فکر نکنم هیچوقت این شهید عزیز روفراموش کنم😭
        

          محشره، ای کاش همه بتونیم به سطح معرفت این شهید برسیم
        

          بزار ساده بگم، باید برم نجف...
        

          هادی جان
هادیه قلبِ من هست🙂
.
آشنایی با این شهید و خوندن این کتاب یکی از توفیقات زندگی من هست.
.
روایت، روایتِ؛
مردی قوی، خودساز، پرتلاش، از جنس خدا
که در نهایت هم به خدا می رسه
        

          هر دفعه بر مزار شهید می‌روم نگارنده را دعا می کنم.
        

          به زیبایی کتاب ابراهیم عادی نبود اما واقعا میشد چیزای زیهدی از این شهید و شهدایی از این دست یاد گرفت.
اینکه اگر چشم امیدمون به خدا باشه واقعا هم چی هم آسون میشه هم حل میشه.
        

          شهیدی که الگوش شهید هادی بود:)
خوندن زندگینامه شهدا باعث میشه طور دیگه ای دنیارو نگاه کنیم.
        

          این شهید یک عارف واقعی بود
        

          واقعا نمی دونم چی باید بگم که حق مطلب ادا بشه من که واقعا اون دوره ای که این کتاب می خوندم باهاش زندگی کردم 
        

          زندگی ساده و خالصانه و در نهایت معنویت یک الگوی واقعی
        

          عمر کوتاه و پرباری داشتند.
کتاب را خیلی خیلی دوست داشتم.
حجم کتاب کم است . 
نثر خوبی دارد و به نظرم خوب است نوجوانان  هم این کتاب را بخوانند. 
        

          این کتاب منو از مشهد کشوند وادی السلام پای مزار شهید ذوالفقاری
عالیه دیدن اینکه یه آدم چقدر میتونه پیش پای بهترین خانواده ی دنیا نوکری کنه و آخرشم بهترین پاداش رو بگیره
        

          ای کاش کسی مثل شهید ذوالفقاری در این دور و زمانه بود
        

          عالی بود،بسیار بسیار عالی
        

          داستان شهیدی که الگویش شهید ابراهیم هادی بود
او توانست آنچنان رشد پیدا کند که به قول معروف ره صدساله را یک شبه طی کند.دیگر زندگی معمولی برای او معنایی نداشت و زندگی در نجف کنار مولایش امیرالمومنین را انتخاب کرد و در آخر شهادت توانست روح بی قرار او را آرام کند
و در نزدیک ترین مکان به مولایش امیرالمومنین در وادی السلام نجف به خاک سپرده شد
        

           اولین کتابی که خوندم این کتاب بود و میتونم بگم تا الان سه بار خوندمش و دلنشینه به دلت میشینه میشه گفت این جور کتاب ها شروعش طوری که تو در حال اشنا شدن با یک فردی و این خاطرات تکه های پازلی هستن که تو به هم میچسبونی برای شناخت فردی که برای تو سواله کی بوده؟ و درنهایت شهادت حس دلتنگی و خداحافظی با این کتاب اما با شروع شناخت یک ادم  ، مثل خداحافظی با یک دوست میمونه و غمگین ترش اینجاست که هر زمان که شروع میکردی به خودت میگفتی کاش زودتر میشناختم و میشه گفت در انتها یه محبتی از شهدا به دلت میشینه که حس میکنی نمک گیر شدی
مثل این میمونه که بگی رفیقته دیگه تو که هیچوقت خاطراتت با رفیقت یادت نمیره
        

          من هیچ وقت با کتاب‌های خاطرات و زندگی‌نامه شهدا انس نداشته‌ام و ترجیحم اغلب کتاب‌های داستانی مربوط به دفاع مقدس بوده؛ شاید بیشتر به خاطر فرم ضعیف این کتاب‌ها. البته مدت‌ها نیز این ذهنیت را داشتم که کتب خاطرات و زندگی‌نامه شهدا سبب کمال‌گرایی مضری می‌شود که می‌تواند به یأس بیانجامد.

با این حال تقریبا از سال گذشته تصمیم گرفتم، به دلایلی شخصی سراغ این دست کتاب‌ها بروم اما مشغولیت‌ها چندان مجالی برای این کار نداد تا اینکه در اقامت چندروزه‌ام در خانه مادری، در کتابخانه برادر نوجوانم این کتاب را دیدم. مختصر بود و به نظرم شروعی خوب. هادی ذوالفقاری شخصیتی فوق‌العاده جذاب است؛ قوی، مصمم و بی‌اعتنا. کسی که به آشنایی با او نیاز داشتم.

با این همه، فرم کتاب، از نگارش تا صفحه‌بندی و نحوه دسته‌بندی خاطرات کلافه‌کنندگی بود که کتاب را در حکم دارویی تلخ می‌کرد. با این حال نوشیدمش و از نوشیدنش خوشحالم.
        

          بیشترین کتبی که درباره شهدا خواندم از انتشارات شهید "ابراهیم هادی" بوده است. اغلب کتبی کوتاه، ساده و با داستان هایی گیرا که شما را با شخصیت شهید آشنا می کند و برای شروع به کتابخوانی بسیار مناسب هستند و برای پند گرفتن، الگویی کاملا عملی.
پسرک فلافل فروش راوی داستانی متفاوت بود زیرا این بار شهیدِ ما، شهیدِ مدافع حرم بود، دهه هفتادی بود، بسیجی بود و طلبه بود. اما ویژگی های خاصِ دیگری در این شهید است که او را از سایرین متمایز می کند، ویژگی هایی که بنظرم همگی از اخلاص این شهید بزرگوار نشئت می گرفتند.
 اما تنها نکته ای که می تواند در این کتاب اصلاح شود، فونت ریز و خطوط بسیار نزدیک است یا اینکه عکس های رنگی  می توانند جایگزین عکس های سیاه سفید شوند.(قبول دارم که سیاه سفید مناسب این ژانر است اما گاهی تنوع هم خوب است)
        

          خواندن روایت زندگی این هموطن از کسی که بود، به کسی که شد، خیلی جذاب است.
درست است که شهادت ایشان در موقع خواندن (سه روز پیش) غمگین ام کرد، اما در مجموع یک حس خوبی و خوشحالی در سراسر این جریان برایم جاری است.
فقط فکرش را بکنید، از کار در بازار آهن فروشان به کجاها می توانست برسد؟! با وجود آن همه صداقت و پشتکار و استعداد مطمئنا از لحاظ مالی تامین می شد و کلی هم می توانست به نهادهای مذهبی کمک کند و همه این حرف ها، (طبیعتاً این فکری است که اگر من جای او بودم می کردم و به همان شیوه زندگی ادامه می دادم و احساس هم می کردم که چقدر مقدسم! 😏)، اما خوب، سطح این آدم ها فرق می کند، خیلی عاقل‌تر اند، یک عقل ماورایی
و البته خیلی مهم است که توجه کنیم عقلی که در طول زمان برای خود پرورش دادند تا به جایی که باید برسند، رسیدند.


یاد سردار سلیمانی به خیر، که موقع خواندن این کتاب خیلی به یاد ایشان بودم.  به ویژه به یاد این صحبت که گفتند، «شرط شهید شدن، شهید بودن است».
هادی ذوالفقاری انتخاب کرد! انتخاب های درست کرد تا به جایی که رسید، برسد. مثل خیلی از شهدا، مثل خیلی از بزرگان، کم کم به زندگی اش رنگ شهادت داد، مثل شهید بلباسی، این انسان شریف هم قبل از این که شهید بشود، شیوه زندگی شهیدانه را برگزیده بود. 

خیلی سخت است واقعاً انتخاب مشکلی است، ما فقط این لبخند زیبا و این سرانجام شگفت انگیز را می بینیم، اما باید  تلاش زیاد و سختی های جانکاه که متحمل شد  را هم ببینیم، خیلی خوب و دقیق باید همه آن ها را ببینیم.
 آیا  شیوه زندگی او برای من شدنی است؟ آیا ظرفیتش را دارم؟ آیا از پسش برمی آیم؟
الان که به روی جلد کتاب نگاه می کنم، با دیدن تصویر شهید فقط یک کلمه در ذهنم  نقش می بندد، selfless ،( اصلا نمی فهمم چرا نمی توانم یک کلمه فارسی فکر کنم) عاری از خود(شاید؟!) 
و در عین حال اگر بخواهیم واقع بین باشیم این شیوه زندگی نهایت خودپسندی هم هست، چون از همه چیز دنیا خودت را بالاتر فرض کردی و خودت را شایسته یک جاودانگی دانسته ای، پس او و امثال او، خودشان را از بازی ها و مسخرگی های دنیای امثال من جدا کردند و به چیزهای واقعی (هرچند سخت) چنگ زدند.

        

          شاید برای یافتن آدم های بزرگ در میان علما،،،وشخصیت ها جستجو ، می کردم.
برای جستن زیبایی ها در رخسار ها کن کاش،
اما می خواهم بگویم ،که نه زیبایی در صورت، ها  حتماً یافت می شود،نه بزرگی،در شخصیت ها
که اولی را در سیرت ها،ودومی را  در عاملان با تقوا باید جست