یادداشت نبات
1404/4/23
این کتاب رو تا انتها نخوندم.بار اول حدود چهل پنجاه صفحه خوندم و رهاش کردم.از یک نفر پرسیدم گفت بزار چند سال دیگه بخونش الان زیاد جذاب نیست برات ولی خب یه بار دیگه شروع کردم به خوندن و اینبار حدود صد و پنجاه صفحه خوندم ولی باز هم اونقدر جذبم نکرد
توی ادامه دادنش دودل شده بودم که از یه نفر که بشدت کتابخونه و هم سن و سال خودم پرسیدم چطور؟گفت اونقدر قشنگ نیست،اگه جذبت نکرد ادامه اش نده.
(0/1000)
نظرات
1404/4/25
منم یه بار در اوایل نوجوانی شروعش کردم اما اصلا درکش نکردم. بعد از مثلا سه سال دوباره خوندم و شد یکی از ماندگارترین کتاب هایی که خوندمش و باهاش زندگی کردم و هنوزم دوستش دارم. اگه از این خوشتون نیومده احتمالا کتاب دیگر آقای امیرخانی" بیوتن" رو هم دوست نخواهید داشت وگرنه حتما اون رو هم بهتون توصیه میکردم.
1
1
1404/4/25
سلام این کتاب را دبیرستان بودم که خواندم. خب آن زمان داغ داغ بود و حرف و حدیث پیرامونش زیاد بود. یک نفس خواندم، اما هضمش نکردم. جهان‌بینی و ایدئولوژی‌اش غیر قابل درک بود و مختصاتش با اسلام نمی‌خورد. پیشنهاد می‌کنم اگر قلم داستان‌نویسی امیرخانی را نپسندیده‌اید، سری به سفرنامه‌هایش بزنید. کلا متفاوت است. خواندنی، پر از جزئیات داستان سیستان جانستان کابلستان نیم‌دانگ پیونگ دانگ
1
1
نبات
1404/4/25
1