آقا انگشت مبارکشان را به روی زمین کشیدند، پس علت این دوری‌ها را فرمودند: 
نه، لکن شماها اموالتان را فزونی بخشیدید، و بر بینوایان از مؤمنان سخت گرفته، آنان را سرگردان و بیچاره کردید، و رابطهٔ خویشاوندی را در بین خود بریدید، دیگر شما عذری دارید؟ 
        

          روایتی از تشرف علی بن ابراهیم بن مهزیار به محضر امام زمان (عج) که راوی سعی کرده است کمی اطلاعات پیرامونی را به داستان بیفزاید. کمی در مورد پدر و عمو و اجداد علی بن ابراهیم صحبت می کند و رابطه ایشان با معصومین علیهم السلام و داستان بیست حج او و بعد هم داستان تشرف. کتاب خیلی مختصر و جمع و جور است و سریع خوانده می شود ولی داستان چندان گیرا نیست. دوست داشتم در قسمت تشرف نویسنده مکث بیشتری می کرد ولی خب... . 

در کل خواندنش از جهت محتوایی که دارد خوب است ولی من چندان با قلم نویسنده ارتباط برقرار نکردم که توضیحات و توصیفات زیاد بود و مورد پسند من نبود چندان اما محتوایش چرا! محتوای تشرف کلا تلنگر زننده است. خصوصا آن جا که دم خیمه امام (عج) به علی بن ابراهیم می گویند عنان شتر یا اسبت را رها کند و او متحیر میشود که عنان را به چه کسی بسپرد و به او می گویند اینجا حرم است! جذاب بود این قسمتش...
        

           این اولین امتیاز  یه ستاره ای من به یه کتابه.
نویسنده هیچ خلاقیتی نداشت و درست و حسابی روایتگر شخصیت  نبود.



        

          حالا میفهمم« علی ابن مهزیارت باشم» در سرود سلام فرمانده ینی چه... 
        

          به عنوان یک کتاب داستانی، کشش چندانی نداشت. اما محتوای کتاب و فراق یار کشیدن، واقعا سخت بود. کاش همه‌مون چنین شوقی به اماممون داشتیم. چقدر دردناکه که امام منتظر ما هستن و ما سرگرم دنیا😔
        

          این کتاب ماجرایی احساسی و کوتاه از عشق علی بن مهزیار نسبت به امام زمان(عج) است، شخصیت پردازی یا داستان قوی ندارد اما شخصیت علی بن مهزیار باعث غبطه خوردن انسان می شود.
کتاب کوتاه و کم حجم و گویا است، به سرعت می توان آن را خواند و بیشتر یک تلنگر  است تا کتاب داستان.
نمره از 10: 5