از حد تصورم خیلی قشنگ تر بود. داستان در آخر طوری پیش رفت که قابل پیش بینی نبود.ولی یکم بیشتر نیاز به توضیح داشت چون تو فصل آخر یهو همه چیز عوض شد ،یکم توضیح بیشتر خیلی بهتر بود.
فصل اول تکراریه،جلوتر دوباره تکرار میشه 
چند بار هم یک جمله تکرار شده بود که البته توی این کتاب واقعا برام آزار دهنده نبود
یه جاهایی یک هو پرش داشت،مثلا از دانشگاه یهو می‌رفت خونه خب یه فاصله ای باید این دو تا متن باشه(البته من این کتاب رو از طاقچه خوندم و نمی دونم،شاید تو نسخه یک چاپی کتاب این مورد رعایت شده باشه)
بدون وجود این موارد از این که بود خیلی محشر تر میشد ولی بازم عالی بود...
      

        زیبا،روان،جذاب، و روایت و بیانی جدید🥺💕
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 
 با احترام به همه دوستداران این کتاب و نویسنده محترم،این کتاب‌ مورد پسند هر کسی نیست. تعریفش رو زیاد شنیدم اما اصلاً در حد اون تعریف‌هایی که می‌گفتن نبود. دلایلم چیه؟
اول : کتاب طولانیه و مدام باید انتظار بکشی تا به قسمت های مهمش برسه.
دوم: همه بیش از حد مهربون و معتقد اند! حتی شخصیت‌هایی که اعتقاد محکم و زیادی به اسلام ، مسیحیت و حتی به وجود خدا ندارند بعد از عصبانی شدنشون خیلی سریع معذرت خواهی می‌کنن و پشیمون میشن در صورتی که به نظرم افرادی که نویسنده توصیفشون می‌کرد آدمای خیلی ناجوری بودن و طبیعتاً کسی که این همه کار های زشت مرتکب میشه اینقدر زود پشیمون میشه،اونم بدون اعتقاد دینی؟؟
سوم: احساسات به خوبی بیان نمی‌شه! نویسنده مدام از کلماتی مثل عزیزم، دخترم ،همسرم و...استفاده می‌کنه ولی نمی‌تونه مفهوم شق یا علاقه بین شخصیت‌ها رو منتقل کنه 
چهار: بحث فرار لوگان برای یه مدت خیلی زیادی رها میشه و بعد دوباره یهو بحث برمی‌گرده سر لوگان و اتفاقاتی که براش افتاده.
در کل ناامید شدم. جلد دوم ادموند رو هم دارم و بعد از اون کتاب کریستوفر از همین نویسنده رو خریدم ولی با توجه به اینکه از این خوشم نیومده امیدی هم به دو کتاب دیگه ندارم باید بخونم ببینم تحولی در اون ها هست یا خیر.در کل انتظار خیلی بیشتری از این کتاب و نویسنده داشتم که امیدوارم تو کتاب های بعدی برآورده بشه
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 
داستان اصلی قشنگ و جذابه طبق گفته نویسنده ،واقعیت هم داره.قلم روون و گیرا است
ولی یک نکته منفی داشت ،پرش زمانی زیاد داشت.میرفت سال نود و چهار و دوباره میومد سال نود و هشت دوباره برمیگشت عقب و...غیر از این محشر بود!
ولی حاجی ؛ حاجی...دلمون تنگه برات،کاش بودی و نمیذاشتی سوریه دست اون حرومی ها بیوفته.کاش بودی و قوت قلبمون بودی تو دوران جنگ
بعد شما انگار نخ تسبیح پاره شد...💔
      

        بسم الله الرحمن الرحیم این کتاب بیشتر در مورد علی بن ابراهیم بن مهزیار بود تا علی بن مهزیار. نویسنده بیان کرده که این دو شخص با هم اشتباه گرفته میشن ،اما روی جلد نوشته داستان شیدایی علی بن مهزیار و داخل کتاب بیشتر از علی بن ابراهیم بن مهزیار گفته می‌شه.
 این کتاب ظاهرا قرار بوده حالت ادبی داشته باشه اما همچین اتفاقی نیفتاده.
روند داستان تکراریه،سفر اول رو میگه سفر دوم رو میگه سفر سوم رو میگه تا سفر بیستم تو هیچ کدومشونم اونقدر چیز متفاوتی با اون یکی وجود نداره. در واقع به نظرم نمیشه گفت زندگینامه یا داستان شیدای ی علی بن مهزیار اهوازی هستش.
کتاب جذابی نبود .بهش امتیاز نمیدم
      

        ای کاش بیشتر از مردم لبنان روایت می‌کرد...به قول خود آقای یامین پور:« چقدر این مردم شبیه ماهستن»
 یکی از نکات مثبت کتاب عربیکا این بود که در مورد شخصیت‌هایی که معرفیشون می‌کرد توضیح می‌داد مثلاً وقتی می‌گفت سید حسن نصرالله یه صفحه کامل در مورد سمتش و کارهای مهمی که انجام داده توضیح می‌داد و این باعث می‌شد اطلاعات بیشتری در مورد شخص داشته باشی.
البته یه نکته‌ منفی هم داشت. یه سری جملات تو کتاب مدام تکرار می‌شد مثلاً ما اونا رو اول فصل می‌دیدیم دوباره موقع شرح دادن داستان می‌دیدیم و بعد بازم اون جمله رو کنار یا زیر تصاویر هم می‌دیدیم.
این کتاب هم حس غرور داره هم حس همدردی هم درد و غصه.یه جمله این کتاب مخصوصا اولی منو خیلی درگیر خودش کرد. یکی از لبنانی‌ها می گفت :«درسته، این جنگ جنگ مالبنانی هاست خودمون باید تمومش کنیم...»
و بازم دلم سوخت برای اون بخشی که پرسید:« چرا تو ایران اسرائیل رو اونقدر دشمن به حساب نمیارن اونقدر براشون جدی نیست..؟» 
برای منی که عاشق اتحاد کشورهایی مثل لبنان و یمن با ایرانم یه بخش‌هایی از این کتاب خیلی ذوق زده ام کرد.دیگه قرار نیست کل جملات خوب کتابو یا اینجا با تو بریده کتاب هام بگم برید بخونیدش دیگه ،عه😂
واقعا کتاب قشنگیه به شدت پیشنهاد میشه برای کسایی که عاشق جبهه مقاومت اند✊✨💞 


      

        بسم الله الرحمن الرحیم 
یه داستان علمی تخیلی نوشته یه نویسنده ایرانی! معمولاً  از داستان‌های علمی تخیلی خوشم نمیاد اما خیلی برام جالبه که یک آقای نویسنده ایرانی داستانی نوشته که شاید چند صد سال آینده رو نشون میده اما اعتقادات مذهبی و حضور جبهه مقاومت توی این کتاب خیلی واضحه.البته که دیگه خبری از اون دشمنایی که بویی از انسانیت نبردن نیست(اسرائیل و آمریکا) اما از جبهه مقاومت همچنان گرامی داشته میشه کل دنیا الان دنبال اتحاده. چیزی که باعث میشه خیلی این کتاب و افکار نویسنده رو برام جذاب می‌کنه اینه که ایران رو محور علم و تکنولوژی و قدرت جهان می‌دونه! فلسطین آزاده و خبری از اسرائیل غاصب نیست! فلسطین برای خودش یه قدرت بزرگ جهانیه!🇵🇸✨
به نظرم واقعا به یه همچین نویسنده‌ای نیاز داشتیم که همچین داستان‌هایی رو به تصویر بکشه. 
این کتاب دنباله کتاب زایو هست. البته به نظرم کتاب اول جذاب‌تره. بهتره بین خوندن دو تا کتاب فاصله نیفته تا از کتاب قبلی چیزی  فراموشتون نشه چون این فراموشی حرص آدم رو در میاره
یک چیز جذابی دیگه که بیشتر در کتاب اول رخ میده و تاثیرش اینجا نشون داده میشه انقلابمونه که تا آمریکا هم رسیده.عالیه!🤣بچه های بسیج آمریکا سخت در تلاشن!☝️🤣
یه مقدار داستان گیج کننده  بود برام چون بین خوندن این کتاب فاصله انداختم و خب باعث میشه که یه سری مطالب یادم بره. شما اصلاً این کارو نکنید چون باعث می‌شه حتی دلیل اتفاقات اصلی که و کتاب داره می‌افته رو هم ندونید‌. جلوتر یه مقداری برام روشن تر شد اما در آخر داستان نیمه کاره موند. نمی‌دونم قراره جلد بعدی در کار باشه یا نه...
      

        هیچ اطلاعی در مورد شیخ بهایی نداشتم و این کتاب مفید بود و اطلاعاتی رو بالا برد!
هم از لحاظ تاریخی هم شناخت شخصیت های مهم کشورم!
و واقعا افتخار میکنم که ما چقدر شخصیت بزرگ داشتیم و داریم! ماشاءالله ❤️‍🔥 
کتاب روان نوشته شده و تحولات تاریخی مهم در دوران صفویه رو به خوبی بیان می‌کنه ،طوری که برات خسته کننده نیست و برات جذابیت هم داره.زندگی شیخ بهایی رو در کنار بقیه ی علما و نقششون در شکوفایی علم و هنر و معماری و آرامش و معیشت مردم نشون میده.پیشنهاد میکنم بخونیدش.
نکته جالب برای من دوستی میرداماد و شیخ بهایی و دیدار شیخ بهایی با امام زمان (عج) بود و جمله ای که امام به شیخ می‌فرماید!«دلت رو صاف کن...»
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 
اوایل که این کتابو شروع کردم توپم از نویسنده پر بود و بی‌صبرانه منتظر بودم که کتاب تموم بشه و بتونم نظرمو تو  بهخوان ثبت کنم ولی کم کم این دیدگاه خیلی کمرنگ تر شد و دیدم بنده خدا همچین حرف بدی هم نزده ،بگذریم.
نکته اول اینکه زیاد وارد جزئیات نمی‌شه،در واقع یه سری کلیات از هر کشوری رو بیان می‌کنه ، چیزایی که بیشتر به چشم میان و با توجه به فرهنگی که ما داریم و تفاوتش با فرهنگ اون کشور برامون جلب توجه می‌کنند. البته خب این سفرها مال قبلنه حدود شاید ۱۵ سال پیش یا بیشتر برای همین یه مقدار طبیعیه که نویسنده چیز زیاد یادش نباشه و یک سری مسائل کلی رو بیان کنه.
دوم ،اوائل کتاب حس میکردم نویسنده دیدش نسبت به ایران با من متفاوته در واقع حس می‌کردم نویسنده نسبت به اوضاع ایران شاکیه و داره با مقایسه کردن ایران و بقیه کشورها افسوس می‌خوره یا یه همچین چیزایی. یکم کتاب جلوتر رفت دیدم نه نویسنده همچین دیدگاهی نداره خیلی هم ایرانو دوست داره و مثل همه ما معتقده مشکلات مملکتمون باید حل بشه. اما بازم نمی‌تونم بپذیرم که نویسنده کشورها رو حتی توی ۱۵ سال پیش هم توی دسته‌های جهان اول و دوم و سوم تقسیم بندی کنه.چون  با توجه به تغییراتی که توی کشورها بوده و گذشته زمان از جنگ جهانی دوم نمیشه از این اصطلاحات استفاده کرد  و این برای من قابل هضم نبود. البته این کتاب مال الان نیست و سفرها حدودا مال دهه هشتاده که اوضاع ایران با الانش فرق داشته. 
سوم ،یه جاهایی نویسنده از یه خاطراتی حرف می‌زد که که می‌گفت به علتی مثل اینکه فرصت نیست تعریفشون نمی‌کرد و این آدم رو هرچقدر هم که موضوع ساده بوده باشه کنجکاو می‌کنه و خب حرص داره به یه مطلبی اشاره کنید و ولش کنی.
      

        چرا همه عاشق این کتابن ولی من نه؟میگن این کتاب شاهکاره و...نمی دونم ترجمه ای خوندم ازش قوی نبود،یا انتظار بیشتری از یه نویسنده خارجی داشتم یا زیاد تو بحر کلمات نرفتم ، 
این کتاب داستان پیچیده ای نداشت اما یه سری حرف های که بین افراد رد و بدل میشد،گیجم میکرد،مجبور بودم برگردم و دوباره بخونم و این کار دو سه بار تکرار شد(البته اینکه حضور ذهن هم نداشتم رو نمیشه نادیده گرفت😅)
حرف های شخصیت اصلی جای تأمل داشت و حتی میتونم درکشون کنم اما داستان داستان ساده ای بود ،نمیگم اصلا جذبم نکرد ،چرا از صفحه پنجاه به بعد که به داستان اصلی رسید جذبم کرد ولی این جذب کردن با دل و جون نبود که مجبور بشم زندگیمو ول کنم این کتابو بگیریم،انگار بخوای ببینی بعدش چی میشه و بخوای کتاب رو هم تموم کنی
در کل زیاد از این کتاب خوشم نیومد 

      

        برای زیر ده یا دوازده سال مناسبه چون جواب سوالاتشون رو میگیرن و اطلاعاتشون بالاتر می‌ره به زیاد درد سنین دیگه نمی خوره ولی تصاویر کتاب خیلی قشنگن.خیلی از اون نقاشی ها خوشم امد😍
      

        این کتاب رو تا انتها نخوندم.بار اول حدود چهل پنجاه صفحه خوندم و رهاش کردم.از یک نفر پرسیدم گفت بزار چند سال دیگه بخونش الان زیاد جذاب نیست برات ولی خب یه بار دیگه شروع کردم به خوندن و اینبار حدود صد و پنجاه صفحه خوندم ولی باز هم اونقدر جذبم نکرد
توی ادامه دادنش دودل شده بودم که از یه نفر که بشدت کتابخونه و هم سن و سال خودم پرسیدم چطور؟گفت اونقدر قشنگ نیست،اگه جذبت نکرد ادامه اش نده.
      

        به نظرم ارزش خوندن نداره.بیان جملات قوی نیست و با اینکه کتاب کوتاهیه اما جذاب نیست.تکرار چند باره ی« بلد نیستم روضه بنویسم » و جملات مشابهش هم تو ذوق میزنه
انگار بخوای به متن نسبتا ادبی بنویسی ولی بلد نباشی یا نتونی درست بیانش کنی که به دل بشینه 
سری قبلی که خوندمش انگار اصلا فکر نکردم ولی الان میبینیم که اونقدر چیز خاصی نیست
      

        کتاب در مورد دختر دانشجوییه که خیلی هم کاری به دین نداره و حالا به سفر حج رفته.نه برای ثواب ،بیشتر برای تکمیل کردن پایان نامه معماری که بعد از ورود به عربستان کم کم دارا به خودش و اشتباهاتش فکر می‌کنه.خیلی دوست داره راهشو پیدا کنه و به سمت خدا برگرده اما تحول زیادی در خودش نمی‌بینه.
توی این سفر ،همسفر های مختلفی داره،از دختر مریضی که امیدوار شفا پیدا کنه تا پیرزن هوایی که مدت ها تو حسرت آیت سفر بودن و ماجراهای مختلفی رخ میده البته اونقدر هیجان ندارن.اوایل کتاب فکر میکرد شخصیت اصلی به مرده اما در واقع به دختر بود به اسم ماهی‌.تشبیه های قشنگی تو کتاب به کار رفته بود ،از این نظرم خوب بود.
اما این کتاب به نظرم یه نکته جالب داشت
تو اکثر کتاب ها داستان رو از زبون خود فرد بیان میشه اما این کتاب از زبون یه سوم شخص صحبت می‌کنه و شخصیت اصلی رو خطاب قرار میده.این نکته مثبتی بود به نظرم
اما یه نکته منفی هم داشت
خیلی از جملات این شکلی استفاده میکرد،مثلا:تا بیای فلان کار رو انجام بدید همه اومدن و باید از اونجا برید.
این مدل جمله چندین بار تکرار شده که یکم تو ذوق می‌زنه
در کل کتاب بدی نیست ولی اونقدر هم جذاب نیست
      

        واقعا چیز جذابی نداشت.تهش میگی خب پیام داستان چی بود؟چیشد؟پیامش این بود که زندگی رو با ریاضی نمیشه حل کرد؟برای بچه ها هشت ساله شاید ،بازم میگم شاید خوب باشه.چون یه بچه تو همین سن خونده بودش البته گفت بد نبوده