده. رسم الخط های مختلف ایجاد کرده و زبانهای مختلف برای مکالمه. برام واقعا جالب بود اما بخش هایی که خیلی دیگه زیاد و جدی میشد رو سریع خوندم و رد کردم. ولی دونستنشون جذاب بود. باعث میسه احساس کنی واقعا وجود داشته همچین دنیایی و کیه که بتونه ثابت کنه وجود نداشته؟! 👌
      

        وای باورم نمیشه که انقدر این کتاب خوبه. هیچوقت فکر نمیکردم انقدر دوسش داشته باشم. یه بدی ای داره و اون اینکه آخر هر کتاب جوری نوشته شده که مجبور بشی همون لحظه جلد بعدی رو برداری شروع کنی. و بدتر اینکه اصلا فیلمو یادم نمیاد و نمیدونم چه اتفاقی میفته که انقدر حرص نخورم تو این لحظه از داستان😭😫
      

        فیلمو چند سال پیش دیدم. واقعیت اینه که بارها تلاش کرده بودم ببینم اما انقدر طولانی بود که حوصله سر می رفت و ولش میکردم. بالاخره یه بار تمام تلاشم رو کردم و تا آخر دیدم. جذاب بود ولی نه اونقدری که بخوام باز تکرارش کنم. راستش چیز زیادی از فیلم یادم نمونده اما از این کتاب جاهای خیلی زیادیش تو فیلم نبود. کتاب خیلی برام فرق داشت. لحظه ای نمیتونستم کنارش بذارم. به شدت جذاب و خواندنی. خیلی خیلی بهتر از فیلم. توصیه میکنم اگر قیلم رو دوست نداشتید کتاب رو بخونید. نظرتون عوض میشه. 
      

        اول که تصمیم گرفته بودم این کتاب رو بخونم فکر میکردم قراره درباره ی قهرمانی ها بخوانم و در مورد انسانی که حقیقتا قهرمان جامعه ی خودشه. اما چه تمسخری بالاتر از این نام برای شخصیت اصلی کتاب. لرمانتوف با انتخاب این اسم شخصیت اصلی رو به سخره گرفته. کتاب رو به شدت دوست داشتم. نوع نوشتار منو یاد پوشکین می انداخت. توصیفات دوست داشتنی و خواندنی از طبیعت که یه جاهایی منو برد به جاده ی اسالم به خلخال در زمستان. شخصیت پچورین منو یاد ژولین سورل در سرخ و سیاه انداخت با تمام تفاوت های این شخصیتا به شدت به هم شبیه بودن. از طرفی یاد ورونسکی افتادن اوایل کتاب آناکارنینا البته شباهتش خیلی کمتر بود. پچورین یک ضد قهرمان بود که برای من دوست نداشتنی ترین بود. حیف که کتابهایی که کمتر شناخته شده هستند خیلی دیر به دیر چاپ میشن و تو بازار در دسترس نیستن مگر توی دست دوم فروشی ها گاهی. من کتاب رو به صورت پی دی اف با ترجمه مهری آهی پیدا کردم توی یک سایتی که رایگان گذاشته بود ولی خیلی سخت خوان بود کمی ادیتش کردم که کیفیتش بهتر شد و قابل خواندن تر. امیدوارم مثل کتاب گذر از رنجها که پارسال بعد مدتها چاپ شد این کتاب هم تجدید چاپ بشه و بیشتر خونده بشه. 
      

        چند وقت پیش متوجه شدم سریالی راجع به دکتر بهاروند ساخته شده. با توجه به آشناییم با پژوهشگاه رویان و رشتم برام جالب شد. اوایل از سریال به خاطر فیلمبرداری جذابش خوشم اومد. کم کم که پیش رفت احساس کردم سناریو خیلی فضایی شده. واقعی به نظر نمیومد. باعث شد بخوام کتابی که فیلم رو ازش اقتباس کردند بخونم. با خوندن کتاب متوجه شدم که دقیقا تمام اون بخش هایی که احساس کردم فضاییه واقعا فضاییه! کتاب برام جالب بود. دونستن اتفاقاتی که برای دکتر بهاروند و رویان افتاده برای من دونستنش جالب بود. در صورتی که زیست شناسی و یا رویان براتون جالب نباشه ممکنه از کتاب خوشتون نیاد. البته من کتاب رو به صورت صوتی گوش دادم چون پیدا کردن نسخه فیزیکی سخت بود. 
      

        یک نمایشنامه ی به شدت جذاب بود و راحت خوان. طنز منتقدانه اجتماعی سیاسی. از خواندنش لذت بردم. 👌
ترجمه هم خوب بود. جالب بود برام که مترجم کتابی که بچه بودم خوندم (شرورترین دختر مدرسه) که کتابی انگلیسی بود مترجم روسی باشه و وقتی متوجه شدم تعجب کردم.
در مورد کیفیت کتاب باید بگم صحافی واقعا بد بود! کتاب باز نمیشد و اگر میخواستی به زور باز کنی برگه ها از عطف کتاب جدا می‌شدند. اتفاقی که برای کتاب من افتاد. از هرمس انتظار نداشتم با توجه به اینکه انتشارات گرونیه در کل. 
      

        سفرنامه های آقای ضابطیان همیشه انتخاب خوبیه برای وقتایی که مدتها کتابهای جدی تر خوندم و حالا دلم خواسته یه کتاب راحت بخونم که متن روان و جذابی داره. همیشه از خوندنشون لذت میبرم. خوندن از مردم کشورهای مختلف همیشه برام جذابه. علاوه بر اون این بار همزمان که کتابو نگاه میکردم کتاب صوتی رو گوش کردم و چقدر جذاب بود. با صدای خود آقای ضابطیان و اول هر بخش یک موسیقی مرتبط معمولا موسیقی. محلی دلنشین تر میکرد خوندن کتاب رو. 
      

        نمایشنامه جذابی بود و راحت خوان. به شدت از طنز نوشته لذت بردم. شخصیت ها عجیب ولی در عین حال واقعی بودند. مثلا شخصیتی که مشخصه از زندگی مشترک خودش راضی نیست ولی به محض اینکه متوجه قصد نصفه نیمه ازدواج دوستش میشه میخواد هر طور شده اون رو مجبود به ازدواج کنه. دوستش کسیه که خودش هم نمیدونه از زندگی چی میخواد؟ میخواد ازدواج بکنه اما جرئتش رو نداره. با اصرار های دیگری قبول میکنه جلو بره ولی مدام میخواد در بره. البته که به نظرم حق داشت آخر ماجرا در بره. آدمی که صبح هیچ تصور اینکه چه زمانی بخواد ازدواج کنه رو نداشته ناگهان با اصرار های دیگران خودش رو منتظر برای اومدن عروس برای رفتن به کلیسا میبینه و خب اول راضی ولی هی فکر میکنه و میبینه که نمیتونه و فرار رو بر قرار ترجیح میده. از خوندنش لذت بردم. 
      

        بالاخره این کتاب تموم شد!
نه این که دوسش نداشته باشم، کلا وقتی کتابی بیشتر از زمانی که فکر میکردم طول میکشه و مدام متوقف میشه به دلایل مختلف(از جمله بازخوانی هری پاتر) از یه جایی به بعد فقط میخوام تموم بشه.
باید بگم کتاب رو دوست داشتم واقعا. مجموعه ای از داستانهای گوگول هست و غیر از نمایشنامه ها و دو داستان بلند (تاراس بولبا، و نفوس مرده) بقیه داستانهای نویسنده رو داره. تا اینجا گوگول برام حس یک نویسنده سبک سورئال داشت تا هر سبک دیگه. اول از مشکلی که با کتاب داشتم بگم و اون اینکه توصیفا گاهی به نظرم زیادی بود. با وجود کوتاهی داستان ها گاهی قسمت زیادی از داستان صرف توصیفهایی میشه که میتونه حوصله خواننده رو سر ببره.اما در آخر باز هم برای من جذاب بودن و خوندنش رو توصیه میکنم. کتاب اول و دوم بیشتر از آداب و رسوم مردم اوکراین و خرافاتی هست که مردم بهش معتقد بودند. یه جورایی برام حس داستانهای مادر بزرگ ها رو داشت. من اینجور داستانها و دونستن درباره مردم جاهای مختلف رو به شدت دوست دارم. کتاب سوم اما داستانها در فضای پتربورگ بود و به نظرم قوی تر از داستانهای دو کتاب دیگه بود. اگر بخوام بگم کدوم داستان رو بیشتر از بقیه دوست داشتم یکیش پالتو بود که چقدر احساسات آدم رو درگیر میکرد. داستان دیگه ای که یه شب خواب رو از سرم پروند و مدام دنبال این بودم که پیدا کنم کسی حسی مشابه من داشته یا نه و چیزی نتونستم پیدا کنم تک چهره بود. چقدر این داستان عجیب بود واقعا. ممکنه این قسمت یکم رو دید شما از داستان تاثیر بذاره پس نخوند از اینجا به بعد رو اگر داستان رو قبلا نخوندید. اول داستان رو بخونید لطفا. من دقیقا قبل از این داستان هری پاتر خونده بودم. اوایل داستان یه جا اسم برد از هیولای واسیلیسک که همون باسیلیسک هری پاتر بود یعنی مار بزرگی که با یک نگاه میکشه. اولش برام جالب بود. بعد کم کم احساسات عجیبی بهم داد. حس کردم اون تابلو انگار مثل هورکراکس بود! توضیحات کسی که سفارشش داد و بعد اتفاقاتی که افتاد حس کردم این هورکراکسه. از اون روز به بعد مدام تو این فکرم که رولینگ اینو خونده بوده؟ بعد این داستان از پرتره گوگول پشت کتاب هم حس بد میگرفتم حتی😅 واقعا که جذابترین داستانها داستانهای کتاب سوم بود. از لحاظ امتیاز من باید یه امتیاز به کل کتاب میدادم اما در کل کتاب سوم امتیازش برای من از بقیه بیشتر بود.